Στη συνέντευξη του στην ιστοσελίδα iefimerida, ο πρόεδρος της  Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, εμφανίστηκε σαν να μην έχει κυβερνήσει ποτέ, ο ίδιος και το κόμμα του, χωρίς να έχει την παραμικρή ευθύνη για τα όσα, καταστροφικά, έχουν συμβεί τα τελευταία, ιδίως, χρόνια.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Μητσοτάκης έφτασε στο σημείο να κάνει και παρατηρήσεις για το ασφαλιστικό. Συγκεκριμένα, ο Κ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε: «Ή όταν ερχόμαστε και λέμε ότι θέλουμε συντάξεις διότι ο παππούς στηρίζει το εγγόνι! Μα αυτό, ας δεχτούμε καταρχάς ότι είναι μια τεράστια στρέβλωση, ότι το εγγόνι πρέπει βασικά να υποστηρίζει τον παππού κι όχι ο παππούς το εγγόνι». Ο πρόεδρος του κόμματος που βαρύνεται με τόσες περικοπές στις συντάξεις, εμφάνισε, δηλαδή, το ασφαλιστικό ως πρόβλημα μεταξύ των γενεών. Όλοι αντιλαμβανόμαστε το πώς εννοεί, ο κ. Μητσοτάκης, ένα ασφαλιστικό χωρίς «στρεβλώσεις».  Μεγαλύτερη εξαθλίωση των ηλικιωμένων, αλλά και των νέων: αυτή είναι η νεοφιλελεύθερη συνταγή, την οποία βαφτίζει μεταρρύθμιση.  Άλλωστε, είναι νωπές οι «εξαγγελίες» του, στη ΔΕΘ, για περαιτέρω περικοπές «δαπανών», δηλαδή μισθών, συντάξεων, και κοινωνικών παροχών. 

Τα παραπάνω εντάχθηκαν στο πλαίσιο της “συμφωνίας αλήθειας” του Κ. Μητσοτάκη με τον ελληνικό λαό. Για κακή τύχη του Κ. Μητσοτάκη, ο τελευταίος διαθέτει και μνήμη και κρίση. Είναι πλέον σαφές πως η «συμφωνία αλήθειας» που ευαγγελίζεται ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι τίποτε άλλο από τη γνωστή συνταγή του κοινωνικού αυτοματισμού, και για μια επιστροφή στο παλιό καθεστώς της προστασίας των μεγάλων συμφερόντων και της περαιτέρω εξόντωσης των αδυνάτων.

*Δείτε εδώ το απόσπασμα: