Η εφαρμογή του Καλλικράτη, που κινείται κατʼ ουσίαν στη λογική του Μνημονίου και την υλοποιεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ξεκινά με τις αναγκαστικές μετατάξεις του προσωπικού των ΟΤΑ αλλά και περιφερειών, είτε για την στελέχωση των νέων δήμων, είτε από την κατάργηση-συγχώνευση άλλων.

Το βάρβαρο μέτρο των υποχρεωτικών μετατάξεων θα πλήξει σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων στην  τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι φανερό  πως καθημερινά το Μνημόνιο γεννά τέρατα και μπορεί για την  κυβέρνηση να ισχύει το ότι «Ο ΣΚΟΠΌΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΈΣΑ» αλλά  οι εμπνευστές αυτών των σχεδίων ,οφείλουν να απολογηθούν στις οικογένειες εκείνες που στην κυριολεξία θα διαλυθούν όταν θα κληθούν εν μια νυκτί να υπηρετήσουν ακόμα και σε άλλους νομούς(βλέπε περιφέρειες) και σε άλλες πόλεις στις περιπτώσεις συγχώνευσης μεγάλων δήμων. Στο βωμό της περιστολής των ελλειμμάτων θυσιάζονται ζωές, οικογένειες, τα πάντα είναι αναλώσιμα. 

Το μοντέλο «Καλλικράτης-Μνημόνιο» δεν σχεδιάστηκε με βάση τις ανάγκες και τις συνθήκες της Ελληνικής Πραγματικότητας ,αλλά σε πολυτελή γραφεία  Ευρωπαίων Τραπεζιτών και Πολιτικών με άλλη κουλτούρα, άλλα  γεωγραφικά δεδομένα και με βάση πάντα το οικονομικό κόστος λειτουργίας, το οποίο θα  πρέπει συνεχώς να μειώνεται για να μπορούν να πληρώνονται οι δανειστές μας.

Δυστυχώς, με αυτές τις επιλογές ούτε τοπική αυτοδιοίκηση φτιάχνουμε, ούτε εξυπηρέτηση των πολιτών θα υπάρχει και φυσικά θα διαλυθούν οικογένειες με ότι αυτό συνεπάγεται, πράγμα που αφήνει παγερά αδιάφορους την κυβέρνηση, τον υπουργό και την τρόικα.