Τοποθέτηση Βουλευτή Α' Πειραιά Και Νησιών Και Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή Δρίτσα κατά συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων "Έρευνα, Τεχνολογική Ανάπτυξη και Καινοτομία και άλλες διατάξεις" και τροπολογιών για το Λιμενικό Σώμα και το Μικρολίμανο

 
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Προηγουμένως, κύριε Πρόεδρε, επειδή στη σημερινή συνεδρίαση δεν είμαι εγώ κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, αλλά ο συνάδελφος κ.

Κουρουμπλής, δεν πήρα το λόγο. Στην πρόταση, όμως, της κυρίας Ρεπούση, που στήριξε και η κυρία Μανωλάκου, θέλω κι εγώ να συμπληρώσω ότι όντως για να είναι λειτουργική η συζήτηση των τροπολογιών, χρειάζεται αυτοτελής χρόνος.

Νομίζω ότι θα βρεθεί μια λύση ώστε να υπάρξει επαρκής παρουσίαση απ' όλα τα κόμματα των θέσεών τους για τις τροπολογίες.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, σήμερα είναι ημέρα γενικής απεργίας. Η Βουλή θα έπρεπε να το λάβει υπόψη της και να λειτουργήσει μόνο στα επείγοντα και απολύτως αναγκαία πεδία της λειτουργίας του κοινοβουλευτικού ή οποιουδήποτε άλλου έργου, έτσι ώστε να δώσει τη δυνατότητα στους εργαζομένους του Ελληνικού Κοινοβουλίου να συμμετάσχουν στην απεργία. Οι εργαζόμενοι της Βουλής δεσμεύονται. Αν απεργήσουν, καταργείται η κοινοβουλευτική διαδικασία.

Και αυτό πράγματι δεν θέλουν να το επωμισθούν ως βάρος. Θέλουν να είναι συνεπείς.

Απ' αυτή την άποψη -το θέσαμε χθές- συμμετέχουμε στη διαδικασία ο κάθε Βουλευτής, όσο είναι  υποχρεωμένος να συμμετάσχει σήμερα. Η θέση μας είναι στη διαδήλωση, εκεί όπου και ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Αλέξης Τσίπρας είναι παρών καθώς και όλοι οι Βουλευτές. Ο καθένας από εμάς που ομιλεί, μετά πηγαίνει στη διαδήλωση. Και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα σήμερα διαδηλώνουν.

Κανονικά και μπροστά στα αδιέξοδα του Παρισιού η Κυβέρνηση σ' αυτό το λαό έπρεπε να στηρίζεται για να κάνει πραγματικά διαπραγμάτευση. Όμως, δεν μπορεί να στηριχθεί σ' αυτό το λαό με αυτή την πολιτική. Δεν είναι δυνατόν και έτσι δεν μπορεί να κάνει καν διαπραγμάτευση. Τα αποτελέσματα της ομηρίας του Παρισιού εξελίσσονται και στη σημερινή μέρα. Είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσουν νέα δεδομένα στις πολιτικές εξελίξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι δεν μπορεί στην κρίσιμη αυτή περίοδο να θεωρείται ανωμαλία η λαϊκή ετυμηγορία. Αντίθετα είναι όρος και προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση της χώρας και τη δημιουργία προϋποθέσεων για μια πραγματικά ισχυρή και αξιόπιστη διαπραγμάτευση του χρέους.

Όλα αυτά που είπα είναι συνδεδεμένα και με το σχέδιο νόμου που συζητείται από προχθές στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για την έρευνα και την καινοτομία.

Είναι ακριβώς περίεργο πώς ένας πυλώνας της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, η έρευνα -και μέσα από την ενιαία της διάσταση η Ανώτατη Εκπαίδευση, και η Παιδεία γενικώς- μετατρέπεται σε μια μνημονιακή υποχρέωση όπως πολύ σωστά λίγο πριν ο συνάδελφος, ο κ. Αλεξόπουλος, τόνισε.

Είναι αδιανόητο διότι έτσι στερείται η δυνατότητα της ελληνικής πολιτείας, της Κυβέρνησης, της Βουλής, της κοινωνίας όλης, των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας να θέσουν όρους και προϋποθέσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Και, βέβαια, τι κάνει αυτό το σχέδιο νόμου; Κάνει πάρα πολλά. Τα λένε οι συνάδελφοι, η Εισηγήτριά μας, η κυρία Φωτίου. Όλοι οι Βουλευτές ήδη έχουν τοποθετηθεί και έχουν τεκμηριώσει επαρκέστατα τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το κύριο, όμως, είναι ότι ακόμα και στην πιο σκληρή καπιταλιστική χώρα, δεν υπάρχει αφέλεια από τη μεριά των κρατών.

Η ιδιωτικοποίηση της έρευνας, ναι, αναφέρεται στην κερδοφορία των κεφαλαίων, αναφέρεται στην αμεσότητα της προσαρμογής στους ανταγωνισμούς της αγοράς.

Είναι μια υπόθεση που πολλοί την ευνοούν και στη χώρα μας μπορεί να θέλουν να την ευνοήσουν ακόμα περισσότερο. Σε καμμία χώρα του κόσμου -ούτε στον πιο σκληρό καπιταλισμό- δεν υπάρχει η αφέλεια να υποβαθμίζεις το δημόσιο σύστημα έρευνας και Παιδείας, διότι πάνω σε αυτό στηρίζονται οι προοπτικές κάθε χώρας. Και δεν είναι αφελής καμμία χώρα, ούτε οι πιο σκληρές καπιταλιστικές χώρες.

Στη χώρα μας, λοιπόν, ερχόμαστε με αυτήν την ομηρία να υποβαθμίσουμε τα πάντα και να καταργήσουμε αυτό το στοιχειώδες, ότι δηλαδή δημόσια έρευνα σημαίνει σχέδιο, σημαίνει αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων, σημαίνει συνολική και κοινωνική ωφέλεια, ενώ η ιδιωτική έρευνα σημαίνει κερδοφορία.

Μα, κερδοφορία μπορεί να υπάρχει χωρίς αυτό να σημαίνει πρόοδος, χωρίς να σημαίνει ανάπτυξη, χωρίς να σημαίνει, κυρίως, όφελος για όλους και τους πολλούς.

Η παρέμβασή μου σήμερα έχει να κάνει και με δύο τροπολογίες από αυτές που έχουν κατατεθεί. Στη μία από αυτές αναφέρθηκε χθες εκτενέστατα ο συνάδελφος κ. Συρμαλένιος. Είναι η τροπολογία του Υπουργείου Ναυτιλίας αναφορικά με το Λιμενικό Σώμα.

Ο Νίκος ο Συρμαλένιος έκανε μια πολύ τεκμηριωμένη παρουσίαση αναφορικά με την προχειρότητα της αξιοποίησης των στελεχών του Λιμενικού Σώματος, όπως συμβαίνει στην Αστυνομία και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Μόνο που εδώ είναι ακόμα πιο οξυμένο το ζήτημα, γιατί η πολιτική που έχει υλοποιηθεί τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει στην αποστελέχωση των δομών του Λιμενικού Σώματος. Κι έρχεται με αυτές τις τροπολογίες τώρα η Κυβέρνηση να «μπαλώσει» κάποιες τρύπες που γεννιούνται από την ίδια την πολιτική της.

Εμείς είπαμε ότι θα το ψηφίσουμε, ακριβώς, διότι πρέπει και οι άνθρωποι να καταξιωθούν και οι υπηρεσίες να λειτουργήσουν. Δεν παύουν, όμως, να είναι «μπαλώματα» που έρχονται ως ανάγκη από τις συνέπειες μιας καταστροφικής πολιτικής που υλοποιείται.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, ο κύριος Υπουργός όταν μίλησε χθες εδώ -ο κ.

Βαρβιτσιώτης- βρήκε να μας πει ότι δεν κάναμε λόγο και δεν τιμήσαμε τους αξιωματικούς του Λιμενικού Σώματος, όπως και τους αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίοι αυτές τις μέρες και τις ώρες «δέρνονται» στα κύματα προσπαθώντας να διασώσουν τους μετανάστες -τις επτακόσιες ψυχές- που είναι στο πλοίο επάνω.

Και, βέβαια τιμούμε, όλες αυτές τις προσπάθειες. Και τις τιμούμε έμπρακτα με όλες τις παρεμβάσεις μας. Ο κύριος Υπουργός δεν τις τιμά, γιατί η τιμή είναι έμπρακτη, δεν είναι λόγια.

Ας μην σχολιάσω περισσότερο το γεγονός ότι ο ίδιος Υπουργός στην ομιλία τους δεν έκανε αναφορά. Όταν, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την κριτική του, μετά βγήκε και είπε ότι δεν τιμούμε τα στελέχη του Λιμενικού Σώματος.

Μικροπολιτική είναι αυτό, κυρίες και κύριοι Βουλευτές. Είναι μικροπολιτική κι ανευθυνότητα.

Υπάρχει μια άλλη τροπολογία, βουλευτική, η οποία θα έπρεπε να είναι κυβερνητική και αναφέρεται στις εγκαταστάσεις των καταστημάτων στο Τουρκολίμανο στον Πειραιά. Αυτή η τροπολογία εισάγει για την πόλη ένα θέμα που παραμένει ανοιχτό περίπου είκοσι χρόνια.

Πρόκειται για την κατάληψη της παράκτιας μετόπης του Τουρκολίμανου από τις εγκαταστάσεις των καταστημάτων που παραδοσιακά βρίσκονται εγκατεστημένα σε αυτό το γραφικό λιμανάκι της πόλης μας, όπως οι περίφημες ψαροταβέρνες, που τώρα πια δεν μόνο ψαροταβέρνες. Όμως, δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει ότι αυτό το πρόβλημα είναι ένα πρόβλημα απόδοσης στο δημόσιο χώρο -στους πολίτες τους Πειραιά- της παράκτιας μετόπης και ελευθέρωσης, κάτι που θα είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για την πόλη, για το περιβάλλον και για τα καταστήματα.

Αυτό είναι μια υπόθεση που χρονίζει είκοσι χρόνια τώρα. Αναβάλλεται από Δημοτική Αρχή σε Δημοτική Αρχή. Έχουν εξαντληθεί όλες οι δικονομικές και νομικές διαδικασίες, έχουν βγει όλες οι τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, έχουν βγει όλες οι αποφάσεις κατεδάφισης.

Εμείς και ως Βουλευτές και ως πολιτικό κόμμα, αλλά και ως δημοτικές παρατάξεις και αυτή τη στιγμή είμαι επικεφαλής της δημοτικής παράταξης στο Δήμο Πειραιά, της τρίτης σε δύναμη δημοτικής παράταξης μετά τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, λέμε «ναι», δεν θέλουμε βίαιη κατεδάφιση. Βεβαίως, αυτό πρέπει να αποφευχθεί. Δεν είναι εκεί η αναγκαιότητα. Θέλουμε, όμως, λύση.

Έρχεται αυτή η βουλευτική τροπολογία τώρα, ενώ ήδη έχουν τελεσιδικήσει όλα και είναι έτοιμη η κρατική περιφέρεια να υλοποιήσει τις κατεδαφίσεις, τις οποίες κανένας δεν θέλει στον Πειραιά, να παρατείνει ένα χρόνο ακόμα κάνοντας ευχολόγιο για το πώς πράγματι θα εφαρμοστούν όλες οι αποφάσεις.

Δεν φέρνει αποτέλεσμα αυτή η τροπολογία. Ανακυκλώνει μια παθογένεια είκοσι ετών που επιτέλους πρέπει να τελειώνει.

Εμείς, λοιπόν, προτείνουμε μια μικρή παράταση πολύ δεσμευτική ολίγων μηνών με δεσμευτική υποχρέωση όλων των καταστημάτων να έχουν στις αρχές Απριλίου κατεδαφίσει τις κατασκευές αυτές. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα μπορούσαμε να συναινέσουμε.

Η τροπολογία που αποδεχτήκατε, κύριε Υπουργέ -δεν το γνωρίζετε το θέμα, παρόλο που έχετε φιλία με τον Πειραιά και με τον Ολυμπιακό και με όλα, εντούτοις δεν το γνωρίζετε- είναι μια τροπολογία που διαιωνίζει την απαγόρευση στους πολίτες να έχουν πρόσβαση στο δημόσιο χώρο χωρίς να ωφελείται στην πραγματικότητα κανείς.

Ευχαριστώ πολύ.