Στις ευρωεκλογές ψήφισε με βάση τη δική σου πραγματικότητα

Πόσα σκάνδαλα, πόση διαπλοκή και πόσες ανούσιες κόντρες μπορούμε άραγε να αντέξουμε; Μας έχουν φλομώσει στο ψέμα. Το καταλαβαίνουμε όχι γιατί είμαστε έξυπνοι, αλλά γιατί η ίδια η ζωή μάς δείχνει ποια είναι η αλήθεια. Αυτό που συμβαίνει στο σπίτι μας, στα παιδιά μας, στη δουλειά μας, στη σχολή μας, στον ΟΑΕΔ, στο σουπερμάρκετ, στην καθημερινότητά μας. Αυτό είναι η αλήθεια που βιώνουμε.

Σήμερα, τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο. Ανώτατοι δικαστικοί ασκούν πολιτική. Πολιτικά κόμματα παριστάνουν τους δικαστές. Βουλευτές εκβιάζονται. Κόμματα της αντιπολίτευσης κάνουν παζάρια με την κυβέρνηση. Ενα ακόμα από τα θεμέλια της δημοκρατιάς μας, αυτό της διάκρισης των εξουσιών, πλήττεται βαριά.

Σήμερα που ο μπαμπούλας των εκλογών και των δημοσκοπήσεων μπαινοβγαίνει στους τίτλους των εφημερίδων και στην ατζέντα του δημόσιου λόγου εμείς επιλέγουμε να μην τους βοηθήσουμε στην εικονική πραγματικότητα που επιμελώς στήνουν.

Σε αυτό το φυλλάδιο δεν θα βρείτε γυαλιστερές σημαίες της ΕΕ και φανταχτερά, χαμογελαστά πρόσωπα. Σʼ αυτό το κείμενο θα βρείτε την άποψή μας για τα πραγματικά προβλήματα που όλοι και όλες μας ζούμε. Θα βρείτε τι κάναμε, τι προτείνουμε και γιατί. Είναι οι θέσεις που διαμορφώσαμε μέσα από τη δράση μας σε όλα τα μεγάλα και μικρά θέματα, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, μέσα και έξω από τη Βουλή και το Ευρωκοινοβούλιο.

Εμπιστεύσου την κρίση σου, εμπιστεύσου τη λογική σου

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ -πότε ως κυβέρνηση και πότε ως αντιπολίτευση- μαζί με Ευρωπαίους επιτρόπους και τεχνοκράτες, δελτία ειδήσεων και έγκριτους σχολιαστές προσπαθούν να μας πείσουν πως η κρίση είναι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο, σαν ένας τυφώνας να χτύπησε τη Γη και όλοι μαζί πρέπει να θυσιάσουμε ό,τι έχουμε για να σωθούμε. Μας ζητούν να τους εμπιστευτούμε, να μη σκεφτόμαστε, να μη μιλάμε.

Προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν φταίει κανείς για την οικονομική κρίση. Ποιος μπορεί να τους πιστέψει; Αφού είναι οι ίδιοι που τόσα χρόνια μας έλεγαν πως δεν υπάρχει άλλη λύση από τον νεοφιλελευθερισμό.

Τι πέτυχε ο «ρεαλισμός» τους;

Η πραγματικότητα δείχνει πως τράπεζες και μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις αποκόμισαν τεράστια υπερκέρδη. Εφαρμόστηκαν πολιτικές λιτότητας για το «όραμα της ανάπτυξης και της ευημερίας». Ευνοήθηκε με κάθε τρόπο ο υπερκαταναλωτισμός και ο υπερδανεισμός για να έχουμε «κίνηση στην αγορά για το καλό όλων μας». Αποθεώθηκε ο ελεύθερος ανταγωνισμός και η «απελευθέρωση» των αγορών, που «θα έριχνε τις τιμές» και «θα έφερνε καλύτερες και περισσότερες δουλειές για όλους».

Πού είναι λοιπόν όσα μας υποσχέθηκαν; Τι αποτέλεσμα έφεραν τα «ρεαλιστικά» τους προγράμματα; Μήπως τελικά ο πράσινος «εκσυγχρονισμός» του χρηματιστηρίου και η γαλάζια «επανίδρυση του κράτους» με τα δεκάδες σκάνδαλα ήταν σχέδια που αφορούσαν τα δικά τους κέρδη και όχι τις δικές μας ανάγκες; Είναι δυνατόν οι ίδιες, και ακόμα πιο σκληρές, πολιτικές κατευθύνσεις να αποτελούν διέξοδο από την κρίση; Είναι δυνατόν να τους εμπιστευτούμε ξανά;

Προτείνουμε τις ανάγκες μας κόντρα στα κέρδη τους

Εμείς προτείναμε και επιμένουμε να προτείνουμε κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, φορολογική μεταρρύθμιση, αναδιανομή του πλούτου και αναδιάρθρωση των δημόσιων δαπανών, έλεγχο των τιμών, ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και προσλήψεις για την κάλυψη των πάγιων αναγκών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, περιορισμό του ανεξέλεγκτου ρόλου των τραπεζών και στήριξη των δανειοληπτών μέσω ενός δημόσιου πυλώνα του τραπεζικού συστήματος, στήριξη των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων μέσω πραγματικών αυξήσεων, στήριξη της σταθερής και αξιοπρεπούς εργασίας μέσα από τις δημόσιες επενδύσεις, 35ωρο-5ήμερο-7ωρο, κοινωνική ασφάλιση για όλους.

Ισχυρίζονται ότι αυτές οι προτάσεις είναι εκτός πραγματικότητας. Αυτές οι προτάσεις όμως είναι που απαντούν στην πραγματικότητα που ζούμε. Ήρθε η ώρα απέναντι στο ρεαλισμό των κερδών για τους λίγους να αντιπαραθέσουμε το ρεαλισμό των αναγκών των πολλών στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση που δημιούργησαν άλλοι κερδίζοντας από την εργασία και τη ζωή μας.

Υπερασπιζόμαστε με έργα και όχι με λόγια τις προτάσεις μας

Όλο το προηγούμενο διάστημα αγωνιστήκαμε μέσα και έξω από τη Βουλή και την Ευρωβουλή, σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα, σε κάθε εργατικό, οικολογικό και νεολαιίστικο κίνημα, για να φέρουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο. Συμμετείχαμε από την αρχή στο Ελληνικό και στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, σε κάθε προσπάθεια πανευρωπαϊκού συντονισμού των αγώνων, σε κάθε προσπάθεια για να είναι οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη.

Βρεθήκαμε σε όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις και την ελαστικοποίηση της εργασίας, ενάντια στη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, στους αγώνες υπεράσπισης της δημόσιας Παιδείας και Υγείας.

Βρεθήκαμε μαζί με τους νέους και τις νέες των 500 ευρώ, των απλήρωτων υπερωριών, της απασχόλησης με μπλοκάκι, της ανασφάλιστης εργασίας και των stage, τους ενοικιαζόμενους. Βρεθήκαμε δίπλα σε όσους και όσες στερούνται τα δικαιώματά τους, δίπλα σε όσους και όσες δεν έχουν φωνή, σε όσους βιώνουν το σκληρό πρόσωπο της κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας, όπως η συνδικαλίστρια μετανάστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, που τιμωρήθηκε με βιτριόλι στο πρόσωπο για τη συνδικαλιστική της δράση.

Βρεθήκαμε μαζί στους αγώνες για την προστασία του περιβάλλοντος, στα κινήματα πόλης, στις πόλεις του λιθάνθρακα, ενάντια στα φαραωνικά έργα και την καταστροφική μανία επιχειρήσεων και κράτους. Αγωνιστήκαμε για τη διάσωση κάθε μικρού πάρκου στις τσιμεντουπόλεις, αλλά και ενάντια στα επιχειρηματικά συμφέροντα που τρέμουν και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα πραγματικό μητροπολιτικό πάρκο στον Ελαιώνα, γύρω από το νέο γήπεδο, που όπως αποδείχτηκε μπορεί να κατασκευαστεί χωρίς κανένα πρόβλημα αν αποσυνδεθεί από το εμπορικό κέντρο.

Βρεθήκαμε δίπλα στις κινητοποιήσεις των αγροτών όλης της χώρας που έχουν αφεθεί χωρίς να ξέρουν τι να καλλιεργήσουν, πού να βρουν νερό να ποτίσουν, πού να πουλήσουν τα προϊόντα τους και σε τι τιμή, με πλήρως απαξιωμένους τους συνεταιρισμούς από τις δικομματικές διοικήσεις.

Η αλήθεια δεν ποινικοποιείται, η ελπίδα δεν διαγράφεται, το όνειρο δεν διαλύεται

Βρεθήκαμε δίπλα στους πολίτες που εκφράσανε μαζικά την απόγνωσή τους το Δεκέμβρη, στους χιλιάδες μαθητές που βγήκαν στο δρόμο στην είδηση της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από έναν ειδικό φρουρό. Βρεθήκαμε δίπλα σε όσους νιώθουν πως αυτή η πραγματικότητα τούς στερεί τη ζωή και το μέλλον και καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις. Επισημάναμε πως η κατάργηση των δικαιωμάτων μας δεν είναι λύση και γιʼ αυτό βρεθήκαμε αλληλέγγυοι και με  τους ανήλικους της Λάρισας που κατηγορήθηκαν με τον τρομονόμο.

Από την πρώτη στιγμή προτείναμε το δρόμο του μαζικού ενωτικού αγώνα. Κρατήσαμε τη στάση που υπαγόρευαν οι αξίες μας, τη στάση υπεράσπισης των δικαιωμάτων των νέων. Ήμασταν οι μόνοι που επί της ουσίας προσπαθήσαμε να απορριφθούν αδιέξοδες και καταστροφικές τακτικές μέσα στο κίνημα, αποφεύγοντας όμως ταυτόχρονα το ρόλο του εισαγγελέα!

Πολλοί, δυστυχώς ακόμα και από την αριστερά, έριξαν λάσπη σε αυτή μας τη στάση, προκειμένου να μας βάλουν στη γωνία ή για να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη. Με τη στάση τους αυτή όμως επεδίωξαν παράλληλα να ξαναγράψουν την ιστορία. Να  ποινικοποιήσουν μια ολόκληρη γενιά.  Να αφαιρέσουν τη δυνατότητα να μπορείς να πεις «φτάνει πια»! Να  πνίξουν την ελπίδα ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.

Μία ανάγκη: Οι ανάγκες των πολλών.

Το τελευταίο διάστημα συζητήσαμε με χιλιάδες ανθρώπους, νέους και μεγαλύτερους, άντρες και γυναίκες, εργάτες και άνεργους ή επισφαλώς εργαζόμενους, επιστήμονες, παραγωγούς, εμπόρους, αγρότες, φοιτητές. Συναντηθήκαμε με φορείς, επαγγελματικές ενώσεις και ΜΚΟ, συνδιαμορφώνοντας προτάσεις εφικτές για το σήμερα και το αύριο.

Σήμερα πρέπει να δώσουμε το μήνυμα ότι υπάρχει άλλος δρόμος.

Στις ευρωεκλογές είμαστε με την ενωτική οικολογική Αριστερά. Την Αριστερά που δεν πιστεύει στη μοναδική αλήθεια, αλλά στις προτάσεις που ανταποκρίνονται στα σημερινά μας προβλήματα, που διεκδικεί λύσεις σήμερα, που επιλέγει το διάλογο και την κοινή δράση για να κάνει την ελπίδα λύση. Την αριστερά που προτείνει μια «άλλη» Ευρώπη.

Από την εποχή του 1ου Ευρωπαϊκού Φόρουμ της Φλωρεντίας (2002), τη νίκη του ΟΧΙ απέναντι στο ευρωσύνταγμα το 2005 σε Γαλλία και Ολλανδία και την άρνηση των Ιρλανδών στη Συνθήκη της Λισσαβόνας το 2008, μέχρι τους πιο πρόσφατους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας σε όλη την Ευρώπη τα κινήματα αμφισβήτουν, διεκδικούν, αντιπροτείνουν. Η «άλλη» Ευρώπη συνιστά ήδη μια νέα κοινωνική δύναμη.

Κάθε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αφαιρεί μία έδρα από τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και προσθέτει μια ακόμα φωνή στην «άλλη» Ευρώπη!

Στις ευρωεκλογές παίρνουμε το μέρος των αναγκών μας
Στις ευρωεκλογές διάλεξε ΖΩΗ όχι επιβίωση

ΣΥΡΙΖΑ ΤΩΡΑ
για τις ανάγκες των πολλών

δείτε το φυλλάδιο σελ.1, σελ.2