Συνέντευξη της εκπροσώπου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ράνιας Σβίγκου στην εφημερίδα «F&M Voice»

Κυρία Σβίγκου, αν σήμερα η Κ.Ε. αποφασίσει διαρκές συνέδριο ή δημοψήφισμα, ποια είναι η επόμενη μέρα για τον ΣΥΡΙΖΑ;

Οι δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στο Κόμμα -όποια μορφή κι αν έχουν- δεν πρέπει να είναι κάτι που το φοβόμαστε, αλλά αντίθετα κάτι που το επιδιώκουμε. Είναι δεδομένο ότι οι διαφωνίες στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικές, αφορούν στη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει το κόμμα και η κυβέρνηση, την επόμενη περίοδο και ως εκ τούτου, αυτές οι διαφορετικές απόψεις πρέπει να αντιπαρατεθούν μέσα σε ένα συλλογικό κομματικό σώμα, είτε αυτό είναι το Διαρκές ή το Έκτακτο Συνέδριο, είτε το δημοψήφισμα.

Προσωπικά, θεωρώ ότι ένα συνέδριο τον Σεπτέμβρη θα ήταν η πιο πρόσφορη λύση, διότι είναι παραπάνω από αναγκαία η κατάρτιση ενός νέου στρατηγικού σχεδίου, που θα λάβει υπόψη του, τόσο τις ελλείψεις και τα προβλήματα του προηγούμενου διαστήματος, με διάθεση αυτοκριτικής και ειλικρίνειας για τις ανεπάρκειές μας, όσο και τις εξελίξεις στην Ευρώπη.

Πιστεύω, όμως, ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε κάθε καταστατικά προβλεπόμενη διαδικασία, όπου θα εκφραστεί η συλλογική βούληση για τις εξελίξεις. Μέσα στο κόμμα και στα συλλογικά του όργανα, μπορεί αυτή να δηλωθεί ευκρινώς και όχι μέσω των media, που τρέφονται με την ίντριγκα και με τη διαστρέβλωση των διαφωνιών.

Είναι εφικτό να προχωρήσει η κυβέρνηση σε μια συμφωνία, αν αυτή έχει απορριφθεί από το κόμμα;

Δεν θεωρώ ότι η συμφωνία θα απορριφθεί από το κόμμα, διότι είναι κατανοητό ότι αυτή ήταν αποτέλεσμα εκβιασμού και θεσμικού πραξικοπήματος. Όμως, η αποδοχή ή απόρριψη της δεν συνιστά το όριο της αναγκαίας συζήτησης που πρέπει να γίνει. Το ζητούμενο είναι πως αυτή η συμφωνία θα έχει τις λιγότερο αρνητικές συνέπειες για την κοινωνία, πως μπορούν να υλοποιηθούν πολιτικές με καθαρά ταξικό και αναδιανεμητικό πρόσημο, πως τελικά θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματα της κοινωνίας, η οποία συνεχίζει να μας στηρίζει. Το πρόγραμμά μας δεν είναι το μνημόνιο και ούτε μπορεί να γίνει. Η κυβέρνηση κλήθηκε να υπογράψει μια συμφωνία υπό καθεστώς εκβιασμού, η διαπραγμάτευση, όμως δεν έχει τελειώσει, όπως δεν έχει τελειώσει και ο πολιτικός χρόνος της αριστεράς στην κυβέρνηση.

Τόσο από την πλειοψηφία της Πολιτικής Γραμματείας όσο και από το Μαξίμου προκρίνεται η εμπλοκή του συνόλου των κομματικών δυνάμεων στο σχεδιασμό της επόμενη μέρας για τον ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από μια συνεδριακή διαδικασία τον Σεπτέμβρη. Με την πλειοψηφία του κόμματος όμως να δηλώνει αντιμνημονιακή, μπορεί να λειτουργήσει ενωτικά ένα συνέδριο εκ των υστέρων;

Οι υπαρκτές πολιτικές διαφορές μέσα στο κόμμα δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ιδωθούν υπό το πρίσμα «μνημονιακοί» εναντίον «αντιμνημιονιακών». Αυτό είναι μια καρικατούρα της πολιτικής αντιπαράθεσης που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Εκτός από τον αναγκαίο απολογισμό που πρέπει να γίνει σε μια συνεδριακή διαδικασία τον Σεπτέμβρη, θα πρέπει να χαραχθούν τα κοινά βήματα για το επόμενο διάστημα. Αν δεν γίνει αυτό, αν η συζήτηση περιοριστεί στα της συμφωνίας, χωρίς να δούμε τις προϋποθέσεις και τους όρους απεμπλοκής της χώρας από τις βάρβαρες πολιτικές και τη μνημονιακή επιτήρηση, τότε δεν θα μπορέσουμε να είμαστε αποτελεσματικοί.

Αν η κυβέρνηση κληθεί να λάβει νέα προαπαιτούμενα, τί σκοπεύετε να πράξετε; Προετοιμάζεστε για όλα τα ενδεχόμενα πλέον;

Στη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής δεν υπάρχει ούτε νύξη για νέα προαπαιτούμενα. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν πάψει διάφοροι ακραίοι κύκλοι να απεργάζονται τα δικά τους σχέδια.

Η διαπραγμάτευση δεν έχει τελειώσει και θα πρέπει οι κινήσεις μας το επόμενο διάστημα να αφορούν τόσο στη θωράκιση της χώρας για όλα τα ενδεχόμενα, όσο και στη στήριξη και τη διεύρυνση του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα.

Μέχρι σήμερα, παρά τις αντιθέσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρούσε μέσα από την ενότητα. Έχει ζήσει σαφώς διάσπαση, αλλά τι θα σημάνει μία τέτοια εξέλιξη σήμερα που για πρώτη φορά είναι στην κυβέρνηση;

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να πούμε ότι το ενωτικό εγχείρημα της Αριστεράς που αντιπροσωπεύει ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειώσει ως τέτοιο. Το αντίθετο, πρέπει να επανεπιβεβαιώσουμε τη σημασία του στις νέες συνθήκες.

Η κομματική βάση αντιτίθεται σθεναρά στις πολιτικές που ακολουθεί το Μαξίμου. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν -αν όχι για μετάλλαξη- για σαφή και βίαιη απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από τις δεσμεύσεις του. Αποχωρούν, δε, και στελέχη. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να βρει ξανά γέφυρες επικοινωνίας με τον κόσμο;

Δεν συμφωνώ καθόλου με την εικόνα που με καλείτε να σχολιάσω, ούτε βέβαια θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει τις γέφυρες επικοινωνίας με τον κόσμο του. Κατανοώ ότι υπάρχει η αγωνία, η απογοήτευση, η επίγνωση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε και που θα αντιμετωπίσουμε, όπως επίσης υπάρχει και η αγωνία μιας ολόκληρης κοινωνίας που εμπιστεύτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα στην κοινωνία και στις αντιστάσεις της μπορούμε να βρούμε τις απαντήσεις στα νέα ερωτήματα συλλογικά και συντεταγμένα.