Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης μιλώντας στο ρ/σ «ΒΗΜΑ 99,5» (Αρ. Ραβάνος-Γ. Λιακόπουλος), για τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

-    Με όλο το σεβασμό στο χώρο και το κόμμα που εκπροσωπείτε, ώρες-ώρες ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα τελευταία μου θυμίζει ένα πουλόβερ που σιγά-σιγά αρχίζει και ξεφτίζει: Χάσατε 4 βουλευτές και τώρα, αν ερμηνεύεται σωστά από το σημερινό τύπο, χάνετε και τον κ. Αλαβάνο;

Πρόκειται για το χρονικό μια προαναγγελθείσας εξέλιξης. Δεν είμαι βέβαια ο αρμοδιότερος για να απαντήσω, αλλά εδώ και καιρό διαφαίνεται ότι ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ και πρώην επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είχε μπει σε μια τροχιά  δημιουργίας ενός σχηματισμού στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, στον οποίο λειτουργεί άτυπα ως εν δυνάμει επικεφαλής εδώ και καιρό. Κάτι που αποτυπώθηκε και στις περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου.

-    Αυτός ο σχηματισμός όμως στις επόμενες εκλογές δεν θα επιχειρήσει να γίνει κοινοβουλευτικό κόμμα; Δεν είναι ένα ακόμα στοιχείο αποδυνάμωσης για τον χώρο σας;

Το πόσο θα αποδώσει αυτή η προσπάθεια και τι απήχηση θα βρει, θα φανεί στην πορεία. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι πριν τρία χρόνια ο Αλέκος Αλαβάνος, τότε πρόεδρος του ΣΥΝ δήλωσε την αποχώρησή του από την πολιτική ζωή και πρότεινε για την διαδοχή του τον Αλέξη Τσίπρα, στον οποίο  υποσχέθηκε βοήθεια και στήριξη. Μόνο αυτό δεν έγινε στην πορεία. Είναι κάτι που έχει λυπήσει πάρα πολύ κόσμο, όχι μόνο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ ,αλλά και κόσμο που ανήκει σε άλλα κόμματα και είπε τότε: «να ένας άνθρωπος που στα εξήντα του και ενώ βρίσκεται στα ψηλά της πολιτικής του διαδρομής  ανοίγει το δρόμο στη νεότερη γενιά και αποδεικνύει ότι δεν είναι γαντζωμένος στην καρέκλα».

Από εκεί και πέρα «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Για δύο περίπου χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ  και ο ΣΥΝ μαστίζεται από μια κρίση κορυφής, ηγετική. Με διαμάχες και εικόνα Βαβυλωνίας που έχουν επικρίνει πολλοί δημοσιογράφοι από τις αρθογραφικές τους στήλες.

Ίσως αυτή η αποσαφήνιση, δηλαδή η διαπίστωση ότι εφόσον δεν μπορούμε να έχουμε ένα καθαρό πολιτικό στίγμα που εμπνέει και χαρακτηρίζεται από ένα σαφή πολιτικό λόγο, τότε καλύτερα  σταθούμε πιο δίπλα. Αν έτσι κρίνει ο Αλέκος Αλαβάνος και οι υποστηρικτές του, τότε ίσως έτσι να ξεκαθαρίζεται το τοπίο. Δεν είναι μια εξέλιξη που την επεδίωξε ο ΣΥΝ.

Αντιθέτως ο ΣΥΝ μπορεί να επικριθεί  ότι στο βωμό της διατήρησης της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ έχει ανεχθεί πολλά και υποχωρήσει ακόμη περισσότερες φορές, θολώνοντας την πολιτική του εικόνα.  Ο ΣΥΡΙΖΑ και Ο ΣΥΝ χωρίς αυτές τις κουραστικές διαμάχες των ηγεσιών έχει τη δυνατότητα να πάει πολύ καλύτερα στο μέλλον απʼ ότι τα τελευταία δυο χρόνια.

-    Μήπως πίσω απʼ όλο αυτό κρύβεται μια επιδίωξη ο ΣΥΝ να μείνει μόνος του τελικά, σαν ένα συμπαγές κόμμα αντί για το πολυφωνικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ;

Κατηγορηματικά όχι. Ο ΣΥΝ αυτή τη στιγμή χρειάζεται να ισχυροποιηθεί και να προβάλλει την πολιτική του όπως κάθε κόμμα άλλωστε, για να ισχυροποιεί τη θέση του μέσα στην κοινωνία. Αυτό όμως που χρειαζόμαστε είναι μια πολιτική συμμαχία η οποία να μπορεί να εκφραστεί και στις εκλογές. Πρέπει να είναι ευρύτερη του ΣΥΡΙΖΑ και ανοιχτή σε δυνάμεις της οικολογίας, της δημοκρατικής αριστεράς, τις δυνάμεις που ραγδαία διαφοροποιούνται όλο και εντονότερα από  την δεξιόστροφη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ και υπάρχουν παντού μέσα στην κοινωνία, όχι μόνο στην κοινοβουλευτική ομάδα. Το κόμμα μου ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ που συμβαδίζουν, επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια τέτοια  πολιτική συμμαχία.

-    Πρακτικά πως θα γίνει αυτό;

Με την απλή μέθοδο του διαλόγου και της κοινής δράσης στα πολλά σημεία σύγκλισης και συμφωνίας.  Η άσκηση εξ αριστερών αντιπολίτευσης στην κυβερνητική πολιτική, η  ανάπτυξη πρωτοβουλιών για την κοινή δράση σε εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις είναι μόνο μερικά απʼ αυτά τα σημεία συμφωνίας. Με τον κοινό διάλογο και δράση μπορούμε να καταρτίσουμε ένα κοινό πρόγραμμα που μπορεί να οδηγήσει και σε εκλογική σύμπραξη. Αυτό ακριβώς πρέπει να επιδιώξουμε. Αυτό φοβούνται τόσο στο κυβερνητικό στρατόπεδο όσο και στη ΝΔ. Την διαμόρφωση ενός ισχυρού πόλου ,στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ στη θέση της σημερινής πολυδιάσπασης, ικανού να πιέσει και να αμφισβητήσει από τα αριστερά κι όχι από τα δεξιά τη σημερινή κυβέρνηση.

-    Να σας κάνω μια ερώτηση ενός φίλου που πρόσφατα ψήφισε ΠΑΣΟΚ, που μετά τη δεξιόστροφη μετάλλαξη, όπως είπατε του ΠΑΣΟΚ, προσανατολίζεται να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μου λέει: «ξέρεις τι με προβληματίζει; Αυτή η ακραία ρητορική». Δε θα πρέπει λίγο να αναπροσαρμόσετε την τακτική της «πεζοδρομικής αντιπολίτευσης»;

-   

Ο ΣΥΝ είναι ένα κόμμα της αριστεράς. Για να γίνει αποτελεσματική η εξ αριστερών αντιπολίτευση και να εκφράσουμε και τους δυσαρεστήμενους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ πρέπει το στίγμα της πολιτικής μας να είναι απαλλαγμένο από τις πεπονόφλουδες ακροτήτων που υποβαθμίζουν και εμποδίζουν την διαμόρφωση του ισχυρού αριστερού αντιπολιτευτικού πόλου. Πρακτικά ο λόγος, οι πρακτικές, οι μέθοδοι τις οποίες επιλέγουμε, ο στόχος μας να επιδιώκουν την βαθύτερη επαφή με τον κοινωνικό ιστό και  την ριζοσπαστικοποίηση των επιλογών και της συμπεριφοράς των πολιτών με απώτερο στόχο όμως την διεύρυνση της Αριστεράς κι όχι τον κατακερματισμό της. Παράδειγμα προς αποφυγή ήταν οι ενέργειες που οδήγησαν στην εγκατάσταση των μεταναστών στη Νομική. Εκ τότε, όπως διαπιστώσατε, από τις σχετικές δηλώσεις του Α. Τσίπρα έχουν αντληθεί διδάγματα. Καλό είναι τέτοιες ενέργειες να αποφεύγονται και να μην επιτρέπουν στους αντιπάλους μας,  που είναι πολλοί και ισχυροί, να μας φορτώνουν την «ρετσινιά» του υποκινητή.

Ως αντιπαράδειγμα σας αναφέρω την προσπάθεια στοχοποίησης του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ για το κίνημα «δεν πληρώνω», που εξελίχθηκε σε «μπούμερανγκ» εναντίον των εμπνευστών της απόπειρας αυτής. Εκτιμώ ότι περισσότερο μας ωφέλησαν παρά μας έβλαψαν. Ενδεικτικά σας αναφέρω το κύριο άρθρο της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» που επέκρινε τον κ. Ρέππα, επισημαίνοντας ότι όσοι δεν πληρώνουν δεν είναι «τζαμπατζήδες» αλλά αντιδρούν, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν και η ποινικοποίηση των αντιδράσεων είναι λάθος.