Τελικά ποιο είναι το θέμα; Ο χώρος που οι μετανάστες αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την απεργία πείνας ή οι λόγοι που οδήγησαν τόσους πολλούς ανθρώπους να ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή; Τι είναι τελικά αυτό που... σοκάρει περισσότερο; Η εικόνα των απελπισμένων, που αποφάσισαν να αγωνιστούν για τα δίκια τους φτάνοντας μέχρι τη Νομική σχολή ή η Κέρκυρα με τους πνιγμένους μετανάστες, το ποτάμι του Έβρου, τα τείχη, το ναρκοπέδιο, οι ακρωτηριασμένοι; Τι είναι αυτό, τελικά, που μας προσβάλει; Η εγκατάσταση σε ένα πανεπιστημιακό χώρο ή η εκμετάλλευση των μεταναστών, τα μεροκάματα πείνας, οι επιχειρήσεις σκούπα, η καταστολή;

Κάποιοι, πολλοί είναι η αλήθεια, ανέσυραν το ζήτημα του ασύλου και στοχοποίησαν για πολλοστή φορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησαν για παράνομους που κυκλοφορούν ελεύθερα, που έχουν το... θράσος να έρχονται από την Κρήτη στην Αθήνα και να διεκδικούν δικαιώματα. Και ξεχνούν ότι οι μετανάστες είναι αυτοί που ανασφάλιστοι, με μεροκάματα ψίχουλα, καλλιεργούν τη γη μας, φροντίζουν τη γιαγιά και τον παππού μας, αναζωογονούν τα χωριά μας, δίνουν ζωή στα εγκαταλελειμμένα σχολειά μας. Και ξεχνούν ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν έχουν την ευθύνη για όσα συμβαίνουν στις πατρίδες τους, για όσα τους αναγκάζουν να ξεριζωθούν, να διασχίσουν βουνά και θάλασσες. Και ξεχνούν ότι κάποτε και οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έφευγαν μαζικά για άλλες πατρίδες, όπως δυστυχώς φαίνεται να συμβαίνει και σήμερα με τη νέα γενιά που δεν βρίσκει δουλειά, που δεν βλέπει προοπτική. Και ξεχνούν ότι δεν ευθύνονται οι μετανάστες, αν στην Πάτρα και στην Ηγουμενίτσα, τους εμποδίζουν να φύγουν για άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως οι ίδιοι επιθυμούν.

Είμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες, είμαστε με το δίκιο, με το δίκιο τους. Και δεν πρόκειται να φοβηθούμε μπροστά στις κραυγές και σε δηλώσεις που μας γυρνούν πολλά χρόνια πίσω. Για μας οι μετανάστες είναι αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας μας και δεν πρόκειται να υιοθετήσουμε λογικές ότι τα προβλήματά τους δεν μας αφορούν. Μας αφορούν.