Με οδύνη αποχαιρετούμε τον Μανώλη Ρασούλη, τον Άνθρωπο, το Πολιτικό Ον, τον προικισμένο τραγουδοποιό και ερμηνευτή, τον στιχοπλόκο που χάραξε τη δική του μεγάλη ιστορία στο νεότερο ελληνικό τραγούδι.

Για μισό αιώνα σχεδόν κινήθηκε με γνώμονα τις ιδεολογικές και φιλοσοφικές αναζητήσεις του, την αισθητική του και το ταλέντο του για να υποστεί πάσης φύσεως διωγμούς και στο τέλος να φύγει σεμνά και αθόρυβα μέσα στην αδυσώπητη ερημιά του.

Στην τέχνη του υπήρξε πρωτοπόρος, ίδρυσε πραγματική σχολή. Δεν μιμήθηκε. Τον μιμήθηκαν και θα εξακολουθούν να τον μιμούνται.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.