Μιλώντας σήμερα στον ρ/σ "Στο Κόκκινο" (Κ. Αρβανίτη), ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Δημήτρης Παπαδημούλης, δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Η χθεσινή ομιλία του προέδρου Γιούνκερ είχε κάποια θετικά σημεία, αλλά πρέπει τα λόγια να γίνουν πράξεις

Η χθεσινή ομιλία του προέδρου Γιούνκερ είχε κάποια θετικά σημεία, τα οποία κατέγραψε και μέσω του Twitter ο πρωθυπουργός. Αν συγκρίνει κανείς την ομιλία Γιούνκερ με την κοινή διακήρυξη της Αθήνας, θα βρει κοινά σημεία. Ίσως έτσι εξηγηθεί και μια νευρικότητα από τους πιο δεξιούς του Βερολίνου, στο πώς υποδέχθηκαν τη συνάντηση στην Αθήνα.

Το ζητούμενο τώρα για τους πολίτες είναι τα λόγια να γίνουν πράξεις. Και για να γίνουν πράξεις όσα είπε ο Γιούνκερ, πρέπει να αποτυπωθούν και στην Μπρατισλάβα, όπου θα συναντηθούν οι ηγέτες, διότι στο ευρωπαϊκό "τρίγωνο εξουσίας" το πρώτο βιολί δεν είναι η Κομισιόν, ούτε -δυστυχώς- το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά το Συμβούλιο, δηλαδή οι κυβερνήσεις. Με άλλα λόγια, πρέπει και ο Τουσκ και η Μέρκελ να θελήσουν να συνδιαμορφώσουν μια ατζέντα πιο κοινωνική και δημοκρατική και πιο κοντά στους πολίτες, που να έχει ανάπτυξη και όχι αιώνια λιτότητα στην πυξίδα. Και γι' αυτό χρειάζεται ακόμα δουλειά.

Το βέβαια είναι, ενώ πριν ένα-δύο χρόνια η Ελλάδα ήταν το μαύρο πρόβατο της ΕΕ, ότι το τελευταίο διάστημα, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, η Αθήνα με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Τσίπρα γίνεται ενεργός παράγοντας για την αναζήτηση λύσεων. Ο σκοπός μας είναι όχι να διχάσουμε την Ευρώπη, όπως λένε κάποιοι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι, αλλά να βοηθήσουμε στην ουσιαστική επανενοποίησή της, καθώς απειλείται με διάλυση εξαιτίας των εκρηκτικά εντεινόμενων ανισοτήτων, και κοινωνικών και περιφερειακών, που έχει προκαλέσει η άγρια, μονομερής λιτότητα. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή Γερμανία κι όχι μια γερμανική Ευρώπη, όπως έχουμε σήμερα.

Υπάρχουν κάποιοι "δείκτες", των οποίων η ταχεία προώθηση προς υλοποίηση θα κρίνει την στροφή προς την κατεύθυνση που περιέγραψε ο κ. Γιούνκερ στην ομιλία του

Υπάρχουν κάποιοι "δείκτες", των οποίων η ταχεία προώθηση προς υλοποίηση θα κρίνει την στροφή προς την κατεύθυνση που περιέγραψε ο κ. Γιούνκερ στην ομιλία του.

Ο ένας "δείκτης" είναι ο διπλασιασμός των πόρων του ταμείου Γιούνκερ, έτσι ώστε μέχρι το 2020 να πάει στα 500 δισ. ευρώ και μέχρι το 2022 στα 630 δισ. ευρώ και ο αναπροσανατολισμός των πόρων, γιατί το ζητούμενο δεν είναι μόνο να αυξηθούν τα λεφτά, αλλά και να πάνε και στις χώρες με τη μεγαλύτερη ανάγκη, λόγω φτώχειας και ανεργίας. Γιατί μέχρι τώρα έχουν δοθεί 115 δισ. αλλά μόνο 15 περίπου εκατομμύρια από αυτά στην Ελλάδα, ενώ με αυτά τα χρήματα που υποτίθεται είναι για να τροφοδοτήσουν τις επενδύσεις εκεί που υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα έχουν χρηματοδοτηθεί ακριβή αυτοκινητόδρομοι στις πιο πλούσιες επαρχίες της Ολλανδίας και της Γερμανίας.

Ο δεύτερος "δείκτης" είναι η ολοκλήρωση της πανευρωπαϊκής εγγύησης καταθέσεων, που είναι ο τρίτος πυλώνας για την τραπεζική ενοποίηση, ώστε να έχει την ίδια ασφάλεια ο μικρός και μεσαίος καταθέτης της τράπεζας -είτε στην Αθήνα είτε στη Μαδρίτη είτε στο Βερολίνο. Γιατί όσο δεν ολοκληρώνεται, λειτουργεί ανάποδα η μεταφορά πόρων, όχι από τους πλούσιους στους φτωχούς, όπως λένε οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά από τους φτωχούς προς τους πλούσιους.

Ο τρίτος "δείκτης" αφορά στο αν θα προχωρήσει ένα πανευρωπαϊκό σύστημα συμπληρωματικής στήριξης των ανέργων από την Ευρώπη δίπλα στα εθνικά συστήματα. Είναι μια πρόταση που την έχει καταθέσει η Επίτροπος Τίσεν, τη συζητούν στην Κομισιόν, αλλά οι Γερμανοί προς το παρόν κάνουν ότι δεν την ακούν.

Αυτά υπάρχουν στη χθεσινή ομιλία Γιούνκερ, για να γίνουν όμως πράξη πρέπει να μπουν και στην ατζέντα της Μπρατισλάβα. Και σε αυτά που αφορούν πόρους, να αυξηθούν και οι εισφορές των πλουσίων κρατών, αυτών που βγάζουν πολλά από την ενιαία αγορά και το ευρώ, με πρώτους τους Γερμανούς.

Αυτοί είναι οι τρεις "δείκτες", που αν τους δούμε να υλοποιούνται -η κυβέρνηση Τσίπρα τους διεκδικεί και προσπαθεί να δημιουργήσει τις ευρύτερες δυνατές συμμαχίες γύρω από αυτούς τους τομείς- θα προχωρήσει κάτι. Με άλλα λόγια, οι πολίτες ζητούν έργα κι όχι λόγια. Και παρότι η ομιλία Γιούνκερ έχει θετικά στοιχεία, περιμένουμε να τα δούμε και στην πράξη.

Ένα άλλο παράδειγμα, είναι ότι η Κομισιόν στο προσφυγικό έχει από τον Μάιο καταθέσει μια πρόταση -θετική κατά τη γνώμη μου-, σύμφωνα με την οποία τα κράτη που αρνούνται να δεχθούν πρόσφυγες να βάζουν τα αντίστοιχα χρήματα, δηλαδή 250.000 ευρώ για κάθε πρόσφυγα που αρνούνται να δεχθούν σύμφωνα με την αναλογική κατανομή, να εισέλθουν στο ταμείο. Γιατί είναι τρελό ο Όρμπαν για την Ουγγαρία να θέλει τα λεφτά για το ΕΣΠΑ, τα έργα υποδομής, τις αγροτικές επιδοτήσεις, αλλά να λέει ότι δεν δέχεται ούτε έναν πρόσφυγα. Απέναντι σε αυτά χρειάζεται έμπρακτο αποτέλεσμα και υπάρχει το άρθρο 7 από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, που δίνει το δικαίωμα ακόμα και υποβολής κυρώσεων. Η Ευρώπη αλά καρτ δεν προχωράει και πάνω στο θέμα αυτό χρειάζεται έμπρακτη πρόοδος.

Ο μόνος τρόπος να μην κερδίσει η ακροδεξιά κι ο ρατσισμός είναι να κατακτήσουν την πλειοψηφία οι προοδευτικές δυνάμεις

Η αντίδραση που προκύπτει για τα αυτονόητα, προέρχεται από την εμμονή δεξιών δυνάμεων στη νεοφιλελεύθερη συνταγή και από την εμμονή της κυβέρνησης Βερολίνου να προτάσσει τα στενά εθνικά συμφέροντα έναντι των συμφερόντων των Ευρωπαίων πολιτών και της ευρωπαϊκής προοπτικής. Η κρίση, το Brexit, η ανεργία και τα σύννεφα στην ευρύτερη γειτονιά μας, ενισχύουν προτάσεις που έθετε εδώ και χρόνια η Αριστερά. Αυτή τη φορά φαίνεται να κερδίζουν έδαφος.

Το γεγονός ότι μπήκαν στην ατζέντα είναι θετικό, αλλά δεν αρκεί. Χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Το κέρδος από αυτή τη μακρόχρονη μάχη αποτυπώνεται και στο γεγονός ότι οι προτάσεις αυτές έχουν βρει ισχυρότερα ερείσματα όχι μόνο στο Νότο, αλλά και στην καρδιά της Ευρώπης. Δεν έχει κριθεί ακόμα η μάχη, αλλά ο μόνος τρόπος να μην κερδίσει η ακροδεξιά, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός -που έχει ατζέντα τη διάλυση της Ευρώπης και την επιστροφή σε ένα σκοτεινό παρελθόν- είναι να αλλάξει η Ευρώπη. Και για να γίνει αυτό, οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να κατακτήσουν την πλειοψηφία και την ηγεμονία.

Θα ήταν καλύτερα αν η ΝΔ αντί να ταυτίζεται με ολιγάρχες έκανε μια εκστρατεία για να στηρίξει την προσπάθεια της κυβέρνησης Τσίπρα

Θα ήταν καλύτερα για τη ΝΔ -και φυσικά για τη χώρα-, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντί να ταυτίζεται με ολιγάρχες και καναλάρχες και να επενδύει στο σενάριο της πτώσης της κυβέρνησης, έκανε μια εκστρατεία για να στηρίξει την προσπάθεια της κυβέρνησης Τσίπρα για χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018, για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, για τον περιορισμό της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής.

Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει. Και δεν συμβαίνει γιατί πολύ απλά μέσα τους κόλπους της ευρωπαϊκής Δεξιάς υπάρχει ο Γιούνκερ αλλά υπάρχει κι ο Όρμπαν -πολλά "μπουμπούκια" εκεί μέσα, από φασίστες μέχρι κεντροδεξιούς- και δυστυχώς στην Ελλάδα με την ηγεσία Μητσοτάκη έχουν ενισχυθεί οι δεσμοί αυτού του κόμματος με τη διαπλοκή και έχει αναβαθμιστεί ο ρόλος της άκρας Δεξιάς.