ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ «Σύσταση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής και άλλες διατάξεις»

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ: 9/1/2008

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, επειδή χθες ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, ο κ. Αλογοσκούφης, έκανε μια τοποθέτηση στην Αίθουσα αυτή για το θέμα του πληθωρισμού και των μισθών και επειδή στην ουσία προανήγγειλε μια επιθυμία της Κυβέρνησης να υπάρξει μια νέα περίοδος μακράς λιτότητας, θα ήθελα να πω πολύ σύντομα τα εξής.

Πρώτον, η άποψη του κυρίου Υπουργού ότι πρόκειται για μια προσωρινή έξαρση του πληθωρισμού δεν είναι ακριβής. Δυστυχώς αναγνωρίζεται και παγκοσμίως, από πολλούς διεθνείς οργανισμούς, ότι τόσο η άνοδος του κόστους διατροφής, των τροφίμων, όσο και η άνοδος της τιμής του πετρελαίου και άλλων στοιχείων που προσδιορίζουν τον πληθωρισμό και το κόστος ζωής δεν φαίνεται να είναι προσωρινού χαρακτήρα.

Και ακριβώς γιʼ αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εφησυχάσουν, αλλά πρέπει να δουν και άμεσα και μακροπρόθεσμα το πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουμε.

Δεύτερον, οι μισθοί δεν είναι θύτες του πληθωρισμού, δεν είναι υπεύθυνοι του πληθωρισμού οι μισθοί. Οι μισθοί και οι μισθωτοί είναι θύματα του πληθωρισμού και επομένως είναι παράλογο να διατυπώνονται απόψεις ότι πρέπει για να αντιμετωπιστεί ο πληθωρισμός να πληρώσουν οι μισθωτοί. Το αντίθετο πρέπει να γίνει. Πρέπει οι μισθοί και οι συντάξεις, ιδιαίτερα οι χαμηλές, να αναπροσαρμοστούν, για να μπορέσει ο κόσμος να αντιμετωπίσει το κύμα της ακρίβειας.

Τρίτον, η Κυβέρνηση δεν είναι ανεύθυνη, ούτε είναι ουδέτερη. Η Κυβέρνηση μέσω των δημόσιων επιχειρήσεων που ελέγχει και με παράδειγμα πρόσφατο τις αυξήσεις στα τιμολόγια της Δ.Ε.Η., έχει συμβάλει τα μέγιστα στην αύξηση της ακρίβειας. Η τεράστια αναπροσαρμογή των τιμών του ρεύματος θα πλήξει τελικά τους εργαζόμενους.

Ακριβώς γιʼ αυτό προτείνουμε και απαιτούμε:

Πρώτον, αυστηρούς ελέγχους στην κερδοσκοπική άνοδο των τιμών.

Δεύτερον, οργάνωση των αγορών, ιδίως στα αγροτικά προϊόντα. Τρίτον, εξασφάλιση αύξησης των μισθών και των συντάξεων, για να μπορεί ο κόσμος να ανταπεξέλθει, στοιχειωδώς, τουλάχιστον στην ακρίβεια. Και τέταρτον να υπάρξει ειδικός τιμάριθμος για τα φτωχά νοικοκυριά, δεδομένου ότι ο επίσημος τιμάριθμος δεν μετράει την ακρίβεια, την οποία ζει ο κόσμος.

Στο θέμα του Ο.Τ.Ε. που επίσης τίθεται σʼ αυτό το νομοσχέδιο, η ρύθμιση που επιχειρείται έχει το θετικό ότι μας υπενθυμίζει ότι, ναι, υπάρχουν επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, ναι, υπάρχουν επιχειρήσεις εθνικής σημασίας. Αυτό λέγαμε εμείς πάντα, η Κυβέρνηση το ηρνείτο, όπως και οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Όμως η ρύθμιση που προτείνεται, δεν διασφαλίζει τις επιχειρήσεις αυτές. Η μόνη διασφάλιση που μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια των ελεύθερων αγορών που ζούμε, είναι το κράτος να ανακτήσει το 50% του Ο.Τ.Ε., συν μια μετοχή του Ο.Τ.Ε. και άλλων επιχειρήσεων που έχουν αυτό τον χαρακτήρα. Μόνο τότε, ως πλειοψηφούν μέτοχος το κράτος, θα μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις αυτές.

Σε ό,τι αφορά το θέμα της φτώχιας, μια φράση μόνο, κύριε Πρόεδρε και θα ολοκληρώσω. Το θέμα αυτό συζητείται αιώνες. Έχουν ψηφιστεί άπειροι νόμοι για τη φτώχια. Ακόμη και σήμερα στη Νέα Υόρκη και στο Παρίσι, οι φτωχοί κυκλοφορούν στους δρόμους. Εκείνο που προκύπτει, ως συμπέρασμα και εκείνο που θα μπορούσε να γίνει, δεν είναι κάποιοι στοχευμένοι στόχοι, όπως λέει η Κυβέρνηση, αλλά είναι να υπάρξουν κατώτερα κοινωνικά όρια. Να συμφωνήσουμε ως κοινωνία ότι δεν μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ένα ελάχιστο επίπεδο στοιχειώδους διαβίωσης. Ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Ένα ελάχιστο επίπεδο παροχών υγείας, παιδείας, κοινωνικής προστασίας. Αυτό είναι το ζητούμενο. Δυστυχώς η Κυβέρνηση έχει αρνηθεί την πρόταση νόμου που καταθέσαμε για τη θέσπιση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και ακριβώς γιʼ αυτό, ειδικά η ρύθμιση αυτή, θεσμοθετεί ένα πελατειακό εργαλείο και όχι μια άμυνα ενάντια στη φτώχια, έστω και την ακραία της μορφή.