ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

15/04/2016

Φ. Βάκη: Ο αρχοντοχωριατισμός της ψωροκώσταινας

Ομιλία Φ. Βάκη στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων με θέμα το σ/ν του υπουργείου Παιδείας για την Έρευνα

Φ. Βάκη: Ο αρχοντοχωριατισμός της ψωροκώσταινας



 

Με θέμα ημερήσιας διάταξης την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων «Ρυθμίσεις για την Έρευνα και άλλες διατάξεις», συνεδρίασε στη Βουλή την Πέμπτη 14-4-2016 η Διαρκής Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων και η Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Έρευνας και Τεχνολογίας.

«Η έρευνα για εμάς δεν είναι ούτε θεραπαινίδα του κέρδους, ούτε δέσμια του κράτους», υπογράμμισε η Βουλευτής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ Φωτεινή Βάκη. Κατά την τοποθέτησή της, τόνισε ότι η έρευνα είναι ένα κοινωνικό αγαθό που αν δεν διεξάγεται σ' ένα θεσμικό περιβάλλον ασφάλειας δεν μπορεί να υπάρχει, ενώ το προς ψήφιση νομοσχέδιο αποκαθιστά αδικίες που εισήγαγε ο προηγούμενος νόμος και επιχειρεί να θεραπεύσει τη ζοφερή πραγματικότητα της διαρροής νέων επιστημόνων στο εξωτερικό. Όσον αφορά στο «ανεκδιήγητο μέτρο να καλούμε ξένους αξιολογητές», η κ. Βάκη το χαρακτήρισε «ο αρχοντοχωριατισμός της ψωροκώσταινας».

Τέλος, η Βουλευτής Κέρκυρας αναφέρθηκε στην κατάργηση της ποινικοποίησης των μαθητικών αγώνων. «Η αγωνία και ο αγώνας, ο οποίος εκφράζεται με ειρηνικές, μη βίαιες εκδηλώσεις δυσαρέσκειας, δεν είναι δυνατόν να συνιστά ποινικό αδίκημα. Η αλήστου μνήμης θεωρία των δύο άκρων που εξίσωνε μαθητικές καταλήψεις με γκαζάκια και καλάζνικοφ ή τους αγώνες της Αριστεράς με τον Χρυσαυγητισμό ευτυχώς παρήλθαν ανεπιστρεπτί», όπως επισήμανε.

 

Ακολουθεί η σχετική ομιλία της Βουλευτή Κέρκυρας Φωτεινής Βάκη:

«Επιτρέψτε μου να πω λίγα λόγια περί της φυσιογνωμίας του υπό ψήφιση νομοσχεδίου. Το παρόν νομοσχέδιο επιχειρεί να θεραπεύσει μια ζοφερή πραγματικότητα, που αποτέλεσε και το σήμα κατατεθέν, μεταξύ άλλων, των τελευταίων χρόνων και ήταν η τεράστια διαρροή εκλεκτών νέων επιστημόνων στο εξωτερικό, το brain - drain ως είθισται να αποκαλείται στην αγγλική. Επίσης, πρέπει να πούμε εδώ ότι είναι και η πρώτη φορά που μια Κυβέρνηση δημιούργησε ένα ειδικό χαρτοφυλάκιο για την έρευνα, κάτι που εγώ τουλάχιστον το εκλαμβάνω ως μια θεσμική τομή.

Προφανώς και το παρόν νομοσχέδιο δεν εξαντλεί το όραμά μας για τη θεσμοθέτηση και τη διεξαγωγή της έρευνας και προφανώς δεν είναι και η πλέον ριζοσπαστική τομή. Είναι, όμως, μια πολύ σοβαρή απόπειρα να επουλωθούν οι πληγές και να θεραπευτούν κατάφωρες αδικίες που εισήγαγε ο προηγούμενος νόμος, ο ν.4310 και εξηγούμαι. Κυρίως, καλείται να απαντήσει σε κάποια ερωτήματα, όπως το πώς μπορούν τελικά τα ερευνητικά ιδρύματα να συμβάλουν -σε αυτό που λέμε κάθε μέρα- στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Πώς θα διασφαλιστεί η βιωσιμότητα της έρευνας διά της τακτικής χρηματοδότησης;

Ας ξεκινήσουμε από τα προβλήματα που προϋπήρχαν και δημιούργησε ο προηγούμενος νόμος. Ένα βασικό από αυτά είναι ότι συνέδεε το ποσοστό της δημόσιας χρηματοδότησης προς τα ερευνητικά κέντρα με τα αποτελέσματα της αξιολόγησής τους, η οποία αξιολόγηση εμπεριείχε σαφέστατα τιμωρητική διάσταση ενίοτε προς τους ερευνητές. Δεύτερον, υιοθετούσε μια στρεβλή αντίληψη επιχειρηματικότητας, δηλαδή μια «χρήσιμη» έρευνα η οποία βασιζόταν σε στρεβλούς πυλώνες. Για παράδειγμα, υπήρχε η δυνατότητα ερευνητικών κέντρων να χρηματοδοτούν κατευθείαν, με μια απλή απόφαση του Δ.Σ., εταιρείες υψηλού ρίσκου, να λαμβάνουν δάνεια από τράπεζες κ.λπ..

Επίσης, να θυμηθούμε λίγο την μονιμότητα στην α΄ και την β΄ βαθμίδα των ερευνητών, η οποία ουσιαστικά είχε αρθεί. Η εθνική πολιτική ως προς την έρευνα αφορά άραγε μόνο την έξυπνη εξειδίκευση; Τι κάνει ο νέος νόμος; Αποκαθιστά το πνεύμα του νόμου για την έρευνα, τουλάχιστον ως προς τη θεσμική κατοχύρωση μιας εθνικής πολιτικής έρευνας, η οποία θα προασπίζει το δημόσιο χαρακτήρα, τη λογοδοσία και τη διαφάνεια, αλλά και θα προστατεύει, δεν θα διώκει, δεν θα τιμωρεί, δεν θα εκδικείται τους ερευνητές. Έτσι, μεταξύ άλλων, αποκαθίσταται η μονιμότητα των ερευνητών στην α΄ και β΄ βαθμίδα και επίσης, εντάσσεται στο νόμο και το προσωπικό των κέντρων έρευνας της Ακαδημίας Αθηνών.

Υπάρχει -και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό- διαφάνεια και δημοκρατία στην εκλογή των διευθυντών των ερευνητικών κέντρων. Ορίζονται δύο ερευνητές σε ειδική επιτροπή που εκλέγει τον διευθυντή του ερευνητικού κέντρου και επομένως, για την αξιολόγηση και την επιλογή των διευθυντών λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του ερευνητικού προσωπικού και του λοιπού προσωπικού για πρώτη φορά.

Θεσμοθετείται για πρώτη φορά η δημόσια αξιολόγηση των διευθυντών των ερευνητικών κέντρων και ινστιτούτων στη μέση, αλλά και στη λήξη της θητείας τους. Επίσης, επανέρχονται τα επιστημονικά συμβούλια.

Ο τρόπος εκλογής. Η εκλογή των μελών των επιστημονικών συμβουλίων πλέον θα γίνεται από την Ολομέλεια των ερευνητών όλων των βαθμίδων και το επιστημονικό συμβούλιο θα αποφαίνεται, θα γνωμοδοτεί για την φυσιογνωμία, τη στρατηγική και την ερευνητική πολιτική. Έτσι, αποκαθίσταται η δημοκρατική νομιμοποίηση των συμβουλίων.

Επίσης, θα ήθελα να πω και για τα ΨΕΚ, τα περιφερειακά συμβούλια, ότι αυτή την φορά η διαδικασία επιλογής τους μεταφέρεται από τον Περιφερειάρχη στο περιφερειακό συμβούλιο. Να πούμε εν ολίγοις ότι αυτό το οποίο ουσιαστικά προωθεί το νομοσχέδιο έχει να κάνει και με ένα αξιακό πλαίσιο, διότι ακούστηκαν πολλά για το ηθικό πλεονέκτημα, θεωρώ ότι η Επιτροπή μας εδώ δεν είναι ούτε τηλεοπτικά παράθυρα ούτε Ολομέλεια της Βουλής, έχει έναν άλλο χαρακτήρα. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να πω ότι εκτός από το ηθικό πλεονέκτημα, υπάρχει ένα αξιακό πλεόνασμα και η διαφορά μας είναι η εξής: η έρευνα για εμάς δεν είναι ούτε θεραπαινίδα του κέρδους, ούτε βεβαίως δέσμια του κράτους. Αυτό το διατύπωσε και πολύ ωραία ο συνάδελφος ο κ. Δουζίνας πριν.

Δεν θα πάω στον Αριστοτέλη για την έρευνα, την παιδεία, την γνώση ως απόλυτο και όχι ως σχετικό αγαθό, ας πούμε ότι η έρευνα είναι ένα κοινωνικό αγαθό, να το διατυπώσουμε διαφορετικά. Η έρευνα ή θα διεξάγεται σε ένα θεσμικό περιβάλλον ασφάλειας -ερευνητής και συνθήκες επισφάλειας είναι αντίφαση εν τοις όροις, θα διεξάγεται σε ένα περιβάλλον δημοσιότητας, λογοδοσίας και διαφάνειας- ή, λυπάμαι, δεν θα υπάρχει.

Κλείνω, επιτρέψτε μου, με δύο πάρα πολύ σύντομα σχόλια. Δεν σκόπευα να αναφερθώ, αλλά ας πούμε ότι με προκάλεσαν κάποιοι προλαλήσαντες συνάδελφοι. Επιτρέψτε μου λίγο και τον εμπρηστικό χαρακτήρα για τα συμβούλια ιδρύματος. Έχει γίνει τεράστια συζήτηση πια γι’ αυτό το θέμα. Μακάρι τελικά να επιτελούσαν έναν ρόλο πανάκειας δια πάσαν νόσον. Ο κ. Ζουράρης μίλησε ειδικά γι’ αυτό το ανεκδιήγητο μέτρο να καλούμε τους ξένους αξιολογητές και το χαρακτήρισε εύστοχα ως μια μανία με την ευταξία και έναν παλιμπαιδισμό. Επιτρέψτε μου τον χαρακτηρισμό, να επαναλάβω κάτι που είχα πει σε μια Ολομέλεια στη Βουλή: Θεωρώ ότι είναι ο αρχοντοχωριατισμός της ψωροκώσταινας.

Τέλος, όσον αφορά τα μαθητοδικεία, το νόμο που καταργεί την ποινικοποίηση μαθητικών αγώνων. Η αγωνία και ο αγώνας, ο οποίος εκφράζεται με ειρηνικές, το τονίζω, μη βίαιες εκδηλώσεις δυσαρέσκειας, δεν είναι δυνατόν να συνιστά ποινικό αδίκημα. Κοιτάξτε, η αλήστου μνήμης θεωρία των δύο άκρων που εξίσωνε μαθητικές καταλήψεις με γκαζάκια και καλάζνικοφ ή τους αγώνες της Αριστεράς με τον Χρυσαυγητισμό ευτυχώς παρήλθαν ανεπιστρεπτί».

 



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ