•    Η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου έχει έρθει με δύο στόχους. Ο πρώτος στόχος είναι να παρακαμφθεί η λαϊκή ετυμηγορία και ο δεύτερος στόχος είναι να υλοποιηθεί η νέα δανειακή σύμβαση με νέα σκληρά μέτρα. Φαίνεται όμως τις τελευταίες ημέρες ότι υπάρχει κι ένας τρίτος στόχος, που είναι η ομαλή διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ.

•    Τον ελληνικό λαό δεν τον ενδιαφέρει με ποιον τρόπο θα γίνει η διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Τον ελληνικό λαό τον ενδιαφέρει η πραγματικότητά του.

•    Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι στην Ελλάδα θα είχαμε κρούσματα παιδιών που θα πηγαίνουν στο σχολείο και θα λιποθυμάνε από την πείνα….

Υπήρξαν κρούσματα… πήγαιναν ετοιμόγεννες γυναίκες και τους ζητούσαν να προκαταβάλουν τα 1500 ? για την καισαρική, αλλιώς δεν τις περιέθαλπαν.

•    Η κρίση παίρνει διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης.

•    Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Το μνημόνιο ήταν μονόδρομος προς την κόλαση. Δεν ήταν μονόδρομος προς την έξοδο από την κρίση.

•    Η πρόταση που απευθύνω και στην κα Παπαρήγα και στον κ. Κουβέλη δεν είναι ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Είναι πρόταση ουσίας. 

Θα κάνουμε προσπάθειες να φύγουμε απ΄ αυτή τη διαδικασία του μνημονίου που διαλύει τη χώρα;

•    Αποτελεί μεγάλη ντροπή για τη χώρα που η πρώτη απόφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου, το πρώτο υπουργικό συμβούλιο, ήταν να κλείσει ουσιαστικά, να σβήσει τα ίχνη από την υπόθεση της Siemens

•    Έτσι όπως πάνε τα πράγματα η διαδικασία της διάλυσης της ευρωζώνης είναι προ των πυλών, όχι γιατί μια χώρα θα φύγει εθελούσια ή ενδεχομένως να αποπεμφθεί από το ευρώ, αλλά γιατί τα προγράμματα λιτότητας είναι αυτά τα οποία καταστρέφουν το ευρώ.

•    Δεν αποτελεί για μας επιδίωξη η έξοδος από το ευρώ.

•    Το πρώτο πράγμα που θα κάναμε θα ήταν να πούμε στους πιστωτές μας ότι αυτή τη δανειακή σύμβαση, που μας δένει χειροπόδαρα, εμείς δεν την υπογράφουμε.

Γιατί στο δίλημμα, λεφτά για μισθούς και συντάξεις ή λεφτά για να πληρώνονται οι πιστωτές, εμείς δεν έχουμε κανέναν ενδοιασμό να απαντήσουμε για μισθούς και για συντάξεις.

-    Θέλω να ξεκινήσω τη συζήτησή μας από την εικόνα που εμφανίζει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση Παπαδήμου. Πώς την βλέπετε μερικές εβδομάδες μετά την ορκωμοσία της;…

Δεν είχα καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου θα καταφέρει να ανταπεξέλθει στους στόχους και τους σκοπούς της ίδρυσής της. Κατ΄ αρχήν είναι μια κυβέρνηση η οποία δεν στηρίζεται σε καμία επί της ουσίας προγραμματική συμφωνία, παρά μονάχα στη συμφωνία που ορίζει το ίδιο το μνημόνιο. Άρα είναι μια μνημονιακή κυβέρνηση, η οποία έρχεται για να επιβάλει τους όρους και τις διαδικασίες που προβλέπουν οι πιστωτές μας και οι εταίροι, που είναι διαδικασίες που είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με  τις ανάγκες και τις επιθυμίες του ελληνικού λαού.

Άρα, η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου έχει έρθει με δύο στόχους. Ο πρώτος στόχος είναι να παρακαμφθεί η λαϊκή ετυμηγορία και ο δεύτερος στόχος είναι να υλοποιηθούν τα μέτρα, οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, δηλαδή η νέα δανειακή σύμβαση με νέα σκληρά μέτρα. Φαίνεται όμως τις τελευταίες ημέρες ότι υπάρχει κι ένας τρίτος στόχος, που είναι η ομαλή διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή συνειδητοποιούμε ότι αντί να είναι στόχος και σκοπός η ομαλή υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου, που ούτως ή άλλως βρίσκονται στον αέρα, φαίνεται τελικά ότι ένας από τους στόχους της μακροημέρευσης αυτής της κυβέρνησης είναι οι διαδικασίες διαδοχής στο πλειοψηφούν αυτή τη στιγμή κοινοβουλευτικά, αλλά, απ΄ ότι φαίνεται, δημοσκοπικά  όχι και τόσο κραταιό κόμμα, το κόμμα του ΠΑΣΟΚ.

-    Λέτε ότι κερδίζει πολιτικό χρόνο το ΠΑΣΟΚ, αξιοποιώντας το μεσοδιάστημα Παπαδήμου για να ανασυνταχθεί;

Νομίζω ότι αυτό φαίνεται όχι από τις δηλώσεις, γιατί πρέπει να αποκρυπτογραφήσει κανείς τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού, του κ. Παπανδρέου -αναμένεται να δούμε και την ερχόμενη εβδομάδα ποιες θα είναι οι τελικές του αποφάσεις- αλλά και από της τάση των δελφίνων και από τη δήλωση που έκανε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο οποίος μίλησε για την ανάγκη  οι υπουργοί που θα μπουν στην κούρσα της διαδοχής να μην είναι part-time υπουργοί.

Όμως  αυτό δεν ενδιαφέρει τον ελληνικό λαό. Τον ελληνικό λαό δεν τον ενδιαφέρει με ποιον τρόπο θα γίνει η διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ. Τον ελληνικό λαό τον ενδιαφέρει η πραγματικότητά του. Το γεγονός ότι η κρίση πια έχει μπει στην καθημερινότητά μας. Δεν είναι ένα θεωρητικό πεδίο συζήτησης. Να μιλάνε οι οικονομολόγοι και να καταθέτουν προτάσεις. Εδώ έχει μειωθεί δραστικά το εισόδημα σε κάθε ελληνική οικογένεια, δεν υπάρχει οικογένεια που να μην αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανεργίας για κάποιο μέλος της. Βλέπουμε και κρούσματα τα οποία μας φέρνουν στις μνήμες άλλες εποχές ή άλλες χώρες. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι στην Ελλάδα θα είχαμε κρούσματα παιδιών που θα πηγαίνουν στο σχολείο και θα λιποθυμάνε από την πείνα….

-    Και χειρότερα κρούσματα.. Σήμερα αποκαλύπτεται ότι υπάρχουν οικογένειες που αφήνουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα για να έχουν ένα πιάτο φαγητό…

Το διάβασα κι αυτό. Όπως επίσης διάβασα κάτι και θεώρησα πως ήταν από τις χειρότερες ειδήσεις της χρονιάς, ότι υπήρξαν κρούσματα σε τέσσερις διαφορετικές πόλεις -το είπα και στη Βουλή- που σε νοσοκομεία, δημόσια νοσοκομεία, πήγαιναν ετοιμόγεννες γυναίκες και τους ζητούσαν να προκαταβάλουν τα 1500 ? για την καισαρική, αλλιώς δεν τις περιέθαλπαν. Και πολλές απ΄ αυτές έφευγαν κλαίγοντας γιατί δεν είχαν να δώσουν τα 1500 ?. Δηλαδή οδηγούμαστε σε μια κατάσταση κοινωνικής ακρότητας. Η κρίση παίρνει διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης. Πρέπει να το καταλάβουμε.

Διάβαζα το προηγούμενο Σάββατο το ρεπορτάζ της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ, που μιλούσε για 20 χιλιάδες αστέγους. Είναι ένας τεράστιος αριθμός, μια πόλη. Και μάλιστα για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, δηλαδή για ανθρώπους νεόπτωχους που μέχρι πριν μερικούς μήνες είχαν το σπίτι τους, τη δουλειά τους και ζούσαν σε κανονικούς ρυθμούς.

Αυτές οι συνθήκες της κρίσης είναι λοιπόν που απασχολούν και φοβίζουν και τρομάζουν. Και εμένα με τρομάζουν και όλους πρέπει να μας τρομάζουν, γιατί εδώ πρέπει να ανταποκριθούμε και στη μέγιστη ευθύνη και οι πολιτικές δυνάμεις και οι κοινωνικές δυνάμεις πώς θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις πραγματικές συνέπειες και πώς θα φτιάξουμε μια ασπίδα προστασίας για τους συνανθρώπους μας που είναι οι πιο ευάλωτοι απέναντι στην κρίση.

Όμως η κυβέρνηση, αντί να ασχολείται με αυτά, ασχολείται με το πώς θα φέρει νέα μέτρα. Και κυρίως ασχολείται…

-    Μα εδώ συζητούν μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις και στο εφάπαξ των συνταξιούχων…

Είναι αδιανόητο αυτό, αλλά αυτό συζητούν, έχετε δίκιο. Και είναι αδιανόητο, γιατί πόσες φορές μας υποσχέθηκαν ότι τα μέτρα που πήραν ήταν τα τελευταία; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Το μνημόνιο ήταν μονόδρομος προς την κόλαση. Δεν ήταν μονόδρομος προς την έξοδο από την κρίση. Και δεν υπάρχει σήμερα κανένας σοβαρός άνθρωπος σ΄ αυτή τη χώρα, παρά μονάχα κάποιοι πολιτικοί απατεώνες ή οικονομικοί δολοφόνοι ενδεχομένως, κάποιοι οι οποίοι έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα εννοώ, δεν υπάρχει κανένας σοβαρός άνθρωπος που να μην λέει ότι απέτυχε αυτή η συνταγή. Όταν μας έλεγαν πριν από δύο χρόνια ότι το 2012 θα έχουμε χρέος 120% και έχουμε 145%, όταν μας έλεγαν ότι θα έχουμε ανάπτυξη και έχουμε ύφεση 6%, όταν μας έλεγαν ότι θα μειωθεί η ανεργία και είναι πάνω από 20%, όταν το έλλειμμα δεν πέφτει κάτω από το 10%,  τι άλλο να πει κανείς; Μιλάνε από μόνα τους….

-    Το ερώτημα είναι, η αριστερά προσφέρει διέξοδο σ΄ αυτή την κρίση; Γιατί εδώ είναι προφανές ότι η αριστερά δεν μπορεί να συνεννοηθεί μεταξύ της, με αποτέλεσμα να είναι κατακερματισμένη, στα τρία αυτή τη στιγμή, τρεις κομματικοί σχηματισμοί και έτσι, ενώ το σύνολο των δυνάμεών της είναι πια μεγάλο και σημαντικό, δεν μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις.

Έχετε δίκιο που με ρωτάτε για το επίμαχο ζήτημα. Να σας πω, το θέμα να γίνουν εκλογές, ωραία, θα γίνουν εκλογές, πρέπει να γίνουν εκλογές, γιατί είναι συρρίκνωση της δημοκρατίας, αυτό που ζούμε τώρα, πέρα απ΄ όλα τα άλλα, αλλά το θέμα είναι να γίνουν εκλογές για να αλλάξουν τα πράγματα, όχι για να καταγραφούν απλά οι συσχετισμοί. Και σ΄ αυτές τις συνθήκες, τις συνθήκες της ανθρωπιστικής κρίσης που περνάει η χώρα μας και ο λαός μας, είναι αδιανόητο κάποιες πολιτικές δυνάμεις να ενδιαφέρονται μονάχα για να κάνουν τους βουλευτές τους από 20, 25 ή από 10, 15. Δεν έχει νόημα. Αυτό που θα είχε νόημα, κατά τη γνώμη μου, είναι να βρούμε τρόπο να συμφωνήσουμε σ΄ένα εναλλακτικό πρόγραμμα, σ΄ ένα εναλλακτικό πρόγραμμα απ΄ αυτό της καταστροφής που εφαρμόζουν οι δυνάμεις του μνημονίου, να βγούμε και να πούμε στους πιστωτές μας ότι δεν θέλουμε άλλο τη σωτηρία, όπως αυτή που μας δίνετε, δεν θέλουμε νέα δανειακή σύμβαση, δεν υπογράφουμε στο αγγλικό δίκαιο το οποίο θα μας δέσει χειροπόδαρα για τις επόμενες δεκαετίες και στην έσχατη περίπτωση -που δεν είναι και τόσο θεωρητική- κατάρρευση της ευρωζώνης και άρα συνθηκών χρεοκοπίας στην Ελλάδα, θα έρθουν και θα διεκδικούν να μας πάρουν τη μισή Ελλάδα, εάν δεχθούμε να υπαχθεί το σύνολο του χρέους στο αγγλικό δίκαιο, κάτι το οποίο διαβάζω στις εφημερίδες έχει ήδη αποδεχθεί ο κ. Παπαδήμος και η κυβέρνησή του. Και αναρωτιέμαι αν αυτό θα το ψηφίσει και ο κ. Σαμαράς, ο οποίος το έπαιζε αντιμνημονιακός μέχρι ένα διάστημα.

Θέλω να πω ότι αυτή τη στιγμή για την αριστερά δεν έχει νόημα να θέλει να καταγράψει δυνάμεις. Και η πρόταση που απευθύνω και στην κα Παπαρήγα και στον κ. Κουβέλη δεν είναι ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Είναι πρόταση ουσίας.  Έχουμε πολύ σημαντικές διαφορές. Είναι καταγεγραμμένες. Δεν ζητάμε από κανέναν να κάνει πίσω από τις θέσεις του ή τους στρατηγικούς του στόχους.. Θέλουμε μία απάντηση όμως στο ζήτημα. Θα κάνουμε προσπάθειες να φύγουμε απ΄ αυτή τη διαδικασία του μνημονίου που διαλύει τη χώρα; Θα κάνουμε προσπάθειες να πάρουμε τα λεφτά απ΄ αυτούς που τα έχουν στην Ελβετία ώστε να ελαφρύνουμε τον πόνο του μικρομεσαίου, του χαμηλόμισθου, του εργαζόμενου;

-    Μπορεί να βρείτε και κανέναν βουλευτή εκεί, απ΄ ότι φαίνεται από τα πόθεν έσχες.. Υπάρχει καλή πιθανότητα….

Τώρα δεν ξέρω…  Του χρόνου που θα ανοίξει του 2010, μπορεί να έχουμε και εκπλήξεις… Έχω την αίσθηση ότι αυτό που ποτέ δεν πρόκειται να βγει στη δημοσιότητα είναι τα ονόματα αυτών που στηρίζουν τους βουλευτές. Τι θέλω να πω; ..

-    Αυτών που δίνουν τα λεφτά.. Γιατί τα λεφτά δεν έρχονται μόνα τους…

Έχει γίνει μια μεγάλη συζήτηση το τελευταίο διάστημα για τη βουλευτική αποζημίωση, για τις κομματικές επιχορηγήσεις. Να συμφωνήσω ότι πρέπει να γίνει σε όλα ένας εξορθολογισμός. Όμως, πιστέψτε με, αυτοί οι οποίοι έχουν κάνει μεγάλες περιουσίες και τις έχουν και σε off shore εταιρείες και που πιθανόν να μην βρουν και τα πόθεν έσχες, δεν τα έχουν κάνει από τις βουλευτικές αποζημιώσεις. Τα έχουν κάνει από λεφτά τα οποία παίρνουν κάτω από το τραπέζι. Και δεν θα βγουν ποτέ στη δημοσιότητα αυτοί που τα έδιναν, ακριβώς γιατί το ένα χέρι νίβει το άλλο  σ΄ αυτό το σύστημα της διαπλοκής. Αυτοί οι οποίοι βρίσκονται πίσω από τις κυβερνήσεις δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια είναι εκείνες οι οικονομικές δυνάμεις  που με έμμεσο τρόπο μας κυβερνούν. Δεν είναι οι ίδιοι ως φυσικά πρόσωπα στη διακυβέρνηση, αλλά είναι τα συμφέροντα που στηρίζουν και στηρίζονται από τις κυβερνήσεις.

Και θέλω να σας πω ότι αποτελεί μεγάλη ντροπή για τη χώρα που η πρώτη απόφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου, το πρώτο υπουργικό συμβούλιο, ήταν να κλείσει ουσιαστικά, να σβήσει τα ίχνη από την υπόθεση της Siemens. Μια πολύκροτη υπόθεση που μας είχε απασχολήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια, το 2%, το 2% .. πήγαινε αποδεδειγμένα, με βάση αυτά που ειπώθηκαν στα γερμανικά δικαστήρια, από τις τεράστιες αυτές συμβάσεις του ελληνικού κράτους πήγαινε στα ταμεία των δυο μεγάλων κομμάτων και η κυβέρνηση Παπαδήμου, στο πρώτο υπουργικό της συμβούλιο, αποφάσισε να πάει σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τη Siemens. Όταν ακόμα -μαθαίνω σήμερα, βλέπω σε ένα δημοσίευμα στις εφημερίδες- ακόμα και η Αργεντινή, που εν πάση περιπτώσει εκεί το σκάνδαλο δεν είχε πάρει τις διαστάσεις που έχει πάρει στην Ελλάδα, πήγε δικαστικά και έχει πάρει 250 εκ. ευρώ  σε δικαστήριο της Ουάσιγκτον από τη Siemens για τις μίζες που έδινε η εταιρεία αυτή, γιατί έδινε σε όλο τον κόσμο. Ας μην πω την Αργεντινή. Ακόμα και στην Αφρική, στη Νιγηρία υπήρξαν αποφάσεις καταδικαστικές, κάποιοι μπήκαν στη φυλακή.

-    Αναφέρεστε σε σοβαρά κράτη…..

Ναι, αναφέρομαι σε σοβαρά κράτη. Σ  αυτή τη χώρα η ατιμωρησία είναι θεσμός. Και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να σβήσουν τα ίχνη…

-    Σ΄ αυτή τη χώρα δεν τόλμησε η πολιτική μας σκηνή, το Κοινοβούλιό μας δεν τόλμησε η κυβέρνησή μας να αγγίξει ούτε τον προφανή Άκη Τσοχατζόπουλο που τον δείχνουν πλέον οι ίδιοι που τον μιζάρισαν. Βγήκαν χθες δύο της  Ferrostaal και τον έδειξαν, είπαν το όνομά του.

Έχετε δίκιο που το επισημαίνετε….  γιατί εδώ και πάρα πολύ καιρό έχετε αναδείξει..

-    Έχω και δύο αγωγές… Εγώ θα καθίσω στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τον κ. Άκη Τσοχατζόπουλο. Εκείνος όχι..

Είναι κι αυτό ένα από τα ευτράπελα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας.

Έχω την αίσθηση όμως ότι μ΄ αυτά και μ΄ αυτά δεν πρέπει να αναρωτιέται ο κ. Βενιζέλος γιατί δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη  στην ελληνική πολιτική ζωή και στο πολιτικό σύστημα. Τι εμπιστοσύνη να έχει ο πολίτης πια;  Όταν πριν από λίγα χρόνια -γιατί αυτά δεν συμβαίνουν τώρα, συμβαίνουν χρόνια- αλλά όταν πριν από λίγα χρόνια εν πάση περιπτώσει υπήρχε μια δυνατότητα, έστω μ΄ αυτά τα δανεικά, να υπάρχει ένα στοιχειώδες επίπεδο διαβίωσης, όλοι μας -και εδώ είναι και η ευθύνη του λαού μας, όλων μας, εννοώ- λέγαμε, δεν βαριέσαι, τι να κάνεις, δεν αλλάζουν αυτά. Σήμερα όμως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Κι όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, κάποια στιγμή, όταν διαπράττεται ύβρις, σαν αυτή που διαπράττεται τώρα, το έγκλημα αυτό εις βάρος του ελληνικού λαού, κάποια στιγμή επέρχεται και η Νέμεσις.

-    Εάν υπήρχε μια αριστερή κυβέρνηση, σαν αυτή που προτείνετε, ποιος θα ήταν ο δρόμος;… Επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Έξοδος από την ευρωζώνη;…

Το ζήτημα δεν είναι αν θα μας τα παίρνουν από τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους, τα μεσαία στρώματα, τους μικρομεσαίους σε ευρώ ή σε δραχμή; Κι αν θα τα κερδίζουν οι κεφαλαιούχοι σε ευρώ ή σε δραχμή;

-    Ναι, αλλά η πτώχευση σημαίνει και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα..

Έτσι όπως πάνε τα πράγματα η διαδικασία της διάλυσης της ευρωζώνης είναι προ των πυλών, όχι γιατί μια χώρα θα φύγει εθελούσια ή ενδεχομένως να αποπεμφθεί από το ευρώ, αλλά γιατί τα προγράμματα λιτότητας είναι αυτά τα οποία καταστρέφουν το ευρώ. Συνεπώς το ερώτημα που θέτετε, εμείς το έχουμε απαντήσει. Δεν αποτελεί για μας επιδίωξη η έξοδος από το ευρώ. Θα σας έλεγα όμως, από την άλλη πλευρά, ότι είναι ένα ενδεχόμενο το οποίο μπορεί να γίνει πραγματικότητα ανεξαρτήτως των δικών μας προθέσεων ή των διαδικασιών που θα επιλέξει μια κυβέρνηση στην Ελλάδα. Το ενδεχόμενο της διάλυσης του ευρώ είναι ορατό, εξ αιτίας των προγραμμάτων λιτότητας.

Αλλά επειδή με ρωτήσατε κάτι πολύ κρίσιμο, θα σας πω πολύ επιγραμματικά, αλλά ελπίζω πολύ ουσιαστικά επίσης.

Το πρώτο πράγμα που θα κάναμε θα ήταν να πούμε στους πιστωτές μας ότι αυτή τη δανειακή σύμβαση, που μας δένει χειροπόδαρα, εμείς δεν την υπογράφουμε. Και θα μας έλεγαν, μα, αν δεν την υπογράψετε, δεν θα πάρετε τα λεφτά. Εκεί θα απαντούσαμε κι εμείς ότι αν δεν μας δώσετε τα λεφτά, με γεια σας με χαρά σας, εμείς θα πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις από τα χρήματα που έχουμε από το δημόσιο προϋπολογισμό, από τους φόρους που παίρνουμε από τους Έλληνες πολίτες,  και τα ομόλογα που λήγουν τον Μάρτη κύριοι ομολογιούχοι ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Εμείς θα πληρώσουμε μισθούς, θα πληρώσουμε συντάξεις, θα στηρίξουμε ασφαλιστικά ταμεία και τα νοσοκομεία και τα σχολειά που καταρρέουν και, αν περισσέψει, θα πάρουν οι ομολογιούχοι, άμα δεν περισσέψει, δεν θα πάρουν. Γιατί στο δίλημμα, λεφτά για μισθούς και συντάξεις ή λεφτά για να πληρώνονται οι πιστωτές, εμείς δεν έχουμε κανέναν ενδοιασμό να απαντήσουμε για μισθούς και για συντάξεις. Όχι για τους πιστωτές. Και αν μια κυβέρνηση βγει και πει αυτό το απλό πράγμα, να δούμε τότε ποιοι θα είναι αυτοί που θα τρέχουν και ποιοι θα είναι αυτοί οι οποίοι θα παίρνουν τα πρώτα αεροπλάνα να γυρίσουν στην Ελλάδα, να κάτσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Αυτοί που τώρα μας απειλούν και σηκώνονται και φεύγουν και λένε, αν δεν υπογράψετε κι αν δεν κόψετε το λαιμό σας, δεν θα σας δώσουμε λεφτά.