ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

03/09/2017

Ν. Ξυδάκης: Ελπίζω σε μια σχετική εκλογίκευση των δανειστών

   Ν. Ξυδάκης: Ελπίζω σε μια σχετική εκλογίκευση των δανειστών



Συνέντευξη του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στο "Στο Κόκκινο"

 

Εν όψει της επίσκεψης του Γάλλου Προέδρου Μακρόν και της νέας αξιολόγησης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης μίλησε στην εκπομπή του Διονύση Ελευθεράτου «Στο Κόκκινο», στις 3 Σεπτεμβρίου 2017

Ο δημοσιογράφος ρώτησε καταρχάς για την πρόσφατη ομιλία του προέδρου Μακρόν προς τους γάλλους πρεσβευτές, ενώπιον των οποίων παραδέχτηκε ότι «προφανώς θα πάμε σε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, με ατμομηχανές και βαγόνια»… Και ας μιλήσουμε κατόπιν, συμπλήρωσε, για την προσπάθειά του να αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα του.

Τα δύο αυτά είναι συναφή, απάντησε ο Ν. Ξυδάκης, γιατί σχετίζονται αμφότερα με το γοργό μετασχηματισμό της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έρχονται σε συνέχεια της συνόδου της Βαλέτας, της Λευκής Βίβλου του Γιούνκερ και πολλών άλλων δηλώσεων. Φαίνεται ότι οι ηγέτες των μεγάλων κρατών, του γερμανογαλλικού άξονα, προ-οικονομούν αυτό που θα συμβεί. Είναι δεδομένο ότι βαδίζουμε σε μια Ευρώπη διατεταγμένη σε «ομόκεντρους κύκλους» παρά τις διαψεύσεις που επιχειρούνται τα τελευταία χρόνια. Από κει και πέρα, θα πρέπει να δούμε ποια είναι αυτή η Ευρώπη. Κάποια σημάδια τα έχουμε εξάλλου, από τότε που ξέσπασε η χρηματο-πιστωτική κρίση. Σε αυτήν η Ε.Ε. αντέδρασε διασώζοντας τις τράπεζες και κατακρημνίζοντας τα κράτη που βρέθηκαν λόγω χρέους σε αδυναμία, όπως επίσης τον κόσμο της εργασίας και τα μεσαία στρώματα.

Άτυπο διευθυντήριο

Και αυτό μας φέρνει στη δεύτερο σκέλος του ερωτήματός σας, συνέχισε ο Ν. Ξυδάκης. Στο πώς διαχειρίζονται οι κυβερνήσεις και το άτυπο διευθυντήριο της ευρωζώνης το κοινωνικό κράτος, το βιωτικό επίπεδο, τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά επίσης ποια αντίληψη έχουν για τη δημοκρατία. Το περιβάλλον είναι δυσοίωνο, αν συνυπολογίσουμε το σοκ που επέφερε στην Ευρώπη το προσφυγικό κύμα. Μένει βέβαια να δούμε αν από τη διαφαινόμενη σύγκρουση για τα εργασιακά, ο Μακρόν θα βγει αλώβητος. Αλλά από την άλλη βλέπουμε την πρωτοφανή ανακοίνωση του Όρμπαν, που ζητάει χρήματα από την ΕΕ για να κατασκευάσει τείχος. Αυτός δυστυχώς θέτει την ατζέντα στην ΕΕ. Ένας πολιτικός με όλα τα τυπικά στοιχεία του εθνολαϊκιστή, υψηλές κορώνες, ψέμα, αυταρχισμό. Την ίδια στιγμή βέβαια που τα δημοκρατικά δικαιώματα μέσα στην ίδια την Ουγγαρία συντρίβονται.

Ένας συνήγορος του Όρμπαν θα έλεγε, σχολίασε ο Δ. Ελευθεράτος, ότι θεσμικά ευρωπαϊκά χείλη όπως του Τουσκ, είχαν εκθειάσει την προσπάθεια των Βίζενγκραντ να κλείσουν το βαλκανικό διάδρομο, με τραγικές συνέπειες βέβαια για τους μετανάστες που πνίγονταν… Πώς μια τέτοια Ευρώπη θα έχει αξίες που καταστούν αντίβαρο στους Όρμπαν και τους Τραμπ;

Ο Τουσκ, απάντησε ο Ν. Ξυδάκης, δεν έχει κάποια βαρύτητα. Μια τυπική θέση κατέχει, που έχει απονεμηθεί σε ένα μάλλον αποτυχημένο πρώην πρωθυπουργό, με μηδενική επιρροή και στην ίδια του τη χώρα ακόμα. Οι εκλεγμένοι πρωθυπουργοί έχουν απείρως μεγαλύτερη βαρύτητα από τέτοιου είδους μανδαρίνους των Βρυξελλών. Θεσμικό λόγο έχει, αλλά ό,τι και να πει, ιδιαιτέρως αν διαφοροποιηθεί, το παίρνει σύντομα πίσω. Η ΕΕ είναι πλήρως διακυβερνητική και στην ισορροπία αυτή υπερισχύουν οι ισχυρότεροι, που εκφράζουν τα μεγαλύτερα οικονομικά συμφέροντα. Δυστυχώς άλλα πράγματα συρρικνώνονται όπως αυτό που ονομάζουμε ευρωπαϊκό πνεύμα, αξίες, παραδόσεις. Για αυτό στις δημοσκοπήσεις βλέπουμε πόσο πολύ έχει χλομιάσει η ιδέα και η αντίληψη για το όραμα της Ευρώπης. Αυτό που δεν βλέπουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, είναι για μια Ευρώπη που περιχαρακώνεται και κλείνεται, περιορίζοντας τον κοινωνικό χώρο προς όφελος ισχυρών οικονομικών ομίλων, μέλλον δεν υπάρχει. Τα μεγέθη της Ευρώπης, η δημογραφία, η γεωστρατηγική της επιρροή, βαίνουν μειούμενα. Ο λόγος της, που δεν είναι καν ενιαίος, είναι αδύνατος, ιδιαιτέρως αν συγκριθεί με το λόγο των ΗΠΑ, ακόμα και της Ρωσίας ή του ΝΑΤΟ. Χρειάζεται μια άλλη ματιά, αλλά δεν υπάρχουν ούτε οι ηγετικές μορφές, ούτε οι συσχετισμοί της δεκαετίας του ‘80, για να το πετύχουν αυτό. Αδύναμες προσωπικότητες, εκμηδενισμένες μες στη διελκυστίνδα των συμφερόντων που δεν θέλουν να υπερασπιστούν την ευρωπαϊκή ιδέα για ένα δημοκρατικό κοινωνικό κράτος, αυτό υπάρχει σήμερα.

Άρα, τι μπορούμε να περιμένουμε, ρώτησε ο δημοσιογράφος.

Η ιστορία δεν ακολουθεί γραμμική εξέλιξη, από την οποία περιμένουμε μόνο αυτό που βλέπουμε αυτή τη στιγμή. Οι άνθρωποι δεν είναι πάντα προβλέψιμοι, δεν ανέχονται την υποβάθμισή τους, ρωγμές δημιουργούνται διαρκώς, σε όλα τα μέτωπα. Ένα παρήγορο παράδειγμα ήταν η Πορτογαλία, όπου με μια προοδευτική κυβέρνηση κατορθώνει σιγά σιγά να μένει όρθια. Αν έχεις κάποιες μικρές επιτυχίες, κάνοντας μια λογική χρήση των μέσων που διαθέτεις και εμπνέεις τους ανθρώπους στη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη, μπορείς να έχεις τεράστιο αποτέλεσμα. Η εκστρατεία του Σάντερς στις ΗΠΑ, η επιτυχία του Κόρμπιν, τα βήματα που έγιναν από την κυβέρνηση στην Ελλάδα, είναι νησίδες ελπίδας, μετριοπάθειας και ανθρώπινης αντιμετώπισης. Πρέπει να είμαστε πραγματιστές βέβαια, γιατί η μεγάλη εικόνα είναι δυσμενής, ωστόσο δεν είναι όλα σκοτεινά.

 

Διαπραγμάτευση…

Θα δούμε τους δανειστές να προβάλλουν νέες αξιώσεις;

Δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα φανούν λογικοί. Είμαστε στον 8ο έτος της διαπραγμάτευσης και θα ακολουθήσουν και άλλα. Όταν σε κλείσουν στην παγίδα του χρέους δεν σε αφήνουν να ξεφύγεις. Από και κει πέρα χρειάζεται και η Ευρώπη κάποια καλά μηνύματα. Δεν πουλάει το παραμύθι του ατίθασου λαού που διαταράσσει το ειδύλλιο της ευρωζώνης. Μια σχετική εκλογίκευση -δεν το λέω καν χαλάρωση- θα υπάρξει. Το θέμα είναι στο μεταξύ να αντέξει η ελληνική κοινωνία, να κρατήσει ο λαός μια πίστη στον εαυτό του, στις δυνάμεις του και στη δημοκρατία. Να πιστέψει ότι μπορεί με τους δικούς του θεσμούς, τις δικές του επιλογές και δυνάμεις να προχωρήσει μπροστά. Να μην βυθιστεί στην ηττοπάθεια, την πίκρα και την απελπισία. Αυτό είναι το μεγάλο μας ιστορικό και πολιτικό στοίχημα.

Το τελευταίο χρόνο, σχολίασε ο δημοσιογράφος, υπάρχει πληθώρα καλών λόγων για την Ελλάδα. «Το παρακάναμε στη λιτότητα» λένε οι σύμβουλοι της Μέρκελ, ακόμα και Επίτροποι, και έτσι καθαρίζουν τη συνείδησή τους. Κατόπιν όταν πηγαίνουμε στις διαδικασίες που κρίνουν πραγματικά τα πράγματα, είναι σαν να μην έχει ειπωθεί τίποτα από αυτά.

Ναι, υπάρχουν δύο στρώματα, δυο επίπεδα λόγου, απάντησε ο Ν. Ξυδάκης. Το πρώτο επίπεδο, ο φανερός δημόσιος λόγος, είναι για λαϊκή κατανάλωση. Αυτό το «κάτι αναγνωρίζουμε» αν και με υποσημειώσεις, που θα γράψουν τα γερμανικά ΜΜΕ. Ένας βαθύς πατερναλιστικός λόγος επίσης, «εμείς τους λέμε τι θα κάνουν, εκείνοι δεν μπορούν». Ο άλλος λόγος, σε δεύτερο επίπεδο, είναι αυτός που εκφράζει τα συμφέροντα εκείνων που θέλουν να κερδίσουν από την ελληνική περιπέτεια, και αυτά τα μαθαίνουμε πολύ λίγο. Περνάνε στο πολύ ψιλά γράμματα.

(Το ρεπορτάζ του σταθμού από την εκπομπή, εδώ.)



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ