Μετά από ένα χρόνο καθολικής αποτυχίας της πολιτικής του μνημονίου, η κυβέρνηση επανέρχεται ετοιμάζοντας ένα νέο ακόμα σκληρότερο μνημόνιο, που αποτελεί και την ομολογία του απόλυτου εκτροχιασμού.

Αυτή τη φορά, στο τραπέζι των μυστικών και πάντα υπόγειων διαβουλεύσεων, είναι ο δημόσιος πλούτος. Αναρωτιόμαστε που θα σταματήσει αυτός ο κατήφορος.

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός του μνημονίου, στερούνται πια στοιχειώδους αξιοπιστίας, καθώς και νομιμοποίησης να διαχειρίζονται – και μάλιστα εν κρυπτώ – τις τύχες και το μέλλον του ελληνικού λαού.

Η προσπάθεια διαμόρφωσης μιας εικόνας συναίνεσης για τη διάλυση της κοινωνίας θα πέσει στο κενό. Ας το γνωρίζουν καλά αυτό οι πρόθυμοι του μνημονίου. Ας το γνωρίζουν και όσοι απεργάζονται σενάρια κυβέρνησης τεχνοκρατών  που θα εγγυηθεί δήθεν την έξοδο της χώρας από την κρίση.  Το μόνο που μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί να εγγυηθεί είναι την επιτάχυνση των μνημονιακών πολιτικών, άρα την επιτάχυνση της βύθισης της χώρας στην κρίση.

Ο ελληνικός λαός έχει ήδη καταδικάσει στη συνείδησή του τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησής του έχει εκπνεύσει προ πολλού. Μένει να μην εκπνεύσει και ο χρόνος για τη χώρα, ώστε να αποφύγει τη χρεοκοπία και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.