ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

21/06/2017

Ομιλία Φ. Βάκη στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης

Ομιλία Φ. Βάκη στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης



Ομιλία της κοινοβουλευτικής εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Φωτεινής Βάκη στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση και ψήφιση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης: Κύρωση και προσαρμογή ελληνικής νομοθεσίας στη Σύμβαση της Βαρσοβίας & της Οδηγίας 2014/42/ΕΕ, προϋποθέσεις τοποθέτησης ανηλίκων σε ίδρυμα ή ανάδοχη οικογένεια από και προς κράτη μέλη της Ε.Ε. & ενσωμάτωση Οδηγιών 2013/48/ΕΕ & 2012/29/ΕΕ.


Ολόκληρη η ομιλία:

Έχω σκοπό να αναφερθώ αναλυτικά σε ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο, το οποίο όμως αδικήθηκε από όλη αυτή τη δυσοσμία που βγήκε σε αυτή την αίθουσα επ’ αφορμή της αναφοράς στο περιστατικό του «Noor 1». Τολμήσατε κάποιοι να μιλήσετε για αντιθεσμικές παρεμβάσεις, για αντιδημοκρατικές εκτροπές. Θεωρώ μεγάλο ευτελισμό της δημόσιας σφαίρας, του ιερού αυτού χώρου του κοινοβουλίου, του ναού της δημοκρατίας, το να συζητούμε η εθνική αντιπροσωπεία επί τη βάσει μιας υποκλαπείσας συνομιλίας, η οποία έτυχε να δημοσιευθεί σε ένα έντυπο. Τι να πω συνάδελφοι;

Αλλά εφόσον ετέθη το θέμα, ας πω κι εγώ κάποια λόγια. Επιλεκτικές χρήσεις ή καταχρήσεις πληροφοριών; Δηλαδή, για κάποιους μάρτυρες τότε, οι οποίοι εξαφανίστηκαν από προσώπου γης -επτά βρέθηκαν νεκροί- ουδείς ασχολήθηκε. Για κάποια συνέντευξη που έδωσε ο καταδικασμένος ισοβίτης, κανένα σχόλιο. Για κάποιες παρατυπίες του κανονισμού των φυλακών, χαμός. Για 1,2 τόνους ηρωίνης, τίποτα; Με επιχειρηματικά συμφέροντα θα συντασσόμαστε ή με τις προσπάθειες της δικαιοσύνης να διερευνήσει μια υπόθεση και της οικονομικής αστυνομίας να διενεργήσει οικονομικούς ελέγχους; Για να μη θυμηθούμε δε και μία επεισοδιακή, κατά κοινή ομολογία, τότε δίκη, με ανατροπές βουλεύματος και με παράξενες απαλλαγές. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωση της πολιτείας, της δικαιοσύνης και της οικονομικής αστυνομίας να διερευνήσει μία τόσο σοβαρή υπόθεση.

Επίσης, δεν μπορούμε από τη μία να αναφερόμαστε επιλεκτικά στη μάστιγα της νεολαίας, τα ναρκωτικά, όταν πρόκειται για καταγγελίες που αφορούν τον χώρο του Πανεπιστημίου, όταν επίκειται –αγαπητέ συνάδελφε από το Ποτάμι- ένα νομοσχέδιο για την Παιδεία το οποίο δεν μας αρέσει και επαναφέρει το άσυλο που δεν θέλετε. Και από την άλλη, για θέματα τόσο σοβαρά να εμμένουμε στην υποτιθέμενη παραβίαση και την παρατυπία στον κανονισμό της φυλακής. Σχετικά με το θέμα της Παιδείας, νομίζω ότι όταν έρθει το νομοσχέδιο, θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε.

Επίσης να απαντήσω στο άλλο θέμα. Ακούσαμε και από την κυρία συνάδελφο της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τον «υπερκαναλάρχη υπουργό»,  τον «επαίσχυντο νόμο», τον «ξεδιάντροπο, αποτυχημένο καναλάρχη ο οποίος προσπάθησε να επιβάλλει ένα καθεστώς Τύπου Σοβιετίας στα μέσα» κ.λπ. Θα ήθελα να πω ένα πράγμα. Εάν κάποιοι ήταν υπερκαναλάρχες, ήταν αυτοί που κυριολεξία έκαναν χρήση ενός συνταγματικά θεμελιωμένου δημόσιου αγαθού, έκαναν κυριολεξία «αεροπειρατεία» και επί χρόνια λειτουργούσαν με το «τζάμπα» και τα θαλασσοδάνεια. Ήταν αυτοί οι οποίοι δεν κατέβαλαν ούτε καν τους τηλεοπτικούς φόρους των διαφημίσεων, ούτε τα τέλη χρήσης των συχνοτήτων. Αυτό δεν μας πείραζε; Ή μήπως η δική σας δημοκρατική ευαισθησία και ο πλουραλισμός σας, εκφράστηκε τα μέγιστα με εκείνο το «μαύρο» στη δημόσια τηλεόραση το 2013; Για να μην αναφερθώ σε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, εσάς των δημοκρατών και ευαίσθητων, που παρομοιάζατε υπουργούς της κυβέρνησης -μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης- με Γεωργαλάδες και είχαμε ακούσει τα πλείστα όσα για Βόρεια Κορέα, για Σοβιετία κ.λπ. Εσείς οι ίδιοι που ζητάτε και παραιτήσεις δημοσιογράφων από τη δημόσια τηλεόραση, όταν τα σχόλιά τους δεν σας είναι αρεστά.

Τέλος, στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, επειδή έκανε αναλυτική αναφορά στο θέμα της δεύτερης αξιολόγησης και του χρέους, με την αναπαραγωγή της συνήθους καταστροφολογίας, επίσης δύο πράγματα: Ναι, είναι χρέος μας, ήταν καθήκον αυτής της κυβέρνησης από τότε που ήταν αντιπολίτευση να αναδεικνύει ως μείζον το χρέος. Το χρέος μιας χώρας το οποίο δεν δημιουργήσαμε εμείς, το παραλάβαμε. Και είναι από τις κληρονομιές που δυστυχώς δεν μπορείς να αποποιηθείς, 320 δισ. ευρώ χρέος δεν τα δημιουργήσαμε εμείς συνάδελφοι. Βεβαίως, ξέρουμε πολύ καλά ότι το χρέος σε μία Ευρώπη, για την οποία μπορούμε πολλά να πούμε και που πραγματικά έχει μπει σε μία επικίνδυνη τροχιά, λειτούργησε για τη χώρα μας και για κάθε υπερχρεωμένη χώρα, ως ένα πιθάρι των Δαναΐδων, που γέμιζε με θυσίες, κόπο και αίμα του ελληνικού λαού για να αδειάζει σιγά σιγά. Και χρησιμοποιείται και ως ένα εργαλείο αναπαραγωγής της λιτότητας και ως ένας δούρειος ίππος για να αλώνονται πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, κατακτήσεις και να απορρυθμίζεται η αγορά εργασίας. Είναι γνωστά όλα αυτά. Γι’ αυτό, ορθώς έπραξε και πράττει η κυβέρνηση, που ανέδειξε το χρέος -την αναδιάρθρωσή του, την αναδιατύπωση του προφίλ του, όπως και να το πείτε- ως μείζον θέμα.

Από εκεί και πέρα, σε τέτοιες μάχες και σε μάχες με σκληρούς και αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης, υπάρχουν οι μικρές νίκες, οι μικρές ήττες, υπάρχουν και κάποιοι συμβιβασμοί. Τουλάχιστον, όμως, ήταν κάποιες μάχες που δόθηκαν και κάποια μηνύματα που περάσανε. Διότι, ας πούμε ότι αυτή η κυβέρνηση δεν ξέρει να διαπραγματευτεί, είναι ανίκανοι, είναι μαθητευόμενοι μάγοι κ.λπ. Η προηγούμενη επιτυχής διαπραγμάτευση σε τι συνίστατο; Ποια ήταν η ικανή διαπραγμάτευση, κυρίες και κύριοι της αντιπολίτευσης; Το «forget it, Yiannis»; Οι όρκοι περί της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και ότι εσείς είστε οι μετρ των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων; Και ποιες ήταν αυτές; Το «success story» της εσωτερικής υποτίμησης που εκτόξευσε την ανεργία στο 27%, αφαίρεσε από τη χώρα μας τον ένα τέταρτο του εθνικού της πλούτου; Ακόμη και σε πόλεμο να ήμασταν, τέτοια απώλεια εθνικού πλούτου θα ήταν αδιανόητη. Ποια ήταν η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας από εσάς, του ικανότατους, αποτελεσματικούς τεχνοκράτες; Οι εργολάβοι στο δημόσιο; Οι απολύσεις των καθαριστριών των 400 ευρώ, ή το «μαύρο» στη δημόσια τηλεόραση; Η μήπως ήταν τα θαλασσοδάνεια στους εκλεκτούς και «ημέτερους» για να μην απειλείται και η επανεκλογή στους τόπους της εξουσίας;

Μπορείτε να καταψηφίσετε όλα τα αρνητικά μέτρα, είναι δικαίωμα σας. Στο θέμα, όμως, του χρέους και αυτής της προσπάθειας να εξέλθουμε από τη επιτροπεία, νομίζω ότι οφείλουμε όλοι να το στηρίξουμε. Όταν σύσσωμος ο ευρωπαϊκός Τύπος, λίγες ημέρες πριν κλείσει η αξιολόγηση, με ναυαρχίδα τη «Liberation», έκανε έκκληση βοήθειας και αλληλεγγύης για την Ελλάδα, όταν ο  Πιτέλα στην «Die Welt» έκανε έκκληση στον Σόιμπλε να σταματήσει να αντιτίθεται στην ελάφρυνση του χρέους, την οποία τη θεωρούσε απαραίτητη. Όταν ακόμα και η «Bild» έγραφε, ότι ο Σόιμπλε θέλει να κρατήσει την ελληνική διάσωση έξω από τον προεκλογικό του αγώνα, διάφορα αγαπημένα σας έντυπα, αγαπημένοι σας αρθρογράφοι, μιλούσαν την ίδια ώρα για μαθητευόμενους μάγους, για ανίκανους, για τυχοδιώκτες, για μία κοινωνία και κυβέρνηση που κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα κ.λπ. Όταν όλος ο γερμανικός, σχεδόν, Τύπος κάποιες μέρες πριν κλείσει η αξιολόγηση καλούσε τον Σόιμπλε να παραιτηθεί, εσείς καλούσατε και καλείτε νυχθημερόν μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση να παραιτηθεί. Αυτός είναι ο πατριωτισμός σας συνάδελφοι;

Μπορεί να μην πήραμε όσα θέλαμε, μπορώ να σας πω για τα πλεονάσματα, ναι το 3,5% είναι υψηλό. Όμως, για το 2% πλεόνασμα, που καγχάζετε, ξέρετε ότι η ευρωζώνη, που τόσο πολύ αγαπάτε, επιβάλλει 2,6% πλεόνασμα στις χώρες μέλη της. Και βεβαίως, επειδή σημασία δεν έχει μόνο η κριτική αλλά και από ποιον ασκείται, εσείς μιλάτε, που στην 5η αξιολόγηση αδυνατούσατε να κλείσετε, που με το mail Χαρδούβελη είχατε καταδικάσει τη χώρα σε πλεονάσματα του 4,2% του ΑΕΠ για μέχρι το 2030; Αιδώς Αργείοι.

Επειδή θα ήταν κρίμα να αδικήσουμε ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο, το οποίο δε συζητήθηκε δεόντως, επιτρέψτε μου και δυο λόγια περί αυτού. Η υπό συζήτηση κύρωση και προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στη σύμβαση της Βαρσοβίας εμφορείται από ένα πνεύμα που οφείλει να διέπει ένα κράτος δικαίου, μια ευτεταγμένη πολιτεία, όπως το οραματίστηκε η μακρά παράδοση της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας. 

Αν υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής, ένα νήμα που διατρέχει φαινομενικά ετερόκλητες διατάξεις της εν λόγω ενσωμάτωσης, αυτό αφορά όχι μόνο το δικαίωμα μας να έχουμε δικαιώματα, υπό την ιδιότητα μας των ανθρώπινων όντων, αποψιλωμένους από επιμέρους προσδιορισμούς, της φυλής, του έθνους, της τάξης, του φύλου, της θρησκείας. Δεν αφορά μόνο το δικαίωμα μας να γνωρίζουμε τα δικαιώματα μας, αλλά πρωτίστως αφορά την απόπειρα να αρθεί η γνωστή διάζευξη ανάμεσα στη νομική κατοχύρωση και θέσπιση δικαιωμάτων και την εν τοις πράγμασι αθέτησης τους.  

Το 1989 γεννήθηκε η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία τους αποδίδει δικαιώματα και στη πολιτεία αποδίδει την ευθύνη της εξασφάλισης τους. Το παιδί έχει δικαίωμα σε μια ταυτότητα, ένα όνομα, μια εθνικότητα, μια οικογένεια που νοιάζεται γι’ αυτό. Έχει δικαίωμα να επιλέγει τη θρησκεία του, τα πιστεύω του και τους φίλους του. Έχει δικαίωμα στην προστασία από την κακοποίηση, την εκμετάλλευση, την απαγωγή. Έχει δικαίωμα στην υγεία και την εκπαίδευση, στη φροντίδα, το καθαρό νερό, τα ρούχα και τη στέγη, το παιχνίδι και τη ξεκούραση. Έχει δικαίωμα σε νομική υποστήριξη, έχει δικαίωμα σε ειδική φροντίδα και προστασία αν είναι πρόσφυγας.

Η συζήτηση και η ψήφιση του νομοσχεδίου σήμερα, συμπίπτει σχεδόν με την παγκόσμια ημέρα των προσφύγων που ήταν εχθές. Ας μου επιτραπεί μια παρέκβαση εν είδει μνείας  και σε αυτά τα παιδιά, τα προσφυγόπουλα. Που τη βίαιη ωρίμανση τους σφράγισαν εκατοντάδες χιλιόμετρα που διένυσαν, διαφεύγοντας από εμπόλεμες ζώνες, ο βυθός της θάλασσας που έβαψαν πορτοκαλί τα σωσίβια των πνιγμένων γονιών τους, τα κύματα του Αιγαίου που τους αντιστάθηκαν και η λαχτάρα τους να επανενωθούν με τις οικογένειες τους ή να βρουν μια καινούρια οικογένεια. Τα παιδιά που δεν χάθηκαν «στου δράκου το πηγάδι, στης στρίγγλας τη σπηλιά» κατά το γνωστό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου, αλλά χρησιμοποιήθηκαν σε κυκλώματα επαιτείας, σεξουαλικής εκμετάλλευσης και πώλησης οργάνων, κάνουν τις συμβάσεις για τα Δικαιώματα του Παιδιού ένα κενό νομικό γράμμα, μια αθετημένη υπόσχεση, μια ακόμη υποσημείωση για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το παρόν νομοσχέδιο σκοπεί στη θωράκιση και προστασία αυτών των δικαιωμάτων αλλά και στη προστασία άλλων ευπαθών κοινωνικών ομάδων, που έγιναν το καύσιμο υλικό της σύγχρονης βαρβαρότητας, ενός αδηφάγου ανθρωποβόρου καπιταλισμού, που λέγεται ανθρώπινη εμπορία, «human trafficking», και έγινε το συνώνυμο μιας μετανεωτερικής δουλείας, που ακύρωσε σύμπασα τη νεωτερική δικαϊκή σκευή, που ερείδεται στην αξιοπρέπεια του προσώπου. Γυναίκες σκλάβες, κακοποιημένες, ακρωτηριασμένες, θύματα επισφαλούς εργασίας και εκμετάλλευσης, βουβές από φόβο και παροπλισμένες από την πεποίθηση ότι δεν θα δικαιωθούν ποτέ, ή αν διεκδικήσουν το δίκιο τους, μπορεί να τις παραμορφώσει κάποιο βιτριόλι στο πρόσωπο, δεν ακύρωσαν μόνο μερικούς αιώνες φεμινιστικών αγώνων αλλά και μια μακρά παράδοση ευρωπαϊκού διαφωτισμού.

Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι η ουσιαστική παροχή συνδρομής και βοήθειας, η απρόσκοπτη επικοινωνία μεταξύ θύματος και κάθε αρμόδιας αρχής, η εξατομικευμένη προσέγγιση, που θα επικεντρώνεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του θύματος, το δικαίωμα διερμηνείας και μετάφρασης, η πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικές με την υπόθεση τους αλλά και σε υπηρεσίες υποστήριξης και φροντίδας, θα ξαναδώσει αξιοπρέπεια σε ανθρώπους τραυματισμένους και απέλπιδες και θα κάνει το κράτος δικαίου, τον ευρωπαϊκό δικαϊκό πολιτισμό να αξίζει το όνομα του.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ