ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ευχαριστούμε τον κύριο Ροντούλη.

    Το λόγο έχει ο κύριος Δρίτσας.

    ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σʼ αυτές τις ιστορικές στιγμές και για το Ελληνικό Κοινοβούλιο αλλά κυρίως για την ελληνική πολιτική ζωή και για την ελληνική κοινωνική ζωή, ακούμε κατά κόρον από διάφορες πλευρές ότι η χώρα διασύρεται, ότι ξεφτιλίζεται, όπως είπε μόλις πριν η κυρία Μπακογιάννη. Όχι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Ούτε ευτελίζεται, ούτε διασύρεται, ούτε ξεφτιλίζεται η χώρα. Μια πολιτική ηγεσία διασύρεται ακριβώς επειδή είναι ξεκομμένη και απομονωμένη από τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Διασύρεται η Κυβέρνηση με τις παλινωδίες, με την αναξιοπιστία της, με τις αυθαιρεσίες της, με τις μεθοδεύσεις της, με όλες αυτές τις απίστευτες ιστορίες που βιώνουμε και που σήμερα βίωσε και το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Αν είναι δυνατόν να μη συνεδριάζει το Κοινοβούλιο επειδή συνεδριάζει η Κοινοβουλευτική Ομάδα! Αν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν οι προβλεπόμενες λειτουργίες επειδή το κυβερνών κόμμα αλλά και το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε συνεννόηση τις περισσότερες φορές οργανώνουν τις δικές τους μεθοδεύσεις και τις δικές τους τακτικές. Αυτός είναι ο διασυρμός της πολιτικής ζωής, αυτό είναι το πλήρες αδιέξοδο του μπλοκ του Μνημονίου.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζούμε ιστορικές στιγμές, μεταξύ άλλων όχι μόνο λόγω της κρισιμότητας των στιγμών, λόγω της κρισιμότητας των αδιεξόδων της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά γιατί για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες ο ελληνικός λαός έχει υψώσει το ανάστημά του και έχει δώσει το μεγαλειώδες «παρών». Απέναντι σʼ αυτό το λαό αυτή η πολιτική ηγεσία στέκεται ανίκανη όχι απλώς να απολογηθεί, αλλά να επικοινωνήσει.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι η έκτη δόση ή η έβδομη, που μας προανήγγειλε ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών κύριος Βενιζέλος, το δυσθεώρητο ύψος που ανέφερε εντός του Φεβρουαρίου. Αντιλαμβάνεστε πολύ εύκολα μετά απʼ αυτή την αναγγελία πόσο η επόμενη μέρα θα είναι μία ίδια μέρα εκβιασμών και της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου αλλά και όλου του ελληνικού λαού.

Δεν είναι, λοιπόν, μόνο μια μέρα που ξημερώνει η απειλή αν θα πάρουμε ή δε θα πάρουμε την 6η, την 7η δόση, όπως υπήρχαν οι απειλές το προηγούμενο διάστημα για την 1η, τη 2η, την 3η, την 4η, την 5η. Είναι η μέρα που ενεργοποιούνται πια στην πράξη όλα αυτά τα μέτρα της μνημονιακής πολιτικής. Είναι οι άνεργοι που πληθαίνουν καθημερινά και από 1η Νοεμβρίου αυξάνονται. Είναι οι έφεδροι της εργασίας. Είναι η νέα φτώχεια. Είναι οι άνθρωποι που αγωνιούν πώς θα πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Είναι ο ελληνικός λαός που συνθλίβεται και συντρίβεται.

Και απέναντι σʼ αυτό οι περίφημες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου δεν έχουν να πουν ούτε μισή λέξη. Αυτό είναι το πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Αυτό είναι που εκτίθεται. Και δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να συνεχίσει να υπάρχει όταν δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες. Ποια είναι η επίκληση των ιστορικών στιγμών όταν δεν αναφέρεται στην κοινωνία και τους ανθρώπους; Τι νόημα έχει η πατρίδα όταν δε μιλάμε για τους Έλληνες πολίτες και τις Ελληνίδες; Τι νόημα έχουν όλα αυτά; Κούφια λόγια είναι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Γίνεται επίκληση των υψηλών στιγμών και της μεγάλης ευθύνης. Αυτά έχουν ως συνεπαγωγή άμεσα θεσμοθετημένη, συστηματικά αναπαραγόμενη και ουδέποτε αμφισβητούμενη και στην Ελλάδα και διεθνώς από τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή την συντριβή της αξιοπρέπειας –και όχι  μόνο- της βιωσιμότητας αυτού του λαού, της δυνατότητας να υπάρχει ο πατέρας και  η μάνα που θα αντικρίζουν τα παιδιά τους και θα τους λένε «αύριο θα έχουμε τη δυνατότητα να συνεχίσουμε τη ζωή μας». Αυτό πότε θα το απαντήσουν οι υψηλοί εγκέφαλοι της ελληνικής πολιτικής ζωής και της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής; Πότε; Με τα κροκοδείλια δάκρυα ότι κατανοούν τις  θυσίες του ελληνικού λαού; Ειρήσθω εν παρόδω οι θυσίες δεν είναι πλέον μόνο θυσίες του ελληνικού λαού. Είναι και του ιταλικού και του λαού της Πορτογαλίας και των Ισπανών και των Γάλλων και των Γερμανών. Σε μια διαρκή πτώχευση των κοινωνιών της Ευρώπης.

Δεν είναι αλήθεια αυτά; Είναι ψέματα αυτά; Υπάρχει σωτηρία της χώρας, σωτηρία της Ευρώπης, σωτηρία της Ευρωζώνης ή ό,τι άλλο θέλετε χωρίς σωτηρία των ανθρώπων, των κοινωνιών και των παραγωγικών σχέσεων; Από πού και ως πού μπορείτε να ζητάτε ψήφο εμπιστοσύνης; Στους εαυτούς σας; Μα ακόμα και έτσι, ενώπιος ενωπίω έχετε βρεθεί με τον ελληνικό λαό. Είναι ο καταλυτικός παράγων.

Ο ελληνικός λαός αυτή την ιστορική στιγμή που εμποδίζει αυτό το περίφημο συνταγματικό τόξο, το περίφημο τόξο της αστικής νομιμότητας πρέπει να τα βρει και να βρει το στοιχειώδη τρόπο να συνεννοηθεί μεταξύ του. Γιατί ακριβώς όλες οι συνεννοήσεις σκαλώνουν σε αυτό: ότι δεν μπορούν να αντικρίσουν κατάματα τον ελληνικό λαό, είτε στη μια εκδοχή, είτε στην διακυβέρνηση υπό τον κ. Παπανδρέου, είτε υπό τον κ. Σαμαρά, είτε υπό την Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Το είπε ο κ. Σαμαράς προχθές όταν πια έφτασε να φαίνεται ότι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για το δικό του κόμμα, πολύ αμφισβητούμενο και αυτό. Είπε «εμείς να το ξεκαθαρίσουμε, δεν τάξαμε ποτέ λαγούς με πετραχήλια. Μόνο για τους χαμηλοσυνταξιούχους είπαμε ότι κάτι θα κοιτάξουμε και για τους πολύτεκνους». Έσπευσε έντρομος μπροστά στη στιγμή της αλήθειας να ξεκαθαρίσει ότι όλοι αυτοί οι λεονταρισμοί για την διάδοχη κατάσταση σημαίνουν την ίδια απολύτως πολιτική.

Γιʼ αυτό δεν μπορούν να τα βρουν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γιʼ αυτό δεν μπορεί η κ. Μπακογιάννη, όσο και αν ωρύεται, να διαμορφώσει όρους συνεννόησης μεταξύ των κομμάτων. Διότι όλες αυτές οι συνεννοήσεις πρέπει να απολογηθούν ενώπιον του λαού.

Είναι πιο σίγουρος προς το παρόν ο κομματικός  φανατισμός, όσο μπορεί να διατηρείται ακόμα, η επίκληση του κομματικού πατριωτισμού για το στρατόπεδο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η επίκληση της προσδοκίας και του κομματικού πατριωτισμού για το στρατόπεδο της Νέας Δημοκρατίας ως ευχερέστερος τρόπος αναπαραγωγής όλων αυτών των αντιφάσεων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η πραγματικότητα. Έχει καταρρεύσει το σύστημα. Δεν μπορεί καμία θεραπεία με τις Συνόδους Κορυφής, τις συμφωνίες και τις συμβάσεις, που έρχονται να επιβληθούν στον ελληνικό λαό, να λύσει το παραμικρό πρόβλημα.

Τέλειωσε, κύριε Πρόεδρε. Εκλογές τώρα. Υπέρτατο δικαίωμα του ελληνικού λαού να μιλήσει. Κανείς δεν έχει δικαίωμα στο όνομα οποιασδήποτε επιχειρηματολογίας να το στερήσει από τον ελληνικό λαό. Δυο χρόνια τώρα δεν έχει δικαίωμα να το στερεί, και το στερεί. Και γιʼ αυτό οδηγούμαστε στα αδιέξοδα. Τώρα πια όμως τα πράγματα είναι στο απόλυτο εκρηκτικό επίπεδο. Κάθε μέρα που συνεχίζεται αυτή η άρνηση αποκατάστασης της Δημοκρατίας στον τόπο μας γεννά τους πιο μεγάλους κινδύνους.

Τολμήστε γιατί δεν υπάρχουν άλλες λύσεις.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)