• Βλέπουμε τη χρεοκοπία μιας στρατηγικής, νεοφιλελεύθερης και συντηρητικής, πολιτικής λιτότητας.

• Λύση μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από την παράκαμψη των αγορών

• Η ελληνική κυβέρνηση πρωτοστάτησε σε αυτή την κούρσα των αδιέξοδων επιλογών και λύσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο κ. Παπανδρέου ήταν αυτός που έφερε το ΔΝΤ στην Ευρώπη.

• Η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι αυτή που αποδέχθηκε να γίνει η Ελλάδα το νεοφιλελεύθερο πειραματόζωο σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε  μια πολιτική σκληρής λιτότητας.

• Τα κοινωνικά κινήματα είναι αυτά που θα φέρουν τις ριζικές αλλαγές στο πολιτικό πλαίσιο και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.

• Το μεσοπρόθεσμο με τα σκληρά αυτά μέτρα επιτείνει τη λιτότητα, η κρίση του χρέους δεν ξεπερνιέται, διάσωση δεν υπάρχει, η χρεοκοπία είναι προ των πυλών.

• Αντί, λοιπόν, να ξεπουλήσουμε έναντι πινακίου φακής σε Γερμανούς ή και σε ντόπιους επενδυτές τη δημόσια περιουσία και κερδοφόρους οργανισμούς του δημοσίου, θα έπρεπε να μεταφέρουμε τις μετοχές τους, να τις ανταλλάξουμε με τα σημερινά ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων, προκειμένου να έχουμε ρευστότητα στα ασφαλιστικά ταμεία για να δίνουμε  συντάξεις. Χρειάζονται έργα κοινωνικής ασφάλειας, κοινωνικής προστασίας, ασπίδας σε αυτή την επερχόμενη λαίλαπα που έρχεται μπροστά μας.

• Δεν πιστεύει η κυβέρνηση Παπανδρέου ότι μπορεί να υπάρξει εναλλακτική έξω από τα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού. Είναι στο DNA της δικής τους πολιτικής και οικονομικής σκέψης ο νεοφιλελευθερισμός.

• Η Ν.Δ. δεν μπορεί να αποτελέσει λύση για τα αδιέξοδα. Λέει, περίπου, αυτά που λέει και το κόμμα του Τσαγιού στις ΗΠΑ. Μείωση, δηλαδή, της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.

• Εμείς ως Ευρωπαϊκή Αριστερά μιλήσαμε για το ευρωομόλογο ως ένα εργαλείο, ανάμεσα στα πολλά, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του ρόλου της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, προκειμένου να εξοικονομηθούνε πόροι για τη ρύθμιση του χρέους για να επενδυθούν στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Τοξικό το ευρωομόλογο του EFSF και της Ιρλανδίας.

• Δημιουργία ευρωομόλογου ταυτόχρονα με άρση των δογματικών αγκυλώσεων, που αποτρέπουν απʼ την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παίζει ένα ρόλο ουσιαστικού ρυθμιστή, κόβοντας χρήμα, δίνοντας ρευστότητα στα κράτη και όχι στις τράπεζες, με έναν τελείως διαφορετικό ρόλο.

• Εμείς μιλάμε για την ανάγκη ενός νέου συνασπισμού εξουσίας  με πυρήνα τις δυνάμεις της αριστεράς, που θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνίας.

-    Έχουμε τη χαρά να έχουμε στην τηλεφωνική μας γραμμή τον Πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αλέξη Τσίπρα. Καλημέρα σας κ.Πρόεδρε.

Καλημέρα σας κ. Ιωάννου και κ. Σκουρή.

-    Που πάει η κατάσταση κ. Πρόεδρε κατʼ εσάς;

Κατά την εκτίμησή μας βρισκόμαστε μπροστά σε ένα αδιέξοδο, στο οποίο έχει εισέλθει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Είμαστε μπροστά σε μια διαδικασία ντόμινο, που θα έχει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και βρισκόμαστε μπροστά στην αδυναμία των ηγεσιών της Ευρώπης αλλά και του κόσμου να δημιουργήσουν ένα  εναλλακτικό σχέδιο πειστικό, το οποίο όχι θα κατευνάσει αλλά θα παρακάμψει τις αγορές. Διότι, οι αγορές δεν κατευνάζονται, όπως λέμε με επιμονή εδώ και πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

-    Φοβάστε, δηλαδή, παγκόσμιο κραχ;

Το κραχ είναι μια λέξη που ο καθένας μπορεί να την ερμηνεύσει όπως νομίζει. Αυτό, όμως, που βλέπουμε αυτή τη στιγμή είναι ένα παγκόσμιο ντόμινο. Το βλέπουμε. Και βλέπουμε και τη χρεοκοπία μιας στρατηγικής, νεοφιλελεύθερης και συντηρητικής, που το βασικό της περιεχόμενο ήταν ότι μέσα από την πολιτική της λιτότητας μπορεί να πετύχεις τη δημοσιονομική σταθερότητα και να ελέγξεις τις αγορές, και ταυτόχρονα, επαναλαμβάνω, ότι δεν βλέπουμε  - και αυτό είναι το μεγάλο μειονέκτημα, το μεγάλο δυστύχημα - μια εναλλακτική στρατηγική, ιδίως μετά και την αποτυχία στις ΗΠΑ, που ο Ομπάμα, με επίσης ένα σχέδιο έστω στοιχειώδους αναδιανομής, που ήθελε να κόψει φοροαπαλλαγές από τους πλούσιους και να κρατήσει κοινωνικές παροχές.  Βρισκόμαστε δυστυχώς σε παγκόσμια κλίμακα υπό την κηδεμονία των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων συντηρητικών αντιλήψεων, αυτές που έχουν οδηγήσει σε αποτυχία την ευρωπαϊκή ηγεσία. Δεν μπορεί να ελέγξει στοιχειωδώς την κρίση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ίδιο βλέπουμε και σε παγκόσμιο επίπεδο. Και αναζητείται μία λύση, η οποία δεν θα είναι κατά τη δική μας εκτίμηση, δε μπορεί να είναι έξω από τη λογική στην κατεύθυνση της λύσης που είχε δοθεί το ΄29 στις ΗΠΑ, όταν μετά το κραχ υπήρξε το new deal. Δεν μπορεί να είναι έξω από τη λογική της ανοικοδόμησης μετά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Εάν δεν πάμε σε λογική στήριξης των χαμηλών εισοδημάτων, αποδοχή της αποτυχίας της πολιτικής της λιτότητας και σε μια πολιτική ελέγχου του συστήματος μέσα από την παράκαμψη των αγορών, νομίζω ότι δεν θα βρούμε λύση. Και φαίνεται ότι δεν βρίσκουμε λύση.

-    Πάντως, κ. Πρόεδρε, αυτό δεν μπορεί να γίνει από τους σημερινούς ηγέτες. ……..

Εγώ συμφωνώ μαζί σας. Σε μια συνέντευξη που είχα δώσει λίγο πριν από την 21η Ιούλη, αυτό ακριβώς είχαμε πει, ότι οι σημερινές ηγεσίες είναι αυτές που δημιούργησαν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο στην Ευρώπη και μέχρι χθες το αποθέωναν. Και γιʼ αυτό το λόγο δεν είναι εύκολο το ίδιο το δημιούργημά τους να το αποδομήσουν. Και ψάχνουν να βρουν λύσεις μέσα στο ίδιο πλαίσιο. Λύσεις μέσα στο ίδιο πλαίσιο δεν υπάρχουν. Οι αγορές δεν κατευνάζονται. Οι αγορές μπορεί να παρακαμφθούν, μπορεί να ακυρωθούν κατά μια έννοια για να βρεθεί λύση, αλλά να κατευναστούν οι αγορές εμείς το βλέπουμε αδύνατο και αδιανόητο. 

-    κ. Πρόεδρε, με δεδομένο αυτό που μόλις τώρα είπατε, τι περιθώρια ελιγμών έχει η ελληνική κυβέρνηση, όταν, όπως λέτε, ταυτίζονται όλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες με αυτό το μοντέλο, πως μπορεί η Ελλάδα να αντιδράσει διαφορετικά; Υπάρχει άλλος τρόπος, υπάρχει άλλη διέξοδος;

Κατʼ αρχάς, να πούμε ότι η ελληνική κυβέρνηση πρωτοστάτησε σε αυτή την κούρσα των αδιέξοδων επιλογών και λύσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Διότι θα σας θυμίσω ότι ο κ. Παπανδρέου ήταν αυτός που έφερε το ΔΝΤ στην Ευρώπη. Δεν ήταν δική του επιλογή. Είναι αυτός ο οποίος - η κυβέρνησή του, δεν έκανε προσωπικές επιλογές, συλλογικές είναι πάντα – η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι αυτή που αποδέχθηκε να γίνει η Ελλάδα το νεοφιλελεύθερο πειραματόζωο σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε  μια πολιτική σκληρής λιτότητας, πολιτικής λιτότητας με προσδοκία τη δημοσιονομική σταθερότητα, η οποία όμως δεν έρχεται. Και θέλω να πω το εξής. Όντως βρισκόμαστε σε ένα δυσμενές παγκόσμιο περιβάλλον. Όμως, ο αδύναμος κρίκος είναι αυτός, που αν σπάσει αυτή η αλυσίδα, η παγκόσμια αλυσίδα δεν θα μπορεί να λειτουργήσει. Λοιπόν, η Ελλάδα είναι σήμερα το πείραμα του νεοφιλελευθερισμού σε παγκόσμια κλίμακα. Ταυτόχρονα, όμως, μπορεί να γίνει και ο χώρος εκείνος ο γεωγραφικός και οικονομικός χώρος, όπου θα οικοδομηθούν εναλλακτικές προοπτικές.

-    Φαντάζομαι εννοείτε κοινωνικά κινήματα;

Όχι μόνο. Αλλά κοινωνικά κινήματα που θα φέρουν τις ριζικές αλλαγές στο πολιτικό πλαίσιο, δηλαδή, άλλους συσχετισμούς δύναμης στο πολιτικό πλαίσιο, ώστε να μπορέσει να εφαρμοστεί μια διαφορετική πολιτική.

-    Οι αγανακτισμένοι είναι ένα τέτοιο κίνημα;

Οι αγανακτισμένοι, βεβαίως και είναι ένα κίνημα που μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας νέας κοινωνικής πλειοψηφίας. Όμως, το ζητούμενο είναι αυτή η νέα κοινωνική πλειοψηφία να εφαρμοστεί, να εκφραστεί και στο πολιτικό πεδίο. Να γίνει, δηλαδή, και πολιτική πλειοψηφία. Και ποια είναι αυτή η άλλη πολιτική; Γιατί αυτό είναι το δια ταύτα, που αφορά όλους μας. Μέχρι σήμερα μας έλεγαν ότι πρέπει να κάνουμε πολύ σκληρές θυσίες, διότι μόνο έτσι θα σωθούμε. Βλέπουμε ενάμισι χρόνο μετά ότι αυτές οι θυσίες έσπειραν δυστυχία στους περισσότερους συμπολίτες μας, όχι σε όλους - κάποιοι απολαμβάνουν, έχουν λεφτά στην Ελβετία – αλλά στην πλειοψηφία της κοινωνίας μας έφερε δυστυχία χωρίς, όμως, αποτέλεσμα.  Μέχρι πριν από ένα μήνα μας έλεγαν ότι το μεσοπρόθεσμο, που είναι πικρό ποτήρι, είναι προϋπόθεση για τη διάσωση της χώρας. Σήμερα βλέπουμε ότι και με το μεσοπρόθεσμο και με τα σκληρά αυτά μέτρα, που επιτείνουν τη λιτότητα, η κρίση του χρέους δεν ξεπερνιέται, διάσωση δεν υπάρχει, η χρεοκοπία είναι προ των πυλών. Συνεπώς, χρειάζεται μια κυβέρνηση που να μπορεί να υπερασπιστεί την κοινωνία και τους πολίτες, που σήμερα βρίσκονται στα όρια της απελπισίας.

-    Άρα ζητάτε να φύγει η κυβέρνηση;

Να παγώσει αυτούς τους νόμους, αυτές τις ρυθμίσεις που καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Θα έπρεπε πρώτα και κύρια να παγώσει το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Θα είναι το μεγάλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια, κα Ιωάννου και κ. Σκουρή, είναι τα εγκλήματα των ασφαλιστικών ταμείων, που προσεγγίζουν τα 10 δις. Δεν θα έχουμε, δηλαδή, να πληρώσουμε τις συντάξεις των συνταξιούχων, δηλαδή, των πιο ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Αντί, λοιπόν, να ξεπουλήσουμε έναντι πινακίου φακής σε Γερμανούς ή και σε ντόπιους επενδυτές τη δημόσια περιουσία και κερδοφόρους οργανισμούς του δημοσίου, θα έπρεπε να μεταφέρουμε τις μετοχές τους, να τις ανταλλάξουμε με τα σημερινά ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων, προκειμένου να έχουμε ρευστότητα στα ασφαλιστικά ταμεία για να δίνουμε τις συντάξεις σε ένα, σε δυο χρόνια. Θα πρέπει, δηλαδή, εδώ να πάμε σε οχυρωματικά ως προς την κοινωνία έργα. Έργα κοινωνικής ασφάλειας, κοινωνικής προστασίας, ασπίδας σε αυτή την επερχόμενη λαίλαπα που έρχεται μπροστά μας. Και όχι σε μέσα που θα επιτείνουν ακόμη περισσότερο την αποδιάρθρωση.

-    Συνεπώς, λέτε, κ. Πρόεδρε, ότι πρέπει να γίνουν εκλογές;

Εμείς, κ. Σκουρή, λέμε ότι οι εκλογές είναι αναγκαίες. Διότι το πρόβλημα της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν είναι ότι δεν μπορούσε να διαπραγματευτεί ισχυρά. Είναι ότι στο DNA της δικής τους πολιτικής και οικονομικής σκέψης είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Δεν πιστεύουν οι άνθρωποι αυτοί, και ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Βενιζέλος και το οικονομικό επιτελείο ο κ. Παπακωνσταντίνου που ήταν πριν, ότι μπορεί να υπάρξει εναλλακτική έξω από τα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού.

-    κ. Πρόεδρε, τον κ. Βενιζέλο βλέπω δεν τον βγάζετε απʼ έξω. Τον ταυτίζετε, βλέπω, με τον κ. Παπανδρέου.

Ο ίδιος ταυτίζει τον εαυτό του με τον κ. Παπανδρέου από τη στιγμή που οικιοθελώς ανέλαβε σε μια δύσκολη στιγμή το κρισιμότερο υπουργείο. Κι ενώ όλοι περίμεναν μια ριζική αλλαγή στην εφαρμοζόμενη πολιτική ο ίδιος πίστευε ότι είναι ζήτημα πειθούς. Ότι με την ρητορική του ευφράδεια και με τις ρητορικές του ικανότητες θα καταφέρει να κάνει πιο πειστική μια αδιέξοδη πολιτική. Δεν είναι, όμως, ζήτημα επικοινωνίας. Είναι ζήτημα ουσίας.

-    κ. Πρόεδρε, λέτε ότι πρέπει να γίνουν εκλογές. Το ερώτημά μου είναι, λέτε απλώς να γίνουν εκλογές ή να φύγει εδώ και τώρα η κυβέρνηση, δεδομένου ότι το μεγάλο θέμα των αποκρατικοποιήσεων εάν περάσουν λίγοι μήνες -  γιατί υπάρχουν χρονοδιαγράμματα που πρέπει να πωληθούν διάφοροι οργανισμοί και εταιρείες - τότε θα είναι αργά.

κα Ιωάννου, προφανώς οι εκλογές είναι το μόνο μέσο στη δημοκρατία, που μπορεί να εκφράσει τη λαϊκή βούληση και με ομαλό τρόπο να υπάρξει μια διαδοχή, προκειμένου να οδηγηθούμε σε εξελίξεις ομαλότητας αλλά και σε  εξελίξεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο.

-    Πάντως οι εκλογές, όπως δείχνουν οι μετρήσεις, αν γίνουν εκλογές αυτή τη στιγμή η Ν.Δ. θα είναι πρώτο κόμμα και  με τάσεις αυτοδυναμίας.

Αφήστε να το δούμε αυτό. Διότι, όταν στις μετρήσεις έχουμε ένα ποσοστό του 50% που δεν διευκρινίζει την ψήφο του, τότε να είστε βέβαιοι ότι η εκλογική αναμέτρηση μπορεί να κρύβει πολύ μεγάλες εκπλήξεις. Το σίγουρο είναι, πάντως – προλαβαίνω το επόμενο ερώτημά σας – ότι η Ν.Δ. δεν μπορεί να αποτελέσει λύση για τα αδιέξοδα. Διότι, η Ν.Δ. και ο κ. Σαμαράς προτείνει ένα εναλλακτικό πλαίσιο, έχει μια αντιμνημονιακή ρητορική, το εναλλακτικό της πλαίσιο, όμως, είναι στον αντίποδα των προτάσεων που θα μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση. Δηλαδή, τι λέει ο κ. Σαμαράς; Λέει, περίπου, αυτά που λέει και το κόμμα του Τσαγιού στις ΗΠΑ. Αφήστε τις φοροαπαλλαγές, διευκολύνετε το μεγάλο κεφάλαιο ή βάζουμε φόρους στο μεγάλο κεφάλαιο για να χρηματοδοτήσουμε την ανάπτυξη, μέσα από τη διάλυση του κοινωνικού κράτους.

-    Άρα θέμα συνεργασίας με την Ν.Δ.;...

Επειδή αναφερθήκατε στον κ Σαμαρά, επιτρέψτε μου να κάνω ένα σχόλιο γιατί ακούω το τελευταίο διάστημα ότι όλοι λέει, έχουμε τις ίδιες προτάσεις σε σχέση με το ευρωομόλογο. Ακούω κιόλας ότι κι ο κ. Σαμαράς μιλάει για ευρωομόλογο, ακούω ότι κ ο κ. Παπανδρέου μιλάει για ευρωομόλογο. Κι η Ευρωπαϊκή Αριστερά κ. Σκουρή, κα. Ιωάννου, μίλησε για το ευρωομόλογο ως ένα εργαλείο, ανάμεσα στα πολλά, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του ρόλου της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, προκειμένου να εξοικονομηθούνε πόροι για τη ρύθμιση του χρέους για να επενδυθούν στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Ευρωομόλογα αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλά. Για παράδειγμα αυτό που εκδίδει ο EFSF για να σώσει στην Ισλανδία, για να χρηματοδοτήσει, διότι δε θα σωθεί η Ιρλανδία, είναι ένα ευρωομόλογο, το οποίο όμως είναι τοξικό, διότι έχει στον πυρήνα της δομής του το ρίσκο των 15 χωρών που δανείζουνε. Δεν είναι ένα ευρωομόλογο υπό την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ένα τέτοιο ευρωομόλογο δεν μπορεί να δώσει καμία απάντηση.

-    Άρα λέτε, ότι δεν ζητάτε όλοι το ίδιο ευρωομόλογο.

Αφʼ ενός μεν λέω αυτό, αφετέρου δε, θα ήθελα να σας πω ότι έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα σήμερα και η δημιουργία ευρωομολόγου στην προοπτική που εμείς σαν Ευρωπαϊκή Αριστερά προτείνουμε από το 2008 χωρίς ταυτόχρονα την άρση των δογματικών αγκυλώσεων που αποτρέπουν απʼ την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παίζει  ένα ρόλο ουσιαστικού ρυθμιστή, δίνοντας χρήμα, κόβοντας χρήμα δηλαδή, δίνοντας ρευστότητα στα κράτη και όχι στις τράπεζες, μ έναν τελείως διαφορετικό ρόλο. Αν από μόνο του σήμερα εφαρμοστεί το ευρωομόλογο θα είναι μία ασπιρίνη, θα απαλύνει κάπως τον πόνο αλλά δεν θα αντιμετωπίσει την ασθένεια.

-    Αυτή η απάντησή σας μοιάζει σαν μια έμμεση απάντηση στις όσες κατηγορίες εκτόξευσε εναντίον σας χθες η κα Αλέκα Παπαρήγα, κύριε Πρόεδρε.

Ακούστε κ. Σκουρή η κα Παπαρήγα και το ΚΚΕ νομίζει, ανοήτως κατά τη γνώμη μου, ότι μπορεί να έχει την πολυτέλεια να μην μπαίνει στη βάσανο εναλλακτικών προτάσεων. Και λέω ανοήτως, διότι αυτό ήταν μια ανεκτή στρατηγική την περίοδο που ο καπιταλισμός που αναπτύσσονταν ραγδαία και δεν άφηνε πίσω του αποκαΐδια και συντρίμμια στο χώρο της εργασίας και στον κοινωνικό χώρο. Σήμερα όμως που οι κοινωνικές δυνάμεις γύρω μας βάλλονται πανταχόθεν και που υπάρχει καταστροφή και βλέπουμε αποκαΐδια, δεν μπορεί να είναι ανεκτή μια στρατηγική που λέει  ότι εμείς δεν έχουμε να προτείνουμε κάτι για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή των εργαζόμενων σήμερα, όλα θα λυθούν ως δια μαγείας αύριο, σʼ ένα αύριο που μπορεί να είναι πολύ μακρινό

-    Με συγχωρείτε αλλά προτείνει κοινωνικούς αγώνες που θα καλυτερεύσουν τη θέση των εργαζομένων η κα Παπαρήγα και το ΚΚΕ, όπως κι εσείς.

Οι κοινωνικοί αγώνες για να μπορούν να είναι αποτελεσματικοί πρέπει να έχουν στόχους πάλης, πρέπει να συμπίπτουν, τα σφυριά να βαράνε συγκεκριμένα σε στόχους που αν κερδηθούν ανοίγουν προοπτικές  για το μέλλον αλλά δίνουν και τη δυνατότητα ανάσας και βαθιάς ανακούφισης στα χειμαζόμενα κοινωνικά στρώματα. Όταν λοιπόν οι κοινωνικοί αγώνες, λέμε ότι ο καπιταλισμός γενικά είναι κακός και γενικά όταν ανατραπεί και έρθει η δεύτερη παρουσία του σοσιαλισμού τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, είναι κοινωνικοί αγώνες δίχως συγκεκριμένο περιεχόμενο, δίχως στόχους πάλης. Άρα είναι κοινωνικοί αγώνες οι οποίοι δεν θα έχουν αποτέλεσμα.

-    Απαντήστε μας λίγο πρακτικά. Είπατε προηγουμένως στον Βασίλη ότι συνεργασία με τη ΝΔ την αποκλείεται. Αυτό το καταλάβαμε όλοι. Και είπατε, ταυτόχρονα, ότι ένα 50% των πολιτών δηλώνει είτε αναποφάσιστοι είτε θυμωμένοι είτε αγανακτισμένοι. Τι σας κάνει να πιστεύεται ότι αυτό το ποσοστό θα εκφραστεί εκλογικά σε ένα, όπως λέτε κι εσείς, ευρύτερο κεντροαριστερό μέτωπο. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα σας ακολουθήσει δηλαδή;

Εμείς μιλάμε για την ανάγκη ενός νέου συνασπισμού εξουσίας  και θεωρούμε ότι αυτός ο συνασπισμός εξουσίας, αυτό το μπλοκ εξουσίας προφανώς δεν θα απαρτίζεται μόνο από τις δυνάμεις που σήμερα εκφράζονται μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ ή στην αριστερά αλλά και από άλλες δυνάμεις εκφράζοντας κυρίως κοινωνικά συμφέροντα. Τα συμφέροντα των αδυνάτων των μεσαίων στρωμάτων που σήμερα πλήττονται και ευελπιστούμε, άλλωστε αυτό έχει δείξει και η ιστορία, ότι σε μεγάλες τομές αναδιατάσσεται και το πολιτικό σύστημα, ανατάσσεται ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων. Επειδή λοιπόν θεωρούμε ότι στη χώρα μας υπάρχει μια μεγάλη δεξαμενή του ευρύτερου δημοκρατικού προοδευτικού χώρου, μια δεξαμενή που δημιουργήθηκε από άλλη μια μεγάλη τομή στη σύγχρονη ιστορία..

-    Και οι αγανακτισμένοι όπως είπατε και άλλες κοινωνικές δυνάμεις…

Όχι εγώ πάω ακόμα πιο μακριά. Λέω ότι δημιουργήθηκε αυτή η δεξαμενή στη χώρα  μας αυτός ο μεγάλος δημοκρατικός προοδευτικός χώρος από τα χρόνια του ΕΑΜ από μια άλλη μεγάλη τομή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία που ήταν η Αντίσταση. Σήμερα έχουμε μια παρόμοια τομή, μπορεί να μην έχουμε πόλεμο, έχουμε χρηματοπιστωτικό πόλεμο, που αφήνει πίσω του εκατομμύρια εξαθλιωμένους, όχι νεκρούς αλλά εξαθλιωμένους. Συνεπώς πιστεύουμε ότι μέσα από αυτή την τομή, θα υπάρξουν μεγάλες αναδιατάξεις και πιστεύουμε ότι σήμερα το ΠΑΣΟΚ , το επίσημο ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει να συναποτελεί να είναι ο  κορμός του κόμματος του μνημονίου μαζί με άλλα μικρότερα κόμματα και δυνάμεις, η βάση του όμως δεν μπορεί να ακολουθήσει, δυσκολεύεται να ακολουθήσει και δεν θα ακολουθήσει τις επιλογές της ηγεσίας.  

-    Άρα μιλάτε ότι υπάρχει κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ . Φαντάζομαι ότι η πρότασή σας απευθύνεται και στο ΚΚΕ και στη Δημοκρατική Αριστερά και στους Οικολόγους Πράσινους, οι οποίοι όμως δηλώνουν αντίθετοι κ. Πρόεδρε.

Και θα σας έλεγα και κάτι κ. Σκουρή και στους πολίτες εκείνους και στις δυνάμεις εκείνες, στους μεμονωμένους πολίτες  που με αίσθηση πατριωτικής ευθύνης αντιλαμβάνονται ότι ο δικομματισμός δεν μπορεί να δώσει λύση , παρά το γεγονός ότι στις προηγούμενες εκλογές μπορεί να ψήφισαν και ΝΔ.

-    Το ΚΚΕ είναι κατηγορηματικά αντίθετο σε αυτό απʼ ότι καταλαβαίνω από την αρθρογραφία του στο Ριζοσπάστη. Επίσημη απάντηση δεν υπήρχε , υπήρχε όμως αρθρογραφία.

Προς το παρών είναι κατηγορηματικά αντίθετο.  Η ιστορία έχει αποδείξει ότι τα κόμματα δεν είναι αλύγιστα κλαριά ή όταν παραμένουν , θέλουν δηλαδή να είναι αλύγιστα κλαριά τότε σπάνε από τον αγέρα.  Κι ο αέρας είναι ισχυρός τούτες τι μέρες. Θέλω να πω δηλαδή ότι η ηγεσία του ΚΚΕ δεν περιμένουμε να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη.

-    Θα αναγκαστεί λέτε..

Θα αναγκαστεί να αλλάξει από τις κοσμογονικές εξελίξεις που έχουμε γύρω μας .

-    Σας ευχαριστούμε πολύ κ. Πρόεδρε.