Ομιλία Νίκου Ξυδάκη στη Βουλή για τα προαπαιτούμενα

Στη συνεδρίαση της βουλής για τα τελευταία προαπαιτούμενα (Παρασκευή, 9 Μαΐου 2017) μίλησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Σύριζα Νίκος Ξυδάκης. Παρέθεσε την άποψή του για τη στρατηγική της κυβέρνησης: Σήμερα κλείνουμε ένα κεφάλαιο επώδυνων αποφάσεων και συμβιβασμών που θα ήταν ίσως λιγότερο επώδυνοι, αν μπορούσε να υπάρξει -και φρονώ ότι θα μπορούσε να υπάρξει- στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή ένα εθνικό μέτωπο. Και βέβαια, αν η μείζων Αντιπολίτευση και μέλη της ελάσσονος είχαν αποφασίσει να συνταχθούν όχι με την Κυβέρνηση, αλλά με τη χώρα, απέναντι σε μια προσπάθεια να αποκρουστεί ή να αντιμετωπιστεί με τον πιο λυσιτελή τρόπο αυτή η ολοφάνερη προσπάθεια των γερμανικών ελίτ για καθηγεμόνευση στην Ευρώπη, με μηδενικό κόστος για την ίδια, με μηδενικό κόστος δανεισμού, με μάξιμουμ πολιτικό κέρδος πάνω στη ράχη των πιο αδύναμων κρατών.

Παρ’ όλα αυτά προχωράμε, συνέχισε ο Ν. Ξυδάκης. Κλείνουμε την αξιολόγηση με όλο τον κόπο και τον πόνο που καταβάλλουμε και ο στόχος μας είναι να βγούμε στις αγορές να μπορέσουμε να εξυπηρετήσουμε με κάποιο τρόπο τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας και να απαλλαγούμε από τον μνημονιακό καταναγκασμό. Θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τα λόγια του Πορτογάλου πρωθυπουργού Κόστα πριν από μερικές ημέρες στη γερμανική Χάντελσμπλατ: «Εφαρμόσαμε λιγότερη λιτότητα, παρακούσαμε την πολιτική στρατηγική του Βερολίνου και αρχίζουμε να έχουμε κάποιους καρπούς, μια ανακούφιση για τον λαό μας».

Αυτό που μπορεί να φέρει και αυτή η αξιολόγηση και η ολοκλήρωση των συμφωνιών -οι οποίες συμφωνίες, ας μην γελιόμαστε, επιβλήθηκαν σε όλες τις κυβερνήσεις από τον Μάιο του 2010 έως σήμερα, είναι η άρση του κλίματος αβεβαιότητας και η εμπέδωση πνεύματος εμπιστοσύνης στους Έλληνες πολίτες και σε όσους θέλουν να επενδύσουν. Ώστε, να δούμε την ανεργία να μειώνεται δραστικά, όπως ήδη δείχνει να μειώνεται, επιστρέφοντας σε χαμηλά πενταετίας, και τη ρευστότητα να αυξάνει, να μπορέσει η χώρα να δείξει τις πολλές δυνατότητες που έχει.

Σε στρατηγικό πλαίσιο στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τις επιλογές της διαπραγματευτικής ομάδας και της ηγεσίας της Κυβέρνησης. Κατανοούμε ότι είναι πολύ λίγες οι άλλες επιλογές. Έχουμε την εμπειρία όλων των ετών της μνημονιακής υπαγωγής, έχουμε την εμπειρία του πρώτου εξαμήνου του 2015. Ευελπιστούμε και είμαστε βέβαιοι και με όλες μας τις δυνάμεις στο πέραν της μνημονιακής υποχρέωσης πολιτικό πλαίσιο, πως θα μπορέσουμε τα επόμενα χρόνια, με θεσμικές αλλαγές, με πρακτικές παρεμβάσεις, να ανυψώσουμε το ηθικό του ελληνικού λαού και να βελτιώσουμε τη ζωή των πολιτών σύμφωνα με τις αντιλήψεις της Αριστεράς και των δημοκρατών που συγκροτούν τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία αυτή τη στιγμή στη χώρα. Και θα το κάνουμε.

Ωστόσο, μέσα στον καιρό που έρχεται πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια σε πανεθνικό επίπεδο αντεκδίκησης και τυφλής αυτοδικαίωσης, για τη μνησίκακη ανταπόδοση που εξαπολύουν πολλοί εξ ημών μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου και την απαίτηση όλοι να ταπεινωθούν, όλοι να συρθούν στα τέσσερα και να συρθούν γονατισμένοι και ηττημένοι. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για τη χώρα ο βολονταρισμός κάθε επίδοξου ηγέτη ή η πικρία κάθε απορριφθέντος, να βυθίζει τη χώρα περαιτέρω στον διχασμό και την υποδούλωση.

Το πολιτικό μνημόνιο της καθολικής υποταγής των πολιτικών δυνάμεων είναι το σχέδιο των ακραίων αντιδραστικών ελίτ όπου και αν υπάρχουν στην Ευρώπη. Είναι μέρος του σχεδίου Kerneuropa, της πυρηνικής Ευρώπης του «δόκτορος» που μιλάει όπως μιλάει για την Ελλάδα.

Η παρούσα διαίρεση, ο πολυκερματισμός, το διάσπαρτο μίσος και ο ρεβανσισμός ο οποίος δεν έχει κανένα στόχο, δεν οδηγούν καν σε μια σύγκρουση πολιτική, σε μια σύγκρουση εκτόνωσης και ανασύνταξης του πολιτικού παιγνίου σε άλλο επίπεδο. Οδηγούν σε δομική ηττοπάθεια όλου του λαού και σε κοινωνική ενδόρρηξη. Χωρίς συνθέσεις και δεσμεύσεις, χωρίς συγκλίσεις και αναγεννήσεις της πολιτικής απ’ όλους τους έντιμους δημοκράτες πολιτικούς, πολύ φοβούμαι ότι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας μια λεηλατημένη αποικία, με φόντο το διαρκή εμφύλιο χαμηλής έντασης.

Έχουμε περιθώριο να μην συρθούμε σε αυτό το δυσμενές ιστορικό ενδεχόμενο.