Με εκτεταμένες αναφορές στον οργουελιανό χαρακτήρα (κράτος-πανόπτης, Μεγάλος Αδελφός κ.α.) του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την καταγραφή και διατήρηση δεδομένων, η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη τόνισε ότι «το αμερικανοτραφές δόγμα της “μηδενικής ανοχής” που πολλοί υποστηρίζουν εδώ σε αυτή την Αίθουσα, οδηγεί σε βάρβαρες κοινωνίες και καταστάσεις κι εν τέλει σε κοινωνίες με υπερτροφικό ποινικό κράτος, σε κοινωνίες επιτήρησης. Στην φιλοσοφία του νομοσχεδίου όλα αυτά είναι παρόντα και όλοι οι πολίτες είναι ύποπτοι και πρέπει να παρακολουθούνται».

Ασκώντας σφοδρή κριτική για τις επιλογές της κυβέρνησης και την πορεία της χώρας – «οτιδήποτε θα μπορούσε να ονομαστεί κράτος πρόνοιας έχει κατεδαφιστεί, με το πρόσχημα της πίεσης των ξένων δυνάμεων που μας δανείζουν»-, η βουλευτής εξέφρασε την άποψη ότι «o νεοφιλελευθερισμός νομοθετεί ό,τι νομίζει ότι θα προστατεύσει το καθεστώς. Διότι περί καθεστώτος πρόκειται, και μάλιστα έκτακτης ανάγκης. Υπό επιτήρηση λοιπόν είναι η δημοκρατία και όχι οι δημόσιοι χώροι».

«Όλες οι κοινωνικές τάξεις, πλην της άρχουσας, και όλες οι επαγγελματικές κατηγορίες πλην των πλουσίων έχουν καθυβριστεί από την κυβέρνηση κάθε φορά που ανοίγει ένα μέτωπο, σε μια αξιοθρήνητη προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να στρέψει τους πολίτες, τον ένα ενάντια στον άλλο. Είναι πολύ λογικό να επιστρατευτεί και ο μεγάλος αδερφός. Είναι πολύ λογικό να κάνουν ασκήσεις καταστολής πλήθους. Γιατί; Γιατί φοβούνται. […] Δεν χρειάζεται να πω ότι όλα αυτά είναι εκτροπή από τη δημοκρατία. Και το ΠΑΣΟΚ θα μείνει στην ιστορία γιʼ αυτό. Το ν/σ θέλει να πείσει την κοινωνία ότι το κράτος πανόπτης θα πρέπει να μπορεί να κρίνει όπως νομίζει τις ελευθερίες των υπηκόων του. Διότι υπηκόους θέλει. Και ακριβώς γιʼ αυτό ψηφίζει τέτοια ν/σ. Όποιος δεν είναι υπήκοος είναι εχθρός».

Τέλος, σημειώνοντας ότι «και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει κρίνει πως η συνεχής ή συστηματική επιτήρηση προσώπων σε δημόσιους χώρους με καταγραφή των δεδομένων τους συνιστά προσβολή του δικαιώματος της ιδιωτικής ζωής», η βουλευτής έκλεισε την ομιλία της με αναφορά στην πρόταση του ομότιμου καθηγητή του ΑΠΘ Ι. Μανωλεδάκη για επιβολή μέτρων επιτήρησης για τους καταχραστές της πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας, για επιτακτική ανάγκη αλλαγής του οικονομικού συστήματος. «Διαφορετικά, “η ποινική καταστολή και η επιτήρηση του κοινωνικού χώρου ολοένα θα διευρύνονται, για να βρεθούμε τελικά κλεισμένοι στην εφιαλτική κοινωνία του Μεγάλου Αδελφού”».

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της βουλευτή στο Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Διατήρηση δεδομένων που παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία σε συνάρτηση με την παροχή διαθέσιμων στο κοινό υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή δημόσιων δικτύων επικοινωνιών, χρήση συστημάτων επιτήρησης με τη λήψη ή καταγραφή ήχου ή εικόνας σε δημόσιους χώρους και συναφείς διατάξεις», είναι το ακόλουθο:

«Στο 1984 του Τζορτζ Όργουελ, αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, που αποδεικνύεται εξαιρετικά προφητικό, το Υπουργείο Δικαιοσύνης ή αλλιώς νόμου και τάξης λεγόταν Υπουργείο Αγάπης και ήταν το πιο τρομακτικό. Μου το θυμίζει η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου που ευθύς εξαρχής ξεκαθαρίζει τη θέση της. «Με τις διατάξεις του κεφαλαίου Αʼ του παρόντος σχεδίου ενσωματώνονται στην εθνική έννομη τάξη οι διατάξεις της Οδηγίας 2006/24/ΕΚ κ.λ.π». Δεν μιλάμε για δίκαιο ή δικαιοσύνη αλλά για εθνική έννομη τάξη. Η σημασία της γλώσσας που χρησιμοποιείται δε νομίζω να χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω, πόσο σημαντική είναι. Και το πνεύμα αυτό διαπερνάει όλο το νομοσχέδιο προκαλώντας ανατριχίλα σε όποιον σώφρονα άνθρωπο το διαβάσει, και για το σκεπτικό αλλά και για την ουσία του.

Η άγνοια είναι δύναμη, έγραφε στην πρόσοψη του Υπουργείου Αλήθειας, στο ίδιο μυθιστόρημα του Όργουελ. Και πάλι το νομοσχέδιο μου το θυμίζει που προσπαθεί να πείσει τον κόσμο, ότι η επιτήρηση και η παρακολούθηση της κοινωνίας είναι για το καλό των πολιτών.

Η νομοθεσία αγαπητοί συνάδελφοι, συμπυκνώνει ένα συσχετισμό δύναμης. Ο νεοφιλελευθερισμός τον έχει αυτή τη στιγμή και νομοθετεί ό,τι νομίζει ότι θα προστατεύσει το καθεστώς. Διότι περί καθεστώτος πρόκειται, και μάλιστα έκτακτης ανάγκης. Υπό επιτήρηση λοιπόν κ. Υπουργέ είναι η δημοκρατία και όχι οι δημόσιοι χώροι.

Όταν γινόταν η συζήτηση του νομοσχεδίου για τις φυλακές είχαμε πει πως το αμερικανοτραφές δόγμα της «μηδενικής ανοχής» που πολλοί υποστηρίζουν εδώ σε αυτή την Αίθουσα, οδηγεί σε βάρβαρες καταστάσεις, οδηγεί σε βάρβαρες κοινωνίες και οδηγεί σε κοινωνίες με υπερτροφικό ποινικό κράτος, σε κοινωνίες επιτήρησης. Στην φιλοσοφία του νομοσχεδίου όλα αυτά είναι παρόντα και όλοι οι πολίτες είναι ύποπτοι και πρέπει να παρακολουθούνται. Σε λίγο πιο «προχωρημένες» καταστάσεις οι πολίτες δεν παρακολουθούνται μόνο αλλά και φυλακίζονται για προληπτικούς λόγους, επειδή το ποινικό κράτος υποθέτει ότι θα τελέσουν έγκλημα. Και αυτό δεν είναι μόνο η υπόθεση του βιβλίου επιστημονικής φαντασίας minority report του Φίλιπ Ντικ, που ίσως έχετε διαβάσει, αλλά ήταν η πραγματικότητα του Γκουαντάναμο για παράδειγμα.

Τώρα για να συνοψίσω άλλη μια φορά τι πιστεύουμε γιʼ αυτή την κυβέρνηση, έχουμε επανειλημμένως τονίσει ότι είναι ξεκάθαρη η πορεία της. Με απίστευτα ψεύδη και με σύμμαχο τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης- και Αποβλάκωσης ουσιαστικά, διαλύουν σιγά- σιγά κάθε τι που υπήρχε ως δικαίωμα κατεκτημένο από τους εργαζόμενους και τους πολίτες. Είτε ήταν αυτά εργασιακά δικαιώματα, είτε δημοκρατικά δικαιώματα. Οτιδήποτε θα μπορούσε να ονομαστεί κράτος πρόνοιας έχει κατεδαφιστεί, με το πρόσχημα της πίεσης των ξένων δυνάμεων που μας δανείζουν. Αφού η καταλήστευση της χώρας, αγαπητοί συνάδελφοι, όλα αυτά τα χρόνια από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε όλα τα επίπεδα, οδήγησε τελικά σε χρεοκοπία, τι έκαναν; Αποφάσισαν ότι θα πάρουν τα χρωστούμενα, όχι από τις τσέπες όσων τα έβαλαν εκεί, ή τις τσέπες των πλουσίων που αποταμίευαν τόσα χρόνια στο εξωτερικό και όχι σε επενδύσεις, παρʼ όλες τις φοροαπαλλαγές, αλλά από τις τσέπες των εργαζόμενων. Παράλληλα ονειρεύονται να τους καταντήσουν αυτούς τους εργαζόμενους, επαίτες, σε ουρές ανέργων, και ευχαριστημένους δούλους αν παίρνουν 500 ευρώ, για να μπορεί το κεφάλαιο με συμπιεσμένο κόστος εργασίας και χωρίς δικαιώματα στον εργαζόμενο, να συνεχίσει να κερδοφορεί. Όλα αυτά βεβαίως απαιτούν και καταστολή για να περάσουν. Γιατί οι πολίτες αντιστέκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και ας καθυβρίζονται, ως υποκινητές της ανομίας στην μια περίπτωση, ως τζαμπατζήδες στην άλλη, ως ρετιρέ, ως συντεχνίες συμφερόντων, ως άχρηστοι, λαμόγια κ.λ.π. Όλες οι κοινωνικές τάξεις, πλην της άρχουσας, και όλες οι επαγγελματικές κατηγορίες πλην των πλουσίων έχουν καθυβριστεί από την κυβέρνηση κάθε φορά που ανοίγει ένα μέτωπο, σε μια αξιοθρήνητη προσπάθεια του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος να στρέψει τους πολίτες, τον ένα ενάντια στον άλλο. Είναι πολύ λογικό να επιστρατευτεί και ο μεγάλος αδερφός. Είναι πολύ λογικό να κάνουν ασκήσεις καταστολής πλήθους. Γιατί; Γιατί φοβούνται. Από την έκρηξη των παρισινών προαστίων και μετά είναι της μόδας στην Ευρώπη οι ασκήσεις καταστολής πλήθους, όπως και η χρήση της δήθεν «πολιτικής ενάντια στην τρομοκρατία», για να δικαιολογηθεί κάθε εκτροπή. Ο στρατός θα καταστέλλει τους χάκερς, τους μετανάστες και τις κοινωνικές εκρήξεις και αυτό είναι το καινούριο δόγμα του ΝΑΤΟ, όπως μας ενημέρωσε μέσω τηλεοπτικού σταθμού, ο συνταγματάρχης του ελληνικού στρατού κ. Μυλωνάκης. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν χρειάζεται να πω ότι όλα αυτά είναι εκτροπή από τη δημοκρατία. Και το ΠΑΣΟΚ θα μείνει στην ιστορία γιʼ αυτό.

Το ν/σ, επιπλέον, θέλει να πείσει την κοινωνία ότι η παρακολούθηση θα γίνεται για την ασφάλεια της και ότι το κράτος πανόπτης θα πρέπει να μπορεί να κρίνει όπως νομίζει τις ελευθερίες των υπηκόων του. Διότι υπηκόους θέλει. Και ακριβώς γιʼ αυτό ψηφίζει τέτοια νομοσχέδια. Και όποιος δεν είναι υπήκοος είναι εχθρός. Είτε είναι εξεγερμένος νέος, είτε μετανάστης, είτε απεργός. Όλοι αυτοί είναι εχθροί. Μόνο που όλοι αυτοί, αγαπητοί συνάδελφοι της κυβέρνησης, είναι η κοινωνία.

Στη συνέχεια, το ν/σ επιτρέπει, οποιοσδήποτε διαχειρίζεται λέει, ένα χώρο να έχει κάμερες. Δηλαδή; Ο γονιός για το παιδί; ο εργοδότης για τον εργαζόμενο;

Πέραν του ότι δεν ξέρω κατά πόσο είναι συνταγματικό να παρακολουθείται κανείς, και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει κρίνει πως η συνεχής ή συστηματική επιτήρηση προσώπων σε δημόσιους χώρους με καταγραφή των δεδομένων τους συνιστά προσβολή του δικαιώματος της ιδιωτικής ζωής.

Φαίνεται όμως πως εσάς δεν σας αφορούν αυτές οι λεπτομέρειες, αγαπητοί κύριοι της κυβέρνησης και αγαπητοί σύμμαχοι της κυβέρνησης.

Και για να κλείσω, θα χρησιμοποιήσω και τα λεγόμενα ανθρώπων που τα μελετούν τα ζητήματα αυτά, να πω ότι στο 9ο ελληνογερμανικό συμπόσιο Ποινικού Δικαίου, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβρη με θέμα “Επιτήρηση και ποινική καταστολή στη σύγχρονη αντεγκληματική πολιτική” ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ Ιωάννης Μανωλεδάκης στην ομιλία του είπε ότι «Ο κίνδυνος για τις δημοκρατικές κοινωνίες της Ευρώπης, προέρχεται από την παθολογική εξέλιξη του ίδιου του κοινωνικού συστήματος, του άκρατου οικονομικού φιλελευθερισμού”, χαρακτηρίζοντας “εχθρό, τον αδηφάγο κεφαλαιοκράτη που καταναλώνει αλόγιστα, ρυπαίνει, φοροδιαφεύγει, διαφθείρει και εξευτελίζει τη σοβαρότητα του κράτους”. Μάλιστα, ουσιαστικά πρότεινε μέτρα επιτήρησης για τους καταχραστές της πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας. Μίλησε για επιτακτική ανάγκη αλλαγής του οικονομικού συστήματος. Διαφορετικά, όπως είπε, «η ποινική καταστολή και η επιτήρηση του κοινωνικού χώρου ολοένα θα διευρύνονται, για να βρεθούμε τελικά κλεισμένοι στην εφιαλτική κοινωνία του Μεγάλου Αδελφού».