Παρακολουθώντας την ομιλία του αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος στο Αναπτυξιακό Συνέδριο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής για την Προγραμματική Περίοδο 2014 – 2020, ο καθένας είναι σε θέση να παρατηρήσει ότι στο εισαγωγικό της σκέλος, ο κ. Καλαφάτης μιλά περισσότερο ως ακόμη ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος. Και μάλιστα ως εκπρόσωπος ο οποίος είναι επιφορτισμένος να πείσει τους “ιθαγενείς” της χώρας τούτης για τα επιτεύγματα της τρικομματικής συγκυβέρνησης και για το “success story” του πρωθυπουργού στην Κίνα, αναπτύσσοντας τα επιχειρήματα υπέρ της λεηλασίας που η κυβέρνηση ονομάζει ανάπτυξη, παρά για το κατεξοχήν αντικείμενό του, που είναι το περιβάλλον, η προστασία και η αειφορία του.

Ο αναπληρωτής υπουργός πανηγυρίζει για την «ανάταξη του επενδυτικού περιβάλλοντος και την επανεκκίνηση της οικονομίας», ενώ στην πραγματικότητα διαλύει οποιαδήποτε προστατευτική για το περιβάλλον νομοθεσία υπήρχε.

Με λίγα λόγια, βαφτίζει το κρέας ψάρι , με τον ίδιο τρόπο που για την κυβέρνησή του οι ιδιωτικοποιήσεις λέγονται αποκρατικοποιήσεις και οι απολύσεις αναδιαρθρώσεις ή μεταρρυθμίσεις (sic).

Ο κ. Αναπληρωτής Υπουργός έθεσε στην ομιλία του διαφορετικούς, πλην συμπληρωματικούς άξονες, για τη θεσμική μεταρρύθμιση την οποία θεωρητικά επιδιώκει το ΥΠΕΚΑ. Αυτοί είναι το κτηματολόγιο και οι δασικοί χάρτες, η αυθαίρετη δόμηση και το περιβαλλοντικό ισοζύγιο, η χωροταξική και πολεοδομική μεταρρύθμιση, η ελεγκτική διαδικασία και, τελευταίο, αλλά όχι έσχατο- το ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τον τουρισμό. Η πραγματικότητα όμως, αποδομεί όλη την ανάλυση του κ. Καλαφάτη:

Σε ό,τι αφορά το Κτηματολόγιο και τους δασικούς χάρτες, ισχυρίζεται ότι «άμεσος στόχος είναι να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, τόσο για την ανάθεση και ολοκλήρωση των μελετών κτηματογράφησης, όσο και για την κατάρτιση και θεώρηση των δασικών χαρτών». Σύμφωνα πάντως με το ν/σ, που θα έρθει προς ψήφιση η μεν ανάθεση των μελετών κτηματογράφησης γίνεται με μόνο κριτήριο «τον μειοδότη», η δε δημιουργία των δασικών χαρτών, εργαλείο απαραίτητο για την προστασία των δασών της χώρας, ιδιωτικοποιείται πλήρως και μαζί και όλη η αλυσίδα, όπως ο έλεγχος, η ανάρτηση των χαρτών κ.λπ. Ίσως αυτό στη γλώσσα του Υπουργού να λέγεται επιτάχυνση...

Για το ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τον Τουρισμό, αμφισβητώντας τις θέσεις που έχουν διατυπώσει τα συναρμόδια Υπουργεία, επιμένουμε ότι είναι στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και την ανάπτυξη του τόπου μας, να οργανωθεί σε σωστές και υγιείς βάσεις ο τουρισμός, με όρους αειφορίας και βιωσιμότητας, με βασική προϋπόθεση πάντα τη συμμετοχή και ωφέλεια των τοπικών κοινωνιών και σε κλίμακα τέτοια που δεν θα καταστρέφει το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους.

Στο σκέλος της αυθαίρετης δόμησης και του περιβαλλοντικού ισοζυγίου, ο κ. Καλαφάτης επισημαίνει ότι οι αυθαιρεσίες έχουν κατηγοριοποιηθεί με βάση τη βαρύτητα και τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον, «με στόχο να οδηγηθούν σε οριστική λύση όσο πιο πολλές περιπτώσεις γίνεται». Αυτό, μετά και την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ για την αντισυνταγματικότητα του τελευταίου νόμου (4014/2011) για την περιβαλλοντική αδειοδότηση και την τακτοποίηση αυθαιρέτων, ακούγεται τουλάχιστον σαν κακόγουστο αστείο. Όλα δε τα επιχειρήματα του εκπροσώπου του ΥΠΕΚΑ και πρωτίστως η αποθάρρυνση κάθε σκέψης για δημιουργία νέας γενιάς αυθαιρέτων, οι πολίτες τα έχουν ξανακούσει και, επειδή ακριβώς τα πίστεψαν, η κυβέρνηση σήμερα βρίσκεται απόλυτα εκτεθειμένη.

Για τον Υπουργό χωροταξική και πολεοδομική μεταρρύθμιση σημαίνει πως δίνουμε πράσινο φως ανεξέλεγκτα να χτιστει απο οικοδομικούς συνεταιρισμούς οτι έχει απομείνει. Δεν κάνει διάκριση ούτε σε δασικές εκτάσεις και γενικά τοποθετείται ως ο πωλών της μετρητοίς για ενα τοσο σοβαρό ζήτημα όπως η χωροταξία και η πολεοδομία.

Τα όσα ισχυρίζεται επίσης σχετικά με την ελεγκτική διαδικασία είναι αδύνατον να εφαρμοστούν, όσο είναι γνωστό τοις πάσι αφενός ότι η Πολιτεία έως σήμερα ενδιαφέρθηκε μόνο για την εξυπηρέτηση ενός συστήματος συμφερόντων και διαπλοκής, κι αφετέρου ότι ελεγκτική διαδικασία με αποδεκατισμένο και υποστελεχωμένο τον πυρήνα του ελεγκτικού μηχανισμού δεν μπορεί να υπάρξει. Ο δε πρόσφατα ψηφισθείς νέος επενδυτικός νόμος είναι ωδή στην απουσία ελέγχου, καθώς ο κάθε επενδυτής θα αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου μόνος του το ρόλο τόσο του κρινόμενου όσο και του κριτή του εαυτού του.

Ο κ. Καλαφάτης σε διστάζει να δηλώσει ότι το σχέδιο για τον εντοπισμό και αξιοποίηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, καθώς και του ορυκτού πλούτου της χώρας συνεχίζεται αταλάντευτα. Αυτό το οποίο αποκρύπτει παντελώς είναι η πλήρης αντίθεση των τοπικών κοινωνιών σε αυτά τα επίμονα σχέδια, όπως στην περίπτωση του δάσους Σκουριών στην Χαλκιδική με τη φαραωνική και πλήρως απονομιμοποιημένη επένδυση της ELDORADO GOLD, το καθεστώς τρομοκρατίας και καταστολής που συνοδεύει τέτοιου είδους επενδύσεις κ.ο.κ.

Είναι τουλάχιστον προκλητικό ο κ. Καλαφάτης να ισχυρίζεται ότι η χώρα δεν μπορεί να διασφαλίσει την αειφορία της ανάπτυξης, «εάν δεν έχει ολοκληρωμένο χωροταξικό Σχέδιο, Κτηματολόγιο και δασικούς χάρτες», όταν και η δική του κυβέρνηση –όπως και οι προηγούμενες- έως σήμερα έχει ολιγωρήσει το λιγότερο ή σκόπιμα επιλέξει να επιβραδύνει σημαντικά τις διαδικασίες υλοποίησης και ολοκλήρωσης τους. Στο ΕΠΠΕΡΑΑ της επόμενης προγραμματικής περιόδου, μοιάζει να εντάσσονται όπως-όπως σκόρπιες «εκκρεμότητες» της προηγούμενης των μνημονίων περιόδου. Και κατά τούτο προβάλλουν και οξύμωρες σε σχέση με τη ρητορική περί πράσινης και αειφόρου ανάπτυξης. Κι εδώ ξαναμπαίνει το ερώτημα, τί εννοεί και πώς ορίζει η κυβέρνηση την «αειφορία της ανάπτυξης»; Ρύπανση και μισθούς Κίνας; Κατάρρευση οικοσυστημάτων προς όφελος του κάθε ιδιώτη μεγαλοεπενδυτή, μόνο και μόνο για να μπορεί η εκάστοτε κυβέρνηση να μιλά για ευημερία των αριθμών;

Το έχουμε πει πλείστες όσες φορές στο παρελθόν: όταν μιλά κάποιος για ανάπτυξη, το πρώτο ερώτημα που καλείται να απαντήσει είναι «ανάπτυξη για ποιον και με ποια μέσα».

Για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με κοινωνία εξαθλιωμένη, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα ανύπαρκτα, δημόσια αγαθά προς πώληση και μάλιστα σε “τιμή ευκαιρίας”. Εν κατακλείδι: Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα, λόγους τους αρίστους ασκέουσι.