-    Σας καλέσαμε για την πρόταση του κ. Παπανδρέου, ότι θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα μετεκλογικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Πώς θα έβλεπε ο ΣΥΡΙΖΑ μια τέτοια προοπτική; Βέβαια είπε ο άνθρωπος, σε βάση αρχών και προγράμματος..

Επειδή πράγματι πρέπει κάποιος να μιλάει στη βάση αρχών και προγράμματος,  νομίζω ότι δεν υπάρχουν σε μια τέτοια βάση περιθώρια συνεργασίας ούτε με το πρόσωπο, ούτε με το σημερινό ΠΑΣΟΚ.  Νομίζω ότι αυτό είναι σαφές. Αντιλαμβάνομαι ότι ο κ. Παπανδρέου, στην προσπάθειά του να κάνει αυτό που λέμε επαναφορά στον ενεργό πολιτικό στίβο, προσπαθεί έτσι να δημιουργήσει μια αίσθηση, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.  Και βλέπετε ότι μιλάω επιεικώς.. Ο κ. Παπανδρέου έχει συνδέσει το όνομά του με καταστροφικές επιλογές. Είναι από τους δύο, τρεις.. τέσσερις ανθρώπους οι οποίοι ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση. Αυτό δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει.

-    Έτσι όπως τα λέτε.. έχετε ένα πολύ μεγάλο μέρος σ΄ αυτά που λέτε δίκιο. Αλλά πώς είναι δυνατόν συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ να μην θέλετε, με τον Παπανδρέου να μην θέλετε, αλλά στελέχη τα οποία υπηρέτησαν αυτή την πολιτική να είναι χέρι-χέρι μαζί σας..

Αυτό το δεύτερο δεν ισχύει. Βαρέθηκα να το ακούω. Πρόκειται για ένα προπαγανδιστικό ευφυολόγημα. Δεν είναι μαζί μας άνθρωποι οι οποίοι υπηρέτησαν αυτή την πολιτική. Δεν το αποδέχομαι αυτό.

-    Είπατε ότι μ΄ αυτό το πρόσωπο, του Γ. Παπανδρέου, και μ΄ αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν μπορείτε να συνεργαστείτε. Αν άλλαζαν τα πρόσωπα και το κόμμα κάπως.. θα μπορούσατε τότε πιστεύετε;…

Κοιτάξτε να δείτε, Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας πάντοτε ήταν συνομιλητής με την αριστερά. Βεβαίως, τις τελευταίες δεκαετίες επέλεξε να υπηρετήσει από κοινού με την συντηρητική παράταξη –και δεν εννοώ μόνο στην Ελλάδα, εννοώ και στο γενικότερο ευρωπαϊκό πλαίσιο-  να υπηρετήσουν τη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού, η οποία εκφραζόταν μ΄ όλους αυτούς τους τρόπους που βλέπαμε τις προηγούμενες δεκαετίες και με μια πολιτική ακραίας λιτότητας τα τελευταία χρόνια. Θα έλεγε κανείς, κάνοντας μια παρατήρηση, ότι όσον αφορά την Ελλάδα τα χρόνια του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.  είχαν σχέσεις προγραμματικής συμπληρωματικότητας, δεν είχαν σχέσεις αντιπαλότητας, ούτε ανταγωνιστικότητας. Όσο λοιπόν το ΠΑΣΟΚ είναι προσδεδεμένο σ΄ αυτή τη στρατηγική, θα έλεγα, προφανώς δεν μπορεί να αποτελέσει συνομιλητή. Εάν αυτή τη στιγμή, μέσα από τις δικές τους διαδικασίες, επαναπροσδιοριστούν, βεβαίως. Αλλά σε μια εντελώς άλλη στρατηγική βάση.

-    Δηλαδή να επαναπροσδιοριστούν προς ποια κατεύθυνση;…

Απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό, απέναντι στις πολιτικές λιτότητας, απέναντι στο πώς αντιλαμβάνονται τα όρια και τη λειτουργία της αγοράς, το κοινωνικό κράτος, τα δημόσια αγαθά, όλα αυτά δηλαδή τα οποία με την πολιτική τους και με τις επιλογές τους τα υπονόμευσαν.

-    Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, σε λίγο καιρό αυτός ο ασφυκτικός κλοιός του μνημονίου μάλλον θα χαλαρώσει λιγάκι. Δηλαδή, αν δεν πουλήσουν και τα νερά, αν πουν εντάξει παιδιά, να ξαναδούμε και τον κατώτατο μισθό… πηγαίνουν προς την κατεύθυνση που εσείς αυτή τη στιγμή δείχνετε;… Έτσι όπως μας τα λέτε, δεν είναι και πολύ απίθανο.. Όλοι θα ήθελαν να κάνουν πέντε πράγματα παραπάνω από τον Σεπτέμβρη και μετά…

Υπάρχουν πέντε πράγματα τα οποία είναι αναγκαίο να γίνουν, αλλά από κει και πέρα υπάρχει και το θέμα του μνημονίου. Εάν, για παράδειγμα, εξακολουθούμε και αποδεχόμαστε ότι πάνω από τη χώρα μας πρέπει να υπάρχει το μνημόνιο, αυτός ο ασφυκτικός χαλκάς στην οικονομία και την κοινωνία, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια κινήσεων για όσους αποδέχονται κάτι τέτοιο. Υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι, υπάρχει το μεσοπρόθεσμο που ψηφίστηκε μόλις πριν δυο βδομάδες. Όλα αυτά είναι διατεθειμένοι να τα σκίσουν, που λέει και ο κ. Σαμαράς:

-    Χθες είδαμε στον ΣΕΒ τον κ. Τσίπρα όπου είπε ότι μπορεί να υπάρχει φθηνότερη ενέργεια για τη βαριά βιομηχανία. Θυμόμαστε παλιότερα ότι, όποτε ερχόταν στο προσκήνιο αυτό το θέμα, το οποίο καίει τους βιομήχανους, υπήρχαν αντιδράσεις ότι χαρίζονται χρήματα στο κεφάλαιο κ.λπ.

Όχι, δεν είναι έτσι. Σήμερα όποιος έχει μια γνώση του κόστους των μεγάλων ενεργοβόρων βιομηχανιών διαπιστώνει το εξής. Ότι το μεν μισθολογικό έχει πέσει πάρα πολύ και το βασικό κόστος που καθιστά ακριβή την παραγωγή τους είναι το ενεργειακό. Μιλάμε για την περίπτωση της Ελλάδας συγκρινόμενη με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Άρα είναι μάταιο, είναι κοροϊδία να μιλάμε εδώ για μια εξωστρεφή οικονομία, για επιχειρήσεις οι οποίες μπορούν να έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό και να μπορούν να σταθούν μέσα στον ευρωπαϊκό οικονομικό καταμερισμό με ένα τόσο ακριβό κόστος ενέργειας

Αυτό λοιπόν είναι μια μέριμνα, μια έγνοια την οποία θα πρέπει να έχει η πολιτεία.  Μπορεί να το κάνει αυτό μια ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ;  Εγώ λέω όχι. Μπορεί όμως να το κάνει μια ΔΕΗ, υπό δημόσιο έλεγχο, η οποία θα ασκεί και κοινωνική πολιτική προς τους οικονομικά αδύνατους αλλά θα ασκεί και μια ιδιαίτερη τιμολογιακή πολιτική προς εκείνες τις επιχειρήσεις οι οποίες πραγματικά παράγουν..

-    Δεν ξέρω αν είναι αίσθησή μου, αλλά μέχρι τώρα πάντα υπήρχε μια αντίδραση.. Εάν έβγαινε η κυβέρνηση και έλεγε…

Σας πιάνω δεύτερη φορά σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ να λέτε πράγματα τα οποία ακούγονται στη δημοσιογραφική πιάτσα, αλλά δεν ισχύουν στην πραγματικότητα. Το πρώτο ήταν αυτό που είπατε για όσους έχουν υποστηρίξει το μνημόνιο και βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Το δεύτερο είναι αυτό. Πάντοτε είχαμε μια τέτοιου είδους αντίληψη για την ενεργειακή πολιτική.

-    Συγνώμη.. Δεν είχατε εκφράσει αντιρρήσεις όταν είχε πέσει στο τραπέζι, και μάλιστα πρόσφατα, η ιστορία της μείωσης του κόστους της ενέργειας για τη βιομηχανία. Και ενδεχομένως σε κάποια σημεία εκείνης της τοποθέτησης να είχατε και δίκιο.

Δεν ισχύει αυτό που λέτε. Αλλά βεβαίως, προσέξτε, αυτή η παροχή, η έμμεση παροχή εν πάση περιπτώσει απέναντι στη βιομηχανία πρέπει να συνδυάζεται και με άλλα πράγματα, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης κοινωνικής συμφωνίας, όπου κι αυτοί θα δεσμευθούν για την αύξηση του κατώτατου μισθού, για μια επανατοποθέτηση απέναντι στο θέμα των ομαδικών απολύσεων.

Ο κ. Τσίπρας χθες, απευθυνόμενος στον ΣΕΒ, τους είπε πολύ καθαρά: Πρέπει και οφείλετε να βάλετε εμπόδιο στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων..

-    Ξέρετε τι σχολιάζεται σήμερα ευρέως και από τον Τύπο αλλά και γενικότερα στην πιάτσα.. Ότι ήταν άνετος χθες με τους βιομήχανους ο Αλέξης Τσίπρας σε αντίθεση με την προηγούμενη παρουσία του στην ανάλογη εκδήλωση..Και επίσης και οι επιχειρηματίες ήταν πιο άνετοι μαζί του..

Έχει την άνεση εκείνης της πολιτικής δύναμης που έχει κερδίσει και που, όπως όλα δείχνουν, πολύ σύντομα θα κληθεί να διαχειριστεί τα πράγματα της χώρας..

-    Βλέπουμε και στη φορολογία έχει αλλάξει άποψη.. Είπε για μείωση φόρων που επιβαρύνουν την παραγωγή. Αυτό πώς προσδιορίζεται;…

Μίλησε για φορολογία κερδών και όχι συντελεστών παραγωγής για την ακρίβεια. Κοιτάξτε.. Εμείς έχουμε ανάγκη από ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα το οποίο να είναι αναδιανεμητικό, το οποίο ταυτόχρονα να είναι σταθερό, να μην επιβαρύνει τα μόνιμα και τα γνωστά υποζύγια και κυρίως να μπορούμε να το εφαρμόσουμε. Διότι υπάρχουν πολλά δισεκατομμύρια τα οποία δεν κατορθώνει να τα εισπράξει αυτή τη στιγμή ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός, είτε διότι έχει αδυνατίσει, είτε διότι υπάρχουν άλλες πολιτικές σκοπιμότητες. Η ελληνική εμπειρία τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν ότι το φορολογικό σύστημα ήταν μεροληπτικό υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Μπορώ να σας φέρω και συγκεκριμένα παραδείγματα μεγάλων εταιρειών που δεν πλήρωναν στη βάση της κερδοφορίας τους. Υπήρχαν πολιτικές κάθε φορά αποφάσεις που μπορούσαν και παρέκαμπταν το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο βεβαίως δεν ήταν και το καλύτερο..

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ