[ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ]

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Το λόγο έχει ο Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέκος Αλαβάνος.

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Παυλόπουλε, μπορείτε να φύγετε και σεις αν θέλετε, να είναι άδεια όλα τα έδρανα. Δεν ξέρω αν θα είναι τόσο ευχάριστα για την Κυβέρνηση αυτά που θα πω.

Για να πω όμως και τον καλό λόγο, κύριε Πρόεδρε, νομίζω ότι οργανώσατε με πολύ καλό τρόπο τη συζήτηση και είναι σημαντικό ότι μιλήσανε σχεδόν όλοι οι Βουλευτές που ήταν εγγεγραμμένοι. Αμέσως, όμως, μπαίνει το ερώτημα: Προς τι; Για ποιο λόγο; Τι έγινε;

Επικοινωνία σημαίνει ότι ανταλλάσσουμε απόψεις, ξέρουμε τις διαφωνίες μας, αναδεικνύονται κάποια κοινά σημεία, γίνεται ένα βήμα μπροστά. Εδώ, έχουμε έναν προϋπολογισμό, που όπως κατατέθηκε σε τόμους, έτσι πάει να ψηφιστεί. Δεν ξέρω ποιος βλέπει έναν αθλητικό αγώνα όταν ξέρει εκ των προτέρων ποιοι θα είναι οι νικητές. Ποιος τον βλέπει; Δεν ξέρω πώς περιμένουμε εμείς από τους πολίτες να ενδιαφερθούν για τη διαδικασία του προϋπολογισμού όταν δεν γίνεται τίποτα, όταν η Κυβέρνηση φοβάται το Κοινοβούλιο, φοβάται την αντιπολίτευση και όταν η Κυβέρνηση φοβάται τη συμπολίτευση. Γιατί ένα Κοινοβούλιο είναι πάντα αριστερά της Κυβέρνησης, με την έννοια ότι από τη φύση του ο Βουλευτής φέρνει προβλήματα, αιτήματα, ζητήματα που έχουν σχέση με παιδεία, με νοσοκομεία, με κοινωνική πρόνοια, κοινωνική προστασία από την περιφέρειά του. Τίποτα.

Κύριε Παυλόπουλε, μεταφέρετε στον κ. Καραμανλή, μεταφέρετε στον κ. Αλογοσκούφη, που απουσιάζουν, ότι εγώ ζητάω 1 ευρώ. Ας λήξει αυτή η συζήτηση λέγοντας ο Πρωθυπουργός ότι δίνουμε 1 ευρώ παραπάνω για την παιδεία, για να μην ευτελιζόμαστε ως Κοινοβούλιο μπροστά στη νεολαία και μπροστά σε ολόκληρο το λαό, για να φανεί ότι γίνεται κάτι εδώ μέσα και για να ανοίξει ο δρόμος να αρχίσουν να αλλάζουν τα πράγματα.

Έχουμε μία Κυβέρνηση φόβου. Είναι μία Κυβέρνηση 112 Βουλευτών συν τους 40 Βουλευτές, τους οποίους σας έδωσε ως πριμ η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Είναι μία Κυβέρνηση μειοψηφίας, είναι μία Κυβέρνηση η οποία έχει έρθει σε αντίθεση με τις προσδοκίες, με τα συμφέροντα και με τις νόμιμες διεκδικήσεις των πολιτών της χώρας μας. Εγώ θέλω να πιστεύω και έχω αυτή την αίσθηση ότι ζούμε ένα τέλος εποχής, ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράγμα μ αυτό τον τρόπο, δηλαδή αυτό το σύστημα του δικομματισμού με τις τεχνητές πλειοψηφίες, που το δώρο από 40 γίνεται 50, με το νέο εκλογικό νόμο και θα γίνει 60, θα γίνει 80 και 100. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Όλοι αισθανόμαστε ότι μέσα στην κοινωνία αναπτύσσεται μία δυναμική, μία διάθεση, μία τέτοια κίνηση που μπορεί να μας οδηγήσει σε αισιόδοξες και θετικές εξελίξεις.

Μιλάμε για τον Προϋπολογισμό. Κύριε Πρωθυπουργέ, επικαλεστήκατε, μαζί με τη Συνταγματική Αναθεώρηση, η οποία ξέρουμε και ξέρατε ότι θα καταψηφιστεί από αυτή τη Βουλή, μαζί με την εθνική ενότητα, την οποία βλέπουμε να οικοδομείτε με τις κάμερες και με τις ρυθμίσεις σας για το ασφαλιστικό και τον Προϋπολογισμό ως λόγο που ήρθαμε, μέσα από πρόωρες εκλογές, σε μία νέα Βουλή, γιατί είπατε ότι είναι εθνική υπόθεση και ότι θα είναι ένας Προϋπολογισμός ανάπτυξης, ευθύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης.

Το ερώτημα είναι το εξής: Εάν είστε Κυβέρνηση τον επόμενο χρόνο και αν θέλετε πάλι να κάνετε Προϋπολογισμό ευθύνης, κοινωνικής αλληλεγγύης και ανάπτυξης, θα έχουμε πάλι εκλογές; Νομίζω ότι μέσα από αυτό το πράγμα, το οποίο είναι ο Προϋπολογισμός της νέας Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, αναδεικνύεται όλη η υποκριτική γλώσσα, όλος ο καιροσκοπισμός και η προσπάθεια να αξιοποιηθεί η ευκαιρία των συσχετισμών και των διαθέσεων στη κοινή γνώμη, μόνο και μόνο για να φτιάξετε αυτή την Κυβέρνηση των 112 συν 40 Βουλευτών και να μας παρουσιάσετε αυτό τον Προϋπολογισμό.

Και βλέποντας αυτόν τον προϋπολογισμό πολλοί συνάδελφοι είπαν αυτό το γνωστό, που είναι και σωστό: Σε ποια χώρα ζει αυτή η Κυβέρνηση; Εγώ θα πω ακόμη κάτι περισσότερο: Σε ποιον πλανήτη ζει η Κυβέρνησή σας, κύριε Πρωθυπουργέ;

Και δεν το λέω μόνο γιατί βλέπουμε μια κυβέρνηση η οποία απουσιάζει, μια κυβέρνηση η οποία είναι από τη χώρα εκείνη που έχασε το μεγαλύτερο ποσοστό των δασών της μέσα στο περασμένο έτος και απουσιάζει από την παγκόσμια σύνοδο για την κλιματική αλλαγή στο Μπαλί και τελευταία ημέρα, καθυστερημένα, μετά από καταγγελίες των μη κυβερνητικών οργανώσεων, φθάνει καταϊδρωμένη μια υποβαθμισμένη αντιπροσωπεία. Δεν το λέω μόνο γι αυτό. Το λέω κυρίως, επειδή μιλάμε για τον προϋπολογισμό, και απευθύνομαι και σε εσάς, κύριε Αλογοσκούφη: Σε ποιον πλανήτη ζείτε και τι πολιτικές εφαρμόζετε; Δεν βλέπετε τι γίνεται; Δεν βλέπετε πως αυτή η οικονομία του άγριου καπιταλισμού, των ανεξέλεγκτων αγορών, της κερδοσκοπίας, των τυχοδιωκτικών funds, των κεφαλαίων χωρίς όρια και χωρίς έλεγχο, οδηγεί σήμερα όλη την παγκόσμια κοινότητα σε μια μεγάλη κρίση; Και πώς άρχισε η κρίση αυτή; Και ποια είναι η βάση αυτής της κρίσης, που βλέπουμε σήμερα αμερικάνικους κολοσσούς, την Morgan Stanley που ήταν βουτηγμένη σε αυτή την κρίση, να αρχίζει να πουλάει τις μετοχές της 10%-10% στους Κινέζους; Πώς άρχισε; Με το γεγονός ότι ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα που είναι η στέγη των φτωχών, των Ισπανόφωνων, των μαύρων στην Αμερική, έρχεται και γίνεται αντικείμενο μιας ακραίας κερδοσκοπίας. Δάνεια από τράπεζες σε πολίτες με μειωμένη πιστοληπτική ικανότητα, με επαχθέστατους όρους, που αγοράζονται από παρατράπεζες, που αγοράζονται και μετατρέπονται σε ομόλογα και τα οποία οδηγούν σε αυτή τη μεγάλη πιστωτική κρίση, στην κρίση στην αγορά ομολόγων, στην κρίση στα χρηματιστήρια αξιών.

Όλη αυτή η φιλοσοφία περνά μέσα από τον προϋπολογισμό σας. Και εμφανιστήκατε εδώ σαν παγώνια, περήφανοι για τον ιδιωτικό τομέα και για τα ξένα κεφάλαια που μας έρχονται από τα Αραβικά Εμιράτα και για τις ιδιωτικοποιήσεις. Όλο αυτό το σύστημα σήμερα καταρρέει.

Τι αναγκάζονται να κάνουν οι μεγάλες δυνάμεις σήμερα της Δύσης που πρωταγωνίστησαν σε αυτό το καπιταλιστικό παραλήρημα; Τι κάνουν; Επιστρατεύουν τα δημόσια μέσα, τα κρατικά μέσα που έχουν. Ποτέ δεν είχαμε τα τελευταία χρόνια τόσο συντονισμένη παρέμβαση κρατικών τραπεζών σε οικουμενικό επίπεδο, του Federal Reserve στην Αμερική, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, της Τράπεζας της Αγγλίας, της Τράπεζας της Ελβετίας, της Τράπεζας του Καναδά, της Γιαπωνέζικης Τράπεζας, προκειμένου να ελέγξουν κάπως την κατάσταση. Ποτέ δεν περίμενε κανείς να δει αυτό που βλέπει σήμερα στο κύριο άρθρο των Financial Times που λέει «Εθνικοποιήστε την Northern Rock», τη μεγάλη εγγλέζικη τράπεζα, που κατέρρευσε κάτω από την κρίση της αγοράς των στεγαστικών δανείων η οποία πήρε παγκόσμιο χαρακτήρα. Έχουμε αποσταθεροποίηση, έλλειψη ισορροπιών. Μιλάνε όλοι για μια θύελλα ενάντια στις φτωχές χώρες και ενάντια στους φτωχούς, που συνδέεται με όλη αυτή την κρίση, συνδέεται με τις τιμές του πετρελαίου, συνδέεται με τις υψηλές τιμές στα είδη διατροφής.

Τι θα περίμενε κανείς από μια κυβέρνηση; Θα περίμενε πρώτον, να είναι ξύπνια και να παρακολουθεί τι έγινε και να μην κοιμάται και να μην είναι δογματική. Τι άλλο θα περίμενε κανείς από μια τέτοια κυβέρνηση; Να σκέφτεται. Νʼ αρχίσει να σκέφτεται, να δει τι γίνεται και να δει πώς μια πορεία ενδεχόμενη προς ύφεση ή προς κρισιακά φαινόμενα της παγκόσμιας οικονομίας δεν θα έλθει ως χείμαρρος, όπως βλέπουμε να έρχεται ήδη με την ακρίβεια ή με το αδιέξοδο της κτηνοτροφίας στην Ελλάδα, στη χώρα μας.

Τι μέσα θα πάρει και ποια είναι τα μέσα που θα πάρει; Ποια είναι τα εργαλεία; Το πρώτο είναι να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις και τους μηχανισμούς του δημοσίου, το δημόσιο τομέα, αυτό που κάνουμε και δεν το μαθαίνετε εσείς, που περηφανεύεστε, που ξεπουλάτε την Εθνική και την Εμπορική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, όταν βγαίνει η FINANCIAL TIMES και λέει: «Πάρτε πίσω, εθνικοποιήστε την NORTHERN ROCK να επιβιώσει». Δεύτερον, να πάρει μέτρα για την ακρίβεια, που έχει πάρει πια τεράστιες διαστάσεις. Τρίτον, να στηρίξει το κοινωνικό κράτος, να αισθανθούν ασφάλεια οι πολίτες, να αισθανθούμε ότι έχουμε Κυβέρνηση, προσέχει, παίρνει τα μέτρα, παρά το γεγονός ότι υπάρχει ένα αρνητικό περιβάλλον. Τέταρτον, να πάρει μέτρα για το φαινόμενο του θερμοκηπίου ειδικά στην Ελλάδα και έκτον να δώσει προοπτικές και δυνατότητες στις νέες γενιές να χτίσουνε μια χώρα που θα έχει μεγαλύτερες αντοχές.

Τίποτα δεν κάνετε από αυτό, κάνετε το αντίθετο, πάτε κόντρα στο ρεύμα, ζείτε την εποχή του ʼ70 και του ʼ80 με τις φιλοσοφίες της Θάτσερ και του Ρέιγκαν. Αυτό κάνετε και το βλέπουμε κατʼ αρχήν στο πρώτο θέμα, στο δημόσιο τομέα. Τα δημόσια εργαλεία τα εγκαταλείπετε όλα. Κάνετε το ίδιο ακριβώς πράγμα το οποίο οδήγησε στην κατάρρευση της αγοράς στεγαστικών δανείων. Περηφανεύεστε, κύριε Αλογοσκούφη, για τα ΣΔΙΤ, για τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Τι είναι τα ΣΔΙΤ; Αντί να φορολογήσετε αυτούς που έχουν, αυτούς που βγάζουν λεφτά, τις τράπεζες που έχουν αύξηση κερδών από 60% μέχρι 400% και να κάνετε επενδύσεις για την υγεία, να κάνετε επενδύσεις για την εκπαίδευση, για ό,τι χρειάζεται σήμερα η κοινωνία, τι λέτε; Τα βάζετε στο πεδίο της κερδοσκοπίας. Μπαίνουν οι μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι κατασκευαστικές εταιρείες και αντί να μιλάμε για το τι σχολείο θα γίνει και πώς θα είναι φτιαγμένο και τι δυνατότητες θα δίνει στους μαθητές, θα μιλάμε για το πόσο είναι η μετοχή της τάδε κατασκευαστικής εταιρείας που ανέλαβε τα σχολεία της Κρήτης και της άλλης κατασκευαστικής εταιρείας που ανέλαβε το νοσοκομείο της Πρέβεζας.

Έχετε μια στάση μηδενισμού απέναντι στη δημόσια περιουσία που έπρεπε να διαχειριστείτε και είστε υπεύθυνοι. Ακόμη και με το αστικό δίκαιο, ακόμη και για την επιτροπεία ενός ανηλίκου ή ενός άλλου προσώπου ή για την αναγκαστική διαχείριση μιας εταιρείας υπάρχουν όροι, περιορισμοί, απαγορεύσεις, δικαστικές αποφάσεις για το πώς θα χειριστούν τα περιουσιακά ζητήματα. Εσείς είστε Κυβέρνηση του ελληνικού λαού. Πώς διαχειρίζεστε τη δημόσια περιουσία;

Κύριε Αλογοσκούφη τι είναι ο Ο.Τ.Ε.; Από πού τον κληρονομήσατε; Από τον παππού σας; Από κανένα θείο στην Αμερική; Ο κ. Χατζηδάκης να μας πει, τι είναι η Ολυμπιακή; Με ποιον τρόπο βγαίνει εδώ πέρα και μας διαφημίζει την πώληση της Ολυμπιακής και μας λέει δήθεν πόσα σχολεία και πόσα νοσοκομεία θα είχαμε, εάν δεν χρηματοδοτούσε ο Προϋπολογισμός την Ολυμπιακή; Ας μας πει ο κ. Χατζηδάκης ή ο κ. Αλογοσκούφης ή ο κ. Πρωθυπουργός πόσα σχολεία θα χτίζαμε και πόσα νοσοκομεία, αν η Ολυμπιακή μπορούσε και έμενε κερδοφόρα όπως ήταν, αν στην Ολυμπιακή δεν διορίζατε τους δικούς σας και εσείς και οι προηγούμενες Κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αν στην Ολυμπιακή δεν γίνονταν κόλπα μέσα σε συνθήκες αδιαφάνειας με την αγορά αεροπλάνων, αν δεν μεταφέρατε τζάμπα με την Ολυμπιακή τόσα χρόνια τον Τύπο, κάνοντας ρουσφέτι στους μεγάλους εκδότες και στη διαπλοκή, αν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πληρώνανε το κόστος των ψηφοφόρων τους οποίους μετακινούσανε κατά χιλιάδες σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αν δεν γίνονταν τζάμπα όλες οι μειώσεις και οι αναταράξεις στα δρομολόγια για να κινηθεί ένας Υπουργός ή για να κινηθεί ο Πρωθυπουργός, που το έχουμε βιώσει, χάναμε το αεροπλάνο ως Ευρωβουλευτές και μας έλεγαν ότι μετά από έξι ώρες θα έρθει, γιατί έπρεπε να πάει ο Υπουργός Εξωτερικών εκεί με την Ολυμπιακή Αεροπορία, χωρίς καμία αποζημίωση. Και όλα αυτά είναι από εκθέσεις που έχουν κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχω κάνει είκοσι τρία χρόνια Ευρωβουλευτής, έχω κάνει περίπου τέσσερις χιλιάδες ώρες πτήσεις, οι περισσότερες είναι με την Ολυμπιακή Αεροπορία. Έχω ζήσει το δράμα των εργαζομένων, έχω ζήσει το πώς ζούσαν ένα σήριαλ διάλυσης της Ολυμπιακής Αεροπορίας κάθε δύο τρία χρόνια.

Και θέλω να τους πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί ίσως ήταν η μεγαλύτερη παρουσία, σύσσωμη δημόσιας επιχείρησης που έχουμε δει σε κινητοποιήσεις όπως αυτή της 12ης Οκτώβρη. Σταματήστε τα αυτά. Αξιοποιείστε τα δημόσια εργαλεία. Μη μας λέτε για τον κ. Μπαρό. Μη μας ξαναπείτε. Μην ξανακούσουμε αυτό το όνομα, το όνομα ενός καταδικασμένου για κλεπταποδοχή και για κατάχρηση χρημάτων που πήγαν σε τράπεζα της Ελβετίας, που αμνηστεύθηκε στο «τσάκα, τσάκα» από τον Πρόεδρο Σιράκ. Είναι τρομερό να μας λέτε ότι αυτός θα κρίνει τι είναι κρατικές ενισχύσεις. Μια Κομισιόν και ένας Επίτροπος ο οποίος κλείνει τα μάτια του στις ενισχύσεις της Ολυμπιακής προς το κράτος, κλείνει τα μάτια του στις αποφάσεις των Ελληνικών Δικαστηρίων που διαπίστωσαν το τεράστιο χρέος που έχει το κράτος και το οποίο εξισορροπεί τις ενισχύσεις στην Ολυμπιακή Αεροπορία!

Πείτε μου, κύριε Αλογοσκούφη ένα ευρώ που να είναι στον Προϋπολογισμό για την Ολυμπιακή. Πείτε μου σε ποιο κωδικό έχετε ένα ευρώ στον Προϋπολογισμό σας για την Ολυμπιακή. Τον κωδικό μόνο. Και αν δεν μιλήσετε εσείς πείτε στον Πρωθυπουργό να μας πει τον κωδικό. Στην πραγματικότητα η Ολυμπιακή έχει χρέη στο Ελευθέριος Βενιζέλος, που την ανάγκασαν να κάνει νέες εγκαταστάσεις, ενώ είχε στο παλιό αεροδρόμιο, στην ΥΠΑ και στο Ι.Κ.Α. Και η Ολυμπιακή αν αφαιρούσε κανείς τα τοκοχρεολύσια, λειτουργικά ήδη έχει γίνει μια κερδοφόρα εταιρεία.

Τι είστε; Είστε κυβέρνηση της ελληνικής περιουσίας, του δημόσιου, του συλλογικού, της αλληλεγγύης; Είστε κυβέρνηση της Aegean; Είστε κυβέρνηση της Ryanair που είδαμε χαριεντισμούς και επιστολές και συναντήσεις με στελέχη της Κυβέρνησής σας; Το ίδιο και με το θέμα του Ο.Τ.Ε. Επικερδείς επιχειρήσεις, επικερδέστατες.

Όταν στην αρχή της δεκαετίας του ʼ90 ήσασταν κυβέρνηση δεν επιτρέψατε στον Ο.Τ.Ε. να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για τη κινητή τηλεφωνία και χρειάστηκε να παρέμβει η Ευρωπαϊκή Ένωση με τους κανόνες του ανταγωνισμού για να γίνει η COSMOTE αυτό που βλέπουμε σήμερα που φέρνει τόσους πόρους. Την ίδια δε λογική έχετε και σήμερα και έχετε την Marfin Investment Bank και τρέχετε με το 20% . Πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται να γίνεται το κράτος μας, το κοινωνικό κράτος κομμάτια και θρύψαλα; Πώς γίνεται να έχουν μπει ιδιωτικές κλινικές και τα ιδιωτικά νοσοκομεία και να έρχεται ο εμίρης του Ντουμπάϊ, να μαζεύει και να βλέπουμε διαφημίσεις ότι το ένα μετά το άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα ανήκει στην Marfin Investment Bank και να μην ξέρουμε για είκοσι μέρες τι είναι ο Ο.Τ.Ε.. Είναι αραβικός; Είναι ελληνικός; Σε ποιόν ανήκει; Και τι είναι ο Ο.Τ.Ε.; Μία μεγάλη δημόσια επιχείρηση δηλαδή το μεγάλο εργαλείο για να μπούμε στην εποχή της πληροφορικής και της επικοινωνίας. Αυτός είναι ο Ο.Τ.Ε. και έχει ευθύνες εδώ και το ΠΑ.ΣΟ.Κ και πρέπει να τις αναλάβει και να μιλήσει καθαρά τι σημαίνει δημόσιος χαρακτήρας, που σημαίνει ότι τουλάχιστον στο πρώτο βήμα πρέπει το 50% των μετοχών ξανά να έλθει στο κράτος. Και αυτό διότι παρέδωσε και το ΠΑ.ΣΟ.Κ ένα Ο.Τ.Ε. με 64% μετοχών στον ιδιωτικό τομέα και σεις συνεχίζετε αυτό το παιχνίδι.

Ως κυβέρνηση του Ντουμπάι κύριε Πρωθυπουργέ θα ήσασταν η καλύτερη κυβέρνηση. Έχετε σαρώσει στην Ελλάδα. Έχετε πάρει όλο το «τραπέζι». Παίρνετε ό,τι θέλετε. Ως Κυβέρνηση της Ελλάδας όμως δεν ανταποκρίνεστε στην υποχρέωσή σας να στηρίξετε τη δημόσια περιουσία!

Δεύτερο μέσο που περίμενε κανείς από την Προϋπολογισμό, η ακρίβεια. Τεράστιο το κύμα ακρίβειας. Σε μία φάση που βλέπουμε ότι για μία σειρά λόγους -φαινόμενα του θερμοκηπίου, μεγάλη διεθνής ζήτηση, καταστροφές συγκομιδών- οι τιμές των δημητριακών και των άλλων τροφίμων να καλπάζουν, να έχουν ανέβει 40% και τα παγκόσμια αποθέματα για πρώτη φορά μετά το 1980 να κρατάνε για λιγότερο από δώδεκα εβδομάδες, θα περίμενε κανείς, στο κύμα αυτό της ακρίβειας, να στηρίξετε αυτόν τον κόσμο.

Δεν θα περίμενε να έχετε 60% έμμεσους φόρους, να είστε ανοιχτοί στην άνοδο του Φ.Π.Α., να μιλάτε για εξίσωση πετρελαίου θέρμανσης και πετρελαίου κίνησης, να μιλάτε για αύξηση των φόρων στα τσιγάρα, να καταργείτε τον ενδιάμεσο φορολογικό συντελεστή του 15%, να βάζετε ενιαίο τέλος ακινήτου, δηλαδή αν ανήκει στους φτωχούς, που θα είναι τουλάχιστον ένα ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, να κάνετε 3% αυξήσεις των μισθών. Αυτά έχετε να δώσετε; Αυτά οφείλετε στην κοινωνία;

Για ποιο λόγο, την ίδια στιγμή, κατεβάζετε τους συντελεστές των κερδών από 35% σε 25% στις μεγάλες επιχειρήσεις, τις αξιοσέβαστες εταιρείες; Και είστε η μόνη χώρα της Ευρωζώνης που έχετε μηδενική φορολογία στις μετοχές και τα κέρδη από το Χρηματιστήριο. Έχουμε καταντήσει όντως να είμαστε η χώρα με τους μικρότερους μισθούς και με τις μεγαλύτερες τιμές στην Ευρώπη.

Κύριε Υπουργέ, ντράπηκα. Διάβασα την ομιλία σας, γιατί δεν ήμουν εδώ. Ντράπηκα όταν περιλάβατε στις κατακτήσεις της Κυβέρνησης ότι αυξήσατε το επίδομα ανεργίας 35 ευρώ. Πάμε στο μπαρ, την ώρα που δεν θα μιλάει κανείς από τους δύο μας, να πιούμε ένα ούζο και να δούμε ποια είναι η αύξηση του επιδόματος ανεργίας. Αφορά σε χιλιάδες, σε δεκάδες χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, οι περισσότεροι από αυτούς νέοι άνθρωποι, αλλά και άνθρωποι στη μέση ή στο τέλος της σταδιοδρομίας τους.

Αλλιώς έπρεπε να κινηθείτε με επίδομα πετρελαίου, έλεγχο των τιμών, αντιμετώπιση των καρτέλ, ψαλίδα ανάμεσα στα αγροτικά προϊόντα και στην τιμή των προϊόντων όταν έρχονται στο ράφι, αλλά και με μια σειρά άλλα μέτρα. Ενώ υπάρχει αυτή η κρίση και η αύξηση των τιμών, βλέπουμε να καταρρέει η αγροτική μας παραγωγή. Και βλέπουμε να καταρρέει η κτηνοτροφία.

Είδα ότι πολλές φορές ο κ. Παυλόπουλος πήγε στο Ρέθυμνο. Γιατί; Ο Χριστός σταματάει στο Ρέθυμνο; Ας ανέβει στον ορεινό Μυλοπόταμο, ας πάει στα Ζωνιανά, ας πάει στα Ανώγεια, ας πάει στα Λιβάδια, ας πάει στο Μαλεβίζι να δει γιατί η φτώχεια γεννάει την εγκληματικότητα, να δει πώς τα βγάζουν οι Κρητικοί κτηνοτρόφοι μέσα σε συνθήκες απελπισίας και οι κτηνοτρόφοι όλης της Ελλάδας, να σκεφτεί για την επιδότηση των ζωοτροφών, να σκεφτεί για το μεταφορικό κόστος, να σκεφτεί για τις τιμές που παίρνουν.

Το τρίτο ζήτημα είναι το θέμα του κοινωνικού κράτους. Εδώ έχουμε την αποθέωση. Είμαστε σε διεθνή κρίση. Υπάρχουν προβλήματα. Ένα κοινωνικό κράτος που θέλει να δώσει ασφάλεια στους πολίτες, εσείς το αποδομείτε με κάθε τρόπο, με τις δαπάνες για την υγεία, για την παιδεία, για την κοινωνική προστασία, κρατώντας το υπέρογκο ποσό των δαπανών για τους εξοπλισμούς.

Γιατί να είμαστε η χώρα η οποία είναι πρώτη –σε σχέση με το Α.Ε.Π. της, σύμφωνα με το Ινστιτούτο της Στοκχόλμης- σε αγορές όπλων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και να ακολουθεί μετά από εμάς το Ισραήλ και το Πακιστάν; Γιατί να είμαστε αυτή η χώρα, όταν ακούσαμε μια τόσο ρόδινη ομιλία από την κυρία Μπακογιάννη για τις σχέσεις μας με τους γείτονές μας;

Βέβαια, η αποκορύφωση είναι το ασφαλιστικό, σε μια συνολική επίθεση που έχετε κάνει σήμερα ενάντια στους εργαζόμενους, σε σχέση με την ηλικία συνταξιοδότησης, ποσό συντάξεων, αύξηση των εισφορών, αποθεματικά. Γιʼ αυτό έχει ξεσηκωθεί όλος ο κόσμος και γιʼ αυτό δεν θα περάσει το ασφαλιστικό σας. Το λέω με την ίδια πεποίθηση που λέγαμε ότι δεν θα περάσει το άρθρο 16, διότι είναι αποφασισμένοι σήμερα οι πολίτες της χώρας μας να στηρίξουν τις κατακτήσεις τους.

Το άκρο άωτο αυτής της πολιτικής σας και της έλλειψης ευαισθησίας είναι αυτό που γίνεται στο Χρηματιστήριο. Στο Χρηματιστήριο παίζονται τα μεγάλα ποσά, είναι τα μεγάλα κέρδη. Εκεί στο Χρηματιστήριο είστε έτοιμοι να απολύσετε με εθελούσια έξοδο τους εργαζόμενους, που είναι μια χούφτα άνθρωποι, από το ναό των κερδών και το ναό του πλούτου και το ναό το γεμάτο με χρυσάφι. Αυτός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζετε τους πολίτες.

Υπάρχει όμως και ένα θέμα με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Εμείς δεν θα θέλαμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να έχει συμπαιγνία και να συγκλίνει με την Κυβέρνηση. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο ερώτημα σε σχέση με το ασφαλιστικό που βάζω στον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Κατά τη γνώμη μας η πολιτική της Κυβέρνησης ακολουθεί την πολιτική της Κυβέρνησης Σημίτη. Και εν πάση περιπτώσει, σε πέντε, έξι μέρες, σε μια εβδομάδα, την 1/1/2008 αρχίζουν να λειτουργούν οι ρυθμίσεις του ν. 3029/2002 της Κυβέρνησης Σημίτη σε σχέση με μια σειρά ζητήματα, ενοποιήσεις, ειδικά ταμεία στο Ι.Κ.Α., ηλικία συνταξιοδότησης.

Εγώ βάζω τον πυρήνα, που είναι η φιλοσοφία της Νέας Δημοκρατίας. Δηλαδή αρχίζει μια περίοδος, με βάση το νόμο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., από το 2008 μέχρι το 2017, όπου μειώνονται οι συντάξεις και έρχεται ένας επώδυνος τρόπος υπολογισμού τους. Από 80% του μισθού του τελευταίου μήνα πια βαθμιαία οδηγούνται στο 70% του μέσου όρου των μισθών της τελευταίας πενταετίας. Εγώ θα ήθελα, κύριε Παπανδρέου, να πάρετε μια θέση σʼ αυτό και να σταθείτε αντίθετος σʼ αυτή τη ρύθμιση, την οποία αξιοποιεί η Κυβέρνηση και είναι ίδια με τη φιλοσοφία της Κυβέρνησης.

Υπάρχουν τα φαινόμενα του θερμοκηπίου. Τα ανέφερα. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό θα έλεγα ότι είναι η πτώση -ας το πούμε-, η μεγάλη «πολιτική» της χώρας μας ότι τα εργοστάσια λιθάνθρακα, τα οποία απέρριψε η Γερμανία για λόγους περιβαλλοντικούς, έρχεται σήμερα με τη RWE, τη γερμανική εταιρία, να τα κάνει η Ελλάδα, η Δ.Ε.Η., η οποία κι αυτή οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση. Τι άλλο μπορεί να πει κανείς γιʼ αυτό;

Και το πέμπτο σημείο -και είναι το τελευταίο σημείο που θέλω να αναφέρω- είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζετε τη νέα γενιά. Για σας η νέα γενιά είναι δημοσιονομικό πρόβλημα. Για μας είναι ο μεγάλος πόρος: και ηθικός και οικονομικός πόρος. Πιστεύουμε ότι μια γενιά μορφωμένη, με δυνατότητες εκπαίδευσης, με δυνατότητες πολιτισμού, με δυνατότητες συμμετοχής στην έρευνα, στην επιστήμη, μπορεί να δώσει μια διαφορετική Ελλάδα.

Τι κάνετε εσείς; Έχουμε το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δαπανών για την παιδεία. Είναι 3% και κάτι. Έχουμε το χαμηλότερο ποσοστό απʼ όλους και την ίδια στιγμή έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό των εξοπλισμών. Και θέλω να σας μεταφέρω, κύριε Πρωθυπουργέ, την πρόσκληση των μαθητών του 2ου Γυμνασίου και Λυκείου στο Ρέθυμνο όπου πήγα και τους είδα όλους μαζί, καθηγητές κι εκατοντάδες παιδιά, και ήταν σε αίθουσες που ήταν μέσα σε τουαλέτες, ήταν σε αίθουσες που ήταν σε διαδρόμους, ήταν σε αίθουσες που χωρίζονταν από την άλλη αίθουσα μʼ έναν χαρτονένιο τοίχο ουσιαστικά και που μπορούσες –αυτή είναι μεγάλη ευρεσιτεχνία της ελληνικής παιδείας!- να κάνεις στην τάξη σου αρχαία ελληνικά και την ίδια στιγμή να ακούς από τη διπλανή τάξη να κάνουν μαθηματικά. Και υπήρχαν μαθητές, οι οποίοι όταν έβρεχε ήταν με ομπρέλες. Επισκεφτείτε το 2ο Γυμνάσιο και Λύκειο Ρεθύμνου, σʼ ένα νομό που είναι ασφυκτικά τα προβλήματα της σχολικής στέγης, αλλά που εκφράζει και ό,τι γίνεται σʼ όλη τη χώρα μας.

Τι κάνετε, κύριε Πρωθυπουργέ, για τη νεολαία στα θέματα της φορολογίας; Τους χαρίζετε τους εμμέσους φόρους; Διακόσια ευρώ χαρτζιλίκι, τετρακόσια ευρώ που παίρνουν από το stage και το 20% πάει σε εμμέσους φόρους;

Τι κάνετε στο θέμα των κοινωνικών και ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων και στο θέμα της καταπολέμησης της ανεργίας; Να πούμε για την υπόθεση του stage, ότι το ΙΚΑ έχει εκατοντάδες εργαζόμενους με stage, δήθεν κατάρτιση; Το ΙΚΑ, ο Οργανισμός ο οποίος θα έπρεπε να αποπνέει και να μεταλαμπαδεύει σʼ όλη την κοινωνία το σεβασμό στα ασφαλιστικά δικαιώματα, αυτός ο Οργανισμός έχει ανασφάλιστους, έχει νέους ανθρώπους και νέες που δουλεύουν με 430 ευρώ, που δεν έχουν ασφάλιση, που δεν έχουν επίδομα διακοπών, που δεν ξέρουν τι θα πει δώρο Χριστουγέννων! Είστε το πρότυπο του κακού εργοδότη. Το Δημόσιο και η διακυβέρνησή σας είναι το πρότυπο του κακού εργοδότη. Έχει μια τρομερή ικανότητα να ανακαλύπτει τρόπους, προκειμένου να αποσπά δικαιώματα από τη νέα γενιά, με τους νοικιασμένους εργαζόμενους που ξεκίνησαν από τις μεγάλες τότε δημόσιες τράπεζες, όπως η Εθνική, με εταιρίες-«μαϊμού», που νοικιάζουν σαν να είναι μοτοσικλέτες τους νέους εργαζόμενους, με τους συμβασιούχους, με το stage, με τους οκταμηνίτες.

Ο Προϋπολογισμός και η φιλοσοφία του αυτή τη χώρα αφήνουν για τη νέα γενιά και κυρίως με αυτό το φοβερό εύρημα, το οποίο ξεκινά από την αρχή της δεκαετίας του ʼ90 και το οποίο βλέπουμε σε μία ευλυγισία -δήθεν- της κυρίας Πετραλιά τώρα να έρχεται;

«Δεν θα σας κάνουμε μεγάλη ζημιά εσάς στα ασφαλιστικά σας. Δεν θα πειράξουμε τους ώριμους. Θα πειράξουμε τους ανώριμους». Ποιοι είναι οι ανώριμοι; Τα παιδιά που σκίστηκαν να τελειώσουν το σχολείο; Οι νέοι που μπήκαν με τέτοιες δυσκολίες στο πανεπιστήμιο; Αυτοί που έρχονται με μεταπτυχιακά; Αυτοί που τελείωσαν επαγγελματικές σχολές; Αυτοί που ψάχνουν να βρουν μια οποιαδήποτε δουλειά; Αυτοί είναι οι ανώριμοι;

Λυπάμαι για την κατάσταση αυτή που υπάρχει. Το μόνο στοιχείο είναι ότι τροπολογίες στον προϋπολογισμό δεν γίνονται εδώ. Όμως, τροπολογίες στον προϋπολογισμό γίνονται στο πεζοδρόμιο, γίνονται στο δρόμο και όχι μόνο τροπολογίες, γίνονται και ανατροπές. Και όπως ανατράπηκε η συνταγματική σας μεταρρύθμιση, πιστεύουμε ότι θα ανατραπεί και αυτή η πολιτική που δεν μπορεί να προασπίσει τη νέα γενιά και όλους τους πολίτες της χώρας απέναντι σε αυτά τα κρισιακά φαινόμενα που έρχονται.

Εμείς, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είμαστε περήφανοι γιατί προσπαθούμε σʼ αυτούς τους αγώνες να παίξουμε ένα δημιουργικό, θετικό, εποικοδομητικό ρόλο και ευχαριστούμε όλους τους πολίτες της χώρας μας και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες που μας προσέχουν, μας παρακολουθούν και αρχίζουν να συζητούν μαζί μας.

Ευχαριστώ πολύ.