Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση έφερε στη Βουλή έναν Προϋπολογισμό σαν να μην είχαμε μπει εδώ και μήνες σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε μία περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης, για την αντιμετώπιση της οποίας όμως δεν αρκούν μόνο τα λόγια.

Χρειάζονται συγκεκριμένα προγράμματα για την αντιμετώπιση όλων των μέτρων τα οποία προτείνει η Κυβέρνηση της αστικής τάξης ώστε να μπορέσει να βρεθεί μια διέξοδος για το λαό. Τα λόγια επαναλαμβάνω δεν αρκούν.

Ο Προϋπολογισμός της Κυβέρνησης σήμερα αναφέρεται σε δήθεν μείωση της ανεργίας και δήθεν αύξηση του Α.Ε.Π., αναφορές οι οποίες βρίσκονται έξω από την πραγματικότητα που ζει καθημερινά ο Έλληνας πολίτης και ιδιαίτερα ο νέος εργαζόμενος, ο οποίος βρίσκεται χωρίς δουλειά ή που ένα μήνα δουλεύει και δύο είναι άνεργος, και έξω από την πραγματικότητα που ζουν οι εργαζόμενοι στις βιομηχανίες όπου όλο και συχνότερα μπαίνει λουκέτο.

Στον Προϋπολογισμό του 2009 οι έμμεσοι φόροι που πλήττουν άδικα και άνισα κυρίως τις ασθενέστερες τάξεις συνεχίζουν να αυξάνουν. Όμως, από το 2004 οι φοροαπαλλαγές και οι μεγάλες μειώσεις φορολογικών συντελεστών που έκανε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, μείωσαν σημαντικά τη δυνατότητα αύξησης των εσόδων του κράτους. Τώρα, τα έσοδα αυτά είναι απαραίτητα ιδίως για να μπει η χώρα σε μια επενδυτική πορεία προκειμένου να μειώσει το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών και να αυξήσει την απασχόληση. Παράλληλα, η αύξηση των άμεσων φόρων στον Προϋπολογισμό του 2009 προέρχεται κυρίως από την κατάργηση του αφορολόγητου των 10.000 ευρώ, γεγονός που πλήττει τους αυτοαπασχολούμενους κυρίως επαγγελματίες και όχι βέβαια τους κεφαλαιούχους.

Η Κυβέρνηση δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο και ότι άρα χρειάζονται κατʼ αρχήν άμεσα μέτρα ανακούφισης των ασθενέστερων και ταυτόχρονα μέτρα αναζήτησης διεξόδου. Με τα 28 δισεκατομμύρια προς τις τράπεζες η Κυβέρνηση έδειχνε να αντιμετωπίζει την κρίσιμη οικονομική κατάσταση ωσάν να επρόκειτο μόνο για ένα πρόβλημα ρευστότητος του τραπεζικού συστήματος το οποίο στέγνωσε από χρήματα. Η αλήθεια είναι ότι η μαζική πίστωση προς όλους τους τομείς μέχρι σήμερα εμπόδιζε την εμφάνιση μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης. Όμως, η κρίση υπήρχε ήδη ως κρίση που προέρχεται από την υπερκερδοφορία, την υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου, ενώ οι μισθοί των εργαζόμενων έμεναν σε πραγματικές τιμές στην αγοραστική δύναμη που είχαν ήδη από τα μέσα του ʼ70.

Το έλλειμμα στον οικογενειακό προϋπολογισμό κάλυπτε ο διαρκής δανεισμός. Όμως, ο υπερδανεισμός ουσιαστικά προεξόφλησε το μελλοντικό εισόδημα των εργαζόμενων και υπερχρέωσε τις μέλλουσες γενιές, αλλά κάποτε αυτός ο υπερδανεισμένος εργαζόμενος παύει να μπορεί να δανείζεται. Έχει ήδη αρχίσει η κρίση της ζήτησης, το βλέπουμε χαρακτηριστικά στην αυτοκινητοβιομηχανία και όχι μόνο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γίνεται σαφές πια σε μια σειρά από χώρες ότι χρειάζονται επενδύσεις και διέξοδοι προς διαφορετικού τύπου οικονομία απʼ αυτή που οδηγεί σε κρίσεις και σε καταστροφή του περιβάλλοντος. Σε μια τέτοια περίοδο οικονομικής κρίσης το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για το 2009, θα μπορούσε να παίξει ουσιαστικό ρόλο ενάντια στις συνέπειες της κρίσης και να αυξήσει την απασχόληση. Και όμως, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας εμφανίζει δραστική μείωση κατά 8,8% και ως ποσοστό επί του Α.Ε.Π. είναι το μικρότερο των τελευταίων δεκατριών ετών.

Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι περικοπές των δαπανών τόσο για το κοινωνικό κράτος όσο και για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων οφείλονται στο υψηλό δημόσιο χρέος. Όμως, χωρίς κοινωνικό κράτος και χωρίς αναπτυξιακή πολιτική οι επιπτώσεις της κρίσης για την ελληνική πραγματικότητα προοιωνίζονται ζοφερές.

Θα μπορούσαμε, κύριοι της Κυβέρνησης, να έχουμε αύξηση των δαπανών για την παιδεία και την υγεία όπως θα μπορούσαμε να έχουμε αύξηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων αν αυξάναμε τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων και αν γινόταν μείωση των αμυντικών δαπανών.

Τώρα η μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων οφείλεται κατά κύριο λόγο, πρέπει να πούμε, στην περικοπή των κονδυλίων για τα συγχρηματοδοτούμενα έργα με την Κοινότητα. Αμφισβητούμε κατά πόσο θα απορροφηθούν τελικά οι πόροι που προβλέπονταν από το Γ ΚΠΣ. Από σχετικό πίνακα του Υπουργείου Οικονομικών είναι προφανές ότι σημαντικά επιχειρησιακά προγράμματα για το περιβάλλον, τον πολιτισμό, την υγεία και την πρόνοια, την κοινωνία της πληροφορίας, τους σιδηροδρόμους, τα αεροδρόμια και τις αστικές συγκοινωνίες βρίσκονται κάτω από το 80% της απορρόφησης, ενώ είναι σαφές και από την ίδια την εισήγηση του Υπουργού Οικονομικών κ. Αλογοσκούφη ότι ήδη δεν έχει ξεκινήσει το Ε.Σ.Π.Α. και ελάχιστα κεφάλαια έχουν ενταχθεί σʼ αυτό. Μέσα στο υπάρχον πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων η ιεράρχηση κατανομής των κονδυλίων γίνεται κυρίως και πάλι προς τους μεγάλους οδικούς άξονες. Παράλληλα, συνεχίζει η Κυβέρνηση να εντάσσει έργα για την πραγματοποίησή τους με τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα ενώ είναι σαφές ότι προγράμματα τα οποία έχουν ενταχθεί ήδη από το 2006 για σχολεία και νοσοκομεία με αυτές τις ΣΔΙΤ, δεν έχουν ακόμα ξεκινήσει και περιμένουν.

Θέλω να αναφέρω, κλείνοντας, ότι οι μεγάλες μειώσεις στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων προβλέπονται στον πολιτισμό κατά 40%, στην έρευνα και στο περιβάλλον. Αυτά θέλω ιδιαίτερα να τονίσω διότι έτσι όπως έχουμε κλέψει από τις μέλλουσες γενιές με τον διαρκή δανεισμό, έτσι έρχεται η Κυβέρνηση τώρα να μας προτείνει να κλέψουμε και από το περιβάλλον και από τον πολιτισμό και από την παιδεία και την έρευνα από τις μέλλουσες γενιές. Αυτό δεν μπορεί να το κρύψει κανένας προϋπολογισμός. Χρειαζόμαστε έναν άλλο δρόμο, μια άλλη πορεία για τον τόπο.

Δυστυχώς, η νέα γενιά φωνάζει παντού ότι δεν αντέχει άλλο. Πρέπει αυτό να το ακούσουμε όλοι μας και πρέπει να αλλάξει η πορεία για τον τόπο, με ένα, όμως, συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα δώσει μια καινούρια ελπίδα για ένα νέο δρόμο στη χώρα μας και για μια καινούρια κυβέρνηση που θα ανατρέψει το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα και την αδικία την οποία βιώνουμε όλοι μαζί και ιδιαίτερα η ελληνική νεολαία.