Τα μέτρα που ανακοίνωσε η Κυβέρνηση για τις περιοχές που καταστράφηκαν από τις πρόσφατες πυρκαγιές προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα άμεσα προβλήματα των πυροπαθών με χρήση των όσων έτσι κι αλλιώς προβλέπουν οι ισχύουσες διατάξεις και δυνατότητες, αλλά και αυτές τις δυνατότητες δεν τις εξαντλούν. Προκαλεί π.χ. εντύπωση η «διευκόλυνση» που παρέχεται στους παθόντες να πληρώσουν λίγο αργότερα διάφορες οφειλές τους ή ακόμη η παροχή ατόκων δανείων για την αποκατάσταση ζημιών, όταν το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι εάν σε λίγους μήνες θα έχουν οι ενδιαφερόμενοι την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν! Από ποιες οικονομικές δραστηριότητες, που ακριβώς η πυρκαγιά κατέστρεψε, άραγε θα έχουν εισοδήματα για να πληρώσουν; Δεν μπορούσε άραγε η Κυβέρνηση να προχωρήσει σε μιαν ιδιότυπη σεισάχθεια για τους παθόντες, είτε ως προς υπάρχουσες υποχρεώσεις είτε ως προς την αποπληρωμή της συνδρομής της Πολιτείας για την αποκατάσταση βασικών ζημιών όπως π.χ. η επισκευή των σπιτιών τους ή η ανακατασκευή τους;

Και βέβαια το μέγιστο ζήτημα παραμένει η συγκράτηση του πληθυσμού, και ιδιαίτερα των νέων στις περιοχές τους, με την έγκαιρη εγγύηση νέων προοπτικών ανάπτυξης και απασχόλησης. Πράγμα που σημαίνει αξιόπιστα και αποτελεσματικά σχέδια αποκατάστασης της τοπικής οικονομίας, περιφερειακής ανάπτυξης, αναδιάρθρωσης καλλιεργειών και άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων, με σεβασμό και ανάδειξη του περιβάλλοντος και της ιστορικής κληρονομιάς. Η καταστροφή που φέρνει απαισιοδοξία μπορεί να γίνει και ευκαιρία για το άνοιγμα νέων δρόμων για τις περιοχές αυτές και για όλη την Ελλάδα. Γι αυτά δεν ακούσαμε τίποτε το συγκεκριμένο.