Ο ΣΥΡΙΖΑ στηλιτεύει την υποκρισία μέρους της  Διεθνούς κοινότητας  με αφορμή τις φονικές μάχες για την κατάληψη της πόλης Κόμπανι, εστία κούρδων, μουσουλμάνων και χριστιανών  αράβων στη βόρεια Συρία, από τις δυνάμεις του ισλαμικού κράτους, ενώ η δημιουργία, στήριξη, οικονομική χρηματοδότηση, εξοπλισμός και εκπαίδευση  των ακραίων Ισλαμιστών από κύκλους της Σαουδικής Αραβίας, Τουρκίας, Κατάρ, ΗΠΑ, και χωρών της δυτικής Ευρώπης, με σκοπό την αντιμετώπιση της επιρροής του Ιράν στην περιοχή  είναι αναμφισβήτητο γεγονός σήμερα, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και πολιτικής μεταμέλειας. Την ίδια στιγμή εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες τόσο στη Συρία αλλά και στο Ιράκ, βιώνουν ένα απαράδεκτο πογκρόμ από τις δυνάμεις του ισλαμικού κράτους. 

Η παντελής έλλειψη ουσιαστικού αποτελεσματικού  σχεδίου ανθρωπιστικής βοήθειας από την διεθνή κοινότητα, με την δημιουργία ζωνών ασφάλειας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, κούρδοι στην πλειοψηφία τους παραμένει το ζητούμενο. Η πόλη Κόμπανι,  στην Βόρεια Συρία, προπύργιο κουρδικών δυνάμεων βυθίζετε τούτες τις ώρες στον απόλυτο μεσαιωνικό σκοταδισμό και την φρίκη.

Η Ελληνική κυβέρνηση που προτιμά τον «ρόλο του ουραγού» και πρόθυμου σύμμαχου «άνευ όρων», θα έπρεπε πρωτίστως να  δραστηριοποιηθεί  με ουσιαστικές πρωτοβουλίες, στον ανθρωπιστικό τομέα,  ώστε να αποσταλούν όλα τα αναγκαία φαρμακευτικά και αλλά υλικά για να αντιμετωπιστεί μια ανθρώπινη τραγωδία μαζικών διαστάσεων από την Ε.Ε. Ταυτόχρονα θα έπρεπε να ασκηθούν πιέσεις  προς την  Ε.Ε. και τον ΟΗΕ, για την απορρόφηση των Σύρων προσφύγων , ώστε η Μεσόγειος να μη γίνει ένας «απέραντος υγρός τάφος» για χιλιάδες ανθρώπους .

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εμμείνει στις παραπάνω θέσεις αρχών, προάγοντας την σταθερότητα και την αλληλεγγύη λαών και κρατών στην περιοχή, τον τερματισμό τον εχθροπραξιών, τονίζοντας το απαραβίαστο των συνόρων. Παράλληλα θα υποστηρίξει με όλες του τις δυνάμεις κάθε προσπάθεια για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στην πολύπαθη περιοχή .

Η καθυστέρηση τούτες τις ώρες,  στο να σωθούν ζωές και οι εστίες του αμάχου πληθυσμού στην φλεγόμενη περιοχή, εν πολλοίς κρίνει και την ικανότητα διεθνών οργανισμών που κόπτονται για την «δημοκρατία» και τα δικαιώματα των λαών. Η υποκρισία περισσεύει, ο δήθεν ανθρωπιστικός ρόλος στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή αναδεικνύεται καθαρά, ενώ νέα σύνορα χαράσσονται με αίμα και αμέτρητο πόνο στον καμβά  των νέων λεωφόρων πετρελαίου και φυσικού αεριού, στο γεωγραφικό κατακερματισμό κρατών και τον σφαγιασμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ