Στη μετεκλογική πολιτική κατάσταση και τα πρώτα βήματα οικοδόμησης του νέου φορέα μιας ενιαίας, μαζικής,  δημοκρατικής, δημοκρατικής, πλουραλιστικής, λαϊκής και εργατικής, ριζοσπαστικής αριστεράς του 21ου αιώνα αναφέρθηκε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Νάντια Βαλαβάνη, στην πρώτη ανοιχτή συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην Αλεξανδρούπολη. Ακολούθησε συζήτηση μέχρι τα μεσάνυχτα με του φίλους/φίλες, συναγωνιστές/συναγωνίστριες, συντρόφους/συντρόφισσες που είχαν συγκεντρωθεί στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης το βράδυ της Δευτέρας, 16/7/2012, ενώ δόθηκαν και οι πρώτες «αιτήσεις» νέων μελών από τους παρευρισκόμενους.

Το πρωί της ίδιας μέρας, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ  είχε διαδοχικές συναντήσεις για ζητήματα του Νομού Έβρου και της πόλης, με την Αντιπεριφερειάρχης Έβρου Γωγώ Νικολάου και το Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης Βαγγέλη Λαμπάκη. Οι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών ζήτησαν τη συμπαράσταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για σειρά ζητημάτων που απασχολούν τον Έβρο και συζήτησαν τις προτεραιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης και της τοπικής κοινωνίας, ξεκινώντας από το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας.

Τόσο στις επαφές της αυτές, όσο και στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επικεντρώθηκε σε ζητήματα ανάπτυξης στην περιοχή, συμφωνώντας με τη σχεδόν ομόφωνη θέση της τοπικής κοινωνίας ότι η επιμονή να προχωρήσει η επένδυση σε χρυσωρυχεία, που θʼ αφήσουν πίσω τους κρανίου τόπο και τόνους αποβλήτων κυανίου και υδραργύρου, καταδικάζει οποιεσδήποτε προσπάθειες ανάπτυξης της περιοχής. Εκφράζοντας τη συνεχιζόμενη συμπαράσταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στον αγώνα των κατοίκων, των συλλογικοτήτων και των τοπικών αρχών, σχολίασε το γεγονός ότι διαδοχικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα στρέφουν την πλάτη στη θέληση της τοπικής κοινωνίας ως σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας.

Για το άλλο μεγάλο ζήτημα που απασχολεί το Βόρειο Έβρο, το επικείμενο ξεπούλημα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, όταν το εργοστάσιο της Ορεστιάδας ως επίκεντρο της τευτλοπαραγωγής αποτελεί ατμομηχανή της παραγωγικής δραστηριότητας και της οικονομίας της περιοχής, αναφέρει μεταξύ των άλλων: «Η βιομηχανία ζάχαρης, αν και αποδεδειγμένα κερδοφόρα, βρίσκεται σήμερα, καθʼ επιταγή των δανειστών και με σύμφωνη γνώμη της τρικομματικής κυβέρνησης, ένα βήμα πριν το ξεπούλημα έναντι πινακίου φακής. Η Ελλάδα αποδεσμεύεται από μια δραστηριότητα που αποτελεί επίκεντρο της οικονομικής δραστηριότητας της περιοχής σε μια εποχή που διαπιστώνεται η σημασία της έλλειψης διατροφικής επάρκειας της χώρας και ενώ μεγάλοι πολυεθνικοί όμιλοι επενδύουν σε τρόφιμα». Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αναφέρθηκε δημιουργίας εναλλακτικού  ολοκληρωμένου μοντέλου παραγωγικής και ολόπλευρης ανασυγκρότησης στην περιοχή, όχι με βάση μεμονωμένους στόχους, αλλά με σχέδιο που θα τους συνδέει, δημιουργώντας δίκτυα με μοχλό τη δράση της τοπικής αυτοδιοίκησης σε συνεργασία με τις τοπικές συλλογικότητες, εργαζόμενους, αγρότες και ελεύθερους επαγγελματίες. Επεσήμανε ότι το υπάρχον «αναπτυξιακό μοντέλο», όπου η «ανάπτυξη» κατευθύνεται με βάση το κέρδος και όχι τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, στις συνθήκες της κρίσης έχει εξαντλήσει τα όριά του. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε από της ακύρωση της πολιτικής του Μνημονίου που «κάθεται σαν ογκόλιθος στην ελληνική κοινωνία» και αποτρέπει οποιαδήποτε πορεία ανάπτυξης φιλική προς το περιβάλλον προς όφελος του λαού και του τόπου. Μια πολιτική, που είναι συνυφασμένη με τη «γενική κοινωνική αποδόμηση και το κοινωνικό ολοκαύτωμα» που σήμερα βιώνουμε μέσα από τη φτωχοποίηση των εργαζομένων, τη βίαιη καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων και τερατώδη ποσοστά ανεργίας στο Νομό Έβρου.

Σχετικά με τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ), η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επεσήμανε ότι «υπάρχει διεθνής εμπειρία από τον αναπτυσσόμενο κόσμο, που μας κάνει να πούμε ένα ανεπιφύλακτο ʽʽόχιʼʼ στις διαφαινόμενες προθέσεις της κυβέρνησης να συμμορφωθεί με της επιταγές των δανειστών και να ζητήσει απʼ την ΕΕ κατʼ εξαίρεση έγκριση δημιουργίας τέτοιων ζωνών στη χώρα, ξεκινώντας από τη Θράκη. Απʼ τα δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου διαφαίνεται, εξάλλου, πρόθεση της γερμανικής κυβέρνησης να προωθήσει, στο πλαίσιο του «Συμφώνου Ανάπτυξης», τη δημιουργία τέτοιων ζωνών, που έρχονται σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, σε όλες τις χώρες του Νότου. Ουσιαστικά, θέλουν να φέρουν μέρος των εξαγωγικών δραστηριοτήτων τους στην Ελλάδα και αλλού στον ευρωπαϊκό Νότο με πολύ ευνοϊκότερες συνθήκες, σε σύγκριση με τις χώρες προέλευσης, από άποψη δασμολογικού, φορολογικού και πολεοδομικού καθεστώτος, εργατικών αμοιβών και συνθηκών εργασίας, δημιουργώντας «καθεστώς γαλέρας» για τους εργαζόμενους. Ενώ το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της προστιθέμενης αξίας και το συνολικό όφελος θα «εξάγεται» στις χώρες προέλευσης.

Αλεξανδρούπολη, 17/7/2012