Ο λιμενικός ανταγωνισμός στη Μεσόγειο εντείνεται με σκοπό την εξασφάλιση μεριδίου της αναμενόμενης αύξησης των εμπορευματικών ροών (από Κίνα, Ιαπωνία, Κορέα, Ινδία κλπ) προς Νότια Ευρώπη και τις αναδυόμενες αγορές της Αν. Ευρώπης.

Η κατάσταση αυτή επιβάλλει δημόσιο σχέδιο για ταχύτατη ανάπτυξη υποδομών και βελτίωση της παραγωγικότητας, αποδοτικότητας και ποιότητας των παρεχομένων λιμενικών υπηρεσιών, προκειμένου τα εμπορικά λιμάνια της χώρας να διατηρήσουν και να επεκτείνουν τη θέση τους ως κόμβοι και πύλες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη ΝΑ Μεσόγειο και ταυτόχρονα να λειτουργούν ως δημοσίου χαρακτήρα παραγωγικές μονάδες

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων είναι απαραίτητος ο επανασχεδιασμός της Εθνικής Λιμενικής Πολιτικής σε μια κατεύθυνση που θα επιδιώκει, μέσα από συγκεκριμένες παρεμβάσεις σε θεσμικό επίπεδο καθώς και με τη δημιουργία ενός αξιόπιστου μηχανισμού αξιολόγησης έργων προτεραιότητας να εξυπηρετήσει τις υφιστάμενες οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες.

Μια πολιτική που θα σχεδιαστεί και θα αποφασιστεί αξιοποιώντας τις απόψεις των εργαζομένων στη λιμενική βιομηχανία, των φορέων που εκφράζουν τη γνώμη και τη θέληση των πολιτών των περιοχών που υπάρχουν λιμάνια, των χρηστών των λιμανιών καθώς και του επιστημονικού δυναμικού της χώρας.

Μία πολιτική που θα λαμβάνει υπόψη τη δυνατότητα αξιοποίησης κοινοτικών πόρων προερχόμενων από τα Διευρωπαϊκά Δίκτυα Μεταφορών, από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων μέσω του χρηματοδοτικού πρωτοκόλλου, από τις Κοινοτικές Πρωτοβουλίες, από το ΕΣΠΑ καθώς και από άλλες πηγές χρηματοδότησης. Σήμερα αρκετό καιρό μετά τη λήξη της καταληκτικής ημερομηνίας που είχε θέσει η κα Υπουργός για την αποσαφήνιση του πλαισίου λειτουργίας των λιμανιών της χώρας τίποτα δεν έχει ανακοινωθεί σχετικά. Ταυτόχρονα, στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ υπάρχει πληθώρα αναφορών σχετικά με τις κυβερνητικές προτεραιότητες στο χώρο των λιμανιών, με χαρακτηριστικότερες αυτές περί της δημιουργίας μητροπολιτικών λιμανιών μέσω της συγχώνευσης των ήδη υπαρχόντων καθώς και για την παραχώρηση λιμενικών υποδομών σε ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα, χωρίς αυτές οι αναφορές να επιβεβαιώνονται ή να διαψεύδονται επισήμως από την κυβέρνηση.

Αυτές οι εξελίξεις σημειώνονται σε μία περίοδο κατά την οποία σημαντικά λιμάνια της χώρας παραμένουν χωρίς διοίκηση. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το λιμάνι  της Αλεξανδρούπολης, στο οποίο η παράταση αυτής της εκκρεμότητας δημιουργεί προβλήματα στην τήρηση του κώδικα ασφάλειας των δρομολογίων και στην πραγματοποίηση των απαραίτητων προμηθειών, ενώ έχει πρακτικά νεκρώσει κάθε προσπάθεια του Δήμου για αξιοποίηση της χερσαίας ζώνης του λιμανιού, καθώς επίσης έχει σταματήσει η σύνδεση της πόλης με άλλα λιμάνια, εκτός εκείνου της Σαμοθράκης.

Επειδή τα δημόσια λιμάνια της χώρας μπορούν να αποτελέσουν σημαντικούς μοχλούς για το ξεπέρασμα του αναπτυξιακού ελλείμματος της χώρας,

Επειδή η ασάφεια γύρω από το οριστικό καθεστώς οργάνωσης και λειτουργίας των λιμανιών εμποδίζει τις αναπτυξιακές προοπτικές των τοπικών κοινωνιών και της χώρας συνολικά,

ερωτάται η κ. Υπουργός:

1.    Ποιος είναι ο σχεδιασμός του υπουργείου για τη λειτουργία των λιμανιών της χώρας και πότε ο σχεδιασμός αυτός θα δημοσιοποιηθεί;

2.    Επιβεβαιώνει η κα Υπουργός τις αναφορές των ΜΜΕ για πρόθεση συγχώνευσης Οργανισμών Λιμένων και Λιμενικών Ταμείων με τη δημιουργία μητροπολιτικών λιμανιών και αν ναι σε ποια λιμάνια αναφέρεται;   

3.    Προτίθεται η κυβέρνηση να προχωρήσει στην παραχώρηση λιμενικών υποδομών σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και αν ναι σε ποια λιμάνια προτίθεται να προχωρήσει σε παραχωρήσεις;

4.    Πότε θα προχωρήσει στην  τοποθέτηση διοίκησης στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης προκειμένου να ξεπεραστούν οι σημερινές δυσλειτουργίες του;

Oι ερωτώντες βουλευτές

Θοδωρής Δρίτσας
Α΄ Πειραιά και Νησιών

Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου
Β΄ Θεσσαλονίκης