25 ΝΟΕΜΒΡΗ 2012

• ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ, ΣΥΝΙΣΤΑ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ!

• ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ!

Η βία κατά των γυναικών- ως διαχρονικό φαινόμενο- όχι μόνο δεν μειώνεται με την λεγόμενη «εξέλιξη» των κοινωνιών, αλλά αντίθετα ολοένα και οξύνεται. Μπορεί να ασκείται στο πλαίσιο της οικογένειας (και να είναι λεκτική, ψυχολογική, σωματική, σεξουαλική και οικονομική), της κοινωνίας (βιασμός, σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία και αλλού, εμπόριο γυναικών, εξαναγκαστική πορνεία ...), καθώς και από τους ίδιους του θεσμούς του κράτους. Οι γυναίκες ως κατηγορία είναι τα πρώτα θύματα του πολέμου, της μετανάστευσης, του σύγχρονου δουλεμπορίου, αλλά και των κακοποιητικών συμπεριφορών στην ιδιωτική ζωή και στην οικογένεια. 

Η βία που υφίστανται οι γυναίκες δεν οφείλεται  στην «αδύναμη» φύση τους  ή στο ότι οι άνδρες είναι γενικά γεννημένοι «βίαιοι». Είναι ένα φαινόμενο που παράγει η κοινωνία στην οποία ζούμε, (δηλ. ο καπιταλισμός σε «συνεργασία» με την πατριαρχία), και επιδεινώνεται δραματικά με την οικονομική κρίση και τη σήψη αυτού του συστήματος που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Δεν υπάρχει ένας παράγοντας που ευθύνεται για την συνεχιζόμενη βία κατά των γυναικών. Η βία κατά των γυναικών είναι αποτέλεσμα περίπλοκων και αλληλοσυνδεόμενων μεταξύ τους, οικονομικών, πολιτικών, θεσμικών και πολιτισμικών παραγόντων οι οποίοι συνιστούν εκδηλώσεις των ανισότιμων σχέσεων εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Οι βιαιότητες είναι αλληλένδετες με τη θέση που καταλαμβάνουν ιστορικά οι γυναίκες  σʼ αυτή τη κοινωνία και με τις διακρίσεις που ασκούνται σε βάρος τους, σε όλα τα επίπεδα. Και έχουν να κάνουν με την πολλαπλές όψεις της καταπίεσης των γυναικών στην ιδιωτική και δημόσια ζωή, στη δουλειά, την οικογένεια και τις προσωπικές, κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις.       

Σήμερα, με τα απανωτά μνημόνια, την επιδείνωση της φτώχειας, την έκρηξη της ανεργίας (που στις νέες γυναίκες φτάνει να αγγίζει το εφιαλτικό 62%), των περικοπών των κοινωνικών δαπανών, και της διάλυσης της κοινωνικής πολιτικής, η κατάσταση μέσα στην οικογένεια γίνεται όλο και πιο αφόρητη και πιο «βίαιη» για όλους και κυρίως για τις γυναίκες. 

Μέσα σʼ αυτές τις συνθήκες, οι αγώνες για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, είναι αγώνες για την  κοινωνική χειραφέτηση,  είναι κομμάτι του αγώνα  για να καταργήσουμε αυτό το σύστημα που αναπαράγει και επιδεινώνει όλες τις έμφυλες διακρίσεις και εντείνει τους αποκλεισμούς.