Ο ΣΥΡΙΖΑ, επιμένοντας στη λογική της ανάδειξης προγραμματικών ζητημάτων σʼ αυτή  την εκλογική μάχη, διοργάνωσε σήμερα Συνέντευξη Τύπου με θέμα «Στοπ στις ιδιωτικοποιήσεις - Ένα νέο μοντέλο δημόσιου τομέα».

Στη Συνέντευξη Τύπου τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασαν οι Γ. Θεωνάς, Συντονιστής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Φραγκιαδάκη, μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Καλύβης, συνδικαλιστής, πρ. αντιπρόεδρος ΓΣΕΕ και Δημ. Στρατούλης, υπεύθυνος Εργατικής Πολιτικής ΣΥΝ.

Τη συνέντευξη συντόνισε ο Μιχάλης Σιάχος, Επιτροπή Πολιτικού Σχεδιασμού και ΜΜΕ.

ΣΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΩΝΑΣ ΤΟΝΙΣΕ:

Τις τελευταίες δεκαετίες, η ελληνική κοινωνία αλλά και ο κόσμος ολόκληρος, αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή προσπάθεια ενίσχυσης του ρόλου του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου. Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, έπρεπε να κατασυκοφαντηθεί και να διαλυθεί καθετί το δημόσιο και το συλλογικό. Έτσι, οι δημόσιες επιχειρήσεις, σχεδόν στο σύνολό τους, είτε ιδιωτικοποιήθηκαν είτε απαξιώθηκαν στη συνείδηση της κοινωνίας. Οι συνεταιρισμοί και άλλες μορφές συλλογικής οικονομικής οργάνωσης εξαρθρώθηκαν και περιθωριοποιήθηκαν.

Η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι ο ρόλος των δημόσιων επιχειρήσεων στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Ελλάδας υπήρξε γενικά θετικός, παρά το γεγονός ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις λειτούργησαν, συνήθως, ως προκάλυμμα ιδιοτελών ιδιωτικών συμφερόντων. Με ευθύνη των κυβερνήσεων, έγιναν πεδίο διαπλοκής, ακόμη και διαφθοράς. Σε αυτό συνέβαλε, επίσης, το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις αυτές έγιναν πεδίο έντονης κομματικοποίησης και μηχανισμός εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων και μικροκομματικών συμφερόντων. Όλα αυτά περιόρισαν δραματικά την κοινωνική τους αποτελεσματικότητα.

Χρησιμοποιώντας τα προβλήματα αυτά ως άλλοθι, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. κατέστησαν τις δημόσιες επιχειρήσεις πεδίο επέκτασης της δράσης του ιδιωτικού κεφαλαίου. Αυτό έγινε άμεσα μέσω των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και έμμεσα με την απομύζηση των δημόσιων επιχειρήσεων από μέσα. Η πολιτική αυτή, αν δεν ανατραπεί, θα οδηγήσει σε τεράστια προβλήματα.

Στην κατεύθυνση αυτή και κάτω από τις οδηγίες της Ε.Ε., του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ και τα δυο κόμματα του δικομματισμού έχουν προωθήσει και προωθούν και τώρα, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και δημόσιας περιουσίας.

Ο δημόσιος πλούτος έχει παραδοθεί βορά στις διαθέσεις του ντόπιου και ξένου πολυεθνικού κεφαλαίου. Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υποδομών (λιμάνια, δρόμοι, μαρίνες, δάση κ.α.), η ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας, των μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, Ολυμπιακή κ.λ.π.) και οι περιβόητες συμπράξεις Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) εμπορευματοποιούν τα δημόσια αγαθά και διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Στις ομιλίες τους στη ΔΕΘ δεν άφησαν κανένα περιθώριο για αυταπάτες:

Ο κ.Καραμανλής κατέστησε σαφές ότι θα συνεχιστεί ή ίδια πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Ο κ.Παπανδρέου άφησε πλήθος ερωτηματικά σε σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις.

Για τον ΟΤΕ, όταν ψηφιζόταν η παράδοση του στην D.T. το ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι θα ακυρώσει τη συμφωνία, σήμερα μιλά απλώς για «επαναδιαπραγμάτευση». Το ίδιο ισχύει και με την Ολυμπιακή, όπου το ΠΑΣΟΚ είχε υποστηρίξει τη συμμετοχή του δημοσίου στο νέο σχήμα, ενώ σήμερα ακόμα και αυτό το αφήνει ανοιχτό. Το ίδιο ισχύει για τη συμφωνία του ΟΛΠ με την COSCO (η «ακύρωση» της συμφωνίας έγινε «επαναδιαπραγμάτευση»).

Για την ανάγκη ανάκτησης του δημόσιου ελέγχου της Εθνικής ο κ.Παπανδρέου δήλωσε ασαφώς ότι στο τραπεζικό σύστημα υπάρχει η ανάγκη ενός πυλώνα που το ελληνικό δημόσιο «θα έχει λόγο».

Για την ΕΛ.ΠΕ., παρόλο που ρωτήθηκε στη ΔΕΘ, δεν είπε τι προτίθεται να κάνει. Ένοχη σιωπή. Υπογραμμίζουμε ότι το ερώτημα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία διότι είναι μέσω των ΕΛΠΕ που το ελληνικό δημόσιο συμμετέχει στον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης.

Απόφασή μας είναι να αντιταχθούμε με όλες μας τις δυνάμεις στη λαίλαπα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και να αγωνιστούμε μαζί με τους εργαζόμενους για δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς στην υπηρεσία των αναγκών και των απαιτήσεων της κοινωνίας.

Οι προγραμματικοί μας στόχοι

Ένα αντινεοφιλελεύθερο πλαίσιο άσκησης οικονομικής πολιτικής

Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται για ριζοσπαστική προοδευτική αλλαγή στην χώρα μας κι ως απαραίτητη προϋπόθεση θεωρούμε τη ριζική τροποποίηση του υφιστάμενου πλαισίου για την άσκηση οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών. Στη βάση αυτή προτείνουμε και διεκδικούμε:

• Να επανέλθουν υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο όλες οι Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί στους τομείς της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, των Υδάτινων πόρων - ύδρευσης και Μεταφορών. Δημιουργία κοινωνικού φορέα ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών με ευθύνη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του Κράτους.

• Ανάκτηση του δημόσιου ελέγχου κα ιδιοκτησίας των υποδομών της χώρας (λιμάνια, αεροδρόμια, μαρίνες, δρόμοι, τουριστικές εγκαταστάσεις κλπ), που έχουν παραχωρηθεί ή ξεπουληθεί σε ιδιώτες και ελληνικές και ξένες πολυεθνικές επιχειρήσεις. Ακύρωση των ΣΔΙΤ και των συμβάσεων παραχώρησης, μέσω των οποίων το ιδιωτικό κεφάλαιο διεισδύει ακόμη και στην καρδιά του στενού δημόσιου τομέα (υγεία, παιδεία, κλπ). Ριζική αναμόρφωση, πλήρης διαφάνεια και λαϊκός έλεγχος στο σύστημα ανάθεσης – εκτέλεσης μεγάλων έργων και στις πολιτικές γης.

• Συγκρότηση κρατικού πόλου παρέμβασης στο τραπεζικό σύστημα, με πυλώνες την Εθνική Τράπεζα, την ΑΤΕ και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που περνούν σε απόλυτο δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία.

Ένα νέο μοντέλο δημόσιας επιχείρησης

Υποστηρίζοντας την παρουσία ισχυρών, βιώσιμων και κοινωνικά ελεγχόμενων δημόσιων επιχειρήσεων σε τομείς που σχετίζονται με βασικές κοινωνικές ανάγκες, όπως είναι η ενέργεια, οι επικοινωνίες, η ύδρευση, η τραπεζική πίστη, οι υποδομές. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου δημόσιας επιχείρησης, με επανακαθορισμό και αποσαφήνιση του ρόλου και του σκοπού κάθε δημόσιας επιχείρησης, διαμόρφωση θεσμών και διαδικασιών δημόσιας λογοδοσίας και κοινωνικού ελέγχου της λειτουργίας των δημόσιων επιχειρήσεων και ενίσχυση του ρόλου των χρηστών των υπηρεσιών που αυτές παρέχουν και των εργαζομένων σ αυτές.

Οι δημόσιες επιχειρήσεις, οφείλουν να υπηρετούν 6 βασικά κριτήρια και με βάση αυτά να αξιολογούνται. Πρώτον, η ικανοποιητική ποιότητα αλλά και ταχύτητα προσφερόμενων υπηρεσιών.

Δεύτερο, οι τιμές των προσφερόμενων υπηρεσιών, ώστε να είναι προσιτές στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα και ταυτόχρονα να συμβάλλουν στην ανάπτυξη . Για τις δημόσιες επιχειρήσεις δεν μπορεί να είναι καθοριστικό και αποκλειστικό κριτήριο λειτουργίας και αξιολόγησης η κερδοφορία τους.

Τρίτο, η ασφάλεια των παρεχόμενων υπηρεσιών (πχ ποιότητα νερού, ασφάλεια στις συγκοινωνίες αεροπορικές, ακτοπλοϊκές, σιδηροδρομικές, αεροπορικές μεταφορές κλπ).

Τέταρτο, η συμβολή στην απασχόληση.

Πέμπτο, η συμβολή στην τεχνολογική και γενικότερη ανάπτυξη, και Έκτο, η συμβολή στην αναβάθμιση του περιβάλλοντος και του πολιτισμού.

Στην κατεύθυνση αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει:

• Τη διαμόρφωση ενός θεσμικού οργάνου κοινωνικού ελέγχου, ώστε τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι χρήστες να έχουν βαρύνοντα λόγο.

• Τη θεσμοθέτηση της δημόσιας λογοδοσίας των διοικήσεων, με ετήσιες απολογιστικές εκθέσεις τους τόσο στο παραπάνω όργανο κοινωνικού ελέγχου όσο και στο Κοινοβούλιο.

• Η επιλογή των διοικήσεων πρέπει να γίνεται στη βάση συγκεκριμένων επιχειρηματικών σχεδίων και στόχων. Ο διορισμός των διοικήσεων θα επικυρώνεται από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής με πλειοψηφία των 2/3.

• Οι ιδρυτικοί νόμοι και το καταστατικό κάθε δημόσιας επιχείρησης πρέπει να ορίζουν με σαφήνεια τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα της, καθώς και τη σχέση της με το κράτος και την κοινωνία, στη βάση της λειτουργικής, διοικητικής και διαχειριστικής της αυτοτέλειας.

• Τα κριτήρια αποτελεσματικότητας και αξιολόγησης οφείλουν να μην περιορίζονται στην κερδοφορία αλλά να περιλαμβάνουν και δείκτες κοινωνικής αποτελεσματικότητας (τιμολογιακή πολιτική, επίτευξη κοινωνικών στόχων κ.λπ.).

• Η επίτευξη των στόχων της δημόσιας επιχείρησης πρέπει να γίνεται με διαφάνεια και η συναφής δαπάνη να καταγράφεται σε ειδικούς λογαριασμούς.

• Κάθε  δημόσια  επιχείρηση  είναι  υποχρεωμένη  να  διαθέτει συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο, το οποίο πρέπει να εντάσσεται σε ευρύτερα τομεακά προγράμματα (για τον ενεργειακό σχεδιασμό, τις επικοινωνίες, την ύδρευση κ.λπ.). Τόσο τα τομεακά όσο και τα επιχειρησιακά προγράμματα θα προκύπτουν μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες κοινωνικού και κοινοβουλευτικού διαλόγου.

• Υποστηρίζουμε τις διεθνείς συνεργασίες ή συμπράξεις, κατά προτίμηση με ισοδύναμους εταίρους, που θα διασφαλίζουν την αμοιβαιότητα των συμφερόντων και την αυτοδυναμία των στρατηγικών επιλογών των δημόσιων επιχειρήσεων.

• Σήμερα οι δημόσιες επιχειρήσεις στους «απελευθερωμένους» τομείς υπόκεινται σε πιέσεις του διεθνούς ανταγωνισμού. Η αντιμετώπιση των πιέσεων αυτών επιβάλλει τη μεταξύ τους συνεργασία στη βάση κοινών προγραμμάτων. Τέτοιες συνεργασίες μεταξύ δημόσιων επιχειρήσεων -ιδιαίτερα εκείνων που διαχειρίζονται δίκτυα και υποδομές- μπορούν, εκτός των άλλων, να αποτελέσουν βασικό μέσο για την περιστολή της σπατάλης και για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών.

• Οι εργασιακές σχέσεις θα πρέπει να ανασυγκροτηθούν στην κατεύθυνση της εμπέδωσης αρχών οικονομικής δημοκρατίας. Ο σχεδιασμός της οργάνωσης της εργασίας, οι μέθοδοι εργασίας και βελτίωσης της ποιότητας και της απόδοσης δεν αποτελούν αποκλειστική αρμοδιότητα της διεύθυνσης, αλλά εμπλέκουν και τους εργαζομένους. Υποστηρίζουμε την κατάργηση όλων εκείνων των νόμων και των διατάξεων (ν.3691/2008, άρθρο 56, ν.3429/2005 κ.λ.π.) που περιορίζουν το δικαίωμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων  και  δημιουργούν  διαφορετικά  μισθολογικά  και ασφαλιστικά καθεστώτα για εργαζομένους της ίδιας ειδικότητας.

Συνεταιριστική οικονομία

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την ανάγκη διαμόρφωσης ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που θα επαναπροσδιορίσει το ρόλο και την αποστολή των συνεταιρισμών και θα διαμορφώσει έναν νέο καταστατικό χάρτη, με στόχο την ανάπτυξη των συνεταιρισμών και τη διαμόρφωση μιας συνεταιριστικής οικονομίας ως διακριτής οικονομικής δομής που θα αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας όχι μόνο στον αγροτικό αλλά σε όλους τους τομείς της οικονομίας, τόσο στη σφαίρα του εμπορίου όσο και σε εκείνη της παραγωγής.

Στην κατεύθυνση αυτή, ειδικότερα απαιτείται:

• Να κατοχυρωθεί πλήρως ο ανεξάρτητος και αυτόνομος ρόλος των συνεταιρισμών ώστε να πάψουν να είναι θερμοκήπια πελατειακών σχέσεων και κομματικών εξαρτήσεων.

• Η οργανωτική δομή τους να ακολουθεί την αντίστοιχη διοικητική διάρθρωση της χώρας, μέχρι το δευτεροβάθμιο επίπεδο. Βασική αρχή είναι η εθελοντική με κίνητρα συνένωση των οργανώσεων. Εξαίρεση αυτού του κανόνα μπορούν να αποτελούν οι συνεταιρισμοί ειδικού σκοπού.

• Να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στον πρωτοβάθμιο συνεταιρισμό, ο οποίος πρέπει να ελέγχεται και να διοικείται άμεσα από τους συμμετέχοντες σε αυτόν.

• Η εκλογή διοικητικών συμβουλίων και αντιπροσώπων στις οργανώσεις ανώτερου βαθμού να γίνεται σε όλα τα επίπεδα με το σύστημα της απλής αναλογικής.

• Στο πλαίσιο των πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών, εφόσον η συμμετοχή σε αυτούς αποτελεί ελεύθερη επιλογή, να καθίσταται υποχρεωτική η παράδοση της παραγωγής, με σκοπό την εμπορία ή την κατεργασία των προϊόντων.

• Να εξασφαλιστεί η καθετοποίηση της δραστηριότητάς τους και η αναγκαία στελέχωση με ικανό προσωπικό, με επιστημονικά και επαγγελματικά κριτήρια.

• Να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες πιστώσεις με ευνοϊκούς όρους.

• Στους κόλπους του ενιαίου συνεταιρισμού μπορούν να αναπτύσσονται κλαδικές άτυπες οργανώσεις,  όπως ομάδες παραγωγών κοινής εκμετάλλευσης και καλλιέργειας και άλλες μορφές δραστηριοτήτων.

Κοινωνική ή αλληλέγγυα οικονομία και οικονομικές μονάδες  ειδικού κοινωνικού σκοπού

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι υπάρχει ένα ευρύ πεδίο αναγκών που μπορούν να ικανοποιηθούν καλύτερα με τη δημιουργία οικονομικών μονάδων ειδικού σκοπού. Οι μονάδες αυτές μπορούν να έχουν τη μορφή και την οργάνωση «επιχείρησης», χωρίς να έχουν όμως τον κερδοσκοπικό χαρακτήρα των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Η ανάπτυξη τέτοιων μονάδων μπορεί να συμβάλει στην απασχόληση και στην κινητοποίηση ανενεργών παραγωγικών δυνάμεων, τις οποίες δεν μπορεί να ενεργοποιήσει ούτε το ιδιωτικό κεφάλαιο, λόγω των απαιτήσεων του για υψηλή κερδοφορία, ούτε το κράτος. Οι μονάδες ειδικού κοινωνικού σκοπού μπορούν να λειτουργήσουν ως κρίκοι ευρύτερων συνεργασιών με την αυτοδιοίκηση, τους συνεταιρισμούς και τις δημόσιες επιχειρήσεις και να αποτελέσουν έναν σημαντικό παράγοντα ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής και της ενδογενούς ανάπτυξης.

Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να υπάρξει ένα ειδικό θεσμικό καθεστώς.

Ένα τέτοιο θεσμικό πλαίσιο πρέπει ειδικότερα να διασφαλίζει:

• Τη διαφάνεια, τον συλλογικό και δημοκρατικό χαρακτήρα των μονάδων αυτών σε ό,τι αφορά τη συγκρότηση, τη λειτουργία και τον έλεγχο τους, είτε αυτές συγκροτούνται από φυσικά πρόσωπα είτε από τοπικούς φορείς, όπως η αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, μη κυβερνητικές οργανώσεις κ.λ.π.

• Τον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα τους, ανεξάρτητα από τη μορφή οργάνωσης ή το μέγεθος τους. Πρέπει να διασφαλίζεται, ειδικότερα, ότι τα όποια πλεονάσματα (κέρδη) δημιουργούνται δεν θα είναι πηγή πλουτισμού για τους εμπλεκόμενους αλλά μέσο για τη βελτίωση και την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς την κοινωνία.

• Την   επιλεξιμότητα   των   μονάδων   από   ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις και εθνικούς πόρους, θα πρέπει, επίσης, να ορίζονται οι σχετικές προϋποθέσεις και όροι για τις όποιες χρηματοδοτήσεις.

• Ένα ειδικό φορολογικό καθεστώς για τις μονάδες αυτές, σε αντιστοιχία με τον μη κερδοσκοπικό τους χαρακτήρα.

• Ένα ειδικό πλαίσιο για την τραπεζική χρηματοδότηση τους.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΑΡΙΑΣ ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗ

Συνοπτικά αυτά που ανέφερε ο Γιάννης Θεωνάς αποτελούν το σκελετό της πολιτικής μας για τις δημόσιες επιχειρήσεις, η οποία βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που ακόμα και στις ΔΕΚΟ που δεν έχουν ιδιωτικοποιηθεί έχουν παραδώσει σημαντικούς τομείς δραστηριοτήτων τους στον ιδιωτικό τομέα. Πρόκειται, δηλαδή, για μια έμμεση ιδιωτικοποίηση των δράσεών τους, η οποία αυξάνει το κόστος για τους καταναλωτές αλλά ανατρέπει και τις εργασιακές σχέσεις. Οι περίφημες εργολαβίες που όλοι ξέρουμε με τους ενοικιαζόμενους με τις μαύρες συνθήκες εργασίας. Παράλληλα έχουμε και τις εικονικές συμβάσεις έργου, που έχουν φουσκώσει όλο το δημόσιο τομέα αλλά και το κυρίως δημόσιο, διαμορφώνοντας ένα μεσαιωνικό περιβάλλον για τους εργαζόμενους και κυρίως τους νέους εργαζόμενους. Στις ΔΕΚΟ σήμερα αυτές οι μορφές εργασίας, ομηρίας και δουλείας, με τις νόμιμες μορφές εργασίας,  έχουν φτάσει το 1/3 σε σχέση με τις νόμιμες. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή πάει να ανατραπεί όλο το εργασιακό status μέσα στο δημόσιο τομέα και όταν αυτό συμβαίνει μέσα στο δημόσιο τομέα φανταστείτε τι συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δημιούργησαν αυτή την έμμεση ιδιωτικοποίηση στις ΔΕΚΟ που παραμένουν ακόμα στο δημόσιο χώρο, μοιράζοντας σε πλήρη αδιαφάνεια βεβαίως, κέρδη στους ιδιώτες, βάρη στους καταναλωτές και δουλειά «δουλεία», χωρίς δικαιώματα στους εργαζόμενους.

Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους να ψηφίσουν τη δική τους φωνή στις 4 Οκτωβρίου και να καταδικάσουν αυτές τις πολιτικές που τους καταδικάζουν καθημερινά στην ανασφάλεια και στην καθημερινή αγωνία για επιβίωση.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ

Όλη αυτή η προσπάθεια ιδιωτικοποιήσεων ξεκίνησε ουσιαστικά από το 1990 και μετά μέσα από μια προσπάθεια απαξίωσης της έννοιας του δημόσιου, της έννοιας της δημόσιας παρέμβασης και της δημόσιας ιδιοκτησίας. Διότι ήθελαν να οικοδομήσουν όλη αυτή τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη και την πρακτική. Αυτό είναι λάθος και θεωρητικά και πρακτικά και θέλω να αναφέρω δυο σχετικά παραδείγματα. Το λέω αυτό διότι και ο κ.Καραμανλής όπως και έμμεσα ο κ.Παπανδρέου αναγνωρίζουν τον πρωταρχικό ρόλο του ιδιωτικού τομέα όσον αφορά στην οικονομική ανάπτυξη. Δείτε την περίπτωση των ασφαλιστικών εταιρειών όπως ο όμιλος ΑΣΠΙΣ όπου έχουμε πρόβλημα με την αφαίρεση της άδειας τους. Πιστοποιείται το συμπέρασμα, ότι τελικά ιδιωτικοποιούνται τα κέρδη στη χώρα μας και κοινωνικοποιούνται τα χρέη. Έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα του κρατικοδίαιτου τρόπου που στην ουσία λειτούργησαν πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Και το δεύτερο είναι η περίπτωση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Στην ουσία τι έγινε εκεί πέρα;  Έγινε μια ιδιωτικοποίηση κρατικής επιχείρησης που δόθηκε σε γενική πολυεθνική για να έχει σχεδόν αποκλειστική δραστηριότητα, σίγουρες δουλειές με το δημόσιο. Αυτή ήταν η εξέλιξη των πραγμάτων στην υπόθεση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Αν πάρουμε απολογιστικά την υπόθεση των ιδιωτικοποιήσεων, υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι. Οι χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις διότι είδαν τις εργασιακές τους σχέσεις και τα δικαιώματά τους να αποδιαρθρώνονται, χαμένη είναι η κοινωνία διότι με την εξέλιξη των πραγμάτων είδε να πληρώνει περισσότερα για λιγότερο ποιοτικές υπηρεσίες ενώ κερδισμένοι είναι τα ιδιωτικά συμφέροντα τα οποία λεηλάτησαν την δημόσια περιουσία. Και κλείνω λέγοντας το εξής. Εμείς έχουμε μια σαφή αντίθεση με τον αναχρονιστικό ρουσφετολογικό δημόσιο τομέα του παρελθόντος. Εμείς θέλουμε ένα σύγχρονο δημόσιο τομέα αποδοτικό, κοινωνικά αποτελεσματικό, σύγχρονο εργαλείο ανάπτυξης της χώρας στις δύσκολες μέρες που έρχονται.