Ομιλία του τ. προέδρου της Βουλής και βουλευτή Α Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Νίκου Βούτση στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την συζήτηση του Σ/Ν του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεσμοποιεί πλέον την εσωτερική εργαλειοποίηση του προσφυγικού - μεταναστευτικού, τη στρατηγική αποτροπής απέναντι στην απαράδεκτη εργαλειοποίηση που επιχείρησε η κυβέρνηση Ερντογάν για το μεταναστευτικό.

Ο κ. Μητσοτάκης προσομοιάζει όλο και περισσότερο με τον Σαλβίνι. Συγκρούεται με τον Πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, με την Ύπατη Αρμοστεία, με τους Επιτρόπους της Ευρώπης και του Συμβουλίου της Ευρώπης και εντάσσει τη χώρα στο μπλοκ των ξενοφοβικών δυνάμεων και όχι στο μέτωπο των χωρών Πρώτης Υποδοχής για μια προοδευτική μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού Συμφώνου για Άσυλο και Μετανάστευση.

Η χώρα εφαρμόζει πλέον πολιτικές ριζικά αντίθετες με τις Διεθνείς Συμβάσεις και με τις αξίες αλληλεγγύης και ανθρωπισμού και υπονομεύει τη στρατηγική της αναλογικής ανάληψης ευθύνης από τις χώρες της Ε.Ε. για τα νέα κύματα μεταναστών και προσφύγων που θα δημιουργούνται σε όλον τον 21ο αιώνα, όχι μόνο τώρα από το Αφγανιστάν, αλλά και στο προσεχές μέλλον λόγω της κλιματικής κρίσης, λόγω των εμφυλίων, των πολεμικών συγκρούσεων και των νέων οικονομικών ανισοτήτων που οξύνονται.

Σημεία ομιλίας Ν. Βούτση στην Ολομέλεια της Βουλής.

​Δεν μπορώ παρά να ξεκινήσω εκφράζοντας τη βαθιά μου συγκίνηση για την απώλεια του μεγάλου, του Οικουμενικού μας Μίκη Θεοδωράκη που οι μουσικές του καταθέσεις για δεκαετίες ακούστηκαν από όλους τους Έλληνες, τραγουδήθηκαν από τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και ενδεχομένως ακούστηκαν και από μεγάλη πλειοψηφία στην Οικουμένη, από λαούς που εμπνεύστηκαν από αυτές τις μουσικές καταθέσεις.

Θέλω να εκφράσω επίσης τη δικιά μου κατάθεση διότι καθένας έχει τη μνήμη του, για το ότι υπήρξε από τα τραγούδια του Μίκη έμπνευση και στους αγώνες στη χώρα μας για κάποιους από εμάς παλιότερους που τα τραγουδήσαμε και στα κάγκελα του Πολυτεχνείου.

Η Βουλή αυτονόητα είχε συνδράμει, όταν ζητήθηκε, στο να γίνουν οι δύο τελευταίες εμβληματικές πολύ μεγάλες εκδηλώσεις με την παρουσία του Μίκη στο Μέγαρο Μουσικής και η πολύ μεγάλη εκδήλωση στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ήταν μία αυτονόητη στήριξη μέσα από την προσπάθεια που είχε κάνει τότε ο Γιώργος Λιάνης.

Σε ό,τι αφορά το σημερινό νομοσχέδιο κατά δήλωση του ίδιου του εισηγητή της ΝΔ, είναι «μία πολιτική πράξη για ένα νέο, θεσμικό, πιο αυστηρό πλαίσιο στη διαχείριση του μεταναστευτικού, δηλαδή μία θεσμική θωράκιση μέσα από ένα πλέγμα διατάξεων για την αποτροπή σε σχέση με τα παρόντα και μέλλοντα προβλεπόμενα κύματα προσφύγων και μεταναστών». Άρα επ’ αυτού δεν έχω να προσθέσω κάτι για να καταδείξω αυτήν την κατεύθυνση της πολιτικής.

Θα μιλήσω λοιπόν θέτοντας κάποια πολύ σοβαρά πολιτικά ζητήματα, τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη και από την παρούσα κυβέρνηση και από όλους μας. Έχουμε αντιληφθεί σε ποια εποχή ζούμε; Έχουμε αντιληφθεί ότι θα πολλαπλασιαστούν τα κύματα μεταναστών και προσφύγων από συγκεκριμένες αιτίες όπως για παράδειγμα από την κλιματική κρίση. Υπάρχουν αναλύσεις για δεκάδες εκατομμύρια «περιβαλλοντικούς κλιματικούς» μετανάστες που θα υπάρξουν από χώρες λόγω της κλιματικής κρίσης το αμέσως προσεχές διάστημα. Αλλά και από την πείνα, την εξαθλίωση, από εμφύλιες διαμάχες και βεβαίως από ένοπλες παρεμβάσεις που έχουν υπάρξει από εξωγενείς δυνάμεις και από πολέμους που έχουν προκληθεί.

Αυτό το νομοσχέδιο έρχεται από την Κυβέρνηση την ίδια ώρα που ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο κ. Μπάιντεν και δημοσιολογούντες σε διεθνές επίπεδο προχωρούν σε αυτοκριτική για τη σειρά των πολέμων που τα τελευταία 25 με 30 χρόνια εξαπολύθηκαν. Πολεμικές παρεμβάσεις, οι περισσότερες με μοναδικό αποτέλεσμα τη δημιουργία προσφυγικών και μεταναστευτικών κυμάτων. Υπάρχει λοιπόν μία τέτοια αυτοκριτική διάθεση μέσα και στη φάση της ήττας που υπέστησαν οι δυνάμεις που παρενέβησαν στο Αφγανιστάν τελευταία. Από την πλευρά μας μέσα σε αυτές τις παρεμβάσεις σε κάποιες από τις οποίες υπήρξαμε παρόντες, είτε μέσω του ΝΑΤΟ, είτε αυτόνομα, είχαμε δηλαδή παρουσία ως χώρα και δεν βλέπουμε την ευθύνη που υπάρχει. Διότι υπάρχει μία ευθύνη στα αποτελέσματα.

Το να λες mea culpa, πήγα, είχα τόσες απώλειες εκεί, τους αφήνω, θα υπάρξουν μερικοί εμφύλιοι από εδώ και πέρα και αυτό που θα παραχθεί από τους ανθρώπους που φεύγουν τρέχοντας με τα παιδάκια τους, ζαλωμένοι που λέμε, ποιος θα το κατανείμει; Ποιος θα το εισπράξει; Πού πηγαίνουν οι Διεθνείς Συμβάσεις;

Ήμουν παρών ως Πρόεδρος της Βουλής τότε, σε τρεις μεγάλες συζητήσεις που έγιναν στο επίπεδο των Προέδρων των Κοινοβουλίων στην Ευρώπη για αυτά τα ζητήματα. Σε μια μάλιστα από αυτές, στο Στρασβούργο και στην άλλη στη Μπρατισλάβα, είχε δοθεί στην Ελλάδα και ο τιμητικός ρόλος του εισηγητή με απέναντι τον Ούγγρο, δηλαδή την άλλη άποψη για το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Πραγματικά έμεινα κατάπληκτος από το πόσο μικρόθωρα και υποκριτικά η πλειοψηφία, όχι όλοι, των Προέδρων των Κοινοβουλίων, απηχώντας και το κλίμα αυτό, δεν έβλεπαν, παρότι τους το επισημαίναμε, ότι υπάρχει σοβαρό μερίδιο ευθύνης και στο οικονομικό επίπεδο και στο κοινωνικό επίπεδο και στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων και στο επίπεδο των επεμβάσεων των εμπόλεμων από πλευράς της Ε.Ε. εν συνόλω ή για ορισμένα μεγάλα κράτη.
Υπάρχει ευθύνη, κατατεθειμένη. Δεν είμαστε κάποιοι χώροι, οι οποίοι είναι ασφαλείς και όπως άκουσα προηγούμενα τον εισηγητή της Ελληνικής Λύσης, δε θέλουν λέει. Αφού δε θέλουν λέει τι τους στέλνετε εδώ πέρα. Οι άνθρωποι είπαν λέει δε θέλουν άλλους μετανάστες. Και διαμορφώνουν ένα Σύμφωνο, απ’ ότι φαίνεται και καινούργιο, το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για Άσυλο και Μετανάστευση, με προϋπόθεση την άρνηση μετεγκατάστασης και την άρνηση μιας τιμαριοποίησης, δηλαδή μιας ανάληψης ευθύνης ανά χώρα, όπως θα ήταν και το λογικό για εγγυημένες και ασφαλείς πύλες εισόδου καταγραφής αλλά και ανάληψης ευθύνης για παραμονή, για ενσωμάτωση κτλ. μεγάλου μέρους των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών που προέκυψαν και θα προκύψουν. Δε θέλουμε, λένε.

Άρα υπάρχει ένα μείζον πολιτικό ζήτημα σε κλίμακα Ευρώπης για το οποίο θα περίμενα η κυβέρνηση να εισηγηθεί πολιτικά. Ακριβώς διότι είμαστε μια από τις λεγόμενες πύλες εισόδου θα περίμενα επ’ αυτού να εισηγηθεί η κυβέρνηση μια πολιτική. Μια πολιτική την οποία να προτείνει και με την οποία να αντιπαρατίθεται με το ξενοφοβικό μέτωπο μέσα στην Ε.Ε. και να υπάρξει ένα μέτωπο δυνάμεων και χωρών και αυτές που είναι πύλες εισόδου και άλλες χώρες που να επιβάλλουν, να διαμορφώσουν μια πολιτική και για το Δουβλίνο και για το Άσυλο που θα βλέπει ακριβώς τις ευθύνες -που υπάρχουν ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης- και κυρίως την ευθύνη στη βάση των Διεθνών Συνθηκών και της αλληλεγγύης για την επίλυση του ζητήματος.

Αντί αυτού τι γίνεται; Δυστυχώς ο κ. Μητσοτάκης με τη χθεσινή σύγκρουση η οποία υπήρξε με τον κ Σασόλι, η οποία διέρρευσε από το Μαξίμου, θέλει να γίνει απ’ ότι φαίνεται εν έτη 2021, ο εγχώριος Σαλβίνι.

Από αυτό το βήμα αλλά και από την Γερουσία έχουν περάσει ο κ. Φίλιππος Γκράντι από την Ύπατη Αρμοστεία, ο κ. Σασόλι πριν από λίγο διάστημα με τον οποίο συγκρούστηκε χθες ο κ. Μητσοτάκης, η κα Μιγιάτοβιτς και η κα Γιόχανσον, Επίτροποι συμβουλίου Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατατέθηκαν από όλες τις ανεξάρτητες αρχές, από τον Συνήγορο του Πολίτη επανειλημμένα, και κατά την διάρκεια της δικιάς μας διακυβέρνησης, ενδελεχή τεκμηριωμένα πορίσματα με προτάσεις και ζητήματα τα οποία θέτανε. Από όλες τις Ενώσεις Δικαιωμάτων στην Ελλάδα έχουν κατατεθεί ενστάσεις, διαφοροποιήσεις της ακολουθούμενης στρατηγικής και πολιτικής. Επ΄ αυτού λοιπόν και στο μέτωπο αυτής της αντιπαράθεσης και σύγκρουσης είναι επιλογή της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Μητσοτάκη να είναι με το μέτωπο των ξενοφοβικών δυνάμεων και για ένα ρόλο που θα παίζει η χώρα μας σαν ασπίδα της Ευρώπης για να στείλει ο κος Κούρτς πάνοπλους από πάνω μέχρι κάτω, στον Έβρο και να παίζεται ένα παιχνίδι εσωτερικής εργαλειοποίησης.
Εργαλειοποίηση που έκανε και ο Ερντογάν πέρσι στον Έβρο, στο πλαίσιο της διαχείρισης του φόβου της ελληνικής κοινωνίας ενάμιση χρόνο τώρα μέσα σε συνθήκες πανδημίας και των άλλων κρίσεων, υπέρ βωμών και εστιών κάνουμε την αντίσταση οδηγούμενοι σε πράξεις και στα θαλάσσια σύνορα οι οποίες και διεθνώς έχουν καταγγελθεί ως παράνομες με βάση το διεθνές δίκαιο. Επίσης και σε πράξεις και πολιτικές για τη συμβίωση, την ενσωμάτωση και την ανάγκη προώθησης αυτών των ανθρώπων στην ελληνική κοινωνία και τον ηπειρωτικό κορμό έχουν τα πάντα σιγάσει. Έχουν τα πάντα μπει κάτω από το τραπέζι.

Πόσα παιδιά είναι στην ελληνική εκπαίδευση. Είχαν μπει 12000 στον πρώτο χρόνο λειτουργείας των σχολείων από αυτούς τους ανθρώπους που είχαν έρθει. Και ξέρετε ότι η γλώσσα και η εκπαίδευση είναι το σταυρικό σημείο για την επαφή με την κοινωνία. Και να μην ακούω κύριε εισηγητή της Ν.Δ περί διαφύλαξης του χριστιανικού χαρακτήρα της χώρας μας και της Ευρώπης γιατί και αυτό είναι ένα ζήτημα έχει έρθει από πλευράς της Ουγγαρίας της Πολωνίας και κάποιων άλλων χωρών και έχει απολύτως ως διχοτομική γραμμή το θρήσκευμα, έχει απολύτως αποδοκιμαστεί και καταγγελθεί από όλες τις μεγάλες χώρες. Τη Γαλλία την Γερμανία, την μεγάλη πλειοψηφία των κρατών. Δεν ζούμε σε μια χριστιανική Ευρώπη η οποία πρέπει να κρατήσει σαν στοιχείο αξιακό εισαγωγικό αυτήν την αξία έναντι άλλων οι οποίοι θα έρθουν με άλλο θρήσκευμα και αρά είναι επικίνδυνοι. Είναι απαράδεκτη αυτή η αντίληψη.

Άρα το μείζον ζήτημα είναι αυτό. Πρέπει να υπάρξει μια διαφορετική στρατηγική. Θα ήθελα να στον κ. Καμίνη που είχαμε συνεργαστεί τότε και είχαμε συνεργαστεί και καλά στη φάση του 2015 από το Υπουργείο Εσωτερικών με την μεγάλη όξυνση τότε που υπήρξε με τον κ. Δρίτσα να παίζει μεγάλο ρόλο από την θέση του. Η κα Χριστοδουλοπούλου τότε κ. Καμίνη όταν σας είπε ότι εξαφανίζονται ξέρετε πολύ καλά ότι είχε ανοίξει ένα διάδρομο στα βόρεια σύνορα όπως και άλλους διαδρόμους από όπου διοχετεύτηκαν πραγματικά χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες εκεί που θα έπρεπε να διοχετευτούν. Δηλαδή προς άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ώστε να πάρουν το μερίδιο της ευθύνης τους.
Μας κλείσανε τα σύνορα. Είμαστε σε καθεστώς κλειστών συνόρων και μας έχουν επιβάλει αυτή τη διαδικασία του φυλάσσουμε δήθεν τις Θερμοπύλες της νεοφιλελεύθερης και χριστιανικής Ευρώπης, δηλαδή κάποιας μειοψηφίας κρατών και αντιλήψεων μέσα στην Ευρώπη γύρω από αυτά τα ζητήματα.

Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ για την ανοχή σας για το χρόνο, το μέρος της χώρας, ο ρόλος της χώρας μας, το μέλλον της χώρας μας με τις παρακαταθήκες που την έκαναν παγκόσμια γνωστή και σημείο αναφοράς για την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, για αυτά που έρχονται και για αυτά που συμβαίνουν, είναι με τις δυνάμεις οι οποίες με ανοιχτά μάτια, με ενόραση στο τι έρχεται, στο ποιες είναι οι ευθύνες, στο πως πρέπει να αντιμετωπιστούν, στο ποια αλληλέγγυα και μετρημένη και αναλογική προσπάθεια πρέπει να γίνει από όλες τις χώρες, με αυτές τις χώρες οι οποίες θα αντιμετωπίσουν με όρους ανθρωπιάς και όρους Διεθνών Συνθηκών αυτό το ζήτημα. Και δεν είναι με αυτό το νομοσχέδιο, που κατά τη δική σας διατύπωση εισάγει τη χώρα μας θεσμικά -και για αυτό μάλωσε χτες ο κος Μητσοτάκης με τον κ. Σασόλι- στο μέτωπο και στο μπλοκ των δυνάμεων των ξενοφοβικών που δεν έχουν ενόραση ιστορική για το τι έρχεται και δεν έχουν ενόραση και επιμονή στις αξίες αυτής της χώρας και αυτού του λαού.

Ευχαριστώ.