01/09/2015
"Nα οργανώσουμε σωστά, σε σωστές βάσεις, σε σωστά θεμέλια, την παραγωγική ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα και των αγροτικών περιοχών, με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για μια βιώσιμη γεωργία στον τόπο μας"
Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σε συγκέντρωση με μέλη και φορείς του αγροτικού κόσμου
Πρέπει να κάνουμε τα αυτονόητα πράξη. Διότι, πράγματι, η χώρα βρέθηκε σε μια δραματική κρίση τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας κακών επιλογών, αλλά και μιας εκδικητικής τάσης των Ευρωπαίων εταίρων μας. Όμως, πρέπει να παραδεχθούμε ότι υπάρχουν παθογένειες, μεγάλες παθογένειες για τις οποίες δεν φταίνε οι έξω, φταίμε εμείς που τις δημιουργήσαμε, τις ανεχτήκαμε και τις ανεχόμαστε. Άρα, η πρώτη ειλικρινής δέσμευση και υπόσχεση είναι: με το ίδιο θάρρος, με το ίδιο πείσμα που δώσαμε τη μάχη με τους έξω και σταθήκαμε όρθιοι, αυτή τη φορά θα δώσουμε τη μάχη μέσα, με τα μεγάλα συμφέροντα, τις μεγάλες παθογένειες που κρατάνε πίσω τις δυνατότητες του τόπου μας και του λαού μας για δημιουργία.
Φίλες και φίλοι,
Θα πω για τα αγροτικά που είναι το βασικό θέμα, επιτρέψτε μου όμως να κάνω μια εισαγωγή που αφορά αυτό που σκέφτεστε όλοι σας. Και αυτό που σκέφτεστε όλοι σας είναι γιατί μετά από 6-7 μήνες πάμε ξανά στις κάλπες και ποιο είναι τούτη τη φορά το διακύβευμα τούτης της εκλογικής αναμέτρησης.
Θέλω να σας πω με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια ότι από την πρώτη στιγμή το κατάλαβα, από την πρώτη στιγμή που εγώ και συνεργάτες μου βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια απολύτως ετεροβαρή σχέση δυνάμεων, που βρεθήκαμε αντιμέτωποι σε αυτή τη σύγκρουση που κάποιοι την ονόμασαν διαπραγμάτευση -όμως ήταν σύγκρουση- ότι υπήρχε ένα σχέδιο: Αφού έβλεπαν ότι δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν την ορμή, τον πόθο, την αγωνία του λαού για μια αλλαγή στον τόπο μας, ώστε να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια, άφησαν τα πράγματα να εξελιχθούν σχεδιάζοντας την παρένθεση –έτσι την έλεγαν, «αριστερή παρένθεση». Έκαναν το παν να την πετύχουν μέσα στους δύο πρώτους μήνες, θέλοντας να οδηγήσουν σε χρηματοπιστωτική ασφυξία τη χώρα, και το επιχείρησαν. Έκλεισαν τις χρηματοροές, τις κάνουλες ρευστότητας, δημιούργησαν προϋποθέσεις ώστε από τις 20 Φλεβάρη να οδηγηθούμε σε αδιέξοδο. Κάποιοι αναρωτιόντουσαν φωναχτά «μα πώς καταφέρνουν και τα βγάζουν πέρα αφού δεν υπάρχει ρευστότητα».
Καταφέραμε και ξεπεράσαμε τον Γενάρη, τον Φλεβάρη, τον Μάρτη, τον Απρίλη, στεκόμενοι όρθιοι, διαπραγματευόμενοι σκληρά τα δίκια του λαού μας. Φωνάξαμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας μέσα στην Ευρώπη και στον κόσμο ότι αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι άδικο, αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι ένα κακό πείραμα με πειραματόζωο τον λαό μας και δεν πρέπει να εξελιχθεί γιατί θα βρει συνέχεια σε όλη την Ευρώπη. Και ό,τι δεν κατάφεραν με την έλλειψη ρευστότητας, με τη χρηματοπιστωτική ασφυξία, ό,τι δεν κατάφεραν αργότερα, όταν μας έκλεισαν τις τράπεζες, ό,τι δεν κατάφεραν αργότερα, όταν μας είχαν στήσει την παγίδα για να μας εξώσουν από την ευρωζώνη και να μας οδηγήσουν σε κατάρρευση τραπεζών, προσπαθούν να το καταφέρουν τώρα. Αυτή τη φορά, και με τη βοήθεια και των εσωτερικών μας αδυναμιών –τα κάστρα, λένε, πέφτουν από μέσα. Και πράγματι, το εγχείρημα της αριστερής παρένθεσης που δεν κατάφεραν να το υλοποιήσουν 7 μήνες που σταθήκαμε όρθιοι, επιχειρούν τώρα να το υλοποιήσουν μετά την απόφαση 30 αριστερών βουλευτών να ρίξουν την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας.
Και βρισκόμαστε σήμερα εδώ, προκειμένου να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας στον ελληνικό λαό και να του θέσουμε το δίλημμα: Θα ξαναγυρίσει η Ελλάδα πίσω;
Είμαστε άραγε το ίδιο εμείς, που αγωνιστήκαμε, ματώσαμε για να σταματήσει ο λαός μας να ματώνει, με αυτούς που από την πρώτη στιγμή είπαν «περάστε και υλοποιείστε τα, διότι αν ακόμα δεν υπήρχαν και δεν τα είχατε εφεύρει, έπρεπε εμείς να τα εφεύρουμε και να τα υλοποιήσουμε»;
Είμαστε το ίδιο εμείς, που αγωνιστήκαμε 6 μήνες, 7 μήνες με το κεφάλι ψηλά, με αυτούς που επί 40 χρόνια μας δημιούργησαν ελλείμματα και χρέη και τα φόρτωσαν στις πλάτες του ελληνικού λαού;
Και βλέπω τώρα την προσπάθεια για την παλινόρθωση του παλιού. Βεβαίως, βλέπω αυτή την προσπάθεια να γίνεται με όρους γραφικούς, αλλά γίνεται. Την απόπειρα να προσπαθήσουν να βάλουν όλους στο ίδιο τσουβάλι. Και βλέπω κι τον υπηρεσιακό αρχηγό της ΝΔ, τον κ. Μεϊμαράκη, πότε να βγαίνει και να με κατηγορεί ότι θέλω να κλέψω την ψήφο του ελληνικού λαού για να παραμείνω στην εξουσία και πότε να βγαίνει να με κατηγορεί ότι θέλω να αποδράσω. Τι από τα δυο άραγε συμβαίνει, γιατί και τα δυο μαζί δεν γίνονται. Μία λέει το ένα και κωλυσιεργεί, προσπαθώντας να παίξει την παράταση στη διαδικασία και να πάνε πίσω οι εκλογές, μια λέει το άλλο. Χθες, είπε το δεύτερο, για άλλη μια φορά. Και μάλιστα χρησιμοποίησε κι έναν όρο που τον ξέρουν καλά όσοι κυκλοφορούν τη νύχτα στα μαγαζιά που είναι παράνομα: οι ιδιοκτήτες, όταν έρχεται ο έλεγχος των αρχών, για να μην είναι οι ίδιοι και φάνε το πρόστιμο και διανυκτερεύσουν στο αστυνομικό τμήμα, βάζουν κάποιον άλλον στη θέση τους, τον λεγόμενο «αυτοφωράκια». Και λέει «με θέλει ο Τσίπρας για αυτοφωράκια». Προσέξτε, δεν τον θέλω εγώ ούτε για αυτοφωράκια ούτε για συνεργάτη. Οι «βαρώνοι» του κόμματός του τον θέλουν για αυτοφωράκια, αλλά αυτοφωράκιας ο Τσίπρας στις εκλογές, όχι αυτοφωράκιας της εξουσίας.
Και θέλω πράγματι, φίλες και φίλοι, να μιλήσω για τη μεγάλη υποκρισία, που έρχονται τώρα, όλοι όσοι, από την πρώτη στιγμή, μας έλεγαν «γιατί συνεχίζετε να διαπραγματεύεστε; Υπογράψτε, φέρτε ό,τι νά' ναι, υπογράψτε! Γιατί γυρνάτε πίσω τις προτάσεις; Υπογράψτε!
Γιατί γυρνάτε πίσω την πρόταση Γιούνκερ; Υπογράψτε! Γιατί θέλετε να πάτε σε δημοψήφισμα και να διαπραγματευτείτε καλύτερα; Υπογράψτε!» Και η μεγάλη καμπάνια για το ΝΑΙ που είχε τρεις φορές χειρότερα μέτρα για τα αγροτικά από αυτά που έρχονται σήμερα, που αναγκαστήκαμε εμείς να υπογράψουμε -αλλά είναι μέτρα που μας δίνουν τη δυνατότητα και σταδιακά να εφαρμόσουμε σε ό,τι αφορά τα φορολογικά, αλλά και να βρούμε τα ισοδύναμα που θα αντισταθμίσουν τις απώλειες.
Ποιοι ήταν, λοιπόν, αυτοί που μας έλεγαν να υπογράψουμε τα τρισχειρότερα και τώρα με περισσή υποκρισία έρχονται και διαμαρτύρονται γιατί καταφέραμε να εφαρμοστούν λιγότερα και μάλιστα σταδιακά;
Φίλες και φίλοι,
Ο ελληνικός λαός έχει και κρίση και συνείδηση και αισθητήριο. Εμείς δεν θα ακολουθήσουμε, λοιπόν, αυτή την λογική της υποκρισίας. Ούτε θα είμαστε αυτοί που θα εκμεταλλευτούμε την πίκρα, την απογοήτευση, που μεγάλο μέρος του λαού μας αισθάνεται, για να δημιουργήσουμε συνθήκες υποκλοπής της ψήφου. Θα μιλήσουμε, όμως, με τη γλώσσα της αλήθειας και κυρίως θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τον δρόμο εκείνο, το μονοπάτι που πρέπει μαζί να δημιουργήσουμε για να βγούμε από αυτή την κρίση. Διότι –το έχω πει και άλλη φορά- την Αριστερά δεν την επέλεξε ποτέ στην Ιστορία τούτος ο τόπος και τούτος ο λαός στα εύκολα, όταν ο δρόμος είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Στα δύσκολα μας δίνει το τιμόνι. Και αν στα δύσκολα δεν αντέχουμε και θέλουν να αποδράσουμε και να δώσουμε την εξουσία και το τιμόνι στις δυνάμεις του χθες, τότε δεν μας αξίζει ούτε η τιμή που μας έκαναν οι πολίτες, αλλά ούτε και το κύρος μιας ιδεολογίας και αγώνων για την αλλαγή αυτής της κοινωνίας. Στα δύσκολα, λοιπόν, τώρα, στη φουρτούνα και εδώ που δεν υπάρχει δρόμος, εμείς θα δημιουργήσουμε δρόμους και θα βγάλουμε τον λαό μας από αυτή την κρίση.
Τι θα κάνουμε, λοιπόν, τώρα για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες στον αγροτικό τομέα;
Πρώτα-πρώτα, θέλω να πω ότι αυτές οι δυσκολίες δεν ήρθαν χθες. Δεν είναι δυσκολίες που προέρχονται από αυτή την συμφωνία. Είναι δυσκολίες που έχουν συσσωρευτεί και έχουν δημιουργηθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Δεκαετίες που η χώρα ακολούθησε ένα λάθος παραγωγικό μοντέλο, ένα παραγωγικό μοντέλο που οδηγούσε στην απαξίωση της παραγωγής, μέσα από τη λογική της αποδέσμευσης των επιδοτήσεων από την παραγωγή. Ένα παραγωγικό μοντέλο που επικεντρώθηκε στις υπηρεσίες, στον εύκολο δρόμο, αλλά άφησε τη χώρα δυστυχώς χωρίς παραγωγικό ιστό. Κι όταν είσαι χωρίς παραγωγικό ιστό, δεν είναι εύκολες οι εναλλακτικές λύσεις. Είναι εύκολες να τις λες, αλλά όχι να υλοποιείς έναν εναλλακτικό δρόμο.
Τούτη την ώρα, λοιπόν, οφείλουμε καταρχάς να συνειδητοποιήσουμε το στρεβλό μοντέλο και να αρχίσουμε να δημιουργούμε τις υποδομές για να το αλλάξουμε. Και αυτό θα πάρει χρόνο. Δεν είναι μια υπόθεση που μπορεί να υλοποιηθεί σε 6 μήνες.
Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να οργανώσουμε σωστά, σε σωστές βάσεις, σε σωστά θεμέλια, την παραγωγική ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα και των αγροτικών περιοχών, με τη δημιουργία των προϋποθέσεων για μια βιώσιμη γεωργία στον τόπο μας.
Στοχεύουμε
Θα τα πετύχουμε αυτά με
Την αναβάθμιση των υπηρεσιών και των υποδομών του δημοσίου που υποστηρίζουν την αγροτική ανάπτυξη και την έρευνα.
Τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση του συστήματος καταβολής και ελέγχου των κοινοτικών ενισχύσεων για την ελαχιστοποίηση των καταλογισμών και των δημοσιονομικών διορθώσεων
Μέσα από ένα πλαίσιο ελεγκτικών μηχανισμών για
Β. Πρέπει να περιορίσουμε τις επιπτώσεις της κρίσης και να περιορίσουμε και τις επιπτώσεις της συμφωνίας η οποία, ιδιαίτερα στον φορολογικό τομέα, είναι επαχθής.
Στην προστασία του εισοδήματος των αγροτών με την δίκαιη κατανομή των βαρών, την ιδιαίτερη φορολογική μεταρρύθμιση των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών. Προσέξτε, γιατί αυτό έχει μια σημασία: Είναι διαφορετικό κάποιος ή μια οικογένεια που το βασικό εισόδημα προέρχεται από την ενασχόληση με την αγροτική παραγωγή, και διαφορετικό όταν κάποιος έχει δεκάδες άλλα εισοδήματα και έχει και ένα χωράφι. Όχι ότι δεν πρέπει να προστατεύσεις την αγροτική ενασχόληση συνολικά, αλλά δεν είναι δίκαιο να θεωρούμε ότι όλοι εντάσσονται στο ίδιο τσουβάλι. Αυτός που έχει συνολικό εισόδημα ή πάνω από 50% του εισοδήματος από την αγροτική ενασχόληση πρέπει να προστατευτεί, γιατί αυτός είναι ο κορμός του παραγωγικού ιστού του τόπου μας και δεν μπορεί να εντάσσεται στο ίδιο πλαίσιο φορολόγησης με αυτόν που έχει ένα μαγαζί, έχει άλλη δουλειά, είναι δημόσιος υπάλληλος και ενισχύει το εισόδημα του και από την αγροτική ενασχόληση.
Γ. Παίρνουμε πρόσθετα μέτρα πολιτικής
Επιδιώκουμε για την αγροτική πολιτική και ανάπτυξη
Τέλος, στοχεύουμε
Πιστεύω, δηλαδή, και αυτό θέλω να σας καταθέσω: Παρά τη δυσκολία που έχουμε μπροστά μας, παρά το γεγονός ότι αυτή η συμφωνία μας αναγκάζει να υιοθετήσουμε μέτρα τα οποία δεν θα υιοθετούσαμε γιατί δεν θεωρούμε ότι μπορούν να κινήσουν μπροστά την παραγωγή, ο τρόπος πάντοτε υπάρχει. Όπου υπάρχει η βούληση, υπάρχει και ο τρόπος. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι: Από δω και στο εξής, ποιους επιλέγουμε να μας κυβερνούν. Αυτούς που έχουν τη βούληση να βρουν τον τρόπο ή αυτούς που ποτέ δεν είχαν τη βούληση και ποτέ δεν βρήκαν τον τρόπο; Αυτό είναι το δίλημμα.
Φίλες και φίλοι
Η επιλογή που έχουν οι πολίτες μπροστά τους είναι ξεκάθαρη.
Θέλουμε μια κυβέρνηση που θα επιχαίρει, θα πανηγυρίζει και θα χειροτερεύει τα μέτρα ή μια κυβέρνηση που θα κερδίζει έδαφος, θα διαπραγματεύεται διαρκώς, θα υψώνει ανάστημα και θα αναζητά διαρκώς τα αντισταθμιστικά και μέτρα προστασίας των χαμηλών εισοδημάτων; Αυτό είναι το δίλημμα. Θέλουμε τον Γεωργιάδη για υπουργό και όχι τον Κουρουμπλή, ο οποίος Γεωργιάδης έβγαινε κι έλεγε «δεν θα μου πάρει εμένα η τρόικα τη δόξα, εγώ θα βάλω τα 5 ευρώ στα νοσοκομεία». Ή θέλουμε τον Κουρουμπλή που έβγαλε τα 5 ευρώ και βρήκε τρόπο για να μην πληρώνουμε εισιτήριο στα δημόσια νοσοκομεία;
Αυτό είναι το δίλημμα. Και σε αυτό το δίλημμα θα κληθεί ο ελληνικός λαός να απαντήσει.
Φίλες και φίλοι,
Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας: Σταθήκαμε όρθιοι, αλλά δεν πετύχαμε αυτό που προσδοκούσαμε. Παρ' όλα αυτά, ανοίξαμε μια μεγάλη ρωγμή στην Ευρώπη, για να αλλάξει πορεία η Ευρώπη, παραμένουμε όρθιοι να αγωνιζόμαστε, πήραμε την κρίσιμη επιλογή να μη σύρουμε το χορό του Ζαλόγγου για τον ελληνικό λαό και στο όνομα ενός ηρωισμού που θα τέλειωνε σε λίγες μέρες να οδηγήσουμε σε μια μαζική οικονομική καταστροφή και πετύχαμε πρωτογενή πλεονάσματα που γλιτώνουν 20 δις ευρώ σε σχέση με αυτά που είχε συμφωνήσει ο Σαμαράς αλλά και το κυριότερο: Τη σαφή, τη ρητή δέσμευση ότι άμεσα –τον Οκτώβριο λένε τώρα- συζητείται και παίρνονται οριστικές αποφάσεις για το ζήτημα της απομείωσης του δημόσιου χρέους.
Θυμηθείτε τι έλεγαν οι προηγούμενοι. Είναι βιώσιμο το χρέος έλεγαν. Τώρα δεν διακυβεύεται το αν θα μειωθεί, αυτό είναι δεδομένο. Διακυβεύεται το πόσο και το πώς θα μειωθεί. Και σας ερωτώ: Ποια είναι η κυβέρνηση εκείνη που μπορεί να πετύχει τα περισσότερα δυνατά προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος στη νέα μεγάλη διαπραγμάτευση που έρχεται τον Οκτώβρη, τον Νοέμβρη και είναι η διαπραγμάτευση του χρέους; Αυτή η κυβέρνηση που διατράνωνε ότι είναι βιώσιμο, ή εμείς που δώσαμε και θα δώσουμε μάχη για την απομείωσή του;
Φίλες και φίλοι,
Είμαι βέβαιος ότι ο ελληνικός λαός και πρώτη η Κρήτη, πρώτα τα Χανιά, πρώτος ο δημοκρατικός λαός της Κρήτης θα δώσει το πρόσταγμα αυτής της εκλογικής μάχης.
Η Ελλάδα δεν θα γυρίσει πίσω. Δεν θα τους αφήσουμε να μας γυρίσουν πίσω. Το καθεστώς των 40 χρόνων που μας οδήγησε σε αυτό το βαθύ χαντάκι που κάποιοι μας έριξαν και τώρα μας κουνούν το δάχτυλο που εμείς δεν καταφέραμε σε 6 μήνες να βγούμε από αυτό το χαντάκι .
Θα βγούμε, θα βγάλουμε τη χώρα μας από το χαντάκι. Θα πάμε μπροστά.
Σας ευχαριστώ.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ