Η κυβέρνηση προχωρά τον διαγωνισμό για την πώληση του 30% του μετοχικού κεφαλαίου της ΛΑΡΚΟ - το οποίο ανήκει στο ελληνικό δημόσιο- με στόχο την είσπραξη 150 εκ. ευρώ. Η προθεσμία για εκδήλωση ενδιαφέροντος έληξε στις 24.08.09 και όπως τονίζεται, ενδιαφέρον εκδήλωσαν 9 επιχειρηματικοί όμιλοι. Με βάση τα δημοσιεύματα, αιτία γιʼ αυτή την πώληση  είναι η κακή οικονομική πορεία της επιχείρησης. Η ΛΑΡΚΟ βεβαίως έχει σήμερα προβλήματα όπως είχε και παλιότερα (πχ στις αρχές της δεκαετίας ʼ80). 

Ποιες όμως είναι οι αιτίες για την δύσκολη κατάσταση της ΛΑΡΚΟ; Αν εξαιρέσει κάποιος τις διεθνείς τιμές νικελίου, που αποτελούν αστάθμητο παράγοντα, οι τρεις άλλες βασικές αιτίες για τη σημερινή θέση της ΛΑΡΚΟ είναι:

Πρώτον, ότι η ΛΑΡΚΟ με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν προχώρησε έως σήμερα μαζί με την ΕΛΣΙ (Ελληνικά Σιδηροκράματα) στη στρατηγική επένδυση ανοξείδωτου χάλυβα.

Δεύτερον, η κακοδιαχείριση που σχετίζεται με την κομματική λειτουργία της ΛΑΡΚΟ (αναξιοκρατική ανάδειξη διοικήσεων και γενικότερα η ρουσφετολογική λειτουργία) που είχε σαν συνέπεια άστοχες ενέργειες. Π.χ η προηγούμενη διοίκηση της εταιρείας, όπως έχει καταγγελθεί και από το εσωτερικό της ΝΔ, προχώρησε στην  απαράδεκτη συμφωνία προπώλησης νικελίου, για τα έτη 2006-2008 σε τιμές χαμηλότερες κατά 4.000 έως 5.000 ευρώ τον τόνο από αυτές που διαμορφώθηκαν -όπως αναμενόταν-  στις διεθνείς αγορές. Η συνέπεια αυτής της επιλογής ήταν η σημαντική απώλεια εσόδων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Υπ. Οικονομικών η εταιρεία έχασε, τουλάχιστον, 74 εκ. ?. Όταν οι τιμές νικελίου εκτινάχθηκαν η ΛΑΡΚΟ συνέχιζε να πουλάει σε τιμές έως και 60% φθηνότερα!

Επίσης, στα πλαίσια της κομματοκρατίας τα τελευταία χρόνια, τετραπλασιάστηκαν οι διευθυντές στη ΛΑΡΚΟ. Από 14 στην  τριετία 2004-2007, έγιναν... 52 (!) όλοι με μισθό από 5.000 έως και 10.000 ευρώ μηνιαίως, με πολυτελή εταιρικά- αυτοκίνητα και πιστωτικές κάρτες για τα ψώνια τους.

Τρίτον, το γεγονός ότι η ΛΑΡΚΟ, ως ενεργοβόρος βιομηχανία, δεν προχώρησε, με ευθύνη των κυβερνήσεων, σε μια ουσιαστική ρύθμιση με τη ΔΕΗ, η οποία αποτελεί και βασικό μέτοχο της ΛΑΡΚΟ, για τη διασφάλιση, με αμοιβαίο όφελος, καλύτερων τιμών ηλεκτρικής ενέργειας.

Από όλα αυτά προκύπτει ότι η απάντηση στα προβλήματα της ΛΑΡΚΟ είναι η ανασυγκρότηση, εξυγίανση και η αξιοκρατική διαχείρισή της με νέες επενδύσεις, ως δημόσιας εταιρείας και όχι η ιδιωτικοποίησή της, η οποία συνιστά εθνικό έγκλημα παράδοσης εθνικού πλούτου σε ιδιωτικά συμφέροντα.  Η πείρα που προκύπτει από την διαχείριση του χτες, οδηγεί σε μια άλλη πορεία, με εμμονή σε αναπτυξιακές προτάσεις και πρωτοβουλίες. Με ορθολογική διαχείριση που θα καταργεί πελατειακές και μη αξιοκρατικές λογικές.

Με δεδομένο το γεγονός ότι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε κρίση, την θετική συμβολή της ΛΑΡΚΟ στα συναλλαγματικά αποθέματα και στην απασχόληση του ντόπιου εργατικού δυναμικού και το γεγονός ότι ο ορυκτός πλούτος είναι εθνικός πλούτος που πρέπει  να αξιοποιείται χάριν του δημόσιου συμφέροντος:

Eρωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

1.    Προτίθενται έστω και σήμερα να ακυρώσουν την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ και να τη στηρίξουν ως δημόσια εταιρεία, με την εφαρμογή ενός αναπτυξιακού προγράμματος ώστε να συνεχίσει αποδοτικά τη λειτουργία της;

2.    Γιατί για την υπόθεση ΛΑΡΚΟ δεν προκαλούν, έστω και τώρα, δημόσιο διάλογο με συμμετοχή φορέων όπως η ΓΣΕΕ, το ΤΕΕ, η Τοπική Αυτοδιοίκηση;

3.    Ποια είναι η θέση των άλλων επιχειρήσεων (της Εθνικής και της ΔΕΗ) όσον αφορά την συνέχιση της συμμετοχής τους στο μετοχικό κεφάλαιο της ΛΑΡΚΟ; Θα παρέμβει, ιδιαίτερα η ΔΕΗ να συμβάλλει στην εξυγίανση και ανάπτυξή της ΛΑΡΚΟ, ως δημόσιας επιχείρησης;

4.    Ποιες είναι οι εγγυήσεις για την εξασφάλιση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των 1300 μόνιμα εργαζομένων και συνολικά 2000 απασχολουμένων στη ΛΑΡΚΟ;

Ο ερωτών  βουλευτής

Λαφαζάνης Παναγιώτης