ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ: 17,18,19,20/3/2008

1) ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ (17/3/2008)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, η Βουλή δε νομοθετεί ερήμην της κοινωνίας και η κοινωνία αγανακτεί με αυτά που ακούει. Να ακούει δηλαδή, από αυτούς που έχουν οδηγήσει το σύστημα στα προβλήματα που έχει, να εμφανίζονται σήμερα ως σωτήρες του συστήματος. Να ακούμε την κυρία Υπουργό να μιλάει για διάλογο, όταν αυτά τα οποία λέει το νομοσχέδιο πουθενά και ποτέ δεν αναφέρθηκαν.

Πότε είπατε, κυρία Υπουργέ, ότι θα κόψετε τις επικουρικές συντάξεις; Πότε είπατε ότι θα ανεβάσετε τα όρια συνταξιοδότησης; Πότε είπατε ότι θα καταργήσετε ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα; Τι απέγιναν τα τέσσερα «δεν» του Πρωθυπουργού;

Εδώ, λοιπόν, έχουμε μία πρόκληση, κύριε Πρόεδρε, η οποία επιτείνεται και από τη διαδικασία. Η πρόκληση αφορά την ουσία, η διαδικασία απλώς υπογραμμίζει το άγχος και την αγωνία της Κυβέρνησης, η οποία βλέπει να καταρρέει η αξιοπιστία της.

Εμείς ζητούμε και από εσάς ως Προεδρείο και από τους Βουλευτές να ακούσουμε τη φωνή του λαού. Ο λαός θα είναι έξω από τη Βουλή και κανείς Βουλευτής δε μπορεί να ψηφίσει αγνοώντας τη βούλησή του.

2) ΟΜΙΛΙΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ (18/3/2008)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θέλω να εκφράσω εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας τη θλίψη μας για το ατύχημα που είχαμε σήμερα το πρωί στην Αεροπορία. Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων.

Συζητώντας το νομοσχέδιο για την κοινωνική ασφάλιση, αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα που το έχουμε δει και σε άλλες περιπτώσεις, είτε μιλούμε για τον Ο.Τ.Ε. είτε μιλούμε για την παιδεία και το άρθρο 16. Πάντα προκύπτει ένα γενικότερο πολιτικό πρόβλημα που έχει αυτή εδώ η Κυβέρνηση. Το πρόβλημα αυτό είναι πολύ εμφανές και στο θέμα που συζητούμε, το κρίσιμο θέμα της κοινωνικής ασφάλισης.

Θα έλεγα ότι το πρόβλημα συνίσταται στο ότι η Κυβέρνηση αυτή ήρθε σε λάθος εποχή. Προσπαθεί να κάνει πράγματα τα οποία έλεγε η κ. Θάτσερ στη Βρετανία το 1978 και τα υλοποίησε στη συνέχεια ως Πρωθυπουργός. Δυστυχώς για την Κυβέρνηση, όμως, οι εποχές έχουν αλλάξει. Αυτό που τότε φάνταζε ως νέο, ως πολλά υποσχόμενο νέο μοντέλο, αποδείχτηκε ένα μοντέλο καταστροφής για τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Σήμερα δε ζούμε μέρες ελπιδοφόρας προοπτικής των ιδεών που έχουν στο επίκεντρό τους την ελεύθερη αγορά, αυτό που ονομάστηκε νεοφιλελευθερισμός. Σήμερα ζούμε τη βαθύτατη κρίση αυτού του μοντέλου. Ζούμε την κρίση αυτή στην Αμερική και την Αγγλία, στον αγγλοσαξωνικό χώρο, εκεί που γεννήθηκαν αυτές οι ιδέες.

Ποιος θα το περίμενε ότι η Βρετανική Κυβέρνηση, που επί χρόνια διαπαιδαγωγούσε τη βρετανική κοινή γνώμη για το πόσο κακές είναι οι κρατικοποιήσεις, σήμερα θα κρατικοποιούσε μια μεγάλη τράπεζα; Ποιος θα περίμενε ότι η Κυβέρνηση του κ. Μπους σήμερα θα ενεργοποιούσε ποικίλα μέτρα κρατικών παρεμβάσεων για να μπορέσει να διασώσει το σύστημα;

Ποιος θα περίμενε ότι το σύνθημα «εθνικοποιείστε τις τράπεζες όσο είναι καιρός» θα το έλεγαν δυνάμεις όχι της Αριστεράς, αλλά δυνάμεις του κατεστημένου; Βεβαίως, όλος αυτός ο νέος κρατικός παρεμβατισμός, είναι ένας παρεμβατισμός με σκοπό τη διατήρηση του συστήματος, του να μην αλλάξει το σύστημα. Αυτό, όμως, δείχνει και το πολιτικό πρόβλημα που έχει η Νέα Δημοκρατία.

Το θέμα είναι ότι το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας γίνεται πρόβλημα της κοινωνίας. Το ζούμε όλοι. Γέμισαν σκουπίδια οι πόλεις, η νοικοκυρά δεν ξέρει πότε να μαγειρέψει, αν θα έχει ρεύμα ή όχι. Όλη η κοινωνία ανάστατη, γιατί;

Ποιο συγκεκριμένο πρόβλημα επιλύει αυτό το νομοσχέδιο, δηλαδή ποιο πρόβλημα επιλύει προς όφελος των εργαζομένων και προς όφελος της κοινωνικής ασφάλισης;

Εγώ θα ήθελα να επαναλάβω γιατί πρέπει να αποσυρθεί αυτό το νομοσχέδιο.

Πρώτον, δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα μεγάλα προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος, είτε αυτό είναι εισφοροδιαφυγή, είτε είναι εργασιακές σχέσεις, είτε είναι άλλοι παράγοντες που δημιουργούν ελλείμματα, είτε είναι θέμα των αποθεματικών που πρέπει να αποκατασταθούν για να λειτουργήσει το σύστημα και στο μέλλον.

Δεύτερο, δεν υπήρξε διάλογος. Εμείς στην Επιτροπή της Βουλής θυμίζω ότι είχαμε πει, όταν αποχωρήσαμε από το δήθεν διάλογο, πως θα έρθουμε στο διάλογο όταν υπάρχει γραπτή πρόταση της Κυβέρνησης.

Ο διάλογος, λοιπόν, με τους φορείς πριν από όλα έπρεπε να αρχίσει όταν συντάχθηκε το νομοσχέδιο. Σήμερα το πρωί σε μια ανοιχτή συνεδρίαση που είχαμε ως κοινοβουλευτική ομάδα ήρθαν οι φορείς, τους ρωτήσαμε και μας είπαν. Μας είπε, κυρία Υπουργέ, ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου ο κ. Παξινός ότι δεν υπήρξε διάλογος. Μας είπε ο εκπρόσωπος του ΤΕΕ, ότι δεν υπήρξε διάλογος. Μας είπαν οι εκπρόσωποι του Ταμείου της Εθνικής Ασφαλιστικής ότι δεν υπήρξε διάλογος αν και υποσχέθηκε ο προηγούμενος από εσάς Υπουργός να τους καλέσει. Μας είπαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων της Τράπεζας της Ελλάδας “μόνο τρείς μέρες μετά την απεργία μας φώναξε η Υπουργός για να μας πει τις θέσεις της, όχι για να ακούσει τις δικές μας”. Και ήθελα να ρωτήσω, κυρία Υπουργέ, επί τη ευκαιρία. Τι μαθαίνετε από τις Βρυξέλλες; Διότι απαιτείται σύμφωνη γνώμη και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Κακώς κατά τη γνώμη μας, αλλά εσείς τα θεσμοθετήσατε αυτά. Το έχετε σίγουρο; Λοιπόν, δεν υπήρξε διάλογος.

Ανεβαίνοντας πριν από λίγο στο γραφείο μου πήρα την έκθεση της ΟΚΕ. Η ΟΚΕ υποτίθεται είναι ο θεσμός που εσείς μαζί με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. συγκροτήσατε –εμείς είχαμε επιφυλάξεις και έχουμε για τον τρόπο συγκρότησής του- για να εκφράζει μια γνώμη συμβουλευτική προς τις πολιτικές δυνάμεις, την Κυβέρνηση, το Κοινοβούλιο. Τη μελετήσατε αυτήν την έκθεση;

Τρίτος λόγος που πρέπει να αποσυρθεί: Θα ακολουθήσει χάος αν ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο. Όχι μόνο τάξη δε μπαίνει, αλλά από την επόμενη μέρα, εφόσον ψηφιστεί το νομοσχέδιο αυτό, θα έχουμε μια μακρά διαδικασία νομικών προστριβών, δικαστικών διενέξεων διότι πολλά άρθρα του είναι αντισυνταγματικά. Θα ανακαλύψετε ότι πολλά ταμεία που πάτε να βάλετε μαζί έχουν άνισους όρους, διαφορετικές εισφορές, διαφορετικές παροχές. Θα ανακαλύψετε ότι δεν γίνονται αυτά τα οποία δεν έχετε σχεδιάσει και απλώς τα νομοθετείτε.

Και τέλος, υπάρχει ένα πρόβλημα δημοκρατίας. Εμείς δεν αμφισβητούμε την τυπική νομιμότητα της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αλλά δεν παύει να αποτελεί μια Κυβέρνηση μειοψηφίας. Η κοινωνία είναι απέναντί σας. Πώς είναι δυνατόν μια Κυβέρνηση να νομοθετεί και μάλιστα για θέματα και ρυθμίσεις που ο κόσμος θα τα νιώσει το 2013, το 2015, το 2020; Ποια είναι η νομιμοποίηση η πραγματική αυτής της Κυβέρνησης;

Θα ήθελα να ανοίξω μια παρένθεση για κάτι που είπε ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Είπε ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να εκφράσουμε την συμπαράστασή μας στους εργαζόμενους για το αίτημα να αποσυρθεί αυτό το νομοσχέδιο. Οι εργαζόμενοι ενδιαφέρονται να αποσυρθεί ό,τι μειώνει τις συντάξεις τους. Το αν αυτό λέγεται Νόμος Σιούφα, το αν λέγεται Νόμος Ρέππα, το αν λέγεται Νόμος Πετραλιά είναι δευτερεύον. Ο κόσμος δε θέλει να μειωθούν οι συντάξεις του. αυτό είναι το πρόβλημα.

Δεύτερον, ο κόσμος θέλει να αποκατασταθούν τα αποθεματικά των ταμείων. Αν τα αποθεματικά χάθηκαν με τις άτοκες καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδας, αν χάθηκαν με άσκοπες και κακές επενδύσεις στο Χρηματιστήριο, αν χάθηκαν από τα δομημένα ομόλογα, αυτό είναι δευτερεύον. Ο κόσμος έχει συγκεκριμένα αιτήματα. Επομένως, δεν είναι της εποχής ένας νέος πατερναλισμός να λέμε εμείς τι θέλουν οι εργαζόμενοι. Το αίτημα της εποχής είναι να ακούσουμε τους εργαζόμενους, να προσπαθήσουμε να τους καταλάβουμε και να μπορέσουμε μαζί τους να οικοδομήσουμε και να ενισχύσουμε μια προσπάθεια κοινής δράσης η οποία αναπτύσσεται, ενάντια σε ό,τι βλάπτει τις συντάξεις, σε ό,τι βλάπτει τις προοπτικές του ασφαλιστικού συστήματος.

Υπάρχει και ένας τελευταίος λόγος που πρέπει να αποσυρθεί αυτό το νομοσχέδιο, κυρία Υπουργέ, και είναι ο πιο ουσιαστικός. Ο λόγος είναι ότι υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχει άλλη πολιτική. Μπορεί εσείς να μην συμφωνείτε αλλά υπάρχει. Εφαρμόστηκε σε πολλές χώρες, εφαρμόστηκαν διάφορες πολιτικές. Δεν είναι δυνατόν να αγνοούμε την διεθνή εμπειρία. Όπου εφαρμόστηκε πολιτική ενοποίησης των ταμείων, έγινε με διάλογο έγινε με αναλογιστικές μελέτες. Δεν είναι λογιστικές οι μελέτες, κύριε Χαλβατζή. Είναι αναλογιστικές.

Δηλαδή πριν αποφασίσουμε τι θα κάνουμε πρέπει να μελετήσουμε την πορεία των εσόδων και των εξόδων ενός Ταμείου και να ξέρουμε, ας πούμε, τι έλλειμμα θα έχει σε δέκα χρόνια, σε είκοσι χρόνια. Αυτό είναι οπωσδήποτε αναγκαίο και οι δικοί σας εκπρόσωποι, όπου υπάρχουν, ζητούν να υπάρχουν αυτές οι μελέτες.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ: Και για πενήντα χρόνια.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Και πενήντα, βεβαίως. Εκτός αν εσείς δεν θέλετε να ξέρετε τι θα γίνει στο μέλλον. Είναι άλλη υπόθεση.

Υπήρξαν μεγάλες μεταβατικές περίοδοι, υπήρξαν χώρες που σχεδίασαν την ενοποίηση των Ταμείων τους σε ορίζοντα δεκαπέντε ετών. Αυτοί δεν ήξεραν τι έκαναν και ξέρετε εσείς; Η τελευταία χώρα ήταν η Αυστρία.

Επομένως, υπάρχει άλλος δρόμος και σε ό,τι αφορά τη διαδικασία και σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο. Εμείς και με την πρωινή εκδήλωση που κάναμε ως Κοινοβουλευτική Ομάδα και με την ομιλία του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς και με άλλες πρωτοβουλίες που θα συνεχίσουμε να παίρνουμε, μαζί με τα συνδικάτα και μαζί με τα κινήματα, θα τεκμηριώνουμε διαρκώς ότι υπάρχουν πόροι για να υπάρξει βιώσιμο σύστημα, για να υπάρξει και βελτίωση τουλάχιστον των κατώτερων συντάξεων και να μπορεί ο νέος κόσμος να νιώθει μια σιγουριά για το μέλλον.

Ευχαριστώ.

3) ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ (19/3/2008)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, δε μπορούμε να μη σημειώσουμε το γεγονός ότι επιτέλους είδαμε και κάποιον άλλο Υπουργό της Κυβέρνησης. Όλες αυτές τις μέρες, παρά την αντίθεσή μας στο νομοσχέδιο, νοιώθαμε την ανάγκη να εκφράσουμε τη συμπάθειά μας προς τις κυρίες Πετραλιά και Καλαντζάκου. Μόνοι εδώ ξενυχτούσαμε μαζί τους με άδεια τις περισσότερες μέρες ακόμα και τα έδρανα των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας.

Είναι και αυτό μία ένδειξη σοβαρότητας του νομοσχεδίου που συζητούμε.

Κύριε Υπουργέ, χαιρόμαστε επίσης που σας είδαμε και ελπίζουμε να σας δούμε κάποια στιγμή και στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, διότι κάτι συμβαίνει διεθνώς και μάλλον μας αφορά αυτό που συμβαίνει διεθνώς. Κάτι γίνεται γενικώς, κάποια κρίση υπάρχει, κάποια δεδομένα αλλάζουν, σε κάτι αφορά τον ελληνικό λαό αυτή η υπόθεση.

Θα ήθελα μόνο να σταθώ σε ένα σημείο από αυτά που είπε ο κύριος Υπουργός. Μας δήλωσε ότι το νομοσχέδιο αυτό εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού μας συστήματος.

Εμείς έχουμε διαφορετική άποψη. Εμείς λέμε ότι το νομοσχέδιο αυτό δεν αντιμετωπίζει κανένα από τα σοβαρά υπαρκτά προβλήματα του συστήματος.

Δεύτερον, περικόπτει ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα, γελοιοποιεί τα τέσσερα «δεν» του Πρωθυπουργού. Επιβαρύνει το ΙΚΑ με νέα βάρη, χωρίς να εξασφαλίζει τους αντίστοιχους πόρους. Τέλος, απειλεί το σύστημα να μπει σε μία χαώδη κατάσταση, σε μία χαώδη περίοδο.

Κύριε Υπουργέ, το ερώτημα που θέτουμε σε σας ως Υπουργό της Οικονομίας και των Οικονομικών είναι το εξής: Μέχρι πότε θεωρείτε ότι εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του συστήματος αυτό το νομοσχέδιο;

ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Για πάντα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Υπουργέ, σας θέτω ένα ερώτημα και αν έχετε την καλοσύνη να μου απαντήσετε, εγώ δέχομαι τη διακοπή: Μέχρι πότε εκτιμά η Κυβέρνηση ότι με αυτό το νομοσχέδιο το σύστημα καθίσταται βιώσιμο; Δεν απαντά ο κύριος Υπουργός.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Παρακαλώ ησυχία και χωρίς διακοπές. Γιατί υπάρχει αυτός ο θόρυβος, κύριοι συνάδελφοι;

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, είναι απαράδεκτη η συμπεριφορά του κυρίου Υπουργού.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Υπουργέ, έχουμε το εξής ερώτημα, επειδή είπατε ότι το νομοσχέδιο αυτό καθιστά το σύστημα βιώσιμο. Το ρωτάω για τρίτη φορά και αν μπορείτε να επιβεβαιώσετε το Σώμα, τη Βουλή δηλαδή, μέχρι πότε θεωρείτε, μέχρι πότε εκτιμάτε ότι με αυτό το νομοσχέδιο διασφαλίζετε τη βιωσιμότητα του συστήματος; Δώστε μία ημερομηνία. Το 2010, το 2030;

ΦΑΝΗ ΠΑΛΛΗ-ΠΕΤΡΑΛΙΑ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): ʽΈχω απαντήσει.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, το ερώτημα που θέτω εδώ, μας το έχουν θέσει απλοί εργαζόμενοι, μας το έχουν θέσει και ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, μας το έχουν θέσει εκπρόσωποι φορέων και παρατάξεων και μας λένε, εκτός όλων των άλλων, «τι εκτιμάτε, θα έχουμε και άλλο τέτοιο νομοσχέδιο στο μέλλον»; Γιʼ αυτό θέτουμε αυτό το ερώτημα, πέραν της δικής μας υποκειμενικής εκτίμησης να έχουμε και μία δεσμευτική απάντηση της Κυβέρνησης, την οποία θα επιμείνουμε να την έχουμε, για τα Πρακτικά της Βουλής.

Ένα δεύτερο θέμα στο οποίο θέλω να σταθώ είναι το θέμα το οποίο θα το ονόμαζα δημοσιονομική τρομοκρατία.

Μιλώντας χθες ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας είπε το εξής: «Εάν η Νέα Δημοκρατία δεν προχωρήσει σε αυτήν τη μεταρρύθμιση, η νέα γενιά δε θα πάρει ποτέ σύνταξη. Εάν δεν ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο, οι νέες γενιές δε θα πάρουν ποτέ σύνταξη». Και ο κύριος Υπουργός σήμερα τεκμηρίωσε αυτή την άποψη λέγοντας ότι ο Προϋπολογισμός πλήρωσε τα τελευταία εννέα χρόνια 91 δισεκατομμύρια ευρώ. Σας καλώ να συγκρατήσετε έναν δεύτερο αριθμό εκτός από αυτόν.

Η κυρία Υπουργός μας είπε εδώ, ότι η εισφοροδιαφυγή είναι 6 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο, άρα στα δέκα χρόνια η εισφοροδιαφυγή είναι 50 με 60 δισεκατομμύρια ευρώ.

Άρα, κύριε Υπουργέ, δεν λέτε την αλήθεια. Ο προϋπολογισμός δεν επιδοτεί τις συντάξεις, ο προϋπολογισμός δεν επιδοτεί τα ταμεία, ο προϋπολογισμός επιδοτεί την εισφοροδιαφυγή και μέσω της εισφοροδιαφυγής επιδοτεί το μη μισθολογικό κόστος εργασίας και το κάνετε άναρχα, σπάταλα και αυτό είναι το κόστος το οποίο πληρώνει ο ελληνικός λαός. Κι επειδή η εισφοροδιαφυγή αυξάνει με την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το κόστος για το οποίο μιλάτε είναι το κόστος της απορύθμισης, είναι το κόστος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, είναι το κόστος της δικής σας πολιτικής. Αυτό το κόστος πληρώνει ο ελληνικός λαός. Και ακριβώς γιʼ αυτό το δίλημμα είναι –και αυτό αφορά και το ΠΑΣΟΚ- συμβιβασμός με αυτήν την πολιτική ή ανατροπή της;

4) ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ  ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ (20/3/2008)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα έχω την ευκαιρία μετά να αναφερθώ και σʼ αυτά που είπε η κυρία Υπουργός, αλλά δείχνει δυστυχώς με τι ασχολούμαστε εδώ. Δηλαδή, δημιουργεί το πρόβλημα, έρχεται εδώ, αναιρεί μία διάταξη και ακούμε τα χειροκροτήματα των κυρίων Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Όλο το νομοσχέδιο πρέπει να αναιρεθεί, όλο το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί.

Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο σε ό,τι αφορά την πρόταση που έκανε ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ο κ. Αλαβάνος για να πω ότι πρώτον η πρότασή μας αυτή απευθύνεται όχι μόνο προς τους Βουλευτές αλλά και προς την κοινωνία, απευθύνεται προς τον αγωνιζόμενο λαό και είναι μια διέξοδος δημοκρατική. Χαιρετίζουμε το γεγονός ότι ο κ. Παπουτσής υιοθέτησε την πρόταση αυτή και ελπίζουμε και η Κυβέρνηση με περίσκεψη να την αντιμετωπίσει!

Θέλουμε να πούμε ότι η πρόταση αυτή, για δημοψήφισμα δηλαδή, είναι μια πρόταση θεσμικά θεμελιωμένη με βάση τον Κανονισμό της Βουλής και το ελληνικό Σύνταγμα.

Δεύτερον, είναι μία πρόταση η οποία έχει βαθύτατη δημοκρατική λογική. Είναι μία πρόταση που ενισχύει την αντιπροσωπευτική δημοκρατία με μία μορφή άμεσης δημοκρατίας!

Τέλος, είναι μία πρόταση με πολιτική λογική. Είναι μία πρόταση που θέλει να πει ότι το κοινωνικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία δεν πρέπει να γίνει και δημοκρατικό πρόβλημα υιοθετώντας αυταρχικές λογικές ή λογικές κοινοβουλευτικού αυταρχισμού!

Το δεύτερο που ήθελα να σημειώσω είναι το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με την Τράπεζα της Ελλάδας και θέλω να αναφερθώ στο θέμα αυτό, κύριε Πρόεδρε, διότι ήδη από την πρώτη μέρα ρώτησα την κυρία Υπουργό αν έχει υπόψη της το θέμα και αν εκτιμά ότι υπάρχει πρόβλημα ή όχι και μου είπε ότι δεν τίθεται θέμα.

ΦΑΝΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ-ΠΑΛΛΗ (Υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Και το επανέλαβα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κυρία Υπουργέ, επιτρέψτε μου μία παρατήρηση, τώρα που έχουμε και την επιστολή του κ. Τρισέ. Προσωπικά θλίβομαι διαβάζοντας αυτή την επιστολή…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Και μία φράση, κύριε Πρόεδρε.

Πρώτον, αυτός που έδωσε το δικαίωμα, κυρία Υπουργέ, στον κ. Τρισέ να συμπεριφέρεται ως αρχηγός και ως προϊστάμενος είναι εκείνες οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας. Δημιουργείται, όμως, πρόβλημα στο οποίο θα αναφερθώ στη συνέχεια αναλυτικά.

---------------------------

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω το εξής. θα θέλαμε τη γραπτή γνωμάτευση των νομικών υπηρεσιών του Υπουργείου, κύριε Υπουργέ. Να κατατεθεί στη Βουλή η γραπτή γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας.

Δεύτερον,…

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Δεν υπάρχει γνωμοδότηση. Σκέψεις είναι καταγεγραμμένες.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Μισό λεπτό.

Κύριε Πρόεδρε, θέλω να διαβάσω την τελευταία παράγραφο…

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κύριε Δραγασάκη, όλο αυτό είναι εκτός Κανονισμού.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ποιο;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Όλη αυτή η διαδικασία.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θέλω να διαβάσω την τελευταία παράγραφο από την επιστολή του κ. Τρισέ, η οποία υπογραμμίζει το εξής, ότι η ελληνική Κυβέρνηση θα πρέπει να διαβουλεύεται με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχετικά με κάθε μελλοντική τροποποίηση καθορισμένων κανόνων που έχουν εφαρμογή στην Τράπεζα της Ελλάδας, σύμφωνα με την απόφαση τάδε, καθώς και διατάξεις του καταστατικού της τελευταίας που αφορούν την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων.

«Πρέπει να διαβουλεύεται». Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον κ. Τρισέ να μας τα λέει αυτά; Ο κ. Τρισέ μας έλειπε; Εσείς που θέλετε την ανεξαρτησία της Τράπεζας, θέλετε μια εξουσία πάνω από τις εκλεγμένες εξουσίες. Αυτό είναι το γενικό θέμα.

Δεύτερο ερώτημα. Κάνατε τέτοια διαβούλευση με την Κεντρική Τράπεζα πριν καταρτίσετε το νομοσχέδιο; Δεν κάνατε διαβούλευση.

Τρίτο ερώτημα. Μας λέει ο κύριος Υπουργός: «Θα στείλουμε επιστολή και θα λέμε αυτά». Και αν η Ευρωπαϊκή Τράπεζα δε δεχτεί αυτά τα οποία θα του προτείνετε, τι θα γίνει μετά;

Κύριε Πρόεδρε, αυτό αφορά το Ταμείο της Τράπεζας της Ελλάδας. Κάθε ταμείο έχει τη δική του ιδιομορφία. Και η Δ.Ε.Η. και οι υπάλληλοι. Η Κυβέρνηση, λοιπόν, αγνόησε και οδηγεί εκτός όλων των άλλων σε μια χαώδη κατάσταση όλο το σύστημα, όπως βλέπουμε και από το παράδειγμα που αφορά την Τράπεζα της Ελλάδος.

------------------------------

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, θα αναφερθώ σε ορισμένα ειδικά θέματα κατά κάποιον τρόπο λέγοντας όμως σε εισαγωγικά το εξής: Ένα από τα προβλήματα του ασφαλιστικού μας συστήματος από παλιά είναι η μεγάλη του αποσπασματικότητα. Το σύστημά μας αναπτύχθηκε διαχρονικά πολλές φορές με κριτήρια αποσπασματικά, μερικές φορές με κριτήρια πελατειακά ακόμα και κομματικά, με αποτέλεσμα να έχουν διαμορφωθεί πάρα πολλές ειδικές καταστάσεις. Εάν λοιπόν κάποιος δε γνωρίζει αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε κλάδου, επιτρέψτε μου την έκφραση, μπορεί να λέει «ανοησίες». Εάν κάποιος αγνοήσει αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προσπαθήσει να κάνει παρεμβάσεις, υπάρχει κίνδυνος να κάνει ζημιά, να κάνει βλάβη. Είναι όπως ένας γιατρός που προσπαθεί να θεραπεύσει έναν άρρωστο, χωρίς να ξέρει το ιστορικό του αρρώστου. Μπορεί να τον σκοτώσει.

Παραδείγματος χάρη, για να είμαι συγκεκριμένος, ακούει ο κόσμος για τη ΔΕΗ. Δεν ξέρει ο πολύς ο κόσμος την ιδιαιτερότητα που έχει ο χώρος αυτός, ότι δηλαδή στη ΔΕΗ δεν υπήρχε ταμείο ασφαλιστικό, ότι οι εισφορές των εργαζομένων στη ΔΕΗ χρηματοδοτούσαν τις επενδύσεις, την ανάπτυξη της επιχείρησης της ΔΕΗ και ακριβώς γιʼ αυτόν το λόγο κι εμείς στηρίξαμε κάποια ρύθμιση, εάν και δεν συμφωνούσαμε πλήρως, για να υπάρξει ένα ταμείο στο χώρο της ΔΕΗ.

Αντί λοιπόν τώρα να έλθει η Κυβέρνηση και να διευρύνει αυτό το ταμείο, ενδεχομένως να το κάνει ένα ταμείο για τον κλάδο ενέργειας συνολικά, έρχεται -αγνοώντας τις ιδιαιτερότητες - να το εντάξει ισοπεδωτικά δημιουργώντας τεράστια ερωτήματα και προβλήματα.

Άλλο παράδειγμα: Έχουμε εδώ όλοι μας πάρα πολλά υπομνήματα, αλλά περιορίζομαι σε ένα πρόσφατο από την Ένωση Ελλήνων Χημικών. Κύριε Υπουργέ, προφανώς το πήρατε κι εσείς ή οι σύμβουλοί σας. Λέει το υπόμνημα, λένε οι Έλληνες χημικοί: «Με βάση το σχέδιο νόμου πληροφορούμεθα ότι εντάσσεται το ταμείο μας στο τάδε ταμείο. Ερώτημα: Έχετε λάβει υπόψη σας ότι εμείς έχουμε ασφαλισμένους επικουρικής ασφάλισης ιδιωτικού τομέα, αλλά έχουμε και ελεύθερους επαγγελματίες, έχουμε και δημόσιους υπαλλήλους; Τι πρόβλημα θα υπάρξει και τι προβλήματα θα δημιουργηθούν εάν κανείς δεν πάρει υπόψη του αυτή την ιδιαιτερότητα;»

Τρίτο παράδειγμα όσον αφορά τους εργαζόμενοι τοπικής αυτοδιοίκησης: Εκεί υπάρχουν δύο ταμεία, υπάρχει μία εισφορά 4% και λέτε, παίρνω αυτά τα δύο ταμεία και τα βάζω στο ΤΕΑΔΥ, όπου υπάρχουν δύο εισφορές, μία εισφορά 3% και μία εισφορά 4%. Δηλαδή στην πρώτη περίπτωση η εισφορά είναι 4% και στη δεύτερη περίπτωση αθροιστικά είναι 7% για επικουρικό και εφάπαξ.

Ρωτούν οι άνθρωποι, τι σημαίνει αυτό; Θα πάει και του δικού μας ταμείου η εισφορά στο 7%; Εάν δεν πάει στο 7%, δε θα δημιουργηθούν ελλείμματα; Μήπως επομένως η πρόθεση είναι να μειωθούν οι παροχές; Ποιος από εσάς, ποιος από εμάς μπορεί να πει ότι δεν είναι εύλογα αυτά τα ερωτήματα και δεν θα έπρεπε να απαντηθούν τεκμηριωμένα και όχι με ευχές πριν από την όποια προσπάθεια ενοποίησης;

Άλλο παράδειγμα είναι οι συνεταιριστικοί οργανισμοί. Εδώ παρακαλώ την προσοχή σας για να δείτε τι ακριβώς συμβαίνει.

Οι εργαζόμενοι στις συνεταιριστικές οργανώσεις είναι σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση. Πολλοί δεν παίρνουν ούτε τους μισθούς, ούτε τα δεδουλευμένα. Πολλοί κινδυνεύουν να απολυθούν και, αν απολυθούν, δε δικαιούνται σύνταξη. Περί αυτού πρόκειται. Έκανε μία νύξη και η κυρία Υπουργός πριν.

Ακριβώς γιʼ αυτό υπάρχει μία ειδική αντιμετώπιση. Στην αρχική ρύθμιση του άρθρου 243 (παράγραφος 9) αναφέρεται το όριο του 2010 και όχι του 2013, όπως θα έπρεπε να ισχύει. Με τις διευκρινίσεις που μας έδωσε η κυρία Υπουργός την πρώτη μέρα, σε αυτή τη ρύθμιση βάζει και το Ταμείο των εργαζομένων στην Εθνική Ασφαλιστική. Δεύτερη φάση.

Τρίτη φάση. Με την ομιλία της η κυρία Υπουργός λέει για τους εργαζόμενους στους συνεταιριστικούς οργανισμούς ότι αντί για την 31.12.2009 παρατείνεται μέχρι 31.12.2010. Κάνει μία παραχώρηση για τους εργαζόμενους στους συνεταιριστικούς οργανισμούς, όχι για την Εθνική Ασφαλιστική. Σε κάθε περίπτωση δεν υλοποιεί το αίτημα για το 2013. Θέλω να πω εδώ ότι η αποσπασματικότητα αυξάνεται και με τρόπο παράλογο.

Και τελειώνω με το θέμα της Τράπεζας της Ελλάδος. Ακούσαμε τον κ. Αλογοσκούφη το μεσημέρι. Μας είπε κάποια πράγματα. Διαβουλευτήκαμε με έγκριτους νομικούς. Η δική μας διαπίστωση είναι ότι το πρόβλημα παραμένει και το πρόβλημα θα εμφανιστεί στο μέλλον.

Τα ενδεχόμενα που διαγράφονται, είναι τα εξής:

Πρώτον, υπάρχει το ενδεχόμενο να επιμείνει η Κυβέρνηση να γίνει η ενοποίηση, αλλά η Τράπεζα της Ελλάδος να μην μπορεί να δίνει -και θα έπρεπε να δίνει- στο Ταμείο των εργαζομένων. Το αποτέλεσμα θα είναι να επιβαρυνθεί το Ι.Κ.Α. με τεράστια ποσά.

Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι να περάσει το νομοσχέδιο, εάν δεν το αποσύρει τελικώς, και να μας φέρει μία τροπολογία με την οποία να κάνει την εξαίρεση στο μέλλον.

Το τρίτο ενδεχόμενο είναι να μην κάνει τίποτε από όλα αυτά και να έχουμε τον κ. Τρισέ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εγκαλούν την Ελλάδα και να οδηγούμαστε σε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα.

Καταθέτω στα Πρακτικά το δελτίο τύπου που έβγαλαν οι υπάλληλοι της Τράπεζας της Ελλάδος, ώστε, έστω και τώρα, η κυρία Υπουργός να αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται, διότι από αυτά που μας είπε εδώ, εμείς πειστήκαμε ότι τουλάχιστον η Υπουργός δε γνωρίζει το πρόβλημα. Έστω και αυτή τη στιγμή πρέπει να αντιμετωπιστεί, ούτως ώστε να μην παραμένει πρόβλημα και στο μέλλον.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Ιωάννης Δραγασάκης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

Βεβαίως αυτά τα λέμε έχοντας κατά νου και τη δική μας προσπάθεια η οποία θα συνεχιστεί -θα επανέλθουμε και αργότερα- γιατί αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί και εάν δεν αποσυρθεί, εμείς θα ζητήσουμε να γίνει αυτό με δημοψήφισμα.

Ευχαριστώ.

----------------------------

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζητώ το λόγο.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Έστω και αν με καταγγείλετε ότι παραβιάζω τον Κανονισμό, δεν θα συνεχιστεί αυτή η συζήτηση. Να καταγγείλετε τον Πρόεδρο, κύριε Δραγασάκη.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Επανειλημμένα συμβαίνει αυτό.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Δε θα μιλήσουν οι Βουλευτές, κύριε Δραγασάκη.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Είναι η τρίτη φορά.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Όχι, κύριε Δραγασάκη.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Σκόπιμα το κάνετε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Με συγχωρείτε πάρα πολύ. Πριν λίγο κατέβηκε από το Βήμα ο Αρχηγός σας. Μιλήσατε πριν.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θέλετε δικομματισμό.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Σας παρακαλώ, θα έρθει η σειρά σας.

Κύριε Σκουλάκη, έχετε το λόγο.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζητώ το λόγο.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Όχι, κύριε Δραγασάκη.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ζητώ το λόγο έστω μετά τον κ. Σκουλάκη. Δε δικαιούμαι εγώ το λόγο;

-------------------------------

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θέλω το λόγο, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Αναφέρθηκε ο κ. Σκουλάκης στον κ. Παναγιωτόπουλο. Δεν το ακούσατε αυτό; Σας παρακαλώ πάρα πολύ!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Μου δίνει το δικαίωμα ο Κανονισμός να μιλήσω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Παναγιωτόπουλε, έχετε το λόγο.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Δε με ακούτε;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Σας παρακαλώ πάρα πολύ. Προχωρήστε κύριε Παναγιωτόπουλε.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θα με ακούσετε;

(Θόρυβος – διαμαρτυρίες από τις πτέρυγες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θα με ακούσετε επιτέλους, κύριε Πρόεδρε;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Αν έχετε σκοπό να διαταράσσετε την ηρεμία της Αιθούσης κάνετε πολύ μεγάλο λάθος. Κύριε Δραγασάκη, έχετε καταστεί μόνιμος διακοψίας. Σας παρακαλώ πάρα πολύ! Βεβαίως! Μονίμως όρθιος!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Έχω το δικαίωμα να μιλήσω κύριε Πρόεδρε…

------------------------------

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, πρώτον, το αν ήταν προσωπικό ή όχι το θέμα, ας το κρίνουν οι Βουλευτές που είναι εδώ και όσοι βλέπουν τι γίνεται στην Αίθουσα.

Δεύτερον, έχουν μιλήσει ο κ. Παναγιωτόπουλος και ο κ. Παπουτσής επανειλημμένα και δικαίωμά τους. Το πρόβλημα είναι γιατί να μην μιλήσουμε κι εμείς! Ο κ. Σιούφας πριν μου είπε: «Θα μιλήσεις μετά». Έρχεστε εσείς και σαν να άλλαξε η Κυβέρνηση! Δεν ξέρατε τίποτα!

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Προέκυψε προσωπικό, κύριε Δραγασάκη!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Τρίτον, δεν ακούγατε τι λέγαμε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Προέκυψε προσωπικό. Τι να κάνω!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Και δεν είχατε την ψυχραιμία –ούτε εσείς ούτε ο κ. Παναγιωτόπουλος- να με ακούσετε τι έχω να πω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Μιλήστε ελεύθερα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Επειδή η συζήτηση πάει να εκφυλιστεί, είναι προφανές ότι διαφωνούμε. Τουλάχιστον σʼ αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε σʼ αυτή την Αίθουσα, ότι διαφωνούμε, ότι έχουμε ένα νομοσχέδιο που εμείς ζητούμε να αποσυρθεί και η Κυβέρνηση το θεωρεί ένα πολύ καλό νομοσχέδιο.

Το ερώτημα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Έχουμε κάποια διέξοδο να δώσουμε σε ένα πρόβλημα που απασχολεί την κοινωνία; Εμάς ο κόσμος αυτό το ερώτημα μάς θέτει και λέει ότι σωστά ζητάμε να αποσυρθεί και τι θα γίνει αν η Κυβέρνηση δε δεχθεί να το αποσύρει.

Το ερώτημα, κύριε Πρόεδρε, είναι το εξής: Μας δίνει διεξόδους το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής; Η δημοκρατία είναι σε αδιέξοδο σʼ αυτή την περίπτωση ή έχουμε κάποιες διεξόδους που μπορούμε να αξιοποιήσουμε;

Ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έδωσε δύο διεξόδους. Η μία διέξοδος είναι αυτή που δίνει το άρθρο 44 του Συντάγματος, το οποίο λέει ότι μπορεί...

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ: Τι είναι αυτά;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Σας παρακαλώ πάρα πολύ! Σας παρακαλώ επιτέλους!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ: Λαοκρατία έχουμε;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε συνάδελφε της Νέας Δημοκρατίας, ήρθε ένας Βουλευτής και μιλά επί της ουσίας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε λαοκράτη, το Σύνταγμα...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Το Σύνταγμα, λοιπόν –που ο κύριος συνάδελφος δεν γνωρίζει- προβλέπει στο άρθρο 44 ότι μία κυβέρνηση –και σας καλώ, κύριε συνάδελφε, να μελετήσετε το Σύνταγμα, στο οποίο έχετε ορκιστεί- μπορεί να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο. Αν όμως το νομοσχέδιο αυτό αφορά τέτοιο θέμα και η κοινωνία αντιδρά τόσο πολύ, μπορούν εκατόν είκοσι Βουλευτές να ζητήσουν να γίνει δημοψήφισμα γιʼ αυτό το νομοσχέδιο.

Αν δεν το γνωρίζουν οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, ας το μάθουν. Αυτή είναι μια δημοκρατική δυνατότητα, θεσμική δυνατότητα.

Η δεύτερη δυνατότητα που μας δίνει το Σύνταγμα, όχι σε εμάς, τη δίνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είναι το δικαίωμα της αναπομπής.

Η Κυβέρνηση και πάλι έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όμως, αφουγκραζόμενος την κοινωνία, μπορεί να εκτιμήσει ότι το νομοσχέδιο αυτό προκαλεί μεγάλη αναστάτωση, μεγάλες αντιδράσεις και γιʼ αυτό το λόγο μπορεί να ζητήσει, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας που δε γνωρίζετε το Σύνταγμα, την αναπομπή του νομοσχεδίου.

Ο κ. Αλαβάνος, λοιπόν, πριν –για όσους δεν κατάλαβαν- έθεσε ένα δίλημμα προς την Κυβέρνηση: Θέλετε δημοψήφισμα ή θέλετε να υποχρεώσετε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να κάνει αναπομπή του νομοσχεδίου; Το καταλάβατε το πολιτικό δίλημμα; Σας απασχολεί αυτό το δίλημμα;

----------------------------

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, εμείς υποφέραμε απόψε με τα διαδικαστικά σας εδώ. Πέντε φορές μίλησε ο κ. Παναγιωτόπουλος, πέντε ο κ. Παπουτσής και εγώ έπρεπε να ανέβω στα κεραμίδια, για να μπορέσω να μιλήσω τρία λεπτά.

Αυτές οι αντιπαραθέσεις έχουν κουράσει τον κόσμο. Εμείς είμαστε εδώ για να σας αλλάξουμε τα φώτα με βάση το Σύνταγμα, με βάση τους κανόνες και με βάση τη δυναμική της κοινωνίας με την οποία είστε αντιμέτωποι.

Επί του συγκεκριμένου: Εμείς σεβόμαστε το δικαίωμα κάθε Βουλευτή να θέλει να καταθέσει τροπολογία και να συζητηθεί η τροπολογία. Και εκφράσαμε από χθες, κύριε Πρόεδρε, τις επιφυλάξεις μας για τις διαδικασίες εξπρές. Μπορούσαν να ήταν πιο χαλαρές οι διαδικασίες. Όχι σε θέματα ωρών, λεπτών, ημερών. Εμείς ως κόμμα –γιʼ αυτό και δεν παρεμβήκαμε πριν- έχουμε πει από την αρχή ότι αυτό το νομοσχέδιο για εμάς δε βελτιώνεται. Πρέπει να αποσυρθεί. Γιʼ αυτό και δεν καταθέσαμε τροπολογίες, γιʼ αυτό και δε θα συμμετείχαμε σε καμία συζήτηση για τροπολογίες. Αλλά το δικαίωμα του Βουλευτή για τροπολογία πρέπει να το σεβόμαστε, ανεξάρτητα από την ιδιαίτερη άποψή μας.

Σε ό,τι αφορά την ουσία του θέματος: Εμείς, αναπτύξαμε εδώ με τον εισηγητή μας τον κ. Λαφαζάνη, με τους υπόλοιπους Βουλευτές, εκατό λόγους για τους οποίους διαφωνούμε με το σχέδιο νόμου και άλλον έναν, τον εκατοστό πρώτο λόγο. Ο εκατοστός πρώτος λόγος είναι ότι έχουμε εναλλακτική άποψη. Έχουμε εναλλακτική πρόταση και φιλοδοξούμε αυτό το Κοινοβούλιο να ζήσει κάποτε μία στιγμή διαφορετική. Φιλοδοξούμε τα ίδια τα συνδικάτα, τα ίδια τα κοινωνικά κινήματα να ετοιμάσουν πρόταση νόμου. Να υποβληθεί σε όλους μας, να τη συζητήσουμε εδώ και θα εργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Το δεύτερο και τελειώνω. Μας απασχόλησε αυτό το νομοσχέδιο και το αντιμετωπίσαμε με προσοχή και με ενδιαφέρον. Θα έχετε αντιληφθεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και με την ομιλία του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας του Αλέκου του Αλαβάνου και με τις τοποθετήσεις όλων μας, ότι μας απασχολεί και αγωνιούμε και για την επόμενη μέρα αυτού του νομοσχεδίου.

Και θα ήθελα να τελειώσω συνοψίζοντας τις τρεις εκδοχές που εμείς βλέπουμε να υπάρχουν.

Πριν τις εκδοχές όμως, επειδή η κυρία Υπουργός υποσχέθηκε ότι θα φέρει νομοσχέδιο για τους αγρότες, θα θέλαμε να μας πείτε κυρία Υπουργέ πότε το βλέπετε; Είμαστε επίμονοι με τους χρόνους, είμαστε κόμμα οργανωμένο, προσπαθούμε να έχουμε χρονοδιάγραμμα σε ό,τι κάνουμε, θέλουμε να σκεφτόμαστε το μέλλον. Πέστε μας πότε θα έρθει.

Δεύτερο αίτημα. Μαζί με τους αγρότες βάλτε και τους καλλιτέχνες. Δεν υπάρχει ασφαλιστικό σύστημα για τους καλλιτέχνες. Αφού θα κάνετε κάτι, κάντε το και για τους καλλιτέχνες.

Και έρχομαι στις τρεις εκδοχές που υπάρχουν κατά την άποψή μας και τελειώνω. Πρώτον, να αποσύρει η κυβέρνηση το νομοσχέδιο, λαμβάνοντας υπ όψιν το κλίμα που δημιουργήθηκε στην κοινωνία, τις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν.

Δεύτερη εναλλακτική δυνατότητα είναι να δεχθείτε την πρόταση για δημοψήφισμα. Είναι η δημοκρατική διέξοδος, είναι η θεσμική διέξοδος. Όποιος απορρίπτει θεσμική διέξοδο, πρέπει να τοποθετηθεί και στο ερώτημα: Έξω από τους θεσμούς τι; Δεν επεκτείνομαι.

Η τρίτη δυνατότητα που υπάρχει -δυστυχώς φεύγει πια έξω από τη Βουλή- αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Εμείς δε θέλουμε να παρέμβουμε στο θέμα αυτό. Θεωρούμε, όμως, ότι ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει μιλήσει κατά της φτώχειας θα έχει πρόβλημα να υπογράψει ένα νομοσχέδιο, ένα νόμο που έχει το άρθρο 148. Πιστεύουμε ότι ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει μιλήσει υπέρ των κοινωνικών κινητοποιήσεων θα έχει πρόβλημα να υπογράψει ένα νόμο που έχει απέναντί του τη κοινωνία. Μη δημιουργήσετε πρόβλημα και δίλημμα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό είναι το αίτημά μας. Ευχαριστώ.