-    Καλημέρα κ. Σκουρλέτη. Πριν από λίγο συνομιλήσαμε με την κα Σοφία Βούλτεψη, την κυβερνητικό εκπρόσωπο, και μας είπε ότι δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή ουσιαστικά μια σύσκεψη πολιτικών αρχηγών, γιατί θα έδινε ένα υπερβολικό σήμα κινδύνου που η κυβέρνηση εκτιμά ότι δεν θα πρέπει να δοθεί. Θέλω το σχόλιό σας.

Προφανώς, θα αναφέρεται στα εθνικά θέματα. Κοιτάξτε, οι τόνοι όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν ότι τα θέματα αυτά μάλλον έχουν ανέβει. Υπάρχει μια κρίσιμη κινητικότητα γύρω από αυτά τα ζητήματα. Αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι τα θέματα αυτά κινούνται με ρυθμούς κανονικότητας, τότε βεβαίως ας αρκεστούμε σε αυτό που γίνεται σήμερα το μεσημέρι, δηλαδή στο Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής.

Ανεξάρτητα, όμως, από την πραγματική διάσταση των γεγονότων, ο κάθετος τρόπος άρνησης ενός τέτοιου ενδεχομένου θεωρώ ότι είναι ενδεικτικός για το πώς τελικά η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την αναγκαία συνεννόηση και επικοινωνία σε κάποια πολύ κρίσιμα ζητήματα, παρά τα όσα έλεγε όλο το προηγούμενο διάστημα, ότι είναι μια δύναμη η οποία επιδιώκει την ευρύτερη συναίνεση κλπ. Όλα αυτά νομίζω δείχνουν τον τρόπο που πολιτεύεται ο κ. Σαμαράς.

-    Θέλω να σας ρωτήσω σε σχέση με την αποκάλυψη που έκανε η νέα μας εφημερίδα, η «Αγορά» το Σάββατο, για το e-mail των δανειστών της τρόικας, με το οποίο ζητούν οι δανειστές να πάρουν πίσω τις 100 δόσεις. Θέλω να σας ρωτήσω αν αυτό συμβαίνει στην πρώτη πρωτοβουλία που παίρνει η κυβέρνηση μονομερώς. Πώς εσείς θα καταφέρετε να κάνετε τα πολύ περισσότερα από αυτό που υπόσχεστε στο πρόγραμμά σας. Θέλω να πω, εδώ δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά διάθεση διαλόγου, καμιά διάθεση συζήτησης της τρόικας. Λέει κατηγορηματικά «όχι» σε κάθε πρωτοβουλία που προσπαθεί να πάρει η χώρα μας για να βελτιώσει λίγο την κατάσταση στην κοινωνία.

Νομίζω ότι η αποστολή του συγκεκριμένου mail δεν είναι μια κίνηση που αποτυπώνει αυτή τη στιγμή τις σχέσεις ανάμεσα στους δανειστές και την κυβέρνηση. Τι εννοώ; Βεβαίως είναι κάτι που το έχουμε ξαναδεί και σε άλλες στιγμές. Το δεύτερο που θέλω να τονίσω είναι ότι αυτή η υπόθεση των 100 δόσεων περισσότερο είναι μια μεγαλοστομία, αλλά στην πράξη αφήνει  απέξω αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη και φοβάμαι πολύ ότι δεν θα λειτουργήσει και το τρίτο, ότι η κυβέρνηση έχει δώσει το δικαίωμα για τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Από εκεί και έπειτα, ας δούμε λίγο τη συνολικότερη εικόνα. Νομίζω ότι αυτό που μπορεί κανείς εύκολα να συνάγει είναι ότι έχει σκάσει η επικοινωνιακή φούσκα της κυβέρνησης περί εξόδου από το μνημόνιο. Αυτό πιστεύω είναι το πρώτο και το κύριο μετά το τελευταίο Eurogroup. Αποτελεί, λοιπόν, διάψευση των ισχυρισμών του κ. Σαμαρά ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο τα όσα έχουμε δει ως χρονοδιάγραμμα για τις επόμενες συζητήσεις.

Αντίθετα, αποτελεί επιβεβαίωση της παραμονής στην μνημονιακή εποχή και λογική η χθεσινή αποκάλυψη – μια και μιλάμε για αποκαλύψεις – της εφημερίδας «Αυγή» για το ασφαλιστικό. Τέτοιου είδους προτάσεις δείχνουν ότι εδώ υπάρχει μια προσπάθεια να ολοκληρωθεί το μνημονιακό οικοδόμημα και να εμπεδωθεί ως καθεστώς για τις επόμενες δεκαετίες.  Δηλαδή, ειλικρινά χάνουν πια οι λέξεις το νόημά τους, όταν βλέπεις την πραγματικότητα να κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από τα λόγια και τις δηλώσεις των εκπροσώπων της κυβέρνησης.

-    Πάντως, από την άλλη πλευρά βλέπουμε, για παράδειγμα στο Βέλγιο, μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις για τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται για μια χώρα που δεν είναι στο μνημόνιο. Θέλω να πω ότι η γενική τάση που υπάρχει στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι να πάμε σε πολιτικές περιοριστικές και πολιτικές λιτότητας. Γι’ αυτό ρωτώ, αν είναι ρεαλιστικά αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη μέρα.

Βεβαίως η επισήμανση περί των μεγάλων κινητοποιήσεων που παρακολουθήσαμε όλοι από τους  τηλεοπτικούς μας δέκτες….

-    …έχει και άλλη όψη….

...δείχνει πως οι πραγματικοί μας σύμμαχοι είναι οι λαοί της Ευρώπης. Και οι μεγάλες δυνατότητες που έχουμε είναι να αθροίσουμε τις δικές μας προσπάθειες μαζί τους.

Δεν είναι νομίζω, λοιπόν, διατεθειμένος ο κόσμος στην Ευρώπη να δεχθεί αυτή την νεοφιλελεύθερη δογματική ακαμψία, την ακραία πολιτική λιτότητας που θέτει πια σε αμφισβήτηση το συνολικό οικοδόμημα και την ενότητα της ίδιας της Ευρώπης. Το είδαμε αυτό και όλες τις προηγούμενες μέρες, το είδαμε και στην Ισπανία, όπου εκεί έχει υπάρξει μια τρομακτική ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών.

Η ανάδειξη ως πρώτης δύναμης, τουλάχιστον στις δημοσκοπήσεις, μιας συγγενούς στον ΣΥΡΙΖΑ δύναμης, του PODEMOS. Είδαμε επίσης πως παρακάμπτεται το Σύμφωνο Σταθερότητας για την περίπτωση της Ιταλίας και της Γαλλίας, όταν παρουσίασαν τους δικούς τους προϋπολογισμούς και ουσιαστικά συμφώνησαν να χαλαρώσει για αυτές τις δυο πολύ μεγάλες οικονομίες και εδώ βλέπουμε τον κ. Σαμαρά να συζητάει ένα χρονοδιάγραμμα νέων μέτρων, νέων προαπαιτούμενων. Μάλιστα, θέλει πριν την επόμενη Σύνοδο Κορυφής να ψηφιστεί την παραμονή ταυτοχρόνως προϋπολογισμός και Μεσοπρόθεσμο. Δηλαδή, κινήσεις οι οποίες δείχνουν ότι κινείται σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που μας λέει.

-    Δεν διαφωνώ μαζί σας ότι πράγματι οι λαοί της Ευρώπης είναι σε μια φάση αντίδρασης απέναντι στις πολιτικές λιτότητας. Ωστόσο αυτή η διαδικασία της εκ των έσω ανατροπής αυτής της πολιτικής από τις κινητοποιήσεις των λαϊκών μαζών είναι μια αργή και επώδυνη διαδικασία. Ενώ αν εσείς βρεθείτε μετά την προεδρική εκλογή στην κυβέρνηση θα έχετε να πάρετε αμέσως αποφάσεις και απ’ ό,τι φαίνεται θα έχετε απέναντί σας τους δανειστές πολύ σκληρούς. Το είδαμε με τον ΦΠΑ εστίασης, το είδαμε με τις 100 δόσεις. Με μικροπράγματα δηλαδή που προσπαθεί να ρυθμίσει η κυβέρνηση και αμέσως αντιδρούν. Πως θα γίνουν αυτά τα μεγάλα που μας υπόσχεστε; Αυτή είναι η ερώτηση.

Δεν υποσχόμαστε  μεγάλα πράγματα. Υποσχόμαστε τα απολύτως αναγκαία και ρεαλιστικά και πρέπει να συμφωνήσουμε σε αυτό.

-    Όχι υπόσχεστε κούρεμα. Η κ. Βούλτεψη είπε πριν από λίγο ότι ένα τέτοιο κούρεμα δεν είναι εφικτό γιατί τα κοινοβούλια θα αντιδράσουν πάρα πολύ έντονα.

Η κ. Βούλτεψη πρέπει να γνωρίζει ότι πέρα από το γεγονός πως έχει υπάρξει ως πρακτική κατά το παρελθόν και όχι μόνο στην περίπτωση του 1953 της μεταπολεμικής Γερμανίας υπάρχει και κάτι άλλο. Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του χρέους δεν βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών, αλλά είναι θεσμικό χρέος διευκολύνει μια πολιτική συζήτηση και την αναζήτηση μιας πολιτικής απάντησης σε αυτό το ζήτημα. Αλλά επαναλαμβάνω ότι αν εμείς οι οποίοι έχουμε το έννομο συμφέρον δεν μπορέσουμε να βάλουμε αυτή τη συζήτηση πάνω στο ευρωπαϊκό τραπέζι και αποδεχόμαστε εκ των προτέρων τον κορσέ του μνημονίου και οτιδήποτε λέγεται από τις σημερινές κυρίαρχες δυνάμεις φοβάμαι ότι τότε ο δρόμος είναι αδιέξοδος. Και αυτό το έχουμε δει. Σχεδόν πέντε χρόνια τώρα έχουμε δει που οδηγεί και άρα είναι μονόδρομος το να αποπειραθούμε να πάρουμε τον άλλο δρόμο. Και σίγουρα δεν θα είναι χειρότερα. Θα είναι κάτι που σε κάθε περίπτωση θα είναι προς όφελος των συμφερόντων του λαού μας.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ