Η πολιτική των Μνημονίων έχει αποτύχει ολοκληρωτικά.

Η αποτυχία του πρώτου Μνημονίου ομολογήθηκε με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου.

Η αποτυχία του Μεσοπρόθεσμου ομολογήθηκε με την ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου.

Η αποτυχία του δεύτερου Μνημονίου προεξοφλείται ήδη από επίσημα χείλη.

Και οι ληστρικές δανειακές συμβάσεις, που εκχωρούν την κυριαρχία μας, που υποθηκεύουν τον δημόσιο πλούτο της χώρας, που διαλύουν το κοινωνικό κράτος, που καταργούν κάθε δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, διαδέχονται η μία την άλλη.

Μέσα από μια σειρά από όρους, που εκτός από ληστρικοί είναι και απόλυτα εξευτελιστικοί, η νέα δανειακή σύμβαση υπονομεύει κάθε προοπτική εξόδου της χώρας από την βαθειά οικονομική κρίση.

Οι εκπρόσωποι των δυνάμεων του πολιτικού κατεστημένου θέλουν να επιβάλλουν την δική τους ερμηνεία για το πώς οδηγηθήκαμε μέχρι εδώ.

Το τρίγωνο της αμαρτίας τραπεζιτών, διαπλοκής και πολιτικού συστήματος διεκδικεί να κυριαρχήσει και την επόμενη μέρα. Οι τράπεζες δίνοντας δάνεια στα ΜΜΕ της διαπλοκής, η διαπλοκή στηρίζοντας συγκεκριμένα κέντρα στο πολιτικό σύστημα, και το πολιτικό σύστημα να τροφοδοτεί τις τράπεζες με δημόσιο χρήμα.   

Δεν θα τους κάνουμε την χάρη.

Γιατί ο λαός θυμάται από ποιους κυβερνήθηκε η χώρα τόσα χρόνια. Θυμάται ότι η ανάπτυξη της Ελλάδας την δεκαετία του 90 και του 2000 ήταν μια ανάπτυξη για τους τραπεζίτες, τους προμηθευτές του δημοσίου, την κατανάλωση και τους διακινητές μαύρου πολιτικού χρήματος. Την ώρα που η ανεργία, η εργασιακή επισφάλεια και η αισχροκέρδεια, θέριζαν τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.

Ο ελληνικός λαός θυμάται πως φούσκωσαν ξαφνικά τα ελλείμματα και πως άνοιξαν οι πόρτες στους κερδοσκόπους, προκειμένου να οδηγηθούμε στο διεθνές νομισματικό ταμείο.

Θυμάται τις διαβεβαιώσεις του πρώτου Μνημονίου ότι πρόκειται για μια σύντομη παρένθεση. Ότι τα μέτρα θα προστατεύουν τους ασθενέστερους, ότι κάπου αυτές τις μέρες η Ελλάδα θα επέστρεφε στις αγορές.

Θυμάται αλλεπάλληλες δηλώσεις ότι φαίνεται άκρη στο φως του τούνελ, ότι τα δύσκολα πέρασαν.

Αλλά η πραγματικότητα δεν μπορεί πια να κρυφτεί από ανθρώπους που την ζουν καθημερινά στο πετσί τους.

Και η πραγματικότητα είναι ότι τα μέτρα λιτότητας προκαλούν τεράστια ύφεση, η τεράστια ύφεση αυξάνει τα ελλείμματα. Η αύξηση των ελλειμμάτων αντιμετωπίζεται με ακόμα πιο σκληρά δημοσιονομικά μέτρα. Και τα σκληρότερα μέτρα αυξάνουν ακόμα περισσότερο την ύφεση.

Και σε κάθε νέο γύρο αυτού του φαύλου κύκλου, δημόσια περιουσία εξαφανίζεται, εισοδήματα λεηλατούνται, οι ήδη κομμένοι μισθοί και οι ήδη κομμένες συντάξεις κόβονται ακόμα περισσότερο.

Τώρα το λένε ανοιχτά. Όταν ,μιλούν για ανταγωνιστικότητα εννοούν να έχουμε μισθούς Βουλγαρίας για να είμαστε «επενδύσιμοι». Φτηνοί δηλαδή για τους φίλους του Ρέσλερ και τη διαπλοκή.

Όταν εμείς τους λέγαμε ότι πρέπει να γίνει κούρεμα του χρέους χωρίς μνημόνιο μας έλεγαν ότι φέρνουμε την καταστροφή γιατί αυτό θα ενεργοποιήσει τα CDS.

Μας φέρανε το μνημόνιο υποτίθεται για να μη γίνει κούρεμα. Και έλεγε ο κ. Παπανδρέου ότι θα πληρώσουμε μέχρι το τελευταίο ευρώ.

Τελικά και μνημόνιο είχαμε, και κοινωνική καταστροφή και κούρεμα και ενεργοποίηση των CDS.

Πως γίνεται αλήθεια το κούρεμα χωρίς μνημόνιο να είναι κοινωνική καταστροφή και το κούρεμα με μνημόνιο ευλόγια;

Επειδή δε γίνεται δικαιούμαστε να συμπεράνουμε ότι η πολιτική τους είναι μια και μοναδική : μνημόνιο πάση θυσία. 

Αυτή είναι η θλιβερή κατάρρευση της πολιτικής των Μνημονίων.

Μαζί με την πολιτική των μνημονίων, καταρρέουν και οι μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις.

Καταρρέουν γιατί υποτίμησαν την νοημοσύνη και προσέβαλλαν την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού.

 Καταρρέουν γιατί έχουν τυφλωθεί από την ανάγκη τους να παραμείνουν γαντζωμένοι με κάθε κόστος στην εξουσία.

 Καταρρέουν γιατί προσπάθησαν να εξαπατήσουν τους έλληνες πολίτες, και πρώτα από όλα τους δικούς τους ψηφοφόρους, παρουσιάζοντας ως σωτηρία του τόπου, μια οργανωμένη επιχείρηση κοινωνικής λεηλασίας.

Καταρρέουν γιατί την πλήρη ευθυγράμμιση με τις πλέον παράλογες απαιτήσεις του κεφαλαίου και των τοκογλύφων, την βαφτίζουν υπευθυνότητα, ειλικρίνεια και οργανωμένη διαπραγμάτευση.

Καταρρέουν για τις βαραίνει η ευθύνη μιας αισχρής διακυβέρνησης τις τελευταίες δεκαετίες.

Καταρρέουν γιατί σήμερα, υπό την συνεταιρική τους διακυβέρνηση διεξάγεται η πιο σφοδρή αναδιανομή πλούτου προς όφελος των ισχυρών, που έγινε ποτέ σε μη πολεμική περίοδο.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Αλλά φτάσαμε πια στο σημείο που το κόμμα του Μνημονίου υφίσταται μια τεράστια κοινωνική κατακραυγή.

Οι φθορές του αυξάνονται με επιταχυνόμενους ρυθμούς επιταχύνονται και τα πράγματα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο.

Αναγκαστικά λοιπόν προσφεύγουν στις εκλογές, τις οποίες μέχρι πριν λίγο καιρό ξόρκιζαν με όλες τους τις δυνάμεις.

Προσφεύγουν στις εκλογές προκειμένου το κόμμα του Μνημονίου, αρχηγός του οποίου είναι ο Ράιχενμπαχ και κομματάρχες του ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς, να επιδιώξει μια ελάχιστη ανασυγκρότηση.

ΝΑ πούμε λοιπόν τι θα γίνει.

Μέχρι τις κάλπες θα ζητάνε συγνώμη από τον Ελληνικό λαό γα τα λάθη και τις παραλείψεις τους. Ο Βενιζέλος ήδη το ξεκίνησε.

Επίσης θα επισείουν τον κίνδυνο της Αριστεράς με επιχειρήματα από την εποχή του διχασμού.

Ήδη θλιβεροί αρθρογράφοι στα κυρίαρχα φιλομνημονιακά μέσα, παρομοιάζουν εμένα προσωπικά με τους χρυσαυγίτες.

Με την ίδια ευκολία με την οποία πέρυσι με χαρακτήριζαν αρχιστράτηγο του μπάχαλου και χρηματοδότη βίαιων ομάδων.

Συκοφαντίες για όλα τα γούστα.

Κάνουν ότι μπορούν για να αλλάξουν την κουβέντα. Να μη συζητά κανείς για το μνημόνιο. Για τη δεδομένη βούλησή τους να συγκυβερνήσουν.

Και μετά τις εκλογές, κατά τις οποίες όπως ήδη διαβεβαιώνουν γραφειοκράτες των Βρυξελλών δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα απολύτως, θα λάβουν νέα μέτρα.

Νέα μέτρα πάνω στις ήδη εξευτελισμένες συντάξεις και μισθούς.

Νέα μέτρα που θα εκτοξεύσουν ακόμα περισσότερο την ανεργία.

Νέα μέτρα που θα οδηγήσουν ακόμα περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία στο κλείσιμο.

Νέα μέτρα που θα προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και ακόμα πιο νέα μέτρα.

Λέμε λοιπόν στους πολίτες με λόγια εντελώς ξεκάθαρα. Αν θέλετε, μια βδομάδα μετά τις εκλογές να είναι σαν αυτές οι εκλογές να μην έγιναν ποτέ, ψηφίστε το κόμμα του Μνημονίου. Ψηφίστε να πάει ο κατώτατος μισθός στα 300 ευρώ, το επίδομα ανεργίας στα 200 και το πετρέλαιο θέρμανσης στα 2 ευρώ το λίτρο.

Η ακόμα επιλέξτε την αποχή. Τους βολεύει και αυτή.

Αν θέλετε να κάνετε κάτι για να αλλάξει η ζωή σας, για να αλλάξουμε το μέλλον, ανατρέψτε τους με τη ψήφο σας.

Αφαιρέστε τους την εξουσία και την δυνατότητα να καταστρέφουν τις ζωές και το μέλλον των παιδιών σας για να σώσουν τους τραπεζίτες.

Για να πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους:

Η διαχωριστική γραμμή σε αυτές τις εκλογές είναι μια και μοναδική:

Από την μια τα κόμματα που έχουν ως πρόγραμμα το Μνημόνιο. Και από την άλλη ένας Νέος Συνασπισμός Εξουσίας, που θα πει ένα μεγάλο ιστορικό όχι στην πολιτική των Μνημονίων, στη νέα δανειακή σύμβαση και στην καταδίκη της ατελείωτης ύφεσης.

Από την μια το Μνημόνιο και η πορεία προς τη χρεωκοπία. Και από την άλλη το εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο για την υπεράσπιση της κοινωνίας και την έξοδο από την κρίση.

Ο κόσμος  αυτό το καταλαβαίνει για αυτό έχουν ξεκινήσει οι επιθέσεις στην αριστερά.

Ακολουθούν μια επιθετική τακτική που βασίζεται στην αντιστροφή των ευθυνών.

Στη λογική ότι καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση ή αλλιώς στη λογική του «φωνάζει ο κλέφτης να τρομάξει ο νοικοκύρης».

Και έτσι αυτοί που είναι βουτηγμένοι στη διαπλοκή, που έχουν ως ύστατο όπλο τους τη βία και που η πολιτική τους εν τέλει μας, απομακρύνει από την Ευρώπη, κατηγορούν εμάς, για όλα όσα οι ίδιοι προκλούν.

Πάρτε παράδειγμα τη συζήτηση για τη βία. Μας κατηγορούν ότι είμαστε με τη βία.

 Εμείς τη βία την απεχθανόμαστε. Και τους ρωτάμε.

Είναι ή δεν είναι βία τα 3000 χημικά που έριξαν στους διαδηλωτές το καλοκαίρι;

Είναι ή δεν βία η απρόκλητη επίθεση με χημικά στο πλήθος ακόμα και την ώρα που βρίσκονταν στην πλατεία ο Μίκης Θεοδωράκης με το Μανώλη Γλέζο;

Μας κατηγορούν, επίσης ότι θέλουμε την Ελλάδα εκτός Ευρώπης. Τους υπενθυμίζουμε ότι απευθύνονται στο χώρο που κρατά την αντιπροεδρία της Ευρωπαικής Αριστεράς.

Της παράταξης που αταλάντευτα είναι με αλληλεγγύη στο πλευρό του ελληνικού λαού. Όταν οι άλλοι είναι τα αδελφάκια της κ. Μέρκελ, του κ. Σαρκοζί και του ανεκδιήγητου κ. Ρέσλερ.

Λέμε επίσης. Θέλουν να κάνουν την Ελλάδα χώρα με μισθούς 300 ευρώ χωρίς κοινωνικό κράτος. Είναι αυτή Ευρωπαική χώρα; Ή μήπως μια χώρα νοτιοανατολικής Ασίας μέσα στην Ευρώπη. 

Τέλος έφτασαν στο σημείο όταν τους πιάνουμε στα πράσα με τη γίδα στη πλάτη, να εξυπηρετούν συμφέροντα της διαπλοκής, ότι το κάνουμε γιατι υποκινούμαστε από τους ανταγωνιστές τους.

Είναι θλιβεροί, είναι αστείοι, μα πάνω από όλα είναι αναξιόπιστοι. 

Τα κόμματα τα ΣΙΜΕΝΣ και της διαπλοκής, δεν έχουν το ηθικό σθένος να απευθύνονται ιδιαίτερα στην αριστερά κουνώντας το δάχτυλο.

Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, αφού αναδιπλώθηκαν δύο και τρεις φορές, προσπαθώντας να ανακόψουν την ραγδαία αποδυνάμωση τους, εφευρίσκουν ξανά τον παλιό καλό εχθρό. Τις δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά και τον καθένα που αγωνίζεται για ζωή και αξιοπρέπεια.

Ο δικομματισμός ανακάλυψε πρόσφατα ότι η Αριστερά είναι υπεύθυνη για την κατάντια του τόπου.

Αυτοί που έστησαν τον χορό της μίζας και του πολιτικού χρήματος, κατηγορούν την Αριστερά ότι ποινικοποίησε την επιχειρηματικότητα.

Αυτοί που επιδότησαν τους βιομήχανους για να μεταφέρουν τα εργοστάσια στη Βουλγαρία, κατηγορούν την αριστερά ότι έδιωξε επιχειρήσεις από τη χώρα.

Αυτοί που ήταν ανέκαθεν έτοιμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα και μάλιστα σε εξευτελιστικές τιμές, κατηγορούν την αριστερά ότι υπερασπίζεται το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής και την εργασιακή αξιοπρέπεια των ανθρώπων.

Αυτοί που έστησαν πελατειακά δίκτυα παντού όπου έφτανε το χέρι τους και τα εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο, κατηγορούν την Αριστερά ότι υπονόμευσε την λειτουργία του κράτους και του δημοσίου.

Κατανοούμε την αγωνία του κ. Σαμαρά. Έκανε θεαματικές μετατοπίσεις το τελευταίο διάστημα, τις πιο θεαματικές που έχει δει ποτέ αυτός ο τόπος τα τελευταία χρόνια.

Υπονόμευσε την πολιτική του αξιοπιστία. Και προσπαθεί να συσπειρώσει τον κόσμο του, πάνω στην πιο ακραία δεξιά δημαγωγία επί παντός επιστητού.

Από τα βιβλία της ιστορίας ως την κινδυνολογία ότι αν έρθει η Αριστερά θα μας διώξουν από το ευρώ.

Η τρομοκρατία περί αποβολής από το ευρώ έχει αντικαταστήσει τώρα τα παλιά κονσερβοκούτια.    

Από κοντά και ο κ. Βενιζέλος, συνοδοιπορεί με τον κ. Σαμαρά σε αυτή την ελάχιστα σοβαρή αντιαριστερή καμπάνια.

Και υποδεικνύει την Αριστερά, πίσω από τις εκδηλώσεις αγανάκτησης  τις οποίες όλο και συχνότερα αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του δικομματισμού.

 Κάνει πως δεν πρόσεξε ότι ο ίδιος έπεσε θύμα μιας τέτοιας εκδήλωσης αγανάκτησης μέσα στο Εθνικό Συμβούλιο του κόμματός του.

Από σύντροφό του, συνταξιούχο του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου και μέλος του ΠΑΣΟΚ χρόνια.

Ο κ. Βενιζέλος παριστάνει τον ανήξερο. Γιατί αν δεν κρυβόταν πίσω από το δάκτυλό του, θα έπρεπε να ομολογήσει ότι βασικός υποκινητής των αγανακτισμένων, είναι οι περικοπές στις συντάξεις.

Η περικοπή του κατώτατου μισθού στα 400 ευρώ καθαρά. Οι ελεύθερες απολύσεις. Η ανεργία που θερίζει.

ΤΑ χαράτσια που έρχονται το ένα επάνω στο άλλο.

Υποκινητής των αγανακτισμένων είναι το πιο άγριο νεοφιλελεύθερο πείραμα που συντελέστηκε ποτέ στην Ευρώπη.

Η συμπίεση του ενός τρίτου των Ελλήνων κάτω από το όριο της φτώχειας.

Η βέβαιη πορεία προς την χρεωκοπία μετά από δύο χρόνια ολέθριας υφεσιακής πολιτικής χωρίς ορίζοντας εξόδου.

Αν δεν κρυβόταν πίσω από τα δάχτυλό του ο κ. Βενιζέλος θα έπρεπε να ομολογήσει ότι η τεράστια πλειοψηφία των αγανακτισμένων είναι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Πως διεκδικούν τα κόμματα του Μνημονίου το δικαίωμα να κυβερνούν τη χώρα;

Με έναν και μόνο τρόπο. Όχι με την απήχηση της πολιτικής τους στην κοινωνία. Αλλά με το περίφημο μπόνους των 50 εδρών που τους δίνει ένας ληστρικός και παράλογος εκλογικός νόμος.

Με το απίθανο αυτό εύρημα, ένα κόμμα που θα πάρει 25% και ένα που θα πάρει 15% έχουν ελπίδες να σχηματίσουν πλειοψηφία 151 βουλευτών.

Αυτό είναι το χάλι του κάποτε πανίσχυρου δικομματισμού.

Αν έχουν φιλότιμο να κάθονται ακόμα στην πολιτική, ας κάνουν εκλογές με απλή αναλογική.

Να δούμε ποια είναι η πραγματική απήχηση του προγράμματός τους και ποια είναι η εκτίμηση που τρέφει γι αυτούς η κοινωνία.

Εμείς επιμένουμε, υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπεια των πολιτικών και κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Εκλογές με απλή αναλογική τώρα.

Ολοκληρωτική κατάργηση κάθε καλπονοθευτικής διάταξης.

Όταν η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας είναι κατά του Μνημονίου, δεν μπορεί το Μνημόνιο να πάρει 50 έδρες από το πουθενά για να κυβερνήσει τη χώρα.

Απαιτούμε απλή αναλογική και περιμένουμε και άλλες δυνάμεις να συγκλίνουν σε αυτή την απαίτηση.

Κυρίως όμως πρέπει να το απαιτήσει η ίδια η κοινωνία.

Η εναλλακτική μας πρόταση

Συντρόφισσες και Σύντροφοι    

Από την πρώτη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε ότι η κρίση είναι ευρωπαική, είναι διεθνής. Τότε η κυβέρνηση Παπανδρέου και τα θλιβερά παπαγαλάκια μιλούσαν για τεμπέληδες έλληνες και λαμόγια.

Από την πρώτη στιγμή που η χώρα προσδέθηκε στην πολιτική των Μνημονίων, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε και δίνει την μάχη της κοινωνικής αντίστασης. Στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στο πεδίο των επιχειρημάτων κα των ιδεών.

Και ακόμα – και είμαστε περήφανοι γι αυτό, δίνουμε μαζί με άλλους πολίτες και συλλογικότητες την μάχη της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Τώρα είναι η ώρα μέσα από αυτό το πολύμορφο κίνημα κοινωνικών αντιστάσεων, να αναδειχτεί και να δυναμώσει ένας νέος Συνασπισμός Εξουσίας. Και να ανοίξει ο δρόμος για μια εναλλακτική προοπτική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επεξεργάστηκε το εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Και το απευθύνει, στις υπόλοιπες δυνάμεις τις Αριστεράς, σε ευρύτερες δυνάμεις που δίνουν με αξιοπιστία και συνέπεια την μάχη ενάντια στο Μνημόνιο.

Αλλά πρώτα και κύρια το απευθύνει σε ολόκληρη την κοινωνία, ανεξάρτητα από παλιές διαχωριστικές γραμμές.

Είναι η στιγμή που πρέπει να αμφισβητήσουμε την εξάρτηση και την υποτέλεια στους κερδοσκόπους και τους τοκογλύφους.

Είναι η στιγμή να βάλουμε τις ανάγκες πάνω από τους δανειστές.

Είναι η στιγμή να υπερασπιστούμε την κοινωνία όχι τις τράπεζες.

Οι τράπεζες πρέπει να περάσουν υπό δημόσιο έλεγχο, κατ αντιστοιχία με τα τεράστια ποσά που το δημόσιο τους έχει καταβάλλει ως ενισχύσεις. Και να δουλέψουν όχι για τα κέρδη των μετόχων τους αλλά για την έξοδο από την κρίση.

Είναι η στιγμή να φορολογηθεί το κεφάλαιο και ο συσσωρευμένος πλούτος και να υπάρξει μια προοδευτική αναδιανομή. Μια αναδιανομή που θα ενισχύει τους πιο αδύναμους και θα διευρύνει τα δημόσια αγαθά και το κοινωνικό κράτος.

Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε άμεσα να πετάξουμε από επάνω μας τον βραχνά του χρέους και των Μνημονίων.

Και να βάλουμε τις βάσεις για μια άλλη πολιτική ανάπτυξης, που θα έχει στο επίκεντρο της τις ανθρώπινες και τις κοινωνικές ανάγκες. Όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου και των χρηματιστηριακών αγορών.

Είναι η ώρα να χειραφετηθεί η κοινωνία από το κεφάλαιο και τις αγορές, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Που βουλιάζει με γρήγορους ρυθμούς στην κρίση αυτή και βλέπει μπροστά της την απειλή από ένα σχέδιο κοινωνικής ισοπέδωσης.  

Αυτή είναι η εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Μια πρόταση που απευθύνεται σε ολόκληρη την κοινωνία.

Τα κόμματα του Μνημονίου κινδυνολογούν ασύστολα γύρω από την πρότασή μας, την θεωρούν ανεύθυνη και καταστροφική.

Και θεωρούν υπεύθυνη την δική τους πολιτική, που οδηγεί κατευθείαν στη χρεωκοπία. Που διασφαλίζει ότι η αναπόφευκτη στάση πληρωμών θα γίνει στο εσωτερικό της χώρας, αφού το ταμείο θα το έχουν οι δανειστές μας.

Εμείς λοιπόν καταθέτουμε στην κοινωνία και στις υπόλοιπες δυνάμεις την πρόταση μας με σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

Είναι ο μόνος δρόμος για να βγούμε από την κρίση.

Δεν είπαμε ότι είναι ένας δρόμος χωρίς συγκρούσεις.

Δεν είπαμε ότι είναι ένας δρόμος χωρίς αναμέτρηση με τους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Επιμένουμε όμως ότι είναι ο μοναδικός δρόμος που υπερασπίζεται την κοινωνία από την λεηλασία και την ολοκληρωτική κατάρρευση. Και ότι κανένας συσχετισμός δύναμης δεν αντέχει μπροστά σε έναν λαό αποφασισμένο να υπερασπιστεί την ζωή και την αξιοπρέπειά του.

Ξέρουμε ότι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς δεν βλέπουν τόσο θερμά την ιδέα της ενότητας.

Είτε γιατί προτιμούν την ασφάλεια και την μιζέρια του απομονωτισμού, την οποία συγκαλύπτουν πίσω από γραφικές ιδεολογικές επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ.

 Είτε γιατί έχουν στο μυαλό τους το παιχνίδι της ανασυγκρότησης του δικομματισμού, το οποίο κρύβουν πίσω από μια τζάμπα αντιμνημονιακή ρητορική.

Αλλά η βάση της Αριστεράς, ο κόσμος που βρίσκεται στις πλατείες και τους δρόμους, έχει καταλάβει πόση σημασία έχει η ενότητα αυτή τη στιγμή.

Και το ίδιο το καταλαβαίνει και ολόκληρη η κοινωνία, ανεξάρτητα από προηγούμενες πολιτικές επιλογές και τοποθετήσεις.

Αυτό είναι που μας κάνει αισιόδοξους στο ζήτημα της ενότητας.

Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Και μπορεί να επιβληθεί πάνω σε κάθε είδους τακτικισμούς και πολιτικαντισμούς. Ειδικά σε εποχές σαν τη σημερινή, που τα πράγματα τρέχουν με ασύλληπτη ταχύτητα.

Εμείς θα κάνουμε ότι μπορούμε, προκειμένου η Αριστερά και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις να αντιστοιχηθούν στις απαιτήσεις των καιρών και στην μεγάλη ιστορική τους ευθύνη.

Για αυτό η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο δρόμος για να γίνει η πολυπόθητη ενότητα πραγματικότητα. Γιατί είναι η ενωτική αποτελεσματική δύναμη της αντιπολίτευσης.

Είναι η ώρα να τους σταματήσουμε.

Είναι η ώρα να μιλήσει η κοινωνία, ο κόσμος της δουλειάς, οι νέοι άνθρωποι αυτού του τόπου.

Είναι η ώρα, με πείσμα, αποφασιστικότητα και αισιοδοξία να πάρουμε τις ζωές και το μέλλον στα χέρια μας και να ανοίξουμε τον εναλλακτικό δρόμο.