ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, το ερώτημα που υπάρχει και έχει αναδειχθεί, είναι το εξής: Πρέπει να γίνει εξεταστική επιτροπή ή όχι; Και αν γίνει με ποιο αντικείμενο;

Κατά τη γνώμη μας πρέπει να γίνει εξεταστική επιτροπή για τρεις λόγους: Πρώτον, για να προστατεύσουμε τα ταμεία στο μέλλον. Να διερευνήσουμε το τι έγινε, να βγουν διδάγματα –κατʼ ελάχιστο το λέω αυτό- και τουλάχιστον από αυτήν την πλευρά να μη γίνουν τα ίδια στο μέλλον.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι υπάρχει μια μεγάλη εκκρεμότητα γύρω από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Και είναι μια ευκαιρία να δούμε το θέμα συνολικότερα.

Και ο τρίτος λόγος είναι ότι κάποτε πρέπει να δείξει αυτή η Βουλή ότι είναι υπέρ του ελέγχου των πραγμάτων. Διαμορφώνεται στην κοινωνία ένα κλίμα ασυδοσίας και ατιμωρησίας. Από το ηλιέλαιο, μέχρι την ακρίβεια, μέχρι τις αυθαιρεσίες των τραπεζών, παντού υπάρχει μια αυθαιρεσία. Πώς θα αλλάξει αυτό, αν εδώ μέσα δεν αρχίσει μια άλλη λογική, ότι ναι, τουλάχιστον ερευνούνται κάποια θέματα.

Άκουσα με προσοχή τα επιχειρήματα του εκπροσώπου της Πλειοψηφίας, του κ. Μαρκογιαννάκη. Πρώτο επιχείρημα, αν άκουσα καλά, είναι ότι δεν θεωρεί μείζονος σημασίας θέμα το θέμα των ομολόγων. Αλήθεια, δεν είναι μείζονος σημασίας θέμα; Πώς κρίνουμε το μέγεθος των θεμάτων; Υπάρχει πιο ιερό και πιο μεγάλο θέμα από το αν ένα ασφαλιστικό ταμείο έχασε με ευθύνη είτε των κυβερνήσεων είτε των διοικήσεων έστω και ένα ευρώ από τους ασφαλισμένους; Θέλω να πιστεύω ότι είναι παραδρομή. Διότι εγώ θυμάμαι εδώ να λέει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ότι ούτε ένα ευρώ δεν θα χαθεί. Πώς ερχόμαστε τώρα να λέμε ότι δεν είναι μείζονος σημασίας το θέμα αυτό;

Αλλά, επειδή ελέχθη, ποιο είναι μείζονος σημασίας; Είναι το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου; Πού είναι η εξεταστική επιτροπή για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου;

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Σε μας το λέτε;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Σε σας το λέω. Βεβαίως. Εσείς κυβερνάτε. Και μην μου πείτε για παραγραφή. Θα έρθω και σε αυτό, διότι κι εκεί υπάρχει σκόπιμη παρανόηση.

Δεν είναι μείζον θέμα η Siemens; Όλες οι γερμανικές εφημερίδες σε πρωτοσέλιδα, και όχι μόνο, γράφουν καθημερινά. Δεν τις διαβάζετε; Δεν σας ενοχλούν αυτά που γράφονται; Θα μου πείτε, δεν έχει αποδειχθεί. Ωραία, οι Γερμανοί το ερευνούν, για να αποδειχθεί. Εσείς τι κάνετε εδώ και εμείς; Και γράφονται πρωτοσέλιδα: από τον τάδε λογαριασμό έφυγαν χρήματα για να χρηματοδοτηθούν τα δύο μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα. Πότε θα δούμε την πρωτοβουλία τη δική σας, της Πλειοψηφίας να φέρει εδώ πρόταση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής και ίσως όχι μόνον;

Το δεύτερο επιχείρημα του κ. Μαρκογιαννάκη είναι ότι έγινε δικαστική έρευνα και δεν εντοπίστηκαν ευθύνες πολιτικών. Και εκεί αναφέρθηκα στην παρανόηση που σκόπιμα έγινε και με το θέμα του Χρηματιστηρίου και για άλλες υποθέσεις και γιʼ αυτή εδώ.

Ο Κανονισμός της Βουλής, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το άρθρο 144 λέει: «Η Ολομέλεια της Βουλής μπορεί να συνιστά εξεταστικές επιτροπές από μέλη της για την εξέταση ειδικών ζητημάτων δημοσίου ενδιαφέροντος». Δεν θέτει ως όρο ο Κανονισμός να κάνουμε εξεταστική επιτροπή όταν υπάρχουν εντοπισμένες ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων. Πού το βρήκατε αυτό; Το βρήκατε για να ακυρώνετε το ρόλο της Βουλής. Για οποιοδήποτε θέμα κρίνουμε ότι είναι σοβαρό θέμα, μπορούμε να κάνουμε εξεταστική επιτροπή, να βγουν πορίσματα.

Και εμείς τουλάχιστον με αυτή την έννοια συμμετέχουμε, διαφωνώντας, αν και κατανοούμε τους προβληματισμούς του Κ.Κ.Ε., αλλά στο διά ταύτα δεν βλέπουμε τι κερδίζει κανείς με το να λέει «φεύγω, απέχω, δεν συμμετέχω». Θα συμμετέχουμε, θα φωνάζουμε, θα τα λέμε, μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες, να αλλάξουν τα πράγματα.

Το δεύτερο στοιχείο είναι το εξής: εντοπίστηκαν – δεν εντοπίστηκαν ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων, είναι ένα ζητούμενο. Αλλά εντοπίστηκαν ευθύνες και άλλων προσώπων. Και τι έγινε; Το πόρισμα του Αντιεισαγγελέα Εφετών κ. Πεπόνη – αν θυμάμαι καλά το όνομά του – καταλογίζει ευθύνες σε ιδιώτες. Μεταξύ των άλλων καταλογίζει ευθύνες – να αναφέρω ένα παράδειγμα, επειδή είναι και επίκαιρο – στην Marfin, διότι πούλησε υπερτιμημένα τρία ομόλογα σε ένα ασφαλιστικό ταμείο. Και ζητάει το πόρισμα του κ. Πεπόνη την άσκηση ποινικής δίωξης. Και έχουμε και το πρόσθετο στοιχείο ότι η Τράπεζα της Ελλάδος αυτοβούλως επέβαλε πρόστιμο στη Marfin γιʼ αυτό το θέμα, για άλλου τύπου παραβάσεις. Τι απέγινε αυτό το πόρισμα, κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης;

Ξέρετε τι μας απάντησε χθες ο κ. Βγενόπουλος στην Επιτροπή, που είχαμε ακρόαση; Δεν έχω τα Πρακτικά να σας διαβάσω, για να μην υπάρχει η απειλή της αγωγής, αλλά θα σας πω τι κατάλαβα εγώ. Ότι είμαστε ανίδεοι. Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργούν οι αγορές, και κακώς του έβαλε πρόστιμα. Ο κ. Πεπόνης δεν ξέρει τι είναι δομημένα ομόλογα και κακώς γράφει αυτά που γράφει. Και εμείς δεν καταλαβαίνουμε τίποτα και κακώς που κάναμε την ερώτηση, για να συκοφαντήσουμε τον ίδιο και την εταιρεία του.

Δε θα βοηθούσε μια εξεταστική επιτροπή στο να μπουν τα πράγματα στη θέση τους όχι όσον αφορά το συγκεκριμένο επιχειρηματία ή κάποιον άλλον, αλλά στο να καταλάβει ο κόσμος τι γίνεται; Μπορεί να έχει δίκιο ο κ. Βγενόπουλος. Αλλά πώς θα διευκρινιστούν αυτά; Δηλαδή, με ποια κριτήρια το ασφαλιστικό ταμείο «χ» στο μέλλον θα παίρνει την άλφα ή τη βήτα απόφαση;

Και ακούσαμε και μια διάλεξη, για να τελειώσω με τον κ. Μαρκογιαννάκη, για το τι είναι και τι δεν είναι δομημένα ομόλογα. Ποιος σας τα είπε αυτά, κύριε Μαρκογιαννάκη; Τραπεζίτης σας τα είπε αυτά, τραπεζίτης.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Έτσι λέτε;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Εμ, έτσι λέω εγώ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: Αν έχετε εσείς σχέση με τραπεζίτες, εγώ δεν έχω.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Μάλιστα.

Η άποψη ότι δεν πρέπει να ενοχοποιούμε τα δομημένα ομόλογα, είναι αυτό που μας είπε χθες ο κ. Βγενόπουλος. Μα, εμείς ενοποιούμε τα δομημένα ομόλογα;

Σε όλο τον κόσμο δεν γίνεται χαμός; Δεν ζούμε μια παγκόσμια κρίση εξ αιτίας των δομημένων ομολόγων; Θα μου πείτε, είναι τα ίδια; Βεβαίως είναι τα ίδια. Τίτλος, κατηγορία είναι. Τι θα πει «δομημένο ομόλογο», κύριε συνάδελφε; Δομημένο ομόλογο είναι το ομόλογο που έχει ενσωματωμένο κίνδυνο.

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ: Όλα έχουν.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Όλα τα ομόλογα έχουν κινδύνους. Και το ομόλογο σταθερού επιτοκίου έχει κίνδυνο από τον πληθωρισμό, αυτός λέγεται εξωτερικός κίνδυνος. Εσωτερικός κίνδυνος είναι όταν είναι δομημένος ο κίνδυνος μέσα στο ομόλογο, ότι δηλαδή η απόδοσή του θα είναι η «άλφα», εάν συμβεί κάτι, το «βήτα», το οποίο έχει μέσα ως εξίσωση, ως αλγόριθμο κ.λπ. Και επειδή έχει ενσωματωμένο κίνδυνο, δεν είναι εύκολη η αποτίμησή του. Και επειδή δεν είναι εύκολη η αποτίμησή τους, οι αγορές πολλές φορές τα πετούν στα σκουπίδια αυτά τα ομόλογα κι ας έχουν αντικειμενικά αξία. Και ακριβώς γιʼ αυτό δεν έπρεπε τα ταμεία να μπλέξουν με αυτά τα ομόλογα.

Και έρχεστε εδώ στη Βουλή, να λέμε αν θα ενοχοποιούμε ή αν θα αγιοποιούμε τα ομόλογα; Είναι συζήτηση αυτή, όταν σας λέω ότι σε όλο τον κόσμο υπάρχει μια τεράστια αναστάτωση εξ αιτίας ακριβώς του προβλήματος ότι οι αποτιμήσεις αυτών των ομολόγων αποδείχθηκαν αναξιόπιστες; Και πάνε τώρα οι κυβερνήσεις στην Αγγλία και την Αμερική και αγοράζουν αυτά τα ομόλογα και δίνουν κρατικά ομόλογα, για να μη χρεοκοπήσουν οι τράπεζες; Είναι επίπεδο συζήτησης αυτό; Και αρνείστε να γίνει μια εξεταστική επιτροπή, για να συζητήσουμε και όλα αυτά τα θέματα και τι συμβαίνει;

Ούτε δαιμονοποιούμε, ούτε αγιοποιούμε. Μας ενδιαφέρει το ασφαλιστικό ταμείο, αλλά και ο κάθε πολίτης, επενδυτής, να το πω έτσι, να ξέρει τι είναι αυτά τα πράγματα, τι κινδύνους περιέχουν. Η Τράπεζα της Ελλάδος έκανε παρατηρήσεις σε τράπεζες, διότι αγόρασαν τέτοια ομόλογα, χωρίς να έχουν υποδομή να αξιολογήσουν τον κίνδυνο. Να γιατί θεωρώ σοβαρά αυτά τα πράγματα, όταν λέγονται έτσι.

Τι αντικείμενο, για μας, θα έπρεπε να έχει μια τέτοια επιτροπή; Θα έπρεπε να έχει τη διερεύνηση ειδικά του θέματος των ομολόγων. Αλλά επειδή υπάρχουν και οι προηγούμενες μορφές απαξίωσης ή αφαίμαξης των αποθεματικών των ταμείων, θα μπορούσε αυτή η επιτροπή όχι να διερευνήσει με την ίδια έννοια και την ίδια λογική, αλλά να κάνει μια αποτίμηση των απωλειών που είχαν τα ασφαλιστικά ταμεία μέχρι σήμερα, είτε εξ αιτίας της άτοκης κατάθεσής τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, είτε εξ αιτίας της ώθησης τους σε χρηματιστηριακές επενδύσεις, χωρίς να έχουν την υποδομή.

Θα μου επιτρέψτε να καταθέσω στα Πρακτικά της Βουλής πρώτον έναν πίνακα που δείχνει τις αποδόσεις που είχαν τα ταμεία από το 1950 μέχρι το 2006 στην Τράπεζα της Ελλάδος. Εκεί θα δείτε την τεράστια αφαίμαξη που είχαν τα αποθεματικά τους, τον αφανισμό τους στην ουσία εξ αιτίας της πολιτικής που ασκήθηκε. Και δεύτερον, μία μελέτη επί του θέματος πιο αναλυτικά για όποιον ενδιαφέρεται να προσεγγίσει αυτό το θέμα.

Θα ήθελα να προσθέσω ότι αυτή είναι η τρίτη ευκαιρία που έχει η Νέα Δημοκρατία να προχωρήσει και να αποδεχθεί σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για αυτό το θέμα. Είχατε μία ευκαιρία το 1992-1993, επί Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τότε συνειδητοποιήθηκε το πρόβλημα, διότι το ΙΚΑ πήγαινε και δανειζόταν, για να πληρώνει συντάξεις. Και ορθά τότε η Νέα Δημοκρατία, η Κυβέρνηση, αύξησε το επιτόκιο καταθέσεων των αποθεματικών στην Τράπεζα της Ελλάδος. Έπρεπε, όμως, τότε να γίνει Εξεταστική Επιτροπή, για να αποτιμηθεί η απώλεια και εν πάση περιπτώσει, να γίνει μία συζήτηση για το πώς θα αποκατασταθούν οι απώλειες.

Η δεύτερη ευκαιρία, που είχε η Νέα Δημοκρατία, ήταν το 2004, όταν ανέβηκε στην εξουσία, πήρε τις εκλογές, εν πολλοίς, εκμεταλλευόμενη το σκάνδαλο στο Χρηματιστήριο -αυτό που ονόμαζε «σκάνδαλο»- και απέφυγε και τότε να κάνει Εξεταστική Επιτροπή.

Η τρίτη ευκαιρία, και ίσως η τελευταία, είναι η σημερινή.

Ο δεύτερος, όμως, λόγος, όπως είπα και στην αρχή, για τον οποίο πρέπει να γίνει Εξεταστική Επιτροπή, είναι το όλο κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην αγορά και στην κοινωνία. Ο κόσμος βοά ότι εδώ η Ελλάδα, η κοινωνία μας, γίνεται βασίλειο της αυθαιρεσίας και θερμοκήπιο της κερδοσκοπίας σε όλους τους τομείς. Θέλετε να πάρουμε τις τιμές και την ακρίβεια; Να πάρουμε την ποιότητα των προϊόντων; Να πάρουμε τις συλλογικές συμβάσεις; Οι νόμοι δεν τηρούνται. Κάποτε ο Βενιζέλος, το 1930, πήγε να διαλύσει την Ένωση των Ελληνικών Τραπεζών, διότι, ενώ λειτουργεί ως συντονιστικό κέντρο των τραπεζών, η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών δεν κάνει συλλογικές διαπραγματεύσεις και δεν υπογράφει συλλογικές συμβάσεις.

Τι λέει η δική σας Κυβέρνηση; Θα τα ανέχεστε όλα αυτά και μετά θα παραπονιόμαστε ότι ο καθένας, που ενδεχομένως έχει υψηλό απόθεμα ρευστότητας, μπορεί να απειλεί και να εκβιάζει τον οποιονδήποτε;

Και γιʼ αυτόν το λόγο, λοιπόν, θα μπορούσε να γίνει Εξεταστική Επιτροπή και να δοθεί ένα σήμα ότι η Βουλή, εν πάση περιπτώσει, ερευνά σε βάθος προβλήματα που απασχολούν την κοινή γνώμη. Και το θέμα των δομημένων ομολόγων είναι ένα τέτοιο πρόβλημα.

Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο και στις θέσεις που παρουσίασε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Όπως είπα, βεβαίως αυτή η Βουλή, και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Νέα Δημοκρατία ως Κυβέρνηση, απορρίπτουν τις προτάσεις για σύσταση Εξεταστικών Επιτροπών. Είναι απόλυτα σωστό -και είναι και δική μας θέση- το ότι η σύσταση Εξεταστικών Επιτροπών πρέπει να είναι δικαίωμα της Μειοψηφίας. Θα μπορούσαν να συζητηθούν οι ειδικοί όροι, με τους οποίους θα μπορούσε να ασκηθεί αυτό το δικαίωμα. Στη βάση όμως αυτή, εμείς τουλάχιστον θα επιμείνουμε. Ας είμαστε φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Θα συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε τα δικά μας επιχειρήματα και με τη δική μας λογική κάθε τι το οποίο θα μπορούσε να συμβάλει στον έλεγχο των πραγμάτων.

Θα ήθελα, όμως, να κάνω επί της ουσίας ορισμένες παρατηρήσεις. Δεν είναι πλήρως σωστή η διάχυτη άποψη ότι τα ομόλογα σταθερού επιτοκίου είναι ασφαλή για τα ασφαλιστικά ταμεία. Το ξέρω, διατυπώνεται από πολλούς.

Φέρνω το εξής παράδειγμα. Σήμερα έχουμε πληθωρισμό 4,5% και εκδίδεται ένα ομόλογο με επιτόκιο 7%. Είναι ασφαλές; Κατά την κοινή λογική θα θεωρηθεί ασφαλές. Αύριο ή του χρόνου ο πληθωρισμός πάει στο 12%. Τότε δεν είναι πια ασφαλές το ομόλογο, αλλά χάνει κανείς τα λεφτά του, αφού ο πληθωρισμός είναι 12% και παίρνει πίσω 7%. Χάνει τα λεφτά. Είναι σχετική η ασφάλεια και στα ομόλογα σταθερού επιτοκίου.

Η δική μου άποψη είναι η εξής: Υπό συνθήκες καπιταλισμού θα πω εγώ, υπό συνθήκες ελεύθερων αγορών πείτε εσείς, δεν υπάρχει πλήρης ασφάλεια. Αυτό το οποίο υπάρχει, είναι μια διαχείριση, η οποία γενόμενη από τη σκοπιά των συμφερόντων των ασφαλισμένων, θα μπορούσε να αποτρέψει, όσο είναι δυνατόν, τους κινδύνους και να εξασφαλίσει την όσο το δυνατόν καλύτερη και ασφαλέστερη απόδοση.

Άρα, η δική μας θέση είναι ότι η κύρια αντίθεση στο θέμα αυτό είναι ανάμεσα σε πολιτικές που ασκούνται με κριτήριο το συμφέρον των ασφαλισμένων και των ταμείων τους ή με κριτήριο την ενίσχυση της κεφαλαιακής συσσώρευσης, την εξυπηρέτηση άλλων σκοπών κ.λπ.. Εάν δούμε και αυτά που έγιναν από το 1950 μέχρι το 1993, που ήταν παγωμένες οι καταθέσεις, αυτά που έγιναν με το Χρηματιστήριο, αυτά που έγιναν με το ομόλογο, το κυρίαρχο πρόβλημα είναι αυτό. Δεν είναι ο τρόπος κατάθεσης, αλλά το ότι η διαχείριση των αποθεματικών έγινε με κριτήριο όχι τους ασφαλισμένους και τα συμφέροντά τους, αλλά τη μία, υποτίθεται, με κριτήριο τη γενικότερη οικονομική ανάπτυξη, την άλλη την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας ή την τόνωση της κεφαλαιαγοράς και τώρα εδώ, την υποβοήθηση του κράτους, για να κυκλοφορήσει δομημένα ομόλογα. Αυτά είναι θέματα συζήτησης, τα οποία οι πολιτικές δυνάμεις ιδίως της Αριστεράς θεωρούν ότι θα έπρεπε να συζητούνται με νηφαλιότητα και ψυχραιμία μαζί και με τους εργαζόμενους και με τα συνδικάτα.

Τελειώνω, συνοψίζοντας. Είμαστε υπέρ της σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής πρώτον, διότι αυτό μπορεί να βοηθήσει να μην επαναληφθούν στο μέλλον τα ίδια προβλήματα, σκάνδαλα, εάν θέλετε, που εμφανίστηκαν εδώ και που ήταν ζημιογόνα για το συμφέρον των ασφαλισμένων.

Δεύτερον, διότι μια Εξεταστική Επιτροπή, με διευρυμένο αντικείμενο, όπως είπα, θα μπορούσε να φωτίσει συνολικά το πρόβλημα της διαχρονικής απαξίωσης ή και αφαίμαξης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, με ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων. Με αυτήν την έννοια, θα μπορούσε και η Νέα Δημοκρατία να συναινέσει, διότι ακριβώς πρέπει να ερευνηθούν τα πεπραγμένα όχι μόνο τα δικά της, αλλά και προηγούμενων καταστάσεων.

Τρίτον, πρέπει να συσταθεί μια Εξεταστική Επιτροπή, για να δοθεί και το μήνυμα ότι δεν κουκουλώνονται τα πάντα και, μάλιστα, με ευθύνη του Κοινοβουλίου.

Ανεξάρτητα, όμως, κύριοι της Κυβέρνησης, με το τι θα κάνετε με την Εξεταστική Επιτροπή, εμείς σας ζητούμε αύριο το πρωί να αποσύρετε απʼ όλα τα ασφαλιστικά ταμεία τα δομημένα ομόλογα. Κάντε αυτό που κάνει η Κυβέρνηση της Βρετανίας, κύριε Υπουργέ. Η Κεντρική Τράπεζα της Βρετανίας είπε στις τράπεζες «αν θέλετε, δώστε μου πίσω όλα τα δομημένα ομόλογα που έχετε και εγώ θα σας δώσω ασφαλή» -με την έννοια που είπα πριν- «ομόλογα του δημοσίου». Για να τα κάνουμε πιο ασφαλή, μπορεί το ομόλογο να είναι με τιμαριθμική μερίδα τιμαριθμικής αναπροσαρμογής και έχει εκδώσει το ελληνικό δημόσιο τέτοια ομόλογα. Κάντε το αυτό, ανεξάρτητα από την Εξεταστική Επιτροπή. Δεν είναι δυνατόν να το κάνουν οι Τράπεζες της Αγγλίας και της Αμερικής για άλλης φύσης δομημένα ομόλογα, αλλά με το ίδιο επί της ουσίας πρόβλημα, την ασάφεια σε ό,τι αφορά τους κινδύνους που περιέχουν, και να μη το κάνει το ελληνικό δημόσιο έναντι των ταμείων. Δεν είναι τεράστια τα ποσά, δεν είναι κάτι που μπορεί να πει κανείς ότι δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στο δημόσιο χρέος ή σε άλλους τομείς.

Επομένως, εμείς λέμε «ναι» στην Εξεταστική Επιτροπή, με αυτό το διευρυμένο αντικείμενο και το σκεπτικό που ανέπτυξα. Όμως, ανεξάρτητα από αυτό, αποσύρετε άμεσα αυτά τα ομόλογα, τα οποία επιβαρύνουν τα χαρτοφυλάκια των ασφαλιστικών ταμείων ή ορισμένων, τουλάχιστον, ταμείων.

Ευχαριστώ πολύ.