ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήδη χθες το απόγευμα μέσα σʼ αυτό το μαραθώνιο, έκανα μία πρωτολογία σχετικά μʼ αυτό το σχέδιο νόμου επί της αρχής. Όμως, θα ήθελα να πω δυο λόγια.

Κατʼ αρχήν, ήθελα να τονίσω και εγώ ότι την ώρα που το ποτάμι των απεργών και της νεολαίας διαδήλωνε και περικύκλωνε αυτή τη Βουλή, η Κυβέρνηση επέμενε με ανάλγητο τρόπο να ψηφίσει επί της αρχής αυτό το σχέδιο νόμου. Και σήμερα, επιμένει να συζητά τα επιμέρους άρθρα, χωρίς να απαντά σε όλα τα ζητήματα, που με μεγάλη επιμονή και ανάλυση τοποθετούν και οι δικοί μας Βουλευτές, οι Βουλευτές του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και όλοι οι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης.

Όμως, θέλω να τονίσω ότι έχουν υπάρξει και πολύ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις με διαφοροποιήσεις και προτάσεις και από τη μεριά των συναδέλφων της Συμπολίτευσης. Ούτε πάνω σʼ αυτά έχει υπάρξει η παραμικρή απάντηση.

Είναι αλήθεια ότι η αντίθεση του λαού εκδηλώνεται όσο πάει και περισσότερο. Και σήμερα, μετά μάλιστα και τη μεγαλειώδη χθεσινή απεργία, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η αντίθεση είναι πλήρης.

Έτσι, η πρόταση του Προέδρου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να γίνει ένα δημοψήφισμα, πιστεύουμε ότι ανακουφίζει το κοινό αίσθημα και δίνει ελπίδες στο λαϊκό κίνημα ότι αυτό το σχέδιο νόμου δεν πρόκειται να εφαρμοστεί στην πράξη. Και χαίρομαι και για την κατʼ αρχήν τοποθέτηση και του κυρίου Παπουτσή.

Είναι τρομερό το έλλειμμα δημοκρατίας με το οποίο συζητείται αυτό το σχέδιο νόμου. Και δεν αναφέρομαι στο Προεδρείο της Βουλής και σε όλους τους εργαζόμενους εδώ της Βουλής που πραγματικά αυτές τις μέρες με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθούν και προσπαθούν να συμβάλουν στις μεταμεσονύχτιες συνεδριάσεις. Εννοώ ότι δεν είναι δυνατόν ένα τέτοιο σχέδιο νόμου να περνάει μέσα σε τέσσερις μέρες, τη στιγμή που σε άλλες χώρες ένα τέτοιο σχέδιο νόμου συζητιέται επί μήνες και επί χρόνια. Έχουν αναφερθεί ξανά τα παραδείγματα της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας.

Η διαδικασία που ακολουθείται εδώ μέσα, δυστυχώς, πρέπει να πούμε ότι υποτιμά πλήρως τον κοινωνικό διάλογο, ο οποίος δεν έγινε επί της ουσίας, γιατί δεν κάνατε προτάσεις και όχι γιατί δεν ήθελε ο κόσμος να απαντήσει και να κάνει τις αντιπροτάσεις του. Δεν έγινε επί της ουσίας, επειδή η Κυβέρνηση απέφυγε να δώσει εγκαίρως τις προτάσεις της και επιπλέον, γιατί υποτιμάτε, όπως είπα και προηγουμένως, το σύνολο των διαδικασιών και το σύνολο των Βουλευτών –Αντιπολίτευσης και Συμπολίτευσης- αυτού εδώ του Κοινοβουλίου.

Θέλω να πω ότι, επειδή στα πρώτα άρθρα και σε αυτήν την πρώτη ενότητα που συζητούμε εδώ, πρόκειται να ψηφιστεί η ενοποίηση πάνω από 130 ασφαλιστικών Ταμείων, τέτοιες ενοποιήσεις εις το μέλλον θα μπορούσαν και μπορούν να γίνουν. Όμως, υπάρχουν βασικές προϋποθέσεις τις οποίες η Κυβέρνηση και αυτό το νομοσχέδιο δεν καλύπτει.

Αυτές οι προϋποθέσεις έχουν να κάνουν, πρώτα και κύρια, με μελέτες επιστημονικές και με μελέτες αναλογιστικές, οι οποίες να εξασφαλίζουν το μέλλον και τη βιωσιμότητα τέτοιων συνενώσεων. Πρέπει να εξασφαλίζεται ότι δεν θα υπάρχουν χρέη και, τέλος και σημαντικότατο, πρέπει να εξασφαλίζεται ότι θα υπάρχει η σύμφωνη γνώμη των Ταμείων τα οποία έρχονται να συγχωνευθούν. Εδώ, όπως βλέπετε, έχουμε πλήρη αντίθεση των Ταμείων αυτών. Άρα, το δημοκρατικό έλλειμμα είναι πλήρες.

Τέλος, θέλω άλλη μια φορά να τονίσω πως οι ενώσεις των επιστημόνων, των δικηγόρων, των γιατρών, των φαρμακοποιών, των μηχανικών έχουν δηλώσει -παρά το γεγονός ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό εκφράζονται από διοικήσεις οι οποίες συμφωνούν και είναι δίπλα στην Κυβέρνηση σε πάρα πολλά άλλα ζητήματα- ότι διαφωνούν με τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η ενοποίηση των ενώσεών τους και ενώσεών μας να πω, μια και η ίδια είμαι μηχανικός.

Χθες στην πρωτολογία μου κατέθεσα εδώ στη Βουλή τη γνωμοδότηση του καθηγητή Νομικής κυρίου Μανιτάκη, ο οποίος σε μια πολυσέλιδη γνωμοδότησή του λέει ότι αυτό το νομοσχέδιο με τον τρόπο που κάνει την ενοποίηση των Ταμείων των επιστημόνων έρχεται εναντίον βασικής αρχής, που έχει να κάνει με το αυτοδιοικούμενο των ταμείων.

(Θόρυβος στην Αίθουσα)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Κύριε Δούκα, επιτρέψτε στους πληβείους να συνεχίσουν τη συζήτηση! Σας παρακαλώ, καθίστε!

ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Θα το προσβάλουμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και θα εκπέσει και αυτό το νομοσχέδιο και σε αυτό το θέμα.

Γενικότερα, κυρία Υπουργέ και κύριοι συνάδελφοι, είναι ένα νομοσχέδιο που στα μάτια του κόσμου είναι ουσιαστικά ένα κουρελόχαρτο.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.)

ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τελειώνει σε λίγα λεπτά η συζήτηση πάνω στη δεύτερη ενότητα των άρθρων αυτού του αντιασφαλιστικού ουσιαστικά νομοσχεδίου και ήθελα και εγώ να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις πάνω σε αυτά τα άρθρα τα οποία έχουν να κάνουν κυρίως με θέματα μητρότητας και με τη συνταξιοδότηση των γυναικών. Δυστυχώς, μετά από τη συζήτηση των πρώτων άρθρων, όπου εκεί πάρα πολλοί συνάδελφοι κυρίως της Αντιπολίτευσης αποδείξαμε ότι πρόκειται για άρθρα τα οποία μείωναν ουσιαστικά τις συντάξεις των εργαζόμενων, σε αυτήν την ενότητα δυστυχώς αποδεικνύεται ότι έχουμε αύξηση των ορίων ηλικίας, ιδιαίτερα για τις γυναίκες.

Θέλω να σημειώσω ορισμένα βασικά θέματα, πρώτα από όλα, ότι μια γυναίκα η οποία είχε ανήλικα παιδιά ή παιδιά με ειδικές ανάγκες μπορούσε προηγουμένως να συνταξιοδοτηθεί στα πενήντα. Τώρα αυξάνει το όριο στα πενήντα πέντε.

Αυτό που πρέπει ιδιαιτέρως να δούμε είναι ότι αν αυτή τη στιγμή είναι πενήντα και στα πενήντα πέντε θα μπορούσε να συνταξιοδοτηθεί, ενδεχομένως το παιδί να μην είναι πια ανήλικο σε εκείνη την ηλικία της γυναίκας. Οπότε θα έχουμε νέες ρυθμίσεις που θα είναι αναγκαίες και καινούργια χρόνια που θα αυξηθούν προκειμένου να συνταξιοδοτηθεί.

Ένα άλλο θέμα που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι το νομοσχέδιο αναγνωρίζει μεν πλασματικό χρόνο για τη συνταξιοδότηση μητέρας με ένα, δυο ή τρία παιδιά, όμως, προκειμένου να αναγνωριστεί αυτός ο χρόνος, πρέπει ήδη να έχει κλείσει η τριακονταπενταετία αυτής της εργαζόμενης μητέρας. Ένα επιπλέον σημείο είναι ότι μέσα σʼ αυτό το νομοσχέδιο για γυναίκες που γέννησαν πριν το 2000, καταργείται ουσιαστικά η πρόωρη συνταξιοδότηση. Όλα αυτά δείχνουν ότι μειώνονται τα δικαιώματα που προηγουμένως με κάποιον τρόπο ενίσχυαν τη μητρότητα. Αυτό συμβαίνει σε μια στιγμή που στην Ελλάδα το κοινωνικό κράτος δεν έχει δώσει ορισμένα βασικά στοιχεία για να ενισχύσει η μητρότητα. Συγκεκριμένα δεν έχουν εξασφαλίσει όλους τους απαραίτητους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τα απαραίτητα νηπιαγωγεία, τα απαραίτητα ολοήμερα σχολεία.

Επιπλέον αυτό που θέλω να τονίσω για το οποίο μίλησαν και άλλοι συνάδελφοι, είναι ότι η μητρότητα σήμερα με κανέναν τρόπο δεν ενισχύεται από τη στιγμή που αντιθέτως μία νέα γυναίκα αποτελεί έναν κίνδυνο για έναν εργοδότη ότι μπορεί σύντομα να είναι έγκυος και γιʼ αυτό δεν την προσλαμβάνει. Ή είναι ένα αντικίνητρο προκειμένου σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα να την αναγκάσει να παραιτηθεί από την εργασία της.

Όλα αυτά τα ζητήματα πρέπει να τα πάρουμε υπʼ όψιν μας και να μην επαναλάβει η κυρία Υπουργός και κανένας άλλος από τους συναδέλφους της Πλειοψηφίας, ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο αυξάνει τα όρια ηλικίας για να συνταξιοδοτηθούν οι εργαζόμενες μητέρες, οι εργαζόμενες γυναίκες.