Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βιώνουμε μια πρωτοφανή κρίση της κοινωνίας που αφορά σε όλους τους τομείς: στην οικονομία, στην πολιτική, την οικολογία, την ηθική και τελικώς ήρθε η κοινωνική έκρηξη από εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Προηγήθηκε το μεγάλο κίνημα των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές και ακολούθησε το κίνημα των νέων. Το πρώτο, με τη συμμετοχή χιλιάδων απεργών πείνας, συνέτριψε τα στερεότυπα και τις υποκρισίες δεκαετιών. Το κίνημα αυτό δεν έγινε μόνο για τις συνθήκες κράτησης, αλλά έφερε στο προσκήνιο την αμφισβήτηση του εγκλεισμού ως μέσου σωφρονισμού, το αίτημα για λιγότερη φυλακή και επίσης κλονίστηκε η ηθική νομιμοποίηση του περιορισμού της ελευθερίας των παραβατών. Το κίνημα αυτό, μοναδικό στην Ευρώπη, στο οποίο συμμετείχαν γύρω στους εξίμισι χιλιάδες απεργούς πείνας, μπορεί να πέτυχε λίγα πράγματα προς το παρόν, έθεσε όμως το αίτημα για ανοιχτές και καθαρές φυλακές: ανοιχτές στον κοινωνικό έλεγχο, ανοιχτές στην επικοινωνία και την κοινωνική επανένταξη, ανοιχτές στο αίτημα για την αναίρεσή τους και καθαρές από τη διαφθορά, τα ναρκωτικά, τις μεσαιωνικές συνθήκες κράτησης.

Και πρέπει για μια ακόμη φορά να πούμε ότι στις φυλακές βρίσκονται εκείνοι οι παραβάτες που διέπραξαν αδικήματα που τιμωρούνται. Γιατί υπάρχουν και αδικήματα που δεν τιμωρούνται, όπως είναι η καταπάτηση των δημοσίων εκτάσεων, η χωρίς όρους ασυδοσία των εμπορικών δραστηριοτήτων της Εκκλησίας, η ναυσιπλοΐα ακατάλληλων καραβιών που βυθίζονται και πνίγονται ναυτικοί και επιβάτες, ο θάνατος εργατών από τα εργατικά λεγόμενα ατυχήματα, που στην πραγματικότητα είναι δολοφονίες στο βωμό του μέγιστου κέρδους.

Από την άλλη, είχαμε την αυθόρμητη έκρηξη της νεολαίας, που αιφνιδίασε την πολιτική και οικονομική ελίτ όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και των ευρωπαϊκών χωρών και μπορούμε να πούμε ότι επέδρασε θετικά στις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζετε ότι η υποχώρηση της Γαλλικής Κυβέρνησης του Σαρκοζί στα αντιεκπαιδευτικά της σχέδια δεν συνδέεται με το κίνημα αμφισβήτησης στην Ελλάδα, όταν οι ίδιοι δήλωσαν ότι φοβούνται το ελληνικό παράδειγμα των κινητοποιήσεων; Με άλλα λόγια, υποχώρησαν γιατί φοβήθηκαν μην γίνει «της Ελλάδας», όπως έλεγαν. Ή μήπως η παταγώδης αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού δεν έκανε προχθές το Ευρωκοινοβούλιο να απορρίψει τα σχέδια της Κυβέρνησης και της Κομισιόν για το εξηνταπεντάωρο, που καταργούσε το σαρανταοκτάωρο την εβδομάδα, το οποίο καθιερώθηκε το 1919;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βλέπετε πως οι κινητοποιήσεις δεν είναι ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής. Φέρνουν αποτελέσματα. Γιʼ αυτόν το λόγο εντείνεται η κρατική καταστολή, που πριμοδοτείται από την αστυνομική αυθαιρεσία.

Πού ακούστηκε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ποινή που επιβλήθηκε στους αστυνομικούς της ζαρντινιέρας να είναι εξαγοράσιμη με 5,5 ευρώ την ημέρα και μάλιστα με αναστολή; Έτσι τιμωρούνται τα όργανα της τάξεως που έστειλαν στο νοσοκομείο για δύο μήνες τον Κύπριο φοιτητή; Τι να πούμε; Ότι τα δεκαπεντάχρονα παιδιά στη Λάρισα διώκονται με τον τρομονόμο για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, μόνο και μόνο γιατί συμμετείχαν σε μια κινητοποίηση, όπως τόσες άλλες που έγιναν σε όλη την Ελλάδα;

Σύμμαχος στα σχέδια της Κυβέρνησης, δυστυχώς, είναι και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που δεν είπε, με αφορμή τα γεγονότα, λέξη αυτοκριτικής για το δικό του βίο και πολιτεία. Γιατί και επί των ημερών του ενισχύθηκε η καταστολή και η ατιμωρησία των αστυνομικών. Επί των ημερών του, το 1985, ο δεκαπεντάχρονος Καλτεζάς δολοφονήθηκε από αστυνομικό, ο οποίος κυκλοφορεί ατιμώρητος και υπήρξαν δεκάδες αθωωτικές πράξεις των υπόλοιπων αστυνομικών. Επί των ημερών του οξύνθηκαν τα αδιέξοδα των νέων. Τώρα, το μόνο που ζητά είναι η εναλλαγή στην εξουσία και την Κυβέρνηση.

Μαζί τους και τα Μ.Μ.Ε και οι μεγαλοκαναλάρχες, που αντί να παρουσιάζουν στις οθόνες και τις εφημερίδες τις μαζικές κινητοποιήσεις των νέων σε όλη την Ελλάδα, που με πολύμορφες και γεμάτες φαντασία δράσεις προβάλλουν τα αιτήματα και τα όνειρά τους, ζούμαραν ξανά και ξανά στα σπασίματα και τις φωτιές. Μας έδειξαν περιθωριοποιημένους ανθρώπους που βγήκαν στους δρόμους να αρπάξουν. Πριν από αυτούς, όμως, κάποιοι άλλοι γνωστοί-άγνωστοι με γραβάτες, τραπεζίτες, χρηματιστές, ρασοφόροι έκαναν ακριβώς το ίδιο. Έκλεβαν και πλιατσικολογούσαν. Ρήμαζαν το δημόσιο βίο, με τη μόνη διαφορά ότι αυτοί είχαν το νόμο στα χέρια τους, ενώ οι απόκληροι είχαν μόνο χέρια. Γιατί είναι, άραγε, πλιάτσικο μόνο αυτό που γίνεται από 40-50 φτωχοδιάβολους και δεν είναι πολλαπλάσιο πλιάτσικο η επίσημη τοκογλυφία των τραπεζών;

Τι θα πει «αναλαμβάνω την ευθύνη», κύριε Πρωθυπουργέ, όταν η σχολική διαρροή των μαθητών αγγίζει το 20%, με όλα τα θλιβερά παρεπόμενα της διακοπής του σχολείου; Τι θα πει «αναλαμβάνω την ευθύνη», όταν οι οικογένειες των απολυμένων από τα κλωστήρια ΛΑΝΑΡΑ ή το εργοστάσιο της Siemens στη Θεσσαλονίκη θα κάνουν μαύρα Χριστούγεννα; Αυτό δεν είναι βία στην ψυχή και την αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βία δεν είναι μόνο αυτή που έχει κρότο και λάμψη. Η βία έχει πολλές μορφές και ποικίλη ένταση. Δεν είναι βία αυτή που ασκείται στους αρρώστους, όταν δεν μπορούν να βρουν μονάδα εντατικής θεραπείας και πεθαίνουν αβοήθητοι; Όταν ο συνταξιούχος κλείνει ένα ραντεβού στο Ι.Κ.Α. μετά από τρεις ή πολλές φορές μετά από έξι μήνες για να εξεταστεί και δεν έχει λεφτά να πάει σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, δεν είναι βία; Όταν τα παιδιά των τσιγγάνων παίζουν ξυπόλητα μέσα στις λάσπες, που είναι οι αυλές σπιτιών από νάιλον, και η ηπατίτιδα και η φυματίωση πάνε σύννεφο είναι βία ή όχι; Τα παιδιά που πεθαίνουν από ναρκωτικά και γράφονται στις λίστες θανάτου κατά δεκάδες γιατί δεν υπάρχουν μονάδες ΟΚΑΝΑ, είναι βία ή όχι;

Βλέπετε, όμως, αυτή η βία είναι αόρατη και δεν φτάνει μέχρι τις οθόνες της τηλεόρασης. Και όταν τόλμησαν τριάντα ακτιβιστές να σηκώσουν το πανό για ένα λεπτό στην Ε.Ρ.Τ. την ώρα που μιλούσε ο Πρωθυπουργός. για να ζητήσουν να αφήσουμε τις πολυθρόνες και να βγούμε στο δρόμο, χαρακτηρίστηκαν ως βάνδαλοι.

Τελικά, μπροστά σʼ αυτό το ερμητικό ποτάμι αναζητούν εναγωνίως οι δυνάμεις της εξουσίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εθνική συναίνεση, για να λειτουργήσει, λέει, το κράτος, να σταματήσουν οι βιαιοπραγίες, αφήνοντας στο απυρόβλητο το ανύπαρκτο κράτος δικαίου, τα λεηλατημένα ασφαλιστικά δικαιώματα, τα προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου. Να ξαναγυρίσουμε, λένε, στην προηγούμενη κατάσταση, στο ήσυχο και γαλήνιο καθεστώς των κοινωνικών ανισοτήτων, του ανύπαρκτού κοινωνικού κράτους, της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας.

Θα ήθελα να πω ότι ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, λίγο πριν ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, διαβλέποντας τη βουβή ηρεμία και την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις διώξεις που προετοίμαζαν το έδαφος για τον επερχόμενο πόλεμο έγραφε: «Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε πόλεμος και ειρήνη είναι δύο πράγματα ολότελα διαφορετικά. Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους μοιάζουν όπως ο άνεμος και η θύελλα. Ο πόλεμος γεννιέται από την ειρήνη τους, καθώς ο γιος από τη μάνα, έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά. Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους».

Αυτό που λέμε εμείς, ως ΣΥ.ΡΙΖ.Α., είναι ότι χρειάζεται η νεολαία να συνδεθεί με την εργατική τάξη και η κραυγή της να γίνει συγκροτημένος πολιτικός λόγος με σχέδιο, στόχους, πολιτική προοπτική και κατεύθυνση.

Θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι οι κινητοποιήσεις της νέας γενιάς δεν αποτελούν μόνο μεγάλες εκδηλώσεις αντίστασης που τροφοδοτούνται από τα συσσωρευμένα προβλήματα και την αγανάκτηση, που θέλουν τη νέα γενιά στο περιθώριο, αλλά εμπεριέχουν και μεγάλο θετικό φορτίο για ριζοσπαστικές αλλαγές και για την αλλαγή στην πορεία της χώρας.

Για να γίνει αυτό, εμείς εκτιμούμε ότι χρειάζεται μια θετική αγωνιστική κατεύθυνση. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προτείνει στόχους που μπορούν να πραγματοποιηθούν, δίνοντας θετική προοπτική στους αγώνες.

1) Πολύ επιγραμματικά αναφέρω ότι πρέπει να γίνουν άμεσες αλλαγές για να μπει φρένο στην πολιτική του αυταρχισμού και της καταστολής, όπως αφοπλισμός των αστυνομικών στη διάρκεια των κινηματικών, συνδικαλιστικών και πολιτικών εκδηλώσεων, κατάργηση των ειδικών μονάδων ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, των ειδικών σωμάτων των ειδικών φρουρών, απαγόρευση χρήσης των χημικών αερίων. Εδώ, επί τη ευκαιρία, να πούμε ότι αυτή η ιδιότυπη χημειοθεραπεία δεν ξέρουμε τι επιπτώσεις θα έχει στην υγεία των παιδιών και των υπολοίπων μετά από μερικά χρόνια. Πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι η χρήση χημικών, σύμφωνα με τον Ο.Η.Ε., είναι βασανιστήριο.

2) Ο δεύτερος άξονας είναι η υπεράσπιση και διεύρυνση του δημόσιου, δωρεάν και κοινωνικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης και στην έρευνα με την

•    Αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό στον ευρωπαϊκό Μ.Ο.

•    Απόσυρση του νόμου για τα κολέγια

•    αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών

•    κάλυψη όλων των κενών της εκπαίδευσης με σταθερή εργασιακή σχέση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

3) Ο τρίτος άξονας είναι τα μέτρα στήριξης της νέας γενιάς και ο

αγώνας για πλήρη, σταθερή και ασφαλή εργασία για όλους και όλες, με:

•    κατάργηση όλου του νομικού πλαισίου που επέβαλε την ελαστικότητα και τις αρνητικές διακρίσεις σε βάρος των νέων στην εργασία, τις αμοιβές, και την ασφάλιση.

•    άμεση εφαρμογή ενός έκτακτου προγράμματος για τη δραστική μείωση της ανεργίας, που να βασίζεται στην δραστική αύξηση των δημοσίων επενδύσεων και των δημοσίων δαπανών για τις κοινωνικές πολιτικές

•    ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις

•    ίσα δικαιώματα, άρση κάθε διάκρισης λόγω φύλου, θρησκείας, χρώματος, καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού. Όχι στις γειτονιές γκέτο- Ελεύθεροι δημόσιοι χώροι

Πιστεύουμε ότι επιτέλους είναι η ώρα ο λαός να διεκδικήσει τις δικές του μέρες.

Είναι η ώρα της αριστεράς.