07/07/2014

Ερώτηση Η. Διώτη και Α. Θεοπεφτάτου, βουλευτων ΣΥΡΙΖΑ προς τον κ. Υπουργό - Οικονομικών : Ιδιοκτησιακό καθεστώς ακινήτων στα παράλια του ν. Λάρισας

Για «αυθαίρετη χρήση Δημόσιας έκτασης αιγιαλού» βρίσκονται υπόλογοι περίπου 400 ιδιοκτήτες ακινήτων στο παραλιακό άξονα του ν. Λάρισας (Αγιόκαμπο και Βελίκα), αντιμετωπίζοντας υπέρογκα πρόστιμα που αυξάνουν προσθετικά χρόνο με τον χρόνο, μολονότι διαθέτουν κύρια συμβόλαια ιδιοκτησίας και πολεοδομική άδεια κτήσης των κτισμάτων τους.

Συγκεκριμένα, οι ιδιοκτήτες οικιών και καταστημάτων τα οποία βρίσκονται πάνω από τον παραλιακό δρόμο σε Αγιόκαμπο και Βελίκα εδώ και χρόνια έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με εξοντωτικά πρόστιμα που έχουν επιβληθεί από την Κτηματική Υπηρεσία Δημοσίου ν. Λάρισας, για πλήρως νόμιμα ακίνητα, στην αγωνιώδη προσπάθεια του Υπουργείου Οικονομικών να αντλήσει έσοδα απ’ όπου μπορεί. Το ελληνικό Δημόσιο ισχυρίζεται ότι τα οικήματα βρίσκονται εντός των ορίων του παλαιού αιγιαλού και της ζώνης παραλίας, παραγνωρίζοντας όμως ότι ακόμη και ο ίδιος ο δρόμος –που είναι ευθύνη του Δήμου Αγιάς-, με το ίδιο σκεπτικό βρίσκεται επί της παραλίας και εντός παλαιού αιγιαλού.

Πολλοί εκ των ιδιοκτητών έχουν κινήσει νομικές διαδικασίες, ενώ παράλληλα έχουν προβεί σε αιτήσεις ανακοπής ή θεραπείας ενώπιον του ΥΠΟΙΚ, έχοντας μάλιστα στα χέρια τους πραγματογνωμοσύνες από ειδικούς επιστήμονες, οι οποίοι προέβησαν σε χρονολόγηση δένδρων που βρίσκονται εντός των φερόμενων ως καταπατημένων εκτάσεων αιγιαλού, τα οποία όμως δε θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε υφάλμυρο, θαλάσσιο περιβάλλον και, συγχρόνως, είναι ηλικιακά πολύ μεγαλύτερα από την χρονική περίοδο την οποία ισχυρίζεται η ΚΥΔ ότι εκεί υπήρχε αιγιαλός. Άλλοι πάλι ιδιοκτήτες διαθέτουν παλιά συμβόλαια και τίτλους ιδιοκτησίας οικημάτων που βρίσκονταν στη θέση όπου σήμερα έχουν ανεγερθεί τα κτίσματά τους, όπως στην περίπτωση παλαιού ελαιοτριβείου με τον προαύλιο χώρο του στη Βελίκα, του οποίου η εγκατάσταση και λειτουργία τοποθετείται στα τέλη του 1800.

Από την πλευρά της η ΚΥΔ σε σειρά απαντήσεών της προς τους θιγομένους, υποστηρίζει ότι ο παλαιός αιγιαλός «δεν έχει την έννοια ότι εκεί έφθανε η θάλασσα αλλά ότι είχε αφεθεί έκταση του Δημοσίου για τις ανάγκες Υπουργείων Στρατιωτικών» (έκταση που είχε αφεθεί σαν ζώνη αεράμυνας) και η οποία «σήμερα υπάρχουν καταστήματα, οικίες και επιχειρήσεις με ενοικιαζόμενα δωμάτια».

Σε όλα τα παραπάνω, παρατηρείται μία τεράστια αντίφαση των ίδιων των υπηρεσιών του Δημοσίου: η Πολεοδομία έχει εγκρίνει όλες τις άδειες ανέγερσης των κτισμάτων, η ΔΕΗ έχει ρευματοδοτήσει οικίες και καταστήματα, η Εφορία εισπράττει κάθε χρόνο φόρο από τους ιδιοκτήτες μέσω της υποβολής του Ε9, όλοι ανεξαιρέτως έχουν πληρώσει ΕΕΤΗΔΕ και ΕΕΤΑ για τα κτίσματά τους και για όλα τα παραπάνω, ουδέποτε είχε επισημανθεί αυθαιρεσία εκ μέρους των νομίμων ιδιοκτητών. Και αίφνης η ΚΥΔ ν. Λάρισας του κηρύσσει παρανόμους, ζητώντας “χαράτσια” εν είδει ενοικίου για ατομικές περιουσίες.

Επειδή σύμφωνα με το ν. 2971/01 «... παλαιός αιγιαλός είναι η ζώνη ξηράς που προέκυψε από τη μετακίνηση της ακτογραμμής προς τη θάλασσα, οφείλεται σε φυσικές προσχώσεις ή τεχνικά έργα...» δεν τεκμηριώνεται η ύπαρξη παλαιού αιγιαλού στη συγκεκριμένη θέση, αλλά, όπως ισχυρίζεται η Κτηματική Υπηρεσία Λάρισας, πρόκειται για δημόσια έκταση για τις ανάγκες αεράμυνας, χωρίς όμως να προσκομίζονται τίτλοι ή άλλες διοικητικές πράξεις, που να πιστοποιούν το δημόσιο χαρακτήρα της έκτασης,

Επειδή κατά τη χάραξη γραμμών αιγιαλού και παραλίας θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα νόμιμα κτίσματα και οι νόμιμες κατασκευές,

Επειδή οι ιδιοκτήτες έχουν καταθέσει τίτλους ιδιοκτησίας εκατονταετίας και πλέον,

Επειδή 400 περίπου πολίτες έχουν βρεθεί στη δεινή θέση να υποχρεούνται να πληρώσουν “ενοίκιο” στο ελληνικό Δημόσιο για τις νόμιμες ιδιοκτησίες τους και να προσφύγουν δικαστικά ή διοικητικά για να αρθούν οι εις βάρος τους αδικίες

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

Σε ποιές ενέργειες πρόκειται να προχωρήσει, ώστε να αποκατασταθούν οι αδικίες εις βάρος των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι προσπαθούν εις μάτην να αποδείξουν το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι ιδιοκτησίες τους τούς ανήκουν;