Αποσπάσματα συνέντευξης του αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στον ρ/σ "Στο Κόκκινο"

Μιλώντας σήμερα στον ρ/σ "Στο Κόκκινο" (Στ. Σχινά), ο Δημήτρης Παπαδημούλης, δήλωσε τα εξής:

Χθες έγινε ένα σημαντικό βήμα με την έναρξη εφαρμογής των βραχυπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους.  Δόθηκε ένα σήμα ότι ξεκολλάμε, ότι ανοίγει ένας δρόμος για να λυθούν και τα υπόλοιπα

Χθες έγινε ένα σημαντικό, θετικό βήμα με την έγκριση και την έναρξη εφαρμογής των βραχυπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους. Πέρα από τη δημοσιονομική ανάσα σε βάθος χρόνου που προκαλεί αυτή η ελάφρυνση, που θα υπερβεί το 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, είναι κι ένα σήμα ότι ξεκολλάμε, ότι ανοίγει ένας δρόμος για να λυθούν και τα υπόλοιπα. Κι έρχεται σε μια στιγμή ιδιαίτερα σημαντική, καθώς είναι τρεις μέρες πριν το Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου. Άρα δίνει κι ένα σήμα εξομάλυνσης.

Ακόμα και στον γερμανικό Τύπο, θα δει κανείς τίτλους όπως «Η Ελλάδα κέρδισε» και το γράφουν και το συνομολογούν διότι και το επίδομα στους χαμηλοσυνταξιούχους δόθηκε και το πάγωμα του ΦΠΑ στα νησιά, που υποφέρουν από το προσφυγικό, εγκρίθηκε και τα μετρά ελάφρυνσης του χρέους προχωρούν. Αυτά αποτελούν ένα δυνατό χαστούκι στο μάγουλο του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ηγεσίας της ΝΔ, που μόλις έβηξε ο Σόιμπλε... κρυολόγησαν κι έκαναν κωλοτούμπα. Κι από εκεί που έλεγαν όλοι ότι θα το ψηφίσουν, μέσα σε λίγες ώρες και μετά από λίγα τηλέφωνα με τις Βρυξέλλες -κι ενδεχομένως και με το Βερολίνο- το «ναι» έγινε «παρών».

Πρέπει να τρέξουμε, ώστε το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου να μπορέσει να ολοκληρώσει τη συμφωνία για το «πακέτο»

Τώρα έχουμε μπροστά μας ορισμένα 24ωρα, στα οποία γίνονται εντατικές διαβουλεύσεις, ώστε το Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου να κάνει το επόμενο θετικό βήμα, διαπιστώνοντας τη σημαντική πρόοδο που έχει επιτευχθεί και διαμορφώνοντας ένα πλαίσιο κι ένα σφιχτό χρονοδιάγραμμα για να ολοκληρωθεί το πακέτο «2η αξιολόγηση - δημοσιονομικός χώρος - χρονοδιάγραμμα μετά το 2018», που τελειώνει το 3ο μνημόνιο. Οι περισσότεροι -και στο στρατόπεδο των δανειστών- θέλουν να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα.

Η μεγάλη εκκρεμότητα και διαφορά δεν είναι στο κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, αλλά στα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και στο ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018. Και η βασική διαφορά είναι ανάμεσα στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας και το ΔΝΤ σε αυτά τα θέματα. Και το λογικό θα ήταν, αντί να αθροίζουν την αδιαλλαξία τους ροκανίζοντας τον χρόνο και βλάπτοντας και την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, αλλά και τη σταθεροποίηση της Ευρωζώνης, να συναντηθούν στα μισά του δρόμου.  

Πάντως, η πρωτοβουλία και οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την επιστολή και οι προτάσεις που ο Ευ. Τσακαλώτος θα καταθέσει στο Eurogroup και συζητά όλο αυτό το διάστημα με όλες τις πλευρές, οι οποίες νομίζω ότι ανοίγουν ένα παράθυρο ευκαιρίας. Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να τρέξουμε, ώστε το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου να μπορέσει να ολοκληρώσει τη συμφωνία γι’ αυτό το πακέτο. Γιατί μετά, ακόμα κι αν είναι πολιτικά και τεχνικά εφικτή μια συμφωνία, δεν θα βρίσκουμε τον Ντάισελμπλουμ για να συνεδριάσει στο Eurogroup, γιατί στις 15 Μαρτίου έχει εκλογές. Ο κ. Σόιμπλε παραμένει ισχυρός κι όποιος τον υποτιμά κάνει λάθος. Δεν είναι κυρίαρχος και η επιρροή του δεν είναι συντριπτική, όπως ήταν πριν από ένα-δύο χρόνια. Αλλά για να υπάρξει διέξοδος πρέπει να συμβάλλει κι αυτός, μετακινούμενος από την αδιαλλαξία του.

Η κυβέρνηση, η Ελλάδα, οι Έλληνες δεν θέλουν 4ο μνημόνιο. Και δεν το θέλουν ούτε οι δανειστές, γιατί δεν θέλουν να μας δώσουν 4ο δάνειο. Επομένως, πρέπει αυτό το μνημόνιο να πετύχει και να είναι το τελευταίο

Νομίζω ότι όλοι έχουν συμφέρον να προχωρήσει αυτό το σενάριο. Η Ελλάδα από τη μια, γιατί θα σταθεροποιηθούν και θα αρχίσουν να φαίνονται πια στην πραγματική ζωή οι αισιόδοξες προοπτικές για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, των επενδύσεων και τη μείωση της ανεργίας. Από την άλλη, η Ευρωζώνη θα σημειώσει ένα θετικό βήμα, γιατί μια αποτυχία και μια κρίση πάλι γύρω από την Ελλάδα τους μόνους που θα βοηθήσει είναι την ανερχόμενη, λαϊκιστική άκρα Δεξιά. Και επίσης, ούτε ο κ. Σόιμπλε -σε μια Γερμανία που διανύει προεκλογική περίοδο- έχει συμφέρον από μία παράταση της όξυνσης ή από μία φυγή του ΔΝΤ από το πρόγραμμα. Επομένως, αν θέλει τόσο πολύ το ΔΝΤ στο πιλοτήριο του προγράμματος, θα πρέπει να κάνει κάποια βήματα και η πλευρά Σόιμπλε προς όσα ζητά το ΔΝΤ για χρέος και πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018.

Η κυβέρνηση, η Ελλάδα, οι Έλληνες δεν θέλουν 4ο μνημόνιο. Και δεν το θέλουν ούτε οι δανειστές, γιατί δεν θέλουν να μας δώσουν 4ο δάνειο. Επομένως, πρέπει αυτό το μνημόνιο να πετύχει και να είναι το τελευταίο. Και για να συμβεί αυτό δεν πρέπει να χάσουμε τη χρονική ακολουθία που λέει «αξιολόγηση-ποσοτική χαλάρωση-τεστάρισμα με ένα μικρό δάνειο στις αγορές», έτσι ώστε χωρίς μηχανική υποστήριξη και πατερίτσες από το 2ο εξάμηνο του 2018 η Ελλάδα να μπει σε μια τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης, με νοικοκυρεμένα δημόσια οικονομικά.

Είναι σημαντικό να γίνουν θεσμικές αλλαγές εξυγίανσης και κανόνων για τη σχέση πολιτικού συστήματος, ΜΜΕ και τραπεζικού συστήματος

Καταγράφεται στις σελίδες του πορίσματος της εξεταστικής επιτροπής και σε όλο το συνοδευτικό υλικό -αναφορικά με τα θέματα της διαπλοκής των ΜΜΕ και της δανειοδότησης των κομμάτων στην Ελλάδα- αυτή η ιστορία ανομίας, το περίφημο «τρίγωνο»: τα τότε κυβερνητικά κόμματα, Μέσα Ενημέρωσης, τραπεζικό σύστημα.

Το ζητούμενο, πέρα από την πολιτική κόντρα, είναι αυτή η συζήτηση να δώσει δύο πράγματα: Πρώτον, υλικό στη Δικαιοσύνη για να ψάξει και δεύτερον, θεσμικές αλλαγές εξυγίανσης και κανόνων -που να τηρούνται και να μη μένουν στα χαρτιά- για τη σχέση πολιτικού συστήματος, ΜΜΕ και τραπεζικού συστήματος. Να αλλάξουμε, δηλαδή, δομές και συστήματα ελέγχου, για να αντιμετωπιστούν αυτές οι παθογένειες.