Αποσπάσματα συνέντευξης του Δημ. Παπαδημούλη στο «Πρώτο Πρόγραμμα»

Σε συνέντευξή του σήμερα στο «Πρώτο Πρόγραμμα» (Μ. Γεωργίου - Γ. Πίκουλα), ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης δήλωσε τα εξής:

Ζητούμενο τώρα ο συμβιβασμός μεταξύ ΔΝΤ-Βερολίνου, για από τώρα προσδιορισμό μεγαλύτερης ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους και χαμηλότερα, πιο ρεαλιστικά πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018

Το συντομότερο είναι και το καλύτερο για την ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης. Το ζητούμενο είναι τώρα ο συμβιβασμός μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου, για από τώρα προσδιορισμό μεγαλύτερης ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους και χαμηλότερα, πιο ρεαλιστικά πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018, κι όχι δέκα χρόνια 3,5%, όπως ήταν η αρχική πρόταση Σόιμπλε.

Εκτιμώ πως κινούμαστε σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά προτιμώ πρώτα να το δω «κλειδωμένο» επίσημα και ανακοινωμένο με νομικές δεσμεύσεις και μετά να το σχολιάσω. Η ελληνική κυβέρνηση εργάζεται χωρίς περιττούς θορύβους προς αυτή την κατεύθυνση και αυτές οι μέρες στην Ουάσιγκτον νομίζω ότι είναι σημαντικές για τις επαφές που θα γίνουν.

Οι χθεσινές προβλέψεις του ΔΝΤ δείχνουν δύο πράγματα: Πρώτον, ότι το Ταμείο αναθεωρεί και τροποποιεί τις προβλέψεις του για τα δημοσιονομικά μεγέθη της Ελλάδας, αναγνωρίζοντας λανθασμένους δικούς του υπολογισμούς και προς την κατεύθυνση που προέβλεπαν και η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι δανειστές. Συγκεκριμένα, το ΔΝΤ προέβλεπε πρωτογενές πλεόνασμα 0,1 % για το 2016 και τώρα ομολογεί και διαπιστώνει 3,3%, ποσοστό που υπερβαίνει στο επταπλάσιο τη δέσμευση της συμφωνίας. Για το 2017 προέβλεπε πρωτογενές πλεόνασμα 0,6% ενώ τώρα προβλέπει 1,8%. Και για το 2018, που προέβλεπε 1,5% πήγε στο 2%. Για τα επόμενα δε χρόνια, προβλέπει αυτό για το οποίο πιέζει: Πρωτογενές πλεόνασμα 1,5%.

Όσο κι αν το ΔΝΤ έχει πέσει στο παρελθόν πολλές φορές έξω στις προβλέψεις του, οι τελευταίες του εκτιμήσεις ενισχύουν τη διαπραγματευτική προσπάθεια της χώρας, γιατί δείχνουν ότι εμείς είχαμε δίκιο, μαζί με τους Ευρωπαίους δανειστές, στις προβλέψεις για το 2016 και 2017. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι δε θα χρειαστούν μέτρα ούτε το ’17 ούτε το ’18. Ο περίφημος κόφτης, που πολλοί προέβλεπαν με σιγουριά, δε θα χρειαστεί.

Το ΔΝΤ ζητά ουσιαστικές παραχωρήσεις από Βερολίνο για χρέος και πρωτογενή πλεονάσματα μετά το ’18. Κι αυτό είναι καλό διαπραγματευτικά για την Ελλάδα

Δείχνει επίσης ότι το ΔΝΤ, προκειμένου να μπει στο πρόγραμμα με καθυστέρηση και με μια μικρή χρηματοδοτική συμμετοχή, θέλει ουσιαστικές παραχωρήσεις από το Βερολίνο - το οποίο ζητά επίμονα τη συμμετοχή του ΔΤΝ- στα δύο αυτά θέματα του χρέους και των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το ‘18. Κι αυτό είναι καλό διαπραγματευτικά για την Ελλάδα.

Η εκτίμησή μου για το επόμενο χρονικό διάστημα είναι ότι οι επιδόσεις που θα πετύχει η ελληνική οικονομία και προϋπολογισμός θα οδηγήσουν και πάλι στην αναθεώρηση των προβλέψεων. Προϋπόθεση, να μην τρενάρουμε κι άλλο την ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης, γιατί αυτό κάνει κακό στην οικονομία. Ήδη, το χθεσινό χαμήλωμα των προβλέψεων για την ανάπτυξη μέσα στο 2017 οφείλεται, σύμφωνα με όλους τους σοβαρούς αναλυτές, σε αυτήν την καθυστέρηση. Είναι σημαντικό σε κάθε περίπτωση όμως ότι θα έχουμε ανάπτυξη μετά από οκτώ χρόνια συνεχούς ύφεσης.

Το ζητούμενο για εμάς είναι να τρέξουμε ως διοίκηση και διακυβέρνηση, για να φέρουμε επενδύσεις, που θα μειώσουν ταχύτερα την ανεργία και θα φέρουν ανάπτυξη, αλλά και να περιορίσουμε τη φοροδιαφυγή, γιατί μόνο έτσι θα πετύχουμε και τους δημοσιονομικούς στόχους και την ελάφρυνση όσων τώρα υπερφορολογούνται και υποφέρουν.

Τα πράγματα στη διαπραγμάτευση και το ελληνικό πρόγραμμα δεν είναι «άσπρο-μαύρο». Είναι αλήθεια ότι στα θέματα του χρέους και των πρωτογενών πλεονασμάτων οι θέσεις του ΔΝΤ ενισχύουν τη διαπραγματευτική προσπάθεια της Ελλάδας. Από την άλλη, η εμμονή του σε απαισιόδοξες προβλέψεις οδήγησαν στα δημοσιονομικά σε αρνητική κατεύθυνση. Επομένως, δεν είναι σε όλα καλό το ΔΝΤ.

Το Ταμείο εδώ και 8 χρόνια πέφτει έξω στις προβλέψεις, με μία διαφορά: ότι ήταν υπερβολικά αισιόδοξο για το πόσο γρήγορα θα πετύχουμε ανάπτυξη και θα βγούμε από την κρίση στα πρώτα χρόνια του πρώτου και δεύτερου μνημονίου, όταν κυβερνούσαν αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα -ΝΔ και ΠΑΣΟΚ-, ενώ ήταν υπερβολικά απαισιόδοξο όταν κυβερνούσε ο Τσίπρας.

Έχουμε μια συμφωνία-πακέτο που περιλαμβάνει τον οικονομικό και δημοσιονομικό ορίζοντα  για την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης

Το περίγραμμα της συμφωνίας του Eurogroup, και στις 20/2 και όπως εξειδικεύτηκε στις 7/4 στη Βαλέτα, μιλά για μια συμφωνία-πακέτο που θα περιλαμβάνει τα δημοσιονομικά, το χρέος και τα πρωτογενή πλεονάσματα. Εκείνον δηλαδή τον οικονομικό και δημοσιονομικό ορίζοντα που θα επιτρέψει, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης και την εκταμίευση της δόσης, την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης, που θα δώσει ένα σήμα σταθερότητας, ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση και κυρίως θα διευκολύνει την διπλή αποκλιμάκωση των επιτοκίων.

Αφενός των ομολόγων του δημοσίου, που είναι απαραίτητη ώστε από τον Αύγουστο του 2018 και μετά να μπορούμε να δανειζόμαστε από την αγορά και όχι με μνημόνια από τους δανειστές, αφετέρου των επιτοκίων δανεισμού για τις ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες «διψούν» αυτή την ώρα για φθηνότερο χρήμα, προκειμένου να κάνουν επενδύσεις και να συμβάλουν στην ταχύτερη μείωση της ανεργίας.

Να περάσουμε από τη διαπραγμάτευση στην αποτελεσματικότερη διακυβέρνηση, με έμφαση στην καθημερινότητα του πολίτη

Μαζί με την ανάκαμψη της οικονομίας και τη μείωση της ανεργίας, θα έχουμε και ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ. Και οι εκλογές, που θα γίνουν στην ώρα τους, θα είναι ένα δύσκολο ντέρμπι για τη ΝΔ. Όσοι θεωρούν ότι η ΝΔ θα βγάλει άνετα αυτοδυναμία κι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει σε μονοψήφια ποσοστά, θα πέσουν τόσο έξω που θα τρίβουν τα μάτια τους.

Προϋπόθεση είναι να φύγουμε από τη διαπραγμάτευση και να περάσουμε στην αποτελεσματικότερη διακυβέρνηση, με έμφαση σε τρία πράγματα: Ανάπτυξη-επενδύσεις, περιορισμός της φοροδιαφυγής για δικαιότερη κατανομή των βαρών και καθημερινότητα του πολίτη. Καλύτερα αποτελέσματα από τη διοίκηση και την κυβέρνηση στον γκισέ, εκεί όπου ο πολίτης περιμένει να δει τη μικρή, αλλά θετική διαφορά.

Σε αυτά αναφέρθηκε αναλυτικά και ο πρωθυπουργός στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο, που έγινε λίγο πριν το Πάσχα. Επομένως, πρόκειται για τη γραμμή της κυβέρνησης. Οι στόχοι που θέτει ο πρωθυπουργός, το πώς συνθέτει και ιεραρχεί και διατάσσει τους ανθρώπινους και οικονομικούς του πόρους, είναι αρμοδιότητά του. Και σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση των επιδόσεων των υπουργών ή το timing των ενδεχόμενων αλλαγών, εάν και όπου χρειαστεί, είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του πρωθυπουργού και δεν προαναγγέλλονται.

Χρειαζόμαστε ταχύτερα αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα και ικανούς ανθρώπους που κοιτούν χωρίς τα γυαλιά της κομματικής σκοπιμότητας

Το θέμα δεν είναι μόνο οι ενδεχόμενες αλλαγές προσώπων, που θα αποφασίσει ή όχι ο πρωθυπουργός, αλλά είναι ευρύτερο και σημαντικότερο. Χρειαζόμαστε σε όλα τα επίπεδα καλύτερα και ταχύτερα αποτελέσματα. Ανθρώπους που να μπορούν να κάνουν τη δουλειά και που εκτός από εντιμότητα και πίστη στους κυβερνητικούς στόχους, να διαθέτουν την ικανότητα να φέρνουν αποτελέσματα.

Και εκεί νομίζω ότι πρέπει να αναζητήσει ο πρωθυπουργός, από μια δεξαμενή ικανών και έντιμων ανθρώπων που θέλουν να βοηθήσουν τη χώρα και την κυβέρνηση, πέρα ακόμα και από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, που κοιτούν χωρίς τα χρωματιστά γυαλιά της ιδεοληψίας ή της κομματικής σκοπιμότητας. Στόχος μας είναι να τελειώνουμε με τα μνημόνια και την επιτροπεία, που συνιστά περιορισμό της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, και να μην έχουμε ανάγκη τον κάθε Σόιμπλε.

Πρέπει, λοιπόν, μέχρι τον Αύγουστο του 2018 να πετύχουμε σημαντικούς στόχους. Δεν είναι εύκολοι, αλλά είναι απολύτως εφικτοί, αρκεί να τρέξουμε με έμφαση στο αποτέλεσμα.

Μην περιμένουμε ότι θα μας βγάλει από την κρίση το εκλογικό αποτέλεσμα μιας άλλης χώρας. Πρέπει εμείς να δουλέψουμε για να βγούμε από την επιτροπεία

Ασφαλώς οι εκλογές σε μεγάλες χώρες, εγκυμονούν και δυνατότητες και κινδύνους. Η Ευρώπη έτσι κι αλλιώς είναι σε μια μεταβατική περίοδο, με έντονα τα χαρακτηριστικά κρίσης. Σε ό,τι αφορά στη Γαλλία, ελπίζω και εύχομαι η Λε Πεν να πάει όσο πιο χαμηλά γίνεται και ο Μελανσόν να πάει όσο πιο ψηλά γίνεται. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει στον δεύτερο γύρο να κερδίσει η ακροδεξιά, γιατί αυτό θα είναι πολύ κακό, όχι μόνο για τη Γαλλία αλλά και για την Ευρώπη και για την Ελλάδα.

Και θα ήθελα επίσης από τη ΝΔ και τον Κυρ. Μητσοτάκη να μας πουν ποιον στηρίζουν στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας; Τον Φιγιόν, τον οποίον έσπευσαν να συγχαρούν μόλις εξελέγη αλλά στη συνέχεια, μόλις άρχισαν να βγαίνουν στο φως τα σκάνδαλα για την οικογένεια και τις αργομισθίες, κατάπιαν τη γλώσσα τους; Τη Λε Πεν, που είναι κουμπάρα του Βορίδη και ομοϊδεάτισσα του αντιπροέδρου του κόμματος, κ. Γεωργιάδη; Γιατί τώρα τελευταία δεν έχω ακούσει ούτε μία λέξη από τη ΝΔ για το τι στηρίζει στη Γαλλία. Σημειώνω ότι η ΝΔ ανήκει στην ίδια πολιτική οικογένεια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος με τον κ. Φιγιόν. Τους φίλους τους στηρίζει κανείς στα δύσκολα, δεν κρύβεται...

Αναφορικά με τη Βρετανία, που θα έχει αμέσως μετά εκλογές, νομίζω ότι η Μέι αξιοποίησε, αθετώντας επανειλημμένες δεσμεύσεις της ότι δεν θα κάνει πρόωρες εκλογές, το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, γιατί σκοπεύει με μια ανανεωμένη, νωπή εντολή να διεκδικήσει ένα σενάριο σκληρού Brexit. Και αυτό νομίζω ότι είναι μια πηγή ανησυχίας.

Κατά τα άλλα στη Γερμανία, νομίζω ότι το γεγονός ότι βρίσκονται πολύ κοντά οι Χριστιανοδημοκράτες με τους Σοσιαλδημοκράτες, θα μπορούσε να είναι θετικό και για την Ελλάδα. Καλό είναι επίσης και το γεγονός ότι «πέφτει» στις δημοσκοπήσεις και έχει κρίση ηγεσίας το ακροδεξιό κόμμα  ΑfD.

Μην περιμένουμε εμείς στην Ελλάδα ότι θα μας βγάλει από την κρίση το εκλογικό αποτέλεσμα μιας άλλης χώρας. Εμείς πρέπει να δουλέψουμε για να βγάλουμε τη χώρα από το πηγάδι της κρίσης, κάτι που δεν είναι σε θέση να κάνουν οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας και των μνημονίων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.