Φωτογραφίες από τη συγκέντρωση: [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11]

Για να αλλάξουμε το τοπίο

Σε όποια γωνιά της χώρας και να βρεθούμε, ένα μήνυμα μας έρχεται από παντού : Στις 16 το τοπίο πρέπει να αλλάξει.

Δε μπορεί να συνεχίζεται άλλο η απαξίωση της ζωής μας. Αυτή η πλειοδοσία υποσχέσεων που ξεχνιούνται την επομένη των εκλογών. Έχουμε δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή, σε ένα καλύτερο σήμερα. Φτάνει πια με τη μιζέρια της εναλλαγής των δύο κομμάτων στην εξουσία. Φτάνει πια με τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις τους. Φτάνει πια με τις μεταρρυθμίσεις τους που μας στερούν τα δικαιώματα μας, που υπονομεύουν το μέλλον της νέας γενιάς του τόπου.

Όπου και να βρεθούμε μια βαθιά επιθυμία αφουγκραζόμαστε : Σε αυτές τις εκλογές να αλλάξει η εικόνα του πολιτικού χάρτη, να αλλάξει το τοπίο, να ηττηθεί ο δικομματισμός να ενισχυθεί η κοινωνία που αντιστέκεται που διεκδικεί και ελπίζει.

Και το πιστεύουμε πια ότι δεν είναι αδύνατη αυτή η προοπτική.

Όπως πιστέψαμε και πέρυσι το χειμώνα, όταν κανείς άλλος δε το πίστευε, πως αυτό που φαινόταν αδύνατο, η ματαίωση της αναθεώρησης του άρθρου 16, θα γίνει δυνατό και έγινε δυνατό μέσα από τη συμμετοχή της νεολαίας στο προσκήνιο, που σφράγισε τις εξελίξεις. Έτσι και τώρα, το πιστεύουμε. Πιστεύουμε ότι η ψήφος της γενιάς του άρθρου 16, της γενιάς των 400 ευρώ, των συμβασιούχων και part time εργαζόμενων νέων, είναι αυτή που θα αλλάξει το τοπίο, είναι αυτή που θα κάνει ότι μέχρι σήμερα φαινόταν αδύνατο να γίνει δυνατό.

Το χουμε ξαναπεί και το πιστεύουμε, ότι ζούμε το κύκνειο άσμα του δικομματισμού.

Και το ζούμε με τον πιο δραματικό τρόπο.

Ούτε εμείς το θέλαμε έτσι. Δε θέλαμε να δικαιωθούμε με αυτόν τον τρόπο. Θα προτιμούσαμε να είμαστε λιγότερο πειστικοί. Δε χρειαζόταν να καεί η μισή Ελλάδα, να έχουμε αυτό το οικολογικό ολοκαύτωμα και αυτόν τον εξευτελισμό της πλειοδοσίας υποσχέσεων πάνω στη καμένη γη, για να δικαιωθούμε στη διαπίστωσή μας ότι αυτό το πολιτικό σύστημα έχει πια φτάσει σε βαθύ τέλμα.

Δυστυχώς όμως φτάσαμε ως εκεί. Και οι πολίτες πια τη Κυριακή δε θα κληθούν απλά να αρνηθούνε τη ψήφο τους στα δυο μεγάλα κόμματα αλλά να κάνουν κάτι πολύ μεγαλύτερο, κάτι πολύ πιο σημαντικό : να αρνηθούν αυτό το μίζερο και τελματωμένο σύστημα διακυβέρνησης, το σύστημα του δικομματισμού.

Για την αυτοδυναμία

Ισχυρίζονται ότι ο τόπος χρειάζεται ισχυρή κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα αυτό που εννοούν είναι ότι χρειάζονται μια κυβέρνηση που να μην υποχωρεί μπροστά στις πιέσεις του κόσμου για αξιοπρεπή ζωή.

Θέλουν ισχυρή κυβέρνηση, ώστε να μπορούν να αθετήσουν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις, όπως κάνανε όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα.

Θέλουν ισχυρή κυβέρνηση για να μπορέσουν να ξηλώσουν τα εργασιακά δικαιώματα, να διαλύσουν το ασφαλιστικό σύστημα, να βάλουν την αγορά μέσα στα πανεπιστήμια, να αναθεωρήσουν το άρθρο 24.

Θέλουν μια ισχυρή κυβέρνηση για να μπορούν να χαρακτηρίζουν όποιους αντιδρούν, ως μειοψηφίες.

Θέλουν μια ισχυρή κυβέρνηση για να εξακολουθούν να ευνοούν την τραπεζική κερδοσκοπία, και την λεηλασία του δημόσιου τομέα.

Θέλουν ισχυρή κυβέρνηση ώστε να έχουν μια ανίσχυρη κοινωνία.

Ισχυρή κυβέρνηση σημαίνει υπογραφή σε λευκό χαρτί, για να προωθήσουν ότι θέλουν.

Ακυβερνησία ονομάζουν το να είναι αναγκασμένοι να δίνουν λόγο για την πολιτική που ακολουθούν.

Παλιά ήταν ο εκβιασμός της χαμένης ψήφου. Τώρα που η ψήφος στον δικομματισμό θεωρείται η πιο χαμένη, βρήκανε τον εκβιασμό της ακυβερνησίας.

Αλήθεια ποιόν απειλεί ο πρωθυπουργός, όταν εκβιάζει πως αν δεν έχει αυτοδυναμία θα ξαναπάει τη χώρα σε εκλογές;Μήπως τους χιλιάδες νέους όμηρους συμβασιούχους, που έχει αφήσει έξω από το διάταγμα Παυλόπουλου

-Μήπως τη γενιά των 400 ευρώ

-Μήπως τους χιλιάδες άνεργους και υποαπασχολούμενους, τους ανασφάλιστους εργαζόμενους που δε γνωρίζουν κάθε μέρα που ξημερώνει αν θα έχουν ένα αξιοπρεπές μεροκάματο

-Μήπως τους χιλιάδες φοιτητές και τις φοιτήτριες που βγήκαν στους δρόμους για να υπερασπιστούν το δημόσιο πανεπιστήμιο και τους απαντήσανε με τα ΜΑΤ και με τους πραίτορες του κου Πολύδωρα

-Ή μήπως τα πάνω από δύο εκατομμύρια νοικοκυριά που τη βγάζουν με δάνεια και με υπερχρεωμένες κάρτες στις τράπεζες που ξεζουμίζουν το υστέρημα τους

Ποιόν αλήθεια εκβιάζετε κύριε Καραμανλή;

Τους μόνους που μπορείτε να εκβιάσετε είναι αυτούς που ωφελήσατε με την πολιτική σας και με τις μεταρρυθμίσεις τα τριάμισι χρόνια που κυβερνήσατε με την ισχυρή σας κυβέρνηση. Δηλαδή τους τραπεζίτες, τους βιομηχάνους και τον Σ.Ε.Β. , του εφοπλιστές και τους μεγαλοεργολάβους. Όλους όσους δηλαδή επωφελούνται από την πολιτική σας και έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν αν δεν θα έχετε ισχυρή κυβέρνηση.

Για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, επι τριάμισι χρόνια παρακολουθούσε αμήχανο τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής αριστεράς να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση στη βουλή και στους δρόμους . Και ακόμα πιο αμήχανα παρακολουθούσε η ηγεσία του, τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, τους ψηφοφόρους του, όσους προέρχονται από το σοσιαλιστικό χώρο, να συναντιούνται με την ενωτική αριστερά μέσα στις μεγάλες κοινωνικές διεργασίες της προηγούμενης περιόδου.

¨Όταν όμως οι νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ συναντιόντουσαν στους δρόμους των μεγάλων εκπαιδευτικών συλλαλητηρίων με τον κόσμο και τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τότε ο κος Παπανδρέου και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μίλαγαν για μετεμφυλιοπολεμικό κατάλοιπο αναφερόμενοι στο άρθρο 16

Όταν ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, συμμετείχε σε κοινούς αγώνες στα συνδικάτα, στις κινητοποιήσεις του Κοινωνικού Φόρουμ, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επεξεργάζονταν προτάσεις για την ανασφάλιστη εργασία των νέων και την περίφημη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις.

Όταν ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, πορεύονταν πλάι μας στις μεγάλες αντιπολεμικές διαδηλώσεις εναντίον των ΗΠΑ και του πολέμου, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν είχε ούτε μια κουβέντα να πει για τις Αμερικάνικες βάσεις στη Σούδα και για την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων έξω από τα σύνορά μας για να πολεμήσουν εναντίον του αόρατου εχθρού.

Σήμερα μιλά όσο πιο γενικόλογα μπορεί, για να αποφύγει να πάρει σαφή θέση στα φλέγοντα ζητήματα. Για να αποφύγει τη κουβέντα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για το ασφαλιστικό, για την αναδιανομή του πλούτου, για το χωρισμό εκκλησίας – κράτους, για την λεηλασία του περιβάλλοντος εν ονόματι της ανάπτυξης, που ήταν σημαία των κυβερνήσεών του.

Δεν είσαι όμως πειστικός όταν μιλάς για δίκαιη κοινωνία, χωρίς να προσδιορίζεις ποια είναι η αδικία στην κοινωνία και ποιος ωφελείται από αυτήν. Το ΠΑΣΟΚ μιλάει για δίκαιη κοινωνία, εστιάζοντας την αδικία στο γεγονός ότι κυβερνάει η Νέα Δημοκρατία και όχι αυτό. Αυτή η αδικία αφορά μόνο το ΠΑΣΟΚ. Κανένα άλλον στην κοινωνία.

Και έρχεται τώρα για άλλη μια φορά λίγο πριν τις εκλογές και μιλά γενικά και αόριστα για προοδευτικές πλειοψηφίες και μετεκλογικές συνεργασίες.

Ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα βρεθήκαμε απέναντι, τώρα υπαινίσσεται δυνατότητα συνεννόησης για κυβέρνηση συνεργασίας.

Εμείς απαντάμε θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε πλατιά με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, με όλους όσους βρεθήκαμε μαζί όλο το προηγούμενο διάστημα Δε θα συνεργαστούμε με την ηγεσία του γιατί δε μπορούμε να υποστηρίξουμε τις πολιτικές που πολεμήσαμε σκληρά όλο το προηγούμενο διάστημα. Αντιθέτως θα συνεχίσουμε να τις πολεμάμε μαζί με όλους όσους, και είναι χιλιάδες αυτοί, που πίστεψαν στο ΠΑΣΟΚ, πίστεψαν στην αλλαγή, αγωνίστηκαν για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα και είναι σήμερα βαθιά απογοητευμένοι από τη στάση και τη πολιτική στροφή προς τα δεξιά της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Και τους καλούμε όλους και όλες αυτούς, να κάνουν τώρα ένα βήμα παρά πέρα. Να κάνουν το καθοριστικό βήμα για να αλλάξει το τοπίο την επομένη των εκλογών. Να μην υποκύψουν ξανά σε εκβιαστικά διλήμματα, αφου ξέρουν ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει αν δώσουν γα άλλη μια φορά συγχωροχάρτι σε μια πολιτική που δεν πιστεύουν, που δε συμφωνούν. Αντιθέτως όλα θα είναι διαφορετικά αν την επομένη των εκλογών ηττηθεί ο δικομματισμός και ενισχυθεί η ενωτική έκφραση της αριστεράς.

Όλα θα είναι διαφορετικά και αυτό που όλοι επιδιώκουμε, που όλοι επιθυμούμε : η πολυπόθητη συνάντηση της αριστεράς με τον σοσιαλιστικό χώρο δε θα γίνει στις ράγες του νεοφιλελευθερισμού, δε θα γίνει στους δρόμους του συμβιβασμού με το κατεστημένο, με το μεγάλο κεφάλαιο, με τη δεξιά πολιτική αλλά θα γίνει στους δρόμους του αγώνα στους δρόμους της ανατροπής, στους δρόμους της ρήξης με τα μεγάλα συμφέροντα, στους δρόμους της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων και της νεολαίας.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ

Δεν είναι εκλογική σύμπραξη. Όλα αυτά τα χρόνια, σε όλες τις κινητοποιήσεις, για τον πόλεμο, τον ρατσισμό, κατά του νεοφιλελευθερισμού, για τα δημοκρατικά κοινωνικά δικαιώματα, είμαστε μαζί.

Είναι σταθερή πολιτική συμμαχία της Αριστεράς. Έχουμε διαφορετικές απόψεις, αλλά μας ενδιαφέρει η ενότητα, γιατί η ενότητα είναι αυτή που επιτυγχάνει νίκες. Η ενότητα είναι αυτή που συσπειρώνει όλο και περισσότερους ανθρώπους, όλο και μεγαλύτερο μέρος από τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα.

Για το περιβάλλον

Δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε με τον χειρότερο τρόπο. Οι φωτιές στα δάση δεν άναψαν το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι τις είδαμε. Οι φωτιές είχαν ανάψει εδώ και καιρό.

• Με τους νόμους, με τους αποχαρακτηρισμούς, με τις προσπάθειες να αναθεωρηθεί το άρθρο 24.
• Με την συστηματική τακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας να ενθαρρύνουν καταπατητές και οικοπεδοφάγους.
• Με την πλήρη εγκατάλειψη της δασοπροστασίας και της δασοπυρόσβεσης, διότι το επέβαλλε η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική.
• Με τα σχέδια που ξεπετάγονται μέσα από τις στάχτες, για οικονομική αξιοποίηση των καμένων προς όφελος των μεγαλοεργολάβων.

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ είναι τζάμπα οικολόγοι. Είναι οικολόγοι των συνεδρίων και των δεξιώσεων, οικολόγοι της κάμερας, του μπαλκονιού και της πολιτικής επικοινωνίας.

• Όταν όμως η προστασία του περιβάλλοντος συγκρούεται με τα κέρδη, είναι με τα κέρδη.
• Όταν η προστασία του περιβάλλοντος συγκρούεται με τα μικροπολιτικά συμφέροντα, είναι με τα μικροπολιτικά συμφέροντα.
• Όταν η περιουσία του περιβάλλοντος συγκρούεται με τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, είναι με τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών.

Το σύνθημά μας είναι «το περιβάλλον πάνω από τα κέρδη». Δεν περιμένουμε από τις ισχυρές κυβερνήσεις να το κάνουν πράξη. Πρέπει να το κάνουμε πράξη εμείς οι ίδιοι, μετατρέποντας τις ευαισθησίες μας, τις αγωνίες μας, την απαίτησή μας για καλύτερη ποιότητα ζωής σε διαρκή αγώνα για την υπεράσπισή του.

Το περιβάλλον δεν προστατεύεται με διακηρύξεις. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να αγωνιστούμε για τα δάση, το νερό, τις θάλασσες, τον αέρα, τις τροφές. Η ανάπτυξή τους, η ανταγωνιστικότητά τους, οι μεταρρυθμίσεις τους δεν λαμβάνουν υπʼ όψιν τους την περιβαλλοντική προστασία. Την θεωρούν αντιπαραγωγική, την θεωρούν σπατάλη πόρων. Την προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να την επιβάλλουμε εμείς, με διαρκείς κινητοποιήσεις πάνω σε κάθε τοπικό ή γενικό πρόβλημα

Για νεολαία - bloggers

Λέει ότι η νεολαία επιλέγει τον απομονωτισμό, ότι γυρνάει την πλάτη στην πολιτική. Αυτό τον χειμώνα, είδαμε ακριβώς το αντίθετο, τους νέους να μπαίνουν στην πολιτική με τα μπούνια και να ακυρώνουν την αναθεώρηση του άρθρου 16.

Αν οι νέοι γυρνάνε την πλάτη στην πολιτική, οι αιτίες πρέπει να αναζητηθούν στην πολιτική, όχι στους νέους. Δεν φταίνε οι νέοι που δεν άντεξαν να δούνε το debate. Φταίει το debate.

Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τους νέους που αποστρέφονται την πολιτική, όταν η πολιτική τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε μια υπόθεση χωρίς αρχές και χωρίς περιεχόμενο.

Είδαμε επίσης κάτι ακόμα πρωτοφανές. Είδαμε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας να διοργανώνονται μέσα από το διαδίκτυο, αυθόρμητα, για να εκφράσουν την αγωνία των πολιτών για το περιβάλλον, την αγωνία τους για την αδιαφορία των κυβερνήσεων. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά.

Οι νέοι και οι νέοι βρίσκουν διαρκώς νέους τρόπους να επικοινωνούν, να προβληματίζονται, να σχολιάζουν τον κόσμο γύρω τους. Αυτό είναι πολιτική, ακόμα και αν οι ίδιοι δεν το ονομάζουν έτσι.

Αν οι νέοι γυρίζουν την πλάτη στην πολιτική, η απάντηση δεν είναι μια πιο νάιλον πολιτική, μια πιο λάιτ πολιτική.

Η απάντηση για την Αριστερά είναι μια πολιτική που θα φέρνει ξανά στο προσκήνιο σταθερές αρχές και σταθερές αξίες, αλλά ταυτόχρονα θα μπορεί να παρακολουθήσει τους νέους τρόπους επικοινωνίας. Και είμαστε πραγματικά χαρούμενοι, γιατί με αυτό τον τρόπο ξαναβρίσκουμε δρόμους επικοινωνίας με τους νέους, αλλά ταυτόχρονα αλλάζουμε και εμείς οι ίδιοι.