-    Θα ξεκινήσω ρωτώντας αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει την αντιπολιτευτική τακτική του ώριμου φρούτου, όπως λέγεται, δηλαδή εάν έχει επιλέξει να ασκεί μεν κριτική, αλλά με όχι τόσο επιθετικό τρόπο ώστε να οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης, να αναμείνει να ωριμάσει πολιτικά η φθορά της…. Θα θυμάστε ότι αυτή την τακτική τη συζητούσαμε παλιότερα…

Νομίζω ότι σε κανέναν δεν επιτρέπεται να κάθεται στην άκρη και να περιμένει. Με την έννοια ότι είναι τόσο οξυμένα τα προβλήματα της κοινωνίας. Οι αντοχές έχουν εξαντληθεί και δεν μπορούν να υπάρξουν αναβολές Η ίδια η οικονομία  βρίσκεται σε μια τροχιά καθοδική. Άρα θα σας έλεγα ότι θα ήταν μια στάση σιγουρατζίδικη ίσως, αλλά δεν θα ήταν μια σοβαρή πολιτική στάση κανείς να περιμένει πότε θα πέσει η κυβέρνηση.

Εμείς θεωρούμε το αντίθετο. Ότι όσο πιο γρήγορα απαλλαγούμε από την παρούσα κυβέρνηση και ο τόπος έχει να ωφεληθεί και εμάς θα είναι πιο εύκολο το έργο μας μετά.

-    Η τελευταία έκθεση, η έκθεση που θα παρουσιαστεί σε λίγες μέρες στη Θεσσαλονίκη από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ δείχνει μια εικόνα της ελληνικής οικονομίας που δεν επιτρέπει καμία αισιοδοξία.  20 χρόνια υπολογίζουν ότι χρειάζονται, και μάλιστα υπό την προϋπόθεση ότι θα τρέχει ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ με ένα 3,5-4% για να ξαναπάμε στο 10% ανεργίας. Η ερώτησή μου είναι γιατί να αισιοδοξούμε ότι αν εσείς γίνετε κυβέρνηση θα είναι τα πράγματα καλύτερα;… Ότι δεν θα συνεχιστεί δηλαδή αυτός ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, της ανεργίας, των λουκέτων…

Αναφέρατε το στοιχείο της ανεργίας και καλά κάνατε γιατί είναι ίσως το σημαντικότερο, η πιο ακραία έκφραση αυτής της κρίσης, αλλά αυτός ο κατάλογος των αρνητικών επισημάνσεων δεν έχει τέλος. Μιλάμε για μια απόκλιση από την Ε.Ε.  η οποία μας έχει οδηγήσει στα επίπεδα του 1964, την απώλεια των μισθών κατά 46% τα τρία τελευταία χρόνια.. Πράγματα γνωστά, αλλά κανείς όταν τα βλέπει τεκμηριωμένα και γραμμένα στο χαρτί πραγματικά νομίζω ότι δεν έχει πολλά περιθώρια να αισιοδοξεί. Πότε όμως; Εάν εξακολουθήσουμε στην ίδια ρότα.  Και το θέμα που έχει τεθεί νομίζω, και με αφορμή το διάλογο που γίνεται στο πλαίσιο των γερμανικών εκλογών,  είναι εάν θα ακολουθήσουμε την ίδια λογική ενός τρίτου μνημονίου, το οποίο ουσιαστικά σημαίνει ότι η χώρα μας θα μπει σ΄ αυτόν τον γύψο της  λιτότητας για τις επόμενες δεκαετίες, με περιορισμένη εθνική κυριαρχία, υπό τον αυστηρό έλεγχο των δανειστών και χωρίς πράγματι  κανένα φως στο τούνελ. Άρα θα σας έλεγα ότι η μοναδική ελπίδα, που είτε κάποιοι την πιστεύουν πολύ, που θεωρούμε εμείς ότι είναι οι περισσότεροι, είτε κάποιοι άλλοι δεν την πιστεύουν, είναι να επιλέξουν το δικό μας σχέδιο, να επιλέξουν τον άλλο δρόμο. Δεν είναι εύκολος, αλλά δεν υπάρχει νομίζω τελικά άλλος δρόμος. Είναι ο μοναδικός.

-    Συμφωνούμε όλοι, όπου κι αν ανήκει ο καθένας, ότι η απάντηση στην κρίση  μπορεί να είναι μόνο η ανάπτυξη εδώ που φτάσαμε. Το ερώτημα είναι πού θα βρεθούν τα χρήματα για να κινηθεί ξανά η οικονομία μας;  Αυτό είναι το κρίσιμο θέμα.

Πάρα πολύ κρίσιμο θέμα και το οποίο θα σας έλεγα ότι συνδυάζεται και με τη λογική, τη φιλοσοφία και τη συνταγή μιας οικονομικής στρατηγικής. Διότι γενικώς το να επικαλούμαστε την ανάγκη χρημάτων δεν αρκεί από μόνο του. Γιατί τώρα ακολουθείται μια πολιτική η οποία έχει και το στοιχείο της οικονομικής αφαίμαξης της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών και ταυτόχρονα στέλνει όλο και πιο μακριά την ανάπτυξη, με αποτέλεσμα αυτή τη βαθύτατη ύφεση που ζούμε.

Νομίζω ότι όλα αυτά πάνε μαζί. Μια πολιτική η οποία  κατ΄ αρχήν θα αποκαθιστά τη φορολογική δικαιοσύνη –και δυστυχώς ούτε τα χρόνια του μνημονίου ακολουθήθηκε μια πολιτική η οποία να είναι κοινωνικά δίκαιη. Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες ατέλειωτες για κατηγορίες συμπολιτών μας  που παραμένουν στο απυρόβλητο, για υποθέσεις οι οποίες δεν εξιχνιάζονται…

-    Επομένως η απάντηση στο ερώτημά μου είναι περισσότεροι φόροι;…

Η απάντηση είναι φορολογική ριζοσπαστική μεταρρύθμιση, με το χαρακτηριστικό της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αναδιανομής. Ένα αυτό…

-    Σας ρωτώ, πριν πάμε στο δεύτερο, γιατί οι επιχειρήσεις, μικρές και μεσαίες και μεγαλύτερες, λένε ότι στη φάση που είμαστε και με τη ρευστότητά τους να έχει τιναχθεί τον αέρα καθώς το τραπεζικό σύστημα δεν δίνει χρήμα ή δίνει πολύ ακριβό χρήμα, η λύση, αντίθετα, πιστεύουν ότι θα ήταν η μείωση της φορολογίας.

-   

Θα σας πω. Έτσι όπως ακούγεται το ερώτημά σας είναι αρκετά εύλογο. Αλλά όταν λέμε να αποκαλύψουμε τον πλούτο εκεί που υπάρχει, δεν αναφερόμαστε μόνο σε κάποιες επιχειρήσεις οι οποίες μάλιστα λόγω της γενικότερης κατάστασης και υγιείς επιχειρήσεις δυσκολεύονται.. Δεν ξέρω αν είδατε σήμερα τα στοιχεία.. Από τις 216 εισηγμένες επιχειρήσεις στο Χρηματιστήριο Αθηνών οι  138 είναι ζημιογόνες στο α΄ εξάμηνο του έτους. Έτσι κατά βάση αυτές δεν είναι ότι δεν έχουν τι να πουλήσουν, ότι εμπορεύονται με λάθος τρόπο, αλλά ότι είναι αντιμέτωπες με την ύφεση που γεννά αυτή η πολιτική.

Αλλά, κοιτάξτε να δείτε, δεν μπορώ να αντιληφθώ, για να φέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, γιατί από τις  6 χιλιάδες και παραπάνω off shore εταιρείες έχουν ελεγχθεί μόνο 34; Δεν το καταλαβαίνω..

-    Σ΄ αυτό δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ο καθένας μαζί σας…

Αυτό δημιουργεί και μια αντίληψη για τα πράγματα..

-    Επομένως λέτε, αν καταλαβαίνω καλά, ότι δεν υπάρχει ισχυρή βούληση για να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή;…

Ακριβώς. Το δεύτερο στοιχείο είναι το εξής. Η ιστορική εμπειρία λέει το εξής.  Για να βγούμε από την κρίση, και την παρούσα αλλά και σε αντίστοιχες οικονομικέ κρίσεις που αντιμετώπισε ο τόπος ή υπήρξαν στην παγκόσμια οικονομική σκηνή κάτι τέτοιο, δεν μπορεί να γίνει χωρίς να υπάρχει μια πρωταγωνιστική παρουσία του δημοσίου, με επενδύσεις, με ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. Άρα λοιπόν η έξοδος περνάει όχι από την ακύρωση του ρόλου του δημοσίου, τη συρρίκνωσή του, αλλά μέσα από μια προσπάθεια πραγματικά να πρωταγωνιστήσει. Βάζοντας νέους κανόνες, με ένα νέο τρόπο, ναι, αλλά όχι αυτό που βλέπουμε αυτή τη στιγμή.

Το τρίτο είναι.. Όταν αυτή τη στιγμή ακολουθείς μια πολιτική ακραίας λιτότητας, το είπαν λάθος πολλαπλασιαστή ή του έδωσαν διάφορους τίτλους, τότε το αποτέλεσμα είναι πολύ πιο χειρότερο.  Και σας ερωτώ. Μπορούμε να συνεχίσουμε μ΄ αυτόν τον τρόπο;  Η απάντηση είναι όχι. Και θα το πουν οι περισσότεροι. Άρα μ΄ αυτή την έννοια, καταλήγουμε πάλι σ΄ αυτό που λέγαμε στην αρχή. Ότι πρέπει να ακυρωθεί αυτός ο δρόμος του μνημονίου.

Δεν λέω ότι δεν υπάρχει πάντοτε ανάγκη χρηματοδότησης της ανάπτυξης…

-    Ακόμη κι αν αυτό οδηγήσει σε επιστροφή στο εθνικό νόμισμα;…

Ξέρετε ότι δεν είναι η επιλογή μας αυτή.  Γιατί είναι έτσι δομημένες πλέον οι σχέσεις των οικονομιών τις τελευταίες δεκαετίες που κάτι τέτοιο πραγματικά σε οδηγεί σε δρόμους οι οποίοι είναι απρόβλεπτοι και μάλλον καταστροφικοί.  Δεν υπάρχουν και παραδείγματα χωρών οι οποίες να κινούνται με το δικό τους εθνικό νόμισμα και να ευημερούν στην κατάσταση που βρίσκεται και η ελληνική οικονομία. Μην μου πείτε για την Ελβετία που είναι μια χώρα ειδικών συνθηκών. Αλλά το θέμα όμως της χρηματοδότησης της ανάπτυξης είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει συνολικά στην Ευρώπη. Γιατί τα προβλήματα αυτά δεν είναι μόνο στην Ελλάδα και έτσι θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Το είπαμε από την πρώτη στιγμή Δεν έχουμε την κακία Ελλάδα σε μια καλά πορευόμενη ευρωπαϊκή οικονομία. Όλο το ευρωπαϊκό καράβι κινείται σε λάθος κατεύθυνση.

-    Τώρα και ένα παραπολιτικό ερώτημα για να κλείσουμε..  Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για βλαχοδημάρχους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ στην τελευταία του ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Σήμερα, για παράδειγμα, η κα Μπακογιάννη είπε εγώ είμαι βλαχομάνα βλαχοδήμαρχου και θεωρώ ότι οι Βλάχοι είναι δυνατή ράτσα.. Τι λέτε.. για να έχουμε και λίγο παραπολιτικό χρώμα…

Παραπολιτικό το οποίο έχει γίνει κεντρικό πολιτικό ζήτημα… Γραφεία Τύπου βγάζουν δηλώσεις… Ο κ. Ασκούνης…

-    Ο Τράγκας είπε το πρωί ότι ο Τσίπρας αποκαλύπτει έτσι ότι είναι αστός…

.. Ο όρος βλαχοδήμαρχος παραπέμπει σε μια πολιτική πρακτική πάρα πολύ γνωστή στους Έλληνες πολίτες. Την πολιτική πρακτική των δημοσίων σχέσεων, τα κουμπαριλίκια, του μικρορουσφετιού, το να σε χτυπάω στην πλάτη, το να χαϊδεύω αυτιά.

-    Πολιτευτής καλοχαιρέτας λοιπόν….

.. Σαν τον Μαυρογιαλούρο των ελληνικών ταινιών. Αυτό λοιπόν εμείς θέλουμε πραγματικά να το χτυπήσουμε στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.

-    Ναι, αλλά τέτοιοι δεν υπάρχουν μόνο στα συγκεκριμένα κόμματα. Υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα. Σας βεβαιώ.

Να συμφωνήσω ότι υπάρχουν κυρίως στα πρώην δύο μεγάλα κόμματα. Γι αυτό εμείς στην τελευταία σύνοδο της Κ.Ε. μιλώντας για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, είπαμε το εξής. Θέλουμε να διαμορφώσουμε συνδυασμούς νικηφόρους στη βάση πλατύτατων συνεργασιών, με αντιμνημονιακή βεβαίως κατεύθυνση –γιατί αυτό καταλαβαίνετε είναι η λυδία λίθος για να μπορέσεις να πας οπουδήποτε αλλού- αλλά να εκφραστεί αυτό με πρόσωπα άφθαρτα, έντιμους, νέα πρόσωπα και όχι με ανακύκλωση παλαιών υλικών.