Σημεία συνέντευξης του Δημήτρη Βίτσα, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Δυτικού Τομέα Αθηνών, στο «ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5»

«Ορθώς το Ουκρανικό ζήτημα έχει επισκιάσει τα πάντα μια που η Ευρώπη αλλά και η ανθρωπότητα συνολικά, βρίσκονται μπροστά σε ένα πόλεμο που μπορεί να κλιμακωθεί περαιτέρω.

Η Ρωσία με την εισβολή της στην Ουκρανία, έχει χάσει όποιο δίκιο και αν είχε. Αντικειμενικά και απερίφραστα λοιπόν καταδικάζουμε αυτή την εισβολή, έχοντας το μυαλό μας κυρίως τους λαούς των δύο χωρών.
Έχει ήδη χυθεί αίμα και ως εκ τούτου, θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια να επανέλθουν τα πράγματα στην προηγούμενη κατάσταση και σε ένα καθεστώς μιας απλά καλής γειτονίας μεταξύ τους.
Η διαμορφούμενη λοιπόν κατάσταση θα επηρεάσει την Ευρώπη αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο ψυχολογικά, οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά αλλά και κοινωνικά.
Η κυβέρνηση της ΝΔ και του κου Μητσοτάκη επέλεξε να συμμετάσχει σε αυτή τη σύγκρουση με τον πιο ενεργό τρόπο, στέλνοντας στρατιωτικό οπλισμό, αντί να μείνει στην αποστολή μιας γενναίας ανθρωπιστικής βοήθειας.
Σε αυτή τη σύγκρουση η Ουκρανία επί της ουσίας λειτουργεί σαν “αντιπρόσωπος” του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Η Ελλάδα, διαχρονικά σε τέτοιου είδους συγκρούσεις προσπαθούσε να λειτουργήσει σα γέφυρα ειρήνης, έμενε έξω από αυτές, στη λογική ότι θα έπρεπε στην επόμενη φάση να κερδίσει, όπως και κέρδιζε. Και δε μιλώ μόνο για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του Κ. Καραμανλή, του Αν. Παπανδρέου κλπ.
Θέλουμε λοιπόν να κοπεί ο βήχας στις φιλοπόλεμες κραυγές αλλά συγχρόνως θα πρέπει να δείχνουμε δρόμους οικοδόμησης της ειρήνης.
Έχουμε χάσει τεράστιες ευκαιρίες σε αυτή την κατεύθυνση με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη δημιουργία ενός συστήματος ασφάλειας στην Ευρώπη, με συμμετοχή και της Ρωσίας.
Ολιγωρήσαμε σαν Ευρώπη στη δέσμευση να μην αποτελέσουν χώρες του ΝΑΤΟ η Ουκρανία και η Γεωργία, όπως και στην αντιμετώπιση του στρατιωτικού σχεδίου του Πούτιν όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, η ΕΕ “συνελήφθη κοιμώμενη”.
Τώρα όμως τα πράγματα περιπλέκονται τόσο στρατιωτικά, όσο οικονομικά και κοινωνικά.
Οι απειλές που εκτοξεύονται από όλες τις πλευρές, ανοίγουν τις πόρτες του φρενοκομείου.
Να πάρουμε υπόψη μας ότι δεν έχουν στείλει όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ στρατιωτική βοήθεια, παρά μόνο δέκα εξ αυτών.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να στείλουμε ανθρωπιστική βοήθεια, ακόμα και στρατιωτικού χαρακτήρα όπως για παράδειγμα την αποστολή του κινητού στρατιωτικού νοσοκομείου που διαθέτουν οι ένοπλες δυνάμεις μας.
Υπάρχουν λοιπόν τρόποι να συμμετέχεις σε μια ειρηνική- ανθρωπιστική διαδικασία.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσφερόμαστε σα χώρα σε μια στρατιωτική εμπλοκή, που ενδεχομένως μας καθιστούν και στόχο.
Ο Ερντογάν προσπάθησε στην αρχή αυτής της κρίσης να παίξει το ρόλο του “ισορροπιστή”, πράγμα που σε αυτές τις περιπτώσεις είναι εξαιρετικά δύσκολο και μάλλον ακατόρθωτο…»