Τοποθέτηση της Βουλευτού Β` Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό 2017

"Ζούμε την ολική επαναφορά της Ιστορίας, το τέλος της οποίας κάποιοι είχαν διακηρύξει...Σε μια Ευρώπη που βρίσκεται σε πορεία παρακμής και σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον που αλλάζει ταχύτατα, η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα".

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ετήσια συζήτηση του Προϋπολογισμού είναι μία κορυφαία στιγμή του κοινοβουλευτισμού, μία ευκαιρία απολογισμού και προετοιμασίας. Και σε ό,τι με αφορά επιλέγω το πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε στο επίκεντρο κοσμογονικών, ιστορικών εξελίξεων, που αλλάζουν άρδην τη μορφή του διεθνούς μας περιβάλλοντος.

Έχουμε, κυρίες και κύριοι, μία Ευρωπαϊκή Ένωση παραδομένη στα νεοφιλελεύθερα προτάγματα, ανίκανη να ανταποκριθεί στα ιδεώδη των οραματιστών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και στις απαιτήσεις της εποχής μας, μία Ευρωπαϊκή Ένωση εκτός επαφής με τους λαούς της, οι οποίοι καταδικάζουν με την ψήφο τους -όποτε τους δίνεται η ευκαιρία- τις πολιτικές και τη φυσιογνωμία της, μία Ευρωπαϊκή Ένωση που τους είναι πλέον ξένη, αν όχι αποκρουστική.

Ας θυμηθούμε τι λέγαμε στον ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2015, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται μία ριζική αλλαγή κατεύθυνσης, μία δημοκρατική επανίδρυση, διαφορετικά μπαίνουμε σε επικίνδυνες ατραπούς και σε διαλυτικά φαινόμενα, ότι η εξωθεσμική αυταρχικότητα των ευρωπαϊκών ελίτ θα είναι καταστροφική για την ευρωπαϊκή ενότητα, ότι εάν αφαιρέσεις κάθε έννοια, κάθε δημοκρατική εναλλακτική, ανοίγεις διάπλατα την πόρτα στην εποχή των τεράτων, ότι η εμμονή στην ασφυκτική λιτότητα, τα παρανοϊκά πλεονάσματα, το δυσβάσταχτο χρέος και τον νεοφιλελεύθερο δογματισμό είναι η θεμελιώδης αιτία του ευρωπαϊκού, υπαρξιακού προβλήματος.

Ποιος μπορεί, κυρίες και κύριοι, να αντιτάξει κάτι σε αυτήν την ανάλυση; Μόνο κάποιος που επιλέγει να αγνοήσει τις παραμέτρους που οδήγησαν στο Brexit, κάποιος που επιλέγει να αγνοήσει ότι η Αυστρία έφτασε μία ανάσα από το να εκλέξει νεοναζί πρόεδρο, κάποιος που επιλέγει να αγνοήσει την απευκτέα αλλά υπαρκτή προοπτική να εκλεγεί η Λεπέν στην προεδρία της Γαλλίας και κάποιος που επιλέγει να αγνοήσει την επιστροφή του φασισμού και του ρατσισμού στην Ευρώπη.

Υπάρχουν ασφαλώς δυνάμεις στην Ευρώπη -υπάρχουν και σε αυτήν εδώ την Αίθουσα- που επιλέγουν να κρύβουν το κεφάλι στην άμμο και να επικαλούνται το φάσμα του λαϊκισμού, που παρασέρνει τις δήθεν αδαείς κοινωνικές πλειοψηφίες μακριά από τον ευρωπαϊκό παράδεισο. Ωστόσο, αυτές οι δυνάμεις μόνο κακές υπηρεσίες προσφέρουν στην Ευρώπη.

Από την πλευρά μας δεν αρκεί όμως να επιβεβαιώνουμε ότι είχαμε και έχουμε δίκιο στις αναλύσεις μας και τις διεκδικήσεις μας. Πρέπει ως ΣΥΡΙΖΑ και ως αριστερή Κυβέρνηση να μείνουμε συνεπείς στις ιδέες για τις οποίες μας εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός, να λέμε σε όλους τους τόνους ότι αναγκαστήκαμε να διαχειριστούμε ένα πρόγραμμα που μας επιβλήθηκε εκβιαστικά. Στην πραγματικότητα, μας επιβλήθηκε διά της βίας. Να μη λησμονήσουμε ούτε για μια στιγμή ότι η φράση “this is a coup” συνοψίζει απόλυτα τα γεγονότα του Ιουλίου του 2015 και να διαβεβαιώσουμε τον λαό, που μας εμπιστεύτηκε και πάλι τον Σεπτέμβριο του 2015, ότι παρά τις αντιξοότητες και τα περιστασιακά πισωγυρίσματα, η μάχη συνεχίζεται και ότι προχωράμε μαζί του και όχι απέναντί του.

Κυρίες και κύριοι, όχι μόνο δεν έχουμε την ιδιοκτησία του προγράμματος, αλλά όλα όσα απαιτούσαμε εξαρχής από τους εταίρους μας για την άρση της λιτότητας, τη μείωση των πλεονασμάτων, την άφεση ικανού μέρους του χρέους και τις αναπτυξιακές πολιτικές, είναι ακόμη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Τη στιγμή που η Ιστορία δικαιώνει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βρίσκεται και πάλι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Είναι γεγονός πως αντιμετωπίζουμε ανακατατάξεις παγκόσμιας κλίμακας που θα επηρεάσουν το μέλλον της χώρας. Η εκλογή Τραμπ, με άγνωστες συνέπειες για την αμερικανική εξωτερική πολιτική, ακυρώνει την προοπτική της TTIP, καθώς το σημερινό μοντέλο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης φθίνει υπό το βάρος των εσωτερικών του αντιφάσεων.

Η Μέση Ανατολή και η Μεσόγειος πλήττονται από τον πόλεμο και την αποσύνθεση άλλοτε ισχυρών κρατών, όπως η Συρία, με ευθύνη της Δύσης. Η προσφυγική τραγωδία συνεχίζεται, καθώς νέα καραβάνια απελπισμένων ανθρώπων διαφεύγουν από την κόλαση του Χαλεπιού και της Μοσούλης. Και για τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο προσφυγικό η μόνη λέξη που ταιριάζει είναι «όνειδος».

Έχουμε απέναντί μας, κυρίες και κύριοι, μία Τουρκία σε φάση αποσταθεροποίησης μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου, που έδωσε στον Ερντογάν το έναυσμα για να επιταχύνει στον ολισθηρό κατήφορο της αυταρχικότητας. Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κορυφώνονται με τη φυλάκιση της ηγεσίας και Βουλευτών του HDP. Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας φαντάζει πιο μακρινή από ποτέ, ενώ η Ευρώπη δείχνει υποκριτική στάση καθώς το μόνο που την απασχολεί είναι να συνεχίσει η Τουρκία να εμποδίζει την έλευση νέων προσφυγικών ροών τηρώντας μία συμφωνία αμφίβολης νομιμότητας και αποτελεσματικότητας, κάτι που δίνει στον Ερντογάν τη δυνατότητα να εκβιάζει.

Οι ρητορικοί λεονταρισμοί από τον Τούρκο Πρόεδρο, χωρίς να υποτιμώνται, καλό είναι να αναγνωστούν μέσα στο πλαίσιο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Τουρκία. Ο εθνικισμός –και αυτό είναι γνωστό- ήταν ανέκαθεν η συγκολλητική ουσία αυταρχικών καθεστώτων, ιδίως όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα συνοχής. Εάν κάποιοι κύκλοι στη γειτονική χώρα επιδιώκουν να εξαγάγουν τα εσωτερικά της αδιέξοδα, εμείς από την πλευρά μας οφείλουμε με σύνεση και ψυχραιμία να μην παίξουμε το παιχνίδι της.

Είναι σαφές πως οι εξελίξεις στην Τουρκία αναπόδραστα επηρεάζουν και το Κυπριακό στην πιο κρίσιμη καμπή του. Θέλουμε τη δημοκρατική και ευρωπαϊκή λύση του Κυπριακού με σεβασμό των αποφάσεων του ΟΗΕ και με κυρίαρχο ρόλο του κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, μακριά από λογικές κηδεμονίας και ηγεμόνευσης. Οι ίδιοι οι Κύπριοι πρέπει να αποφασίσουν για το κοινό τους μέλλον στο θεσμικό πλαίσιο μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πλήρη κυριαρχία.

Κυρίες και κύριοι, ζούμε την ολική επαναφορά της Ιστορίας, το τέλος της οποίας κάποιοι είχαν διακηρύξει. Η Ελλάδα είναι μια νησίδα σταθερότητας, ειρήνης και δημοκρατίας. Αυτό οφείλουμε να διατηρήσουμε και να αξιοποιήσουμε με συστηματική δουλειά, πολυδιάστατη διπλωματία, προσήλωση στο διεθνές δίκαιο, την ειρήνη και τη διεθνή αλληλεγγύη.

Σε μια Ευρώπη που βρίσκεται σε πορεία παρακμής και σ’ ένα παγκόσμιο περιβάλλον που αλλάζει ταχύτατα, η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και να βρει τη δική της ισχυρή θέση μεταξύ των κρατών του πλανήτη.

Σας ευχαριστώ.