Μελανή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου αποτελεί η ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου για τα ΑΕΙ. Η εναρμόνιση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ δεν ήταν τυχαία: Χρόνια τώρα οι νεοφιλελεύθεροι, εκσυγχρονιστές και μη, και οι ακροδεξιοί σύμμαχοι τους, προσπαθούσαν να ολοκληρώσουν το έργο αυτό, με θεμελιώδεις άξονες:

-    την παράδοση των ελληνικών ΑΕΙ στην αγοραία βαρβαρότητα και στον αυταρχισμό και

-    την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, κορυφαίου δημοκρατικού θεσμού με βαρύ συμβολισμό που παραπέμπει στα τανκς της χούντας και την ματωμένη πόρτα του Πολυτεχνείου.    

Οι πελατειακές σχέσεις και η διαφθορά, που οι ίδιοι, οι σημερινοί «τιμητές», προεξαρχόντως εγκαθίδρυσαν, αποτέλεσαν το άλλοθι και οι δουλείες του Μνημονίου την τέλεια συγκυρία.

Ωστόσο, η κοινωνία και καταλαβαίνει και αντιδρά. Την ώρα που οι συναινούντες θριαμβολογούσαν στη βουλή με συγκινητικούς εναγκαλισμούς των άσπονδων φίλων, η εκπαιδευτική κοινότητα στο κέντρο της Αθήνας διαδήλωνε με συμμετοχή όλων των φορέων της ακαδημαϊκής κοινότητας (ενδεικτικά συμμετείχαν φοιτητικοί σύλλογοι της Αθήνας, ο σύλλογος ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Αιγαίου, η Ομοσπονδία των διοικητικών των Πανεπιστημίων –ΟΔΠΤΕ, η ΠΟΣΕΕΔΙΠ, οι Πρωτοβουλίες Διδασκόντων 407/80, η πρωτοβουλία Α-λέκτωρ και ο ΣΕΕΠ του ΤΕΙ Πειραιά. Στην κινητοποίηση, επίσης, καλούσαν η «Πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της Δημόσιας Παιδείας», η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών και το Δίκτυο Πανεπιστημιακών), της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ αλλά και της συνέλευσης των αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος. Η συμμετοχή ήταν μαζική, παρά τον καύσωνα του Αυγούστου και θα είναι ακόμη μαζικότερη στο επόμενο ραντεβού, στις 8 Σεπτεμβρίου.    

Η Θεματική Επιτροπή Παιδείας Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ είχε δηλώσει έγκαιρα την αποφασιστική της αντίθεση στο νόμο που διαλύει τα ελληνικά ΑΕΙ. Σήμερα βρισκόμαστε στο πλευρό των πανεπιστημιακών δασκάλων, των εργαζομένων στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, των φοιτητών που αντιστέκονται.

Σταθερά στρατευμένοι/ες στην υπόθεση της ποιοτικής Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας και Έρευνας στον τόπο μας και χωρίς καμία αγκύλωση στα κακώς κείμενα του παρελθόντος, δηλώνουμε την ξεκάθαρη άρνησή μας στις «λύσεις» που προάγουν τα συμφέροντα της αγοράς, τις ιδιωτικοποιήσεις, την εκπαίδευση της αμάθειας, τον αυταρχισμό. Η ποιοτική αναβάθμιση της παιδείας μόνον ως δημόσια, δωρεάν και δημοκρατική μπορεί να υπάρξει.