Τοποθέτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, βουλευτή και υπεύθυνης για την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επί θεμάτων Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην κοινή συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων και της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων κατά την ενημέρωση από τον κ. Guy Ryder, Γενικό Διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (International Labour Organization - I.L.O.).

Κύριε Ryder, καλημέρα σας. Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Λέγομαι Ζωή Κωνσταντοπούλου, είμαι Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, είμαι νομικός, υπεύθυνη για τον τομέα Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και η ειδίκευσή μου περιλαμβάνει θέματα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου. Υπ' αυτήν την έννοια, θα ήθελα με τη θεσμική ειλικρίνεια που επιβάλλει η σημερινή συνεδρίαση, να σας πω ότι μου προξένησε ιδιαίτερη -τεράστια- εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο αναφερθήκατε στο Μνημόνιο, σαν κάτι περίπου δεδομένο ή σαν κάτι με το οποίο οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί, ο ελληνικός πληθυσμός, οι Διεθνείς Οργανισμοί και Οργανώσεις, οφείλουν να συμβιβασθούν. Όπως είμαι απολύτως βέβαιη πως γνωρίζετε, το Μνημόνιο καθεαυτό παραβιάζει τον πυρήνα των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, των διεθνών Συνθηκών προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Το γεγονός ότι παραβιάζονται αυτές οι διεθνείς και ευρωπαϊκές Συνθήκες, έχει ήδη κριθεί και σε επίπεδο νομολογίας, με αποφάσεις της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, ήδη από το έτος 2012, που έκριναν ότι τα αρχικά μέτρα του Μνημονίου συνιστούν παραβιάσεις της νομοθεσίας προστασίας των κοινωνικών δικαιωμάτων των ανθρώπων, που συνιστούν ταυτόχρονα και υποχρεώσεις των Κρατών-Μελών στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη, στην Ε.Ε., στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στον ΟΗΕ.

Κύριε Ryder, στην Ελλάδα επί εποχής Μνημονίου συντελείται αυτό που εγώ τουλάχιστον ονομάζω, μετά λόγου γνώσεως, κοινωνική γενοκτονία: Το 71% των νέων γυναικών μαστίζονται από την ανεργία. Η ανεργία στους νέους αγγίζει το 60% και στον γενικό πληθυσμό το 30%. Από απόγνωση και απελπισία, την τελευταία τετραετία περίπου 4.000 συνάνθρωποί μας έχουν αποπειραθεί να θέσουν τέρμα στη ζωή τους ή έχουν θέσει τέρμα στη ζωή τους. Υπάρχουν άνθρωποι που μέχρι πρότινος βιοπορίζονταν και ζούσαν από τις αποδοχές τους, οι οποίοι σήμερα είναι άστεγοι, ταΐζουν τα παιδιά τους από τα συσσίτια ή ψάχνουν για την τροφή τους στα σκουπίδια. Βέβαια, πρέπει ακόμη να σας πω ότι οι νέες γενιές, οι νέοι επιστήμονες μεταναστεύουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες προς το εξωτερικό, διότι δεν μπορούν να κάνουν προκοπή στη χώρα μας, τα δε νέα παιδιά δεν έχουν τα μέσα ούτε για να σπουδάσουν, αλλά ούτε και για να παρακολουθήσουν το σχολείο. Έχουμε λιποθυμίες σε σχολεία από την πείνα. Πριν από έξι μόλις μήνες, ένα μικρό κορίτσι έχασε τη ζωή του από αναθυμιάσεις μαγκαλιού, γιατί ζούσε σε σπίτι χωρίς ρεύμα επί δύο μήνες, ενώ πριν από περισσότερο από έναν χρόνο, δύο νέα παιδιά 20 και 21 ετών έχασαν τη ζωή τους με τον ίδιο τρόπο. Τον Αύγουστο ένα νέο αγόρι 18 χρόνων, πήδηξε από το λεωφορείο και σκοτώθηκε για να μην υποστεί έλεγχο εισιτηρίου 1,40 ευρώ.

Υπ' αυτήν την έννοια, κύριε Ryder, νομίζω ότι αυτό που έχει σημασία από τους εκπροσώπους Διεθνών Οργανισμών, δεν είναι να βρίσκουν μέσα, διαύλους, διόδους συναίνεσης με πολιτικές, οι οποίες είναι εγκληματικές και καταστροφικές, αλλά αντίθετα με απερίφραστο τρόπο - και αυτό σας ζητώ να κάνετε - να αναφέρονται σε αυτά που είναι κατακτημένα, κεκτημένα, δεδομένα και προαπαιτούμενα σε επίπεδο Κράτους Δικαίου, στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και στο διεθνή πολιτισμό.

Η κατακρήμνιση των εργασιακών δικαιωμάτων, η καταβαράθρωση του κατώτατου μισθού, η κατάφωρη παραβίαση του δικαιώματος σε δίκαιη αμοιβή, σε αξιοπρεπή διαβίωση, σε αξιοπρεπή σύνταξη και στην ασφάλιση, δεν μπορεί να είναι αποδεκτές σε ένα ευρωπαϊκό Κράτος. Λυπάμαι που πρέπει να το πω εγώ, από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Η πρώτη που θα έπρεπε να το λέει στα διεθνή fora, θα ήταν η Κυβέρνηση αυτής της χώρας. Δυστυχώς, αυτά που πρέπει να γίνουν αντικείμενο διεκδίκησης από τις Κυβερνήσεις της χώρας αυτής, έχουν εκχωρηθεί. Γι’ αυτό υποχρεώνομαι από τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να σας τα θέσω και να σας πω ότι το Μάρτιο του 2010 ήταν γνωστό σε εκείνους που απεργάστηκαν το Μνημόνιο και το συνυπέγραψαν -και περιέχεται σε απόρρητη έκθεση του ΔΝΤ- ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου «Προγράμματος» - επιτρέψτε μου να σας πω, ότι και μόνο ο όρος «Πρόγραμμα» είναι προσβλητικός για αυτά που εκπροσωπεί αυτή η εγκληματική πολιτική, όμως, από το Μάρτιο του 2010, πριν δηλαδή την υπογραφή του Μνημονίου η απόρρητη έκθεση του ΔΝΤ που διαβιβάσθηκε και στον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, έλεγε ότι ένα τέτοιο «Πρόγραμμα»και μάλιστα, ένα ηπιότερο «Πρόγραμμα», θα οδηγούσε στην πλήρη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Σήμερα, αυτή την διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, τη βιώνουμε. Ουδείς έχει αναλάβει την ευθύνη, μολονότι πολλοί αναγνωρίζουν το λάθος τους. Τα θύματα, όμως, είναι εδώ και πολλαπλασιάζονται και δεν μπορεί να συγκαλυφθούν πίσω από επικοινωνιακές πολιτικές, που παραποιούν την πραγματικότητα. Την ίδια ώρα, στα θύματα συγκαταλέγονται, επίσης, εκείνοι οι Φορείς, που είναι θεσμικά προβλεπόμενοι προκειμένου να εγγυηθούν τα δικαιώματα. Τι εννοώ; Στο όνομα των λεγόμενων «αναδιαρθρώσεων» και «μεταρρυθμίσεων», έγινε «κούρεμα» στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Δηλαδή, ουσιαστικά, διαγράφηκαν οι περιουσίες των Ασφαλιστικών Ταμείων, που είχαν σχηματισθεί μέσα από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών. Αυτό δεν μπορεί να είναι μια νίκη.

Ταυτόχρονα, κατά την ίδια περίοδο, σε δημόσιο επίπεδο, εκφράστηκε μια έρις, μια διαμάχη, μεταξύ του τότε και τώρα Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, του κ. Βενιζέλου, υπεύθυνου γι' αυτό το κούρεμα και του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, του ΣΕΒ, για το ποιος εκ των δύο είναι αυτός που υπαγορεύει στην Τρόικα τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές, οι οποίες ισοπεδώνουν εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Ήταν ομολογημένο, δηλαδή, εκατέρωθεν ότι δεν ήταν καν απαίτηση της Τρόικας. Όχι ότι μια τέτοια απαίτηση θα ήταν νόμιμη, αλλά έριζαν και ξιφουλκούσαν ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, ο ΣΕΒ, για το ποιος απ’ τους δύο εισήγαγε ως δήθεν «απαίτηση» την κατακρήμνιση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Οφείλω να σας πω ότι την ίδια ώρα που έχουν υποστεί εξουθενωτική περικοπή αποδοχών και συντάξεων και επιδομάτων οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, την ίδια ακριβώς ώρα κάποιοι σ' αυτή τη χώρα εξακολουθούν να πλουτίζουν και πρόκειται για λεγόμενους «εργοδότες» -στην πραγματικότητα κρατικοδίαιτους προνομιούχους επιχειρηματίες- που λυμαίνονται, κυρίως, το χώρο των Τραπεζών, των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων και, βεβαίως, της κατασκευής αυτοκινητοδρόμων. Πλουτίζει, επίσης, μια μεγάλη μερίδα λεγομένων «συμβούλων αποκρατικοποιήσεων», αλλά και λεγομένων «επενδυτών», που καρπώνονται τη δημόσια περιουσία και τη δημόσια ιδιοκτησία αντί πινακίου φακής.

Θέλω να σας θέσω υπ’ όψιν τις εξής παρατηρήσεις: Στη χώρα μας εφαρμόζεται μια βίαιη τακτική και πρακτική ομαδικών απολύσεων. Την επισφράγισε, μάλιστα, σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής το βίαιο κλείσιμο, αντισυνταγματικό και απολυταρχικής εμπνεύσεως, της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, της ΕΡΤ τον Ιούνιο του 2013, που έγινε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και όχι με νόμο. Τις ομαδικές απολύσεις διεκδικεί να νομιμοποιήσει παντί τρόπω η Κυβέρνηση αυτή και σε επίπεδο Δημοσίου οργανώνει τέτοιου είδους απολύσεις με θύματα τις πιο αδύναμες ομάδες, όπως είναι, κ. Ryder, οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, οι σχολικοί φύλακες, που μάλιστα απολύονται την ίδια ώρα, που κανονικά απαγορεύεται η απόλυση και η υπηρεσιακή μεταβολή, εν μέσω προεκλογικής περιόδου.

Θέλω να σας πω ότι, δυστυχώς, στη λογική των ομαδικών απολύσεων αναπτύσσεται και μια ρητορεία περί «δεξαμενών απολύσεων» -ανατριχιαστική κι αυτή η ορολογία- και στη λογική αυτή, δυστυχώς, ο Υπουργός Δικαιοσύνης ενέταξε και εκκρεμείς υποθέσεις ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης και πραγματοποίησε ευθεία παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, υποχρεώνοντας τους δικαστές να κρίνουν κατά προτεραιότητα και σε ασφυκτικές προθεσμίες όλες εκείνες τις υποθέσεις, στις οποίες τα δικαστήρια είχαν χορηγήσει προσωρινή δικαστική προστασία. Δηλαδή, αμφισβήτησε ο Υπουργός Δικαιοσύνης ακόμη και την δικαστική εγγύηση κι αυτό είναι ένα μείζον θέμα, το οποίο πρέπει να ιδωθεί γενικότερα, διότι στην Ελλάδα του Μνημονίου παραβιάζεται και το δικαίωμα των εργαζομένων, αλλά και όλων των πολιτών, να έχουν πρόσβαση στη Δικαιοσύνη και να διεκδικήσουν αποζημίωση και αποκατάσταση για την παραβίαση των δικαιωμάτων τους.

Κύριε Ryder, όταν σήμερα προαναγγέλλεται ότι θα υπάρξει νέα περικοπή δημοσίων δαπανών 5,5 δισεκατομμυρίων ευρώ στο επόμενο διάστημα, δεν μπορεί να προφασίζεται κανείς, ότι μπορεί να γίνει Κοινωνική Πολιτική σ’ αυτήν εδώ τη χώρα. Δεν μπορεί μ’ αυτές τις λογικές. Την ίδια ώρα, δυστυχώς - επειδή μου αρέσει να είμαι ευθεία και σαφής – απ’ αυτή την Κυβέρνηση, η οποία, κομπάζει ότι «κάτι πέτυχε», απ’ αυτή την Κυβέρνηση, λοιπόν, καλλιεργούνται στην κοινωνία ρατσιστικές αντιλήψεις ναζιστικής αναφοράς. Ο Πρωθυπουργός αυτής της χώρας, δήλωσε πριν από λίγους μόνο μήνες ότι «η Ελλάδα έχει 1,5 εκατομμύριο ανέργους, όσους και μετανάστες». Αντιλαμβάνεσθε τι σημαίνει, να εκστομίζεται τέτοιου είδους διατύπωση από τα χείλη του Πρωθυπουργού της χώρας.

Μια τελευταία παρατήρηση, για να ολοκληρώσω: Σήμερα, αυτές τις μέρες, εν μέσω προεκλογικής περιόδου (έχουμε εκλογές αυτοδιοικητικές στη χώρα μας στις 18 Μαΐου και ευρωεκλογές στις 25 Μαΐου) σ’ αυτήν ακριβώς, λοιπόν, την περίοδο η Κυβέρνηση ανήγγειλε ότι θα διανείμει 500 εκατομμύρια ευρώ για ν’ αποκαταστήσει τα 70 δισεκατομμύρια ευρώ, που έχει πάρει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο από τις τσέπες των πολιτών. Διότι, ο περιορισμός του βιοτικού επιπέδου, η κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου κατά 35% σε αυτό μεταφράζεται, σε δεκάδες δισεκατομμύρια που έχουν κλαπεί από τον ελληνικό λαό. Την ίδια ώρα, κ. Ryder, που 500 εκατ. λέει ότι διανέμει, ξέρετε πόσα χαρίζει; Οι ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, το ψηφιακό φάσμα χαρίζεται σε έξι επιχειρήσεις, στους ίδιους και τους ίδιους, για 18 εκατομμύρια ευρώ επί δεκαπενταετία, την ίδια ώρα που οι υπολογισμοί με βάση την επίσημη μελέτη, που η Κυβέρνηση παρήγγειλε ήταν για 715 εκατομμύρια ευρώ. Χαρίζει, λοιπόν, την ίδια ώρα 700 εκατομμύρια ευρώ και πολλά ακόμη.

Πρέπει να συνεννοηθούμε. Αυτή η πολιτική των περικοπών και των λεγόμενων «θυσιών», ανθρώπων που ποτέ δεν δήλωσαν ότι θέλουν να θυσιασθούν, δεν μπορεί να συνεχίζει να επιτελείται στο όνομα της «αναγκαιότητας» και του «μονοδρόμου», διότι ακριβώς την ίδια στιγμή πραγματοποιείται η μεγαλύτερη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και το μεγαλύτερο πάρτυ ιδιωτικών συμφερόντων εργολάβων του Δημόσιου, καναλαρχών και λοιπών διαπλεκομένων προσώπων με τις Κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. και τη σημερινή σύμπραξη ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ., που είναι αυτοί που μας έφεραν ως εδώ.

Ως εκπρόσωπος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θέλω να σας πω το εξής: Κύριε Ryder, κι εσείς που είστε διεθνείς συνομιλητές της Κυβέρνησης αυτής, δεν μπορεί να μη γνωρίζετε ότι τα ίδια πρόσωπα και τα ίδια Κόμματα είναι υπεύθυνα για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα ο ελληνικός λαός, οι Έλληνες εργαζόμενοι, οι εργαζόμενοι γενικότερα στη χώρα αυτή, τα παιδιά τους, οι συνταξιούχοι, ο πληθυσμός τον οποίο όφειλε η Κυβέρνηση να έχει προστατεύσει και δεν το έκανε και που οφείλετε εσείς να ενεργοποιηθείτε, ακριβώς, για να δείξετε τι όφειλε να κάνει και δεν έκανε.

Σας ευχαριστώ πολύ.