Η μόνη άμεση στάση πολιτικής διαμαρτυρίας και αξιοπρέπειας που απομένει είναι η παραίτησή μου από την ΠΓ και την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας και μια μικρή ομάδα στελεχών αποφάσισαν για πολλοστή φορά να γράψουν το κόμμα στα παλιά τους τα παπούτσια και πρακτικά να το καταργήσουν, να ασκήσουν πολιτική με όρους «πολιτικής χαρτοπαιξίας» και να προχωρήσουν σε εκλογές-εξπρές για να νομιμοποιήσουν τον εναγκαλισμό των μνημονίων και την εκδίωξη όσων διαφωνούν. Διαμορφώνεται ως οριστική πια η πολιτική ενός σχήματος που απαρνιέται τελικά το πρόγραμμα, τις αξίες, την δημοκρατική λειτουργία και την ψυχή του.

Παρά τις σοβαρότατες διαφωνίες και το κλίμα εσωκομματικής σύγκρουσης που διαμορφωνόταν, εντούτοις ήμουν υπέρ μιας ύστατης προσπάθειας να λειτουργήσει επί τέλους το κόμμα και να αντιμετωπίσει την βαθειά κρίση του, συγκροτημένα και ενωτικά, με στόχο την απεμπλοκή του από τα μνημόνια. Οι νέες εξελίξεις ακυρώνουν αυτή την προοπτική. Η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα έκλεισε ερμητικά αυτή την πόρτα.

Έτσι, η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ αποκτά στρατηγικά χαρακτηριστικά, διότι μέρος της ηγεσίας του κόμματος, όχι μόνο υπέκυψε στον εκβιασμό της ευρωπαϊκής ελίτ αλλά αποδέχεται, επίσης, την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού, όταν πρακτικά ισχυρίζεται ότι για να παραμείνει στην εξουσία μια αριστερή κυβέρνηση πρέπει να ασκεί δεξιά πολιτική. Όταν στο όνομα του να μην γίνει παρένθεση η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τότε γίνεται παρένθεση η αριστερή πολιτική.

Η ζωή φυσικά δεν σταματά. Η ριζοσπαστική αριστερά, ο αριστερός και προοδευτικός κόσμος που πάλεψαν ενάντια στα μνημόνια και τον νεοφιλελευθερισμό, θα αναζητήσουν εκ των πραγμάτων κινηματική και πολιτική εκπροσώπηση, αλλά είναι τεράστια η ευθύνη και μεγάλο πλήγμα το ότι η ίδια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε τελικά τόσο γρήγορα και τόσο κυνικά τον ιστορικό του ρόλο.

ΥΓ. Η σύγκληση της ΠΓ για αύριο το μεσημέρι, μετά το σημερινό διάγγελμα του πρωθυπουργού και τα τετελεσμένα που δημιουργεί, μόνο ως προσβολή των συντρόφων μπορεί να εκληφθεί.