Άρθρο στα «Παραπολιτικά» του Όθωνα Ηλιόπουλου, αν. Καθηγητή Ογκολογίας στο Harvard Medical School και Βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ

Στα δύο χρόνια της πανδημίας του κορονοϊού δοκιμάστηκαν οι αντοχές των ανθρώπων, των συστημάτων υγείας, της οικονομίας των ανταλλαγών και της επιστημονικής προσέγγισης στην επίλυση μιας κρίσης. Θα επαναλάβω για μια ακόμα φορά ότι η πανδημία σίγασε όταν πια ο πληθυσμός απέκτησε ανοσία, είτε με μόλυνση ή με εμβολιασμό.

Ακόμα και σήμερα η αντιμετώπιση του κορονοϊού βασίζεται στο εμβόλιο και όχι σε φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακα που διαθέτουμε είναι μικρής έως μηδαμινής αποτελεσματικότητας.

Σε αντίθεση με αυτή την πραγματικότητα η άρνηση της αξίας των εμβολίων δυστυχώς συνεχίζεται και σήμερα, συνεπικουρούμενη από την καχυποψία για τις παρενέργειές τους και παρά το γεγονός ότι πολλές μελέτες έχουν υπολογίσει με ακρίβεια τον κίνδυνο για τα δύο βασικά εμβόλια, της Pfeizer και της Moderna. Το παράδοξο είναι ότι οι πολέμιοι των εμβολίων αδημονούν πότε επιτέλους θα ανακαλυφθεί το εμβόλιο κατά του καρκίνου! Υποθέτω ότι για αυτό θα είμαστε σίγουροι ότι δεν θα περιέχει μικροτσίπ με το οποίο θα μας ελέγχουν!!

Σε μια εμπεριστατωμένη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Vaccine το επιστημονικό επιτελείο των αρθρογράφων συνέκρινε τις επιπλοκές που παρουσιάστηκαν στους εμβολιασμένους με ενεργό εμβόλιο με αυτές που παρουσιάστηκαν στα άτομα που έλαβαν μόνο το ανενεργό έκδοχο (placebo). ΟΙ κλινικές μελέτες έγιναν με διπλό τυφλό σχεδιασμό, δηλαδή ούτε οι γιατροί που τις ανέλυσαν ούτε οι εμβολιασμένοι ήξεραν αν πήραν το ενεργό εμβόλιο ή το placebo.

Τα συμπεράσματα είναι σαφή και αδιαμφισβήτητα.

Πρώτον, ακόμα και τα άτομα που εμβολιάστηκαν με το ανενεργό έκδοχο παρουσίασαν «επιπλοκἐς», δηλαδή κάποια ασθένεια που ωστόσο δεν μπορεί να αποδοθεί στο εμβόλιο (π.χ. νευροπάθεια, θρόμβωση, καρδιακό επεισόδιο κλπ). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όταν καταγράφεται η κατάσταση υγείας εκατομμυρίων ανθρώπων για μήνες είναι αναμενόμενο να εμφανιστούν κλινικά περιστατικά που συμβαίνουν στο γενικό πληθυσμό. Εγκεφαλικά, εμφράγματα, περικαρδίτιδες, νευροπάθειες συμβαίνουν κάθε μέρα στον πληθυσμό.

Η δεύτερη παρατήρηση συνέκρινε τη συχνότητα αυτών των επιπλοκών στα άτομα που έλαβαν το ενεργό εμβόλιο. Οι σοβαρές επιπλοκές στην ομάδα αυτή ήταν ελαφρά αυξημένη σε σχέση με την ομάδα placebo. Λένε ότι ο διάβολος κρύβεται στη λεπτομέρεια. Πράγματι, η μελέτη αναφέρει για παράδειγμα ότι η μεγαλύτερη σχετική διαφορά είναι 36%. Μια επιφανειακή ή καχύποπτη ανάγνωση θα διατυμπάνιζε ότι 36% είχαν επιπλοκές, δημιουργώντας πανικό για τα εμβόλια. Η προσεκτική ανάγνωση όμως της μελέτης λέει ότι η συχνότητα στον εμβολιασμένο πληθυσμό είναι 67 περιστατικά στις 10,000 εμβολιασμένων με ενεργό εμβόλιο σε σχέση με 49 περιστατικά στις 10,000 εμβολισμένους με placebo (36% διαφορά) αλλά η συχνότητα επιπλοκών είναι 67 στους 10,000, δηλαδή μόνο 0,67%, ενώ στους εμβολιασθέντες με placebo, δηλαδή η πιθανότητα να συμβεί στον γενικό πληθυσμό 0.49%.
Συναφείς αναλύσεις που δημοσιεύτηκαν μετά από την συγκεκριμένη μελέτη επιβεβαιώνουν το χαμηλό αυτό ποσοστό. Αν συγκριθεί το ποσοστό αυτό με την θνητότητα ή και τις μακροχρόνιες επιπλοκές από νόσηση με κορονοϊό (σύνδρομο χρόνιου κορονοϊού) οι προστατευτικές επιπτώσεις του εμβολίου είναι αδιαμφισβήτητες.

Η χάραξη πολιτικής δημόσιας υγείας δεν μπορεί παρά να βασίζεται στις επιστημονικές αρχές αυτών των πραγματικών δεδομένων.

Ολόκληρο το άρθρο