Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει, στην Ελλάδα μόνο μία στις δύο επιχειρήσεις καταβάλλει κανονικά, κάθε μήνα, τη μισθοδοσία, ενώ η διάρκεια καθυστέρησης των πληρωμών μπορεί να φτάσει και τους δώδεκα μήνες. Περίπου 1.000.000 είναι οι εργαζόμενοι που υπόκεινται σε πάνω από ένα μήνα καθυστέρηση για την καταβολή του μισθού τους. Για τους περισσότερους από αυτούς η προσφυγή στην δικαιοσύνη είναι το τελευταίο καταφύγιο για να διεκδικήσουν τα ελάχιστα δικαιώματά που τους έχουν απομείνει από το Εργατικό Δίκαιο.

Δυστυχώς όμως και η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά ακριβή, με αποτέλεσμα, να αποθαρρύνονται όσοι  αδικημένοι και  απολυμένοι θέλουν να σταθούν απέναντι στην αφερεγγυότητα και την αυθαιρεσία των εργοδοτών. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι δαπάνες που απαιτούνται για ένδικες διεκδικήσεις είναι απαγορευτικές, καθώς υπερβαίνουν ακόμα και τον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ.   

Αν συνυπολογίσουμε και τον χρόνο που απαιτείται για να εκδικαστεί μια απόφαση για εργασιακά θέματα, ο οποίος κατά μέσο όρο κυμαίνεται από  5 έως 7 μήνες, με την τελεσιδικία να προσδιορίζεται στα 4 χρόνια αν ασκηθεί έφεση, καταλαβαίνει κάποιος ότι δεν μιλάμε πλέον για ουσιαστική δικαιοσύνη.   

Επειδή στον εργασιακό μεσαίωνα που έχει επιβληθεί και υιοθετηθεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, η δικαιοσύνη πρέπει να είναι ουσιαστική, δηλαδή αν μη τι άλλο, ταχεία και οικονομικά προσιτή.  

Ερωτάται ο κ.  Υπουργός,

1.    Προτίθεται να προχωρήσει σε νομοθετικές παρεμβάσεις προς την κατεύθυνση της μείωσης τιμολογίων όσον αφορά την ένδικη διεκδίκηση εργασιακών δικαιωμάτων ;  

2.    Είναι στις προθέσεις του Υπουργείου να ενισχυθεί ο θεσμός της νομικής βοήθειας για τους οικονομικά αδύναμους πολίτες, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατʼ επανάληψη  προτείνει;

Ο ερωτών βουλευτής

Ιωάννης Μιχελογιαννάκης